A student-teacher ratio expresses t

A student-teacher ratio expresses the relationship between the number of students enrolled in a school, district, or education system and the number of “full-time equivalent” teachers employed by the school, district, or system. One way to measure teacher’s burden is by using average student to teacher ratio. Obviously, more students per teachers equate to more burden upon the teacher. If a teacher has to look after over too many students, this would impact greatly upon the education provided. For example, secondary school teachers, they have an average of 21 students under their care, which is closer to Laos, Vietnam and Nigeria and worse than countries like Gana, Peru, and China. (Worldbank public data,2008). Teachers do not know the potential of every student in the class because each student based learning inequalities. Students gain knowledge from the teacher has no equal. And what is also important. The ratio of teachers to students is not enough. One teacher has an obligation to teach too much. One teacher taught a variety of subjects Obligations such as school work, engaged in work activities. The reasons of all these teachers have less time to teaching. As a result, test scores, O-net each year fell. Because student-teacher ratios are a general way to measure teacher workloads and resource allocations in public schools, as well as the amount of individual attention a child is likely to receive from teachers, student-teacher ratios are often used as broad indicators of the overall quality of a school. Even though students to teacher ratio cannot completely reflect upon the issues about Thailand’s education, it nevertheless can provide some idea about the burden that Thai teachers have to bear. The discrepancies between primary and secondary also poses an interesting question worthy of pondering what the underlying reason could be and how this would impact negatively or positively upon the nation’s education system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัตราส่วนนักเรียนครูแสดงความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนนักศึกษาในระบบโรงเรียน อำเภอ หรือการศึกษาและจำนวนครู "เทียบเท่าเต็มเวลา" ว่าโรงเรียน อำเภอ หรือระบบ เป็นวิธีหนึ่งในการประเมินภาระงานของครูโดยเฉลี่ยนักเรียนต่อครู อย่างชัดเจน เพิ่มเติมนักเรียนต่อครูผู้สอนกำหนดให้ภาระงานเพิ่มมากขึ้นเมื่อครู ถ้าครูดูหลังจากผ่านนักเรียนมากเกินไป นี้จะส่งผลกระทบอย่างมากเมื่อการศึกษาให้ได้ ตัวอย่าง ครูมัธยมศึกษา พวกเขาได้โดยเฉลี่ยนักเรียน 21 ภายใต้การดูแลของพวกเขา ที่ใกล้ชิดกับลาว เวียดนาม และประเทศไนจีเรีย และเลวร้ายยิ่งกว่าประเทศเช่น Gana เปรู และจีน (Worldbank สาธารณะข้อมูล 2008) ครูรู้ศักยภาพของนักเรียนทุกชั้นเรียนเนื่องจากนักเรียนใช้เรียนรู้ความเหลื่อมล้ำทาง นักเรียนได้รับความรู้ครูมีไม่เท่ากัน และอะไรเป็นสิ่งสำคัญ อัตราส่วนของครูกับนักเรียนไม่เพียงพอ ครูหนึ่งมีหน้าที่ในการสอนมากเกินไป อาจารย์หนึ่งสอนเรื่องภาระหน้าที่เช่นงานโรงเรียน ในงานกิจกรรมต่าง ๆ เหตุผลของครูเหล่านี้มีเวลาในการเรียนการสอน ดัง ทดสอบคะแนน O-net ในแต่ละปีลดลง เนื่องจากอัตราส่วนนักเรียนครูมีวิธีการวัดปริมาณงานครูและปันส่วนทรัพยากรในโรงเรียน เป็นยอดของความสนใจแต่ละที่เด็กจะได้รับจากครูทั่วไป อัตราส่วนนักเรียนครูมักใช้เป็นตัวบ่งชี้ที่กว้างของคุณภาพโดยรวมของโรงเรียน แม้ว่านักเรียนต่อครูไม่สะท้อนตามประเด็นที่เกี่ยวกับการศึกษาของไทยสมบูรณ์ แต่ช่วยให้สามารถใช้ความคิดบางอย่างเกี่ยวกับภาระงานที่ครูไทยต้องแบกรับ ความขัดแย้งระหว่างประถมและมัธยมยังมาสร้างเป็นคำถามที่น่าสนใจที่น่าขบคิดว่า เหตุผลพื้นฐานสิ่งที่อาจและวิธีนี้จะส่งผลกระทบในเชิงลบ หรือเชิงบวกตามระบบการศึกษาของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราส่วนนักเรียนต่อครูเป็นการแสดงออกถึงความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนนักเรียนที่เข้าเรียนในโรงเรียนอำเภอหรือระบบการศึกษาและจำนวนของ "เทียบเท่าเต็มเวลา" ครูจ้างโดยโรงเรียนอำเภอหรือระบบ วิธีหนึ่งที่จะวัดภาระของครูโดยใช้ค่าเฉลี่ยของนักเรียนต่อครู เห็นได้ชัดว่านักเรียนต่อครูถือเอาภาระมากขึ้นอยู่กับครู ถ้าครูมีการดูแลนักเรียนมากกว่ามากเกินไปนี้จะส่งผลกระทบอย่างมากเมื่อการศึกษาให้ ยกตัวอย่างเช่นครูโรงเรียนมัธยมที่พวกเขามีค่าเฉลี่ยของ 21 นักเรียนภายใต้การดูแลของพวกเขาซึ่งเป็นผู้ใกล้ชิดไปยังประเทศลาวเวียดนามและไนจีเรียและเลวร้ายยิ่งกว่าประเทศเช่นกานา, เปรูและประเทศจีน (Worldbank ข้อมูลสาธารณะ 2008) ครูไม่ทราบศักยภาพของนักเรียนในชั้นเรียนทุกคนเพราะนักเรียนแต่ละคนตามความไม่เท่าเทียมกันในการเรียนรู้ นักเรียนได้รับความรู้จากครูมีไม่เท่ากัน และสิ่งที่เป็นสิ่งที่สำคัญ อัตราส่วนของครูให้กับนักเรียนที่ไม่เพียงพอ หนึ่งในครูที่มีหน้าที่ในการสอนมากเกินไป หนึ่งในครูสอนความหลากหลายของภาระผูกพันวิชาเช่นการทำงานของโรงเรียนร่วมในกิจกรรมการทำงาน เหตุผลของครูทุกคนเหล่านี้มีเวลาน้อยในการเรียนการสอน เป็นผลคะแนนสอบ O-สุทธิในแต่ละปีลดลง เพราะอัตราส่วนนักเรียนต่อครูเป็นวิธีทั่วไปในการวัดปริมาณงานของครูและการจัดสรรทรัพยากรในโรงเรียนของรัฐเช่นเดียวกับจำนวนของความสนใจของแต่ละบุคคลที่เด็กมีโอกาสที่จะได้รับจากครูอัตราส่วนนักเรียนครูมักจะใช้เป็นตัวชี้วัดในวงกว้างของโดยรวม คุณภาพของโรงเรียน แม้ว่าจะให้นักเรียนต่อครูไม่สมบูรณ์สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการศึกษาของไทยก็ยังคงสามารถให้ความคิดบางอย่างเกี่ยวกับภาระที่ครูภาษาไทยต้องแบกรับ ความแตกต่างระหว่างยังประถมศึกษาและมัธยมศึกษา poses คำถามที่น่าสนใจคุ้มค่าของการขบคิดว่าเหตุผลพื้นฐานอาจจะเป็นและวิธีการนี​​้จะส่งผลกระทบในเชิงลบหรือบวกกับระบบการศึกษาของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครูนักเรียนอัตราส่วนแสดงความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนในโรงเรียน อำเภอ หรือ ระบบการศึกษา และจำนวนของ " เต็มเวลาเทียบเท่า " ครูจ้าง โดยโรงเรียน อำเภอ หรือระบบ วิธีหนึ่งในการวัดภาระของครู โดยใช้นักเรียนเฉลี่ยต่อครู เห็นได้ชัดว่า นักเรียนต่อครู ต่อภาระแก่อาจารย์ถ้าอาจารย์ได้ดูแลนักเรียนมากกว่า ซึ่งจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อการศึกษาให้ ตัวอย่าง ครูมัธยมศึกษา มีจำนวน 21 คน ภายใต้การดูแลของตน ซึ่งใกล้ชิดกับลาว เวียดนาม และไนจีเรีย และแย่กว่าประเทศ เช่น ประเทศกานา เปรู และประเทศจีน ( เวิลด์แบงก์ข้อมูลสาธารณะ , 2008 )ครูไม่รู้ศักยภาพของนักเรียนทุกคนในชั้นเรียน เพราะนักเรียนแต่ละฐานการเรียนรู้อสมการ นักเรียนได้รับความรู้จากอาจารย์ได้ไม่เท่ากัน แล้วยังเป็นสิ่งสำคัญ อัตราส่วนของครูต่อนักเรียนไม่เพียงพอ ครูมีภาระการสอนมาก ครูหนึ่งสอนหลากหลายวิชาภาระผูกพัน เช่น งานโรงเรียน ร่วมกิจกรรมในงานเหตุผลของครูเหล่านี้มีเวลาน้อยที่จะสอน ผลคะแนนสอบโอเน็ตในแต่ละปีลดลง เพราะอัตราส่วนครูนักเรียนเป็นวิธีการทั่วไปที่จะวัดพัฒนาครู และการจัดสรรทรัพยากรในโรงเรียนของรัฐ รวมทั้งปริมาณของบุคคลที่ให้ความสนใจเด็กมีแนวโน้มที่จะได้รับจากครูอัตราส่วนครูนักเรียนมักถูกใช้เป็นตัวชี้วัดที่มีคุณภาพโดยรวมของโรงเรียน แม้ว่านักเรียนต่อครูไม่สามารถสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาเรื่องการศึกษาของไทย ก็ยังคงสามารถให้ความคิดบางอย่างเกี่ยวกับภาระที่ครูไทยต้องแบกรับความขัดแย้งระหว่างประถมศึกษาและมัธยมศึกษายัง poses คำถามที่น่าสนใจน่าขบคิดว่าเหตุผลสามารถและวิธีนี้จะส่งผลกระทบในทางลบหรือบวกต่อระบบการศึกษาของประเทศ