relative to atmospheric N2 (15N) an

relative to atmospheric N2 (15N) and VPDB (13C — Vienna Peedee belemnite).
The analytical precision for both stable isotope ratios was 0.2‰.
Carbon and nitrogen contents were calculated by the percentages of the
initial dry masses in relation to the total. Then, considering the split
part and the amount of water filtered, the carbon and nitrogen concentrations
were given in mgm−3. C/N ratios were calculated on amolar basis.
Samples were not generally acidified prior to combustion in order to remove
inorganic carbon. An experiment using 45 samples selected by
chance served as a data base to estimate the effect. The average of non
acidified samples amounted to 25.1 ± 6.9% as compared to 22.4 ± 7.1%
after acidifying them. The difference amounted to a maximum of 7.5%,
but was not significant (p N 0.05). None of the zooplankton samples contaminatedwith
phytoplanktonwere considered for isotope characterization.
In addition, biomass in terms of protein content was determined
from the samples kept for enzyme activities by using the method of
Lowry et al. (1951) modified by Rutter (1967).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัมพันธ์กับบรรยากาศ N2 (15N) และ VPDB (13 C – เวียนนา Peedee belemnite)ความแม่นยำในการวิเคราะห์สำหรับทั้งสองมั่นคงอัตราส่วนไอโซโทปคือ 0.2‰คาร์บอนและไนโตรเจนเนื้อหาถูกคำนวณเป็นเปอร์เซ็นต์ของการฝูงแห้งเริ่มต้นเกี่ยวกับผลรวม แล้ว พิจารณาการแยกส่วนและปริมาณของน้ำที่กรอง ความเข้มข้นคาร์บอนและไนโตรเจนได้รับใน mgm−3 มีคำนวณอัตราส่วน C/N เป็น amolarตัวอย่างได้ไม่ทั่ว acidified ก่อนเผาไหม้เพื่อเอาออกอนินทรีย์คาร์บอน การทดลองที่ใช้เลือกตัวอย่างที่ 45มีโอกาสทำหน้าที่เป็นฐานข้อมูลในการประเมินผล ค่าเฉลี่ยของไม่มีตัวอย่าง acidified 25.1 ± 6.9% เมื่อเทียบกับ 22.4 ± 7.1%หลังจาก acidifying ได้ มีความแตกต่างสูงสุด 7.5%แต่ไม่สำคัญ (p N 0.05) ไม่มีการ contaminatedwith ตัวอย่าง zooplanktonphytoplanktonwere พิจารณาสำหรับไอโซโทปจำแนกนอกจากนี้ กำหนดชีวมวลในรูปแบบของโปรตีนจากตัวอย่างที่เก็บไว้สำหรับกิจกรรมของเอนไซม์โดยวิธีการLowry et al. (1951) โดย Rutter (1967)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเทียบกับบรรยากาศ N2 (15N) และ VPDB (13C - เวียนนา PeeDee belemnite).
ที่มีความแม่นยำในการวิเคราะห์ทั้งอัตราส่วนไอโซโทปที่มีเสถียรภาพเป็น 0.2 ‰.
คาร์บอนไนโตรเจนและเนื้อหาจะถูกคำนวณจากอัตราร้อยละของ
มวลแห้งเริ่มต้นในความสัมพันธ์กับทั้งหมด จากนั้นพิจารณาแยก
ส่วนและปริมาณของน้ำที่ผ่านการกรองความเข้มข้นของคาร์บอนและไนโตรเจน
ที่ได้รับในเอ็มจีเอ็-3 C / N อัตราส่วนนี้จะถูกคำนวณบนพื้นฐาน amolar.
ตัวอย่างที่ไม่ได้กรดโดยทั่วไปก่อนที่จะมีการเผาไหม้เพื่อที่จะเอา
คาร์บอนนินทรีย์ ทดลองใช้ 45 ตัวอย่างโดยการเลือก
โอกาสทำหน้าที่เป็นฐานข้อมูลที่จะประเมินผลกระทบ ค่าเฉลี่ยของการไม่
ตัวอย่างกรดมีจำนวน 25.1 ± 6.9% เมื่อเทียบกับ 22.4 ± 7.1%
หลังจากที่พวกเขา acidifying ความแตกต่างที่มีจำนวนสูงสุดของ 7.5%,
แต่ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ (พีเอ็น 0.05) ไม่มีตัวอย่างแพลงก์ตอนสัตว์ contaminatedwith
phytoplanktonwere พิจารณาสำหรับลักษณะไอโซโทป.
นอกจากนี้ชีวมวลในแง่ของปริมาณโปรตีนที่ถูกกำหนด
จากตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้สำหรับกิจกรรมเอนไซม์โดยใช้วิธีการของ
Lowry et al, (1951) แก้ไขโดยรัต (1967)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทียบกับ 2 บรรยากาศ ( 15 ) และ vpdb ( 13C - เวียนนา peedee belemnite ) .
ความวิเคราะห์ทั้งมั่นคงไอโซโทปอัตราส่วนเท่ากับ 0.2 ‰ .
คาร์บอนและไนโตรเจนเนื้อหาคำนวณจากเปอร์เซ็นต์ของ
เริ่มต้นบริการมวลชนในความสัมพันธ์ทั้งหมด แล้วพิจารณาแยก
ส่วนหนึ่งและปริมาณของน้ำกรองคาร์บอนและไนโตรเจนความเข้มข้น
ได้รับใน MGM − 3C / N ratio ) คำนวณบนพื้นฐาน amolar .
จำนวนไม่โดยทั่วไปจะปรับก่อนการเผาไหม้เพื่อลบ
อนินทรีย์คาร์บอน การทดลองใช้ 45 คน เลือกโดย
โอกาสทำหน้าที่เป็นฐาน ข้อมูลเพื่อประเมินผล ค่าเฉลี่ยของจำนวนรายจำนวนไม่
ปรับ± 6.9% เมื่อเทียบกับผล± 7.1 %
หลังจากที่มีฤทธิ์เป็นกรดได้ ความแตกต่างอันสูงสุด 7.5 %
แต่อย่างมีนัยสำคัญ ( P ( 0.05 ) ไม่มีของสัตว์ ตัวอย่าง contaminatedwith
phytoplanktonwere ถือว่าการศึกษาไอโซโทป .
นอกจากนี้ ชีวมวล ในแง่ของปริมาณโปรตีนตั้งใจ
จากตัวอย่างเก็บไว้สำหรับกิจกรรมเอนไซม์โดยใช้วิธี
เบส et al . ( 1951 ) แก้ไขโดยรัต ( 1967 )