"No. You're doing it all wrong. You

"No. You're doing it all wrong. You have to aim for the vital spots."

Suou sighed in annoyance and stared at Hei. She had been doing target practice all day, and it was getting old.

"Why can't I just shoot it? The worst I'll do is slow it down. Then I can end it." she replied.

Hei shook his head. He looked up at the sky, frowning.

"You have to kill it as soon as possible. One bullet for one victim. Don't waste time. Plus, you're not even holding the rifle correctly. Here. Hold it like this." He said.

Hei walked behind Suou. He crouched down behind her and placed his hands on hers.

"If you are not balanced in your stance it will add movement to your rifle. This means keeping your body and rifle weight vertical and directly over your feet. If your posture is such that you are off balance in any direction, you are forcing your muscles to make the weight adjustment required to hold you in balance. This is an element that can add wobble in your rifle as you are trying to hold on target. The basis behind this posture is to make it the easiest for your mind and body to make the adjustments necessary to stay stable." he explained.

He pressed his finger down, doing the same to hers, and a gunshot went off.

"See?" he asked her. "Balance. Don't you feel more sure of yourself?"

Suou was too busy trying to slow down her breathing and not faint. Her face was bright red, and she felt like her heart was about to burst out of her chest.

"Yes, thank you very much." she said quickly. "I have to go do something."

She hurried off in the direction of their secret shack, pulling her jacket tighter. She closed her eyes and tried to steady her breathing. He had been so close to her. She brushed a loose strand of hair behind her ear and opened the shack door and went inside.

July looked up at her and blinked. She smiled and gave him a wave, but he just returned to his book. Suou sighed and made her way towards the kitchen. She froze when she heard the door creak open and Hei came in. He walked over to her.

"Why did you run off?" he asked her.

She shook her head.

"It was getting dark, and I'd figured I'd begin making dinner." she replied.

He raised his eyebrow and made his way over to the fridge.

"Okay. Although I can make it. You don't have to. You must be tired, it's been a long day." he said.

"I can at least help." she offered shyly.

"Okay." he said. "You can start by running to the corner store and getting me some dashi and miso. We're having miso soup tonight."

He gave her a wad of banknotes, and she blushed when their hands touched. She turned around and dashed out the door. She shivered as a gust of wind hit her, and folded her arms in a failed attempt to find heat and warmth. She sped up into a fast jog, and sighed in relief when the little convenience store came into view. She opened the door and went in. She went up and down the aisles until she found the right ingredients. She ambled over to the checkout counter and placed the items down.

"Is this all for you tonight miss? The store clerk asked her.

"Yep." she replied, grabbing the money from out of her pocket.

He took the money and put it in the cash register.

"Thanks for the purchase and have a good night." he handed her the groceries.

"Thanks." she replied and headed out the door.

It was snowier than it had been, and all she could see was white.

She stumbled blindly in the cold, hoping that she was going in the right direction. Suddenly someone grabbed her from behind. She tried to scream but a rough hand covered her mouth. She was pulled backwards into an alleyway.

"Lost?" her captor asked.

He pinned her against the wall, and she could feel his heat as he whispered into her ear.

"You have such krasivyye red hair." he said.

He twirled a lock her hair around his finger.

"So soft and so vibrant."

She tried to push him away, but he was much stronger than she thought. She felt her eyes water up, and she felt hot tears fall down her cheeks. Let me go, please. She willed. He began to unzip her jacket.

Suddenly, the weight on her was gone, and she could hear a muffled scream behind her. She turned around to see Hei on top of the man. He had his hands around his throat.

"Hey man, let go of me!" the stranger choked out.

He struggled helplessly against Hei. Suou watched in horror until the man stopped moving. She covered her mouth as a sob escaped her lips. Her legs gave out beneath her. Hei caught her before she hit the ground.

"It's okay Suou. It's over. You're safe."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเลข" คุณกำลังทำมันไม่ถูกต้องทั้งหมด คุณมีเพื่อจุดมุ่งหมายจุดสำคัญ"Suou ถอนหายใจในความรำคาญ และจ้องที่ Hei เธอได้ทำปฏิบัติเป้าหมายทุกวัน และมันเริ่มเก่า"ทำไมแค่ถ่ายมัน เลวร้ายที่สุดฉันก็จะช้าลง แล้วฉันจะจบมัน"เธอกล่าวHei ส่ายหัวของเขา เขามองขึ้นท้องฟ้า frowning"คุณจะต้องฆ่ามันให้เร็วที่สุด กระสุนนัดหนึ่งสำหรับเหยื่อหนึ่ง ไม่เสียเวลา พลัส คุณไม่ได้ถือปืนไรเฟิลถูกต้อง ที่นี่ ค้างไว้เช่นนี้" เขากล่าวว่าHei เดินหลัง Suou เขาหมอบลงหลังเธอ และวางพระหัตถ์บนเธอ"ถ้าคุณไม่มีความสมดุลในจุดยืนของคุณ มันจะเพิ่มการเคลื่อนไหวปืนไรเฟิลของคุณ ซึ่งหมายความว่า การรักษาน้ำหนักของร่างกายและปืนแนวตั้ง และโดย ผ่านเท้าของคุณ ถ้าท่าทางของคุณคือคุณเป็นยอดในทิศทางใด คุณจะบังคับให้กล้ามเนื้อของคุณทำการปรับน้ำหนักที่ต้องถือคุณในสมดุล นี้เป็นองค์ประกอบที่สามารถเพิ่มขนาดในปืนไรเฟิลของคุณขณะที่คุณกำลังพยายามที่จะยึดมั่นในเป้าหมาย พื้นฐานหลังท่านี้จะทำให้มันง่ายที่สุดสำหรับจิตใจและร่างกายจะทำการปรับปรุงจำเป็นต้องมีเสถียรภาพได้ "เขาอธิบายเขากดนิ้วลง ทำเหมือนกับเธอ และถูกยิงออกไป"เห็นอะไร" เขาถามเธอ "สมดุล คุณรู้สึกไม่แน่ใจตัวเองมากขึ้น"Suou ได้พยายามชะลอการหายใจของเธอไม่ว่าง และไม่จาง ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงสด และรู้สึกหัวใจของเธอได้ออกมาจากอกของเธอ"ใช่ ขอบคุณมากมากค่ะ" เธอกล่าวอย่างรวดเร็ว "ฉันต้องไปทำอะไร"เธอรีบปิดทิศทางของเพิงลับของพวกเขา ดึงเสื้อของเธอเข้มงวดมากขึ้น เธอปิดดวงตาของเธอ และพยายามคงหายใจของเธอ เขาได้รับนั้นใกล้กับเธอ เธอแปรงสาระหลวมของผมหลังหูของเธอ และเปิดประตูเพิง และไปภายในกรกฎาคมมองขึ้นที่เธอ และคันนั้นกะพริบ เธอยิ้ม และเขามีคลื่น แต่เขาก็กลับไปหนังสือของเขา Suou ถอนหายใจ และทำทางของเธอไปยังห้องครัว เธอแช่แข็งเมื่อเธอได้ยิน creak ประตูที่เปิด และ Hei มา เขาเดินผ่านเธอ"ทำไมคุณไม่ปิด" เขาถามเธอเธอส่ายหัวของเธอ"มันเริ่มมืด และฉันได้คิดฉันจะเริ่มทำอาหารเย็น" เธอกล่าวเขายกคิ้วของเขา และทำทางของเขาผ่านไปตู้เย็น"โอเค แม้ว่าสามารถทำได้ขึ้น คุณไม่จำเป็นต้อง เขากล่าวว่า คุณต้องเหนื่อย จะได้รับวันยาว""น้อยสามารถช่วยเหลือได้" เธอเสนอ shyly"โอเค." เขากล่าวว่า "คุณสามารถเริ่มต้น โดยใช้การเก็บมุม และการฉันน้ำซุปดาชิมิโซะบาง เรากำลังมีซุปมิโซะคืน"เขาให้เธอปึกธนบัตร และเธอขวยเขินเมื่อมือสัมผัส เธอหันไปรอบ ๆ และเส้นประออกประตู เธอ shivered gust ของลมกดเธอ และพับแขนในความพยายามในการล้มเหลวเป็นความร้อนและความอบอุ่น เธอเร่งความเร็วขึ้นลงในรูอย่างรวดเร็ว และถอนหายใจในบรรเทาเมื่อร้านสะดวกซื้อเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้ามาดู เธอเปิดประตู และใน เธอไปขึ้นลงเก็บจนมาพบเธอ เธอ ambled ผ่านเคาน์เตอร์ชำระเงิน และวางสินค้าลง"นี่ทั้งหมดสำหรับคุณพลาดคืนนี้ เสมียนร้านค้าถามเธอ"ครับ" เธอตอบ โลภเงินกลุ่มกระเป๋าของเธอเขาเอาเงิน และใส่ไว้ในทะเบียนเงินสด"ขอบคุณสำหรับการซื้อ และให้คืนดีกัน" เขามือเธอชำ"ขอบคุณ." เธอตอบ และหัวออกจากบ้านมันเป็น snowier กว่าที่มันเป็น และทั้งหมดที่เธอเห็นเป็นสีขาวเธอสะดุดสุ่มสี่สุ่มห้าในเย็น หวังว่า เธอกำลังจะเป็นในทิศทางที่ถูก จู่ ๆ มีคนคว้าเธอจากด้านหลัง เธอพยายามร้อง แต่มือหยาบปกคลุมปากของเธอ เธอถูกลากถอยหลังเข้าปราบ"หายไป" ยึดเธอถามเขาตรึงเธอกับผนัง และเธอรู้สึกถึงความร้อนของเขาขณะที่เขากระซิบในหูของเธอเขากล่าวว่า "คุณมีผมสีแดง krasivyye ดังกล่าว"เขา twirled ล็อคผมรอบนิ้ว"นั้นนุ่ม และสดใสดังนั้น"เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่เขาเป็นมากยิ่งกว่าที่เธอคิดว่า เธอรู้สึกว่าน้ำของเธอตาขึ้น และเธอรู้สึกร้อนน้ำตาตกลงแก้มของเธอ ให้ฉันไป กรุณา เธอ willed เขาเริ่มเปิดเครื่องรูดเสื้อของเธอทันใดนั้น น้ำหนักเธอก็หายไป และเธอสามารถได้ยินเสียงกรี๊ดเธออู้อี้ เธอหันไปรอบ ๆ เพื่อดู Hei ทับคน เขามีมือของเขารอบคอของเขา"เฮ้ คน ปล่อยฉัน" คนแปลกหน้าที่สำลักออกมาเขาดิ้นรนต่อสู้ซมกับ Hei Suou ดูสยองขวัญจนชายคนนั้นหยุดเคลื่อนไหว เธอปกคลุมปาก ตามสบหนีริมฝีปากของเธอ ขาของเธอให้ออกจากใต้ตัวเธอ Hei จับเธอก่อนที่เธอตีพื้นดิน"ก็โอเค Suou มันเป็นมากกว่า คุณปลอดภัย"