7. Be cautious of “car crashes”ther

7. Be cautious of “car crashes”
there was a story about how a guy was driving through the mountains (ex army) and came across a crash. The car wasn’t damaged at all and almost deliberately placed in the middle of the road. He drove past and saw 2 people lying in the road. He pulls up in front of the “crash” and then looks back to see the people sat up and 20 or so eyes reflecting in his taillights from the surrounding bushes. He slams on the gas and goes. This story scares me because this kind of thing does happen with “mountain tribes” who are either cannibalistic or crazy.
8. This isn’t a story
This is me. I’m here. I’m shifting the words that you’re reading, altering them from whatever this person wrote.
I’ve been here for awhile. For as long as you can remember, anyway. Sometimes I say your name as you’re falling asleep, or whisper urgently in your ear. Do you remember the time that I screamed, throwing panic through you and setting your heart racing?
That was fun.
You’re wondering who I am. That’s only natural. Of course, you already know.
I’m you. I’m the real you. I’m the mind that existed here before you stole my body, before you forgot about being a parasite. I’m the child who looked the wrong way, asked the wrong question, saw the wrong thing… but I’m not so little any more.
You may have forgotten me, but I’m still here. I’ve always been here.
I’m going to get out.
9.

Susan and Ned were driving through a wooded empty section of highway. Lightning flashed, thunder roared, the sky went dark in the torrential downpour.
“We’d better stop,” said Susan.
Ned nodded his head in agreement. He stepped on the brake, and suddenly the car started to slide on the slick pavement. They plunged off the road and slid to a halt at the bottom of an incline.
Pale and shaking, Ned quickly turned to check if Susan was all right. When she nodded, Ned relaxed and looked through the rain soaked windows.
“I’m going to see how bad it is,” he told Susan, and when out into the storm. She saw his blurry figure in the headlight, walking around the front of the car. A moment later, he jumped in beside her, soaking wet.
“The car’s not badly damaged, but we’re wheel-deep in mud,” he said. “I’m going to have to go for help.”
Susan swallowed nervously. There would be no quick rescue here. He told her to turn off the headlights and lock the doors until he returned.
Axe Murder Hollow. Although Ned hadn’t said the name aloud, they both knew what he had been thinking when he told her to lock the car. This was the place where a man had once taken an axe and hacked his wife to death in a jealous rage over an alleged affair. Supposedly, the axe-wielding spirit of the husband continued to haunt this section of the road.
Outside the car, Susan heard a shriek, a loud thump, and a strange gurgling noise. But she couldn’t see anything in the darkness.
Frightened, she shrank down into her seat. She sat in silence for a while, and then she noticed another sound. Bump. Bump. Bump. It was a soft sound, like something being blown by the wind.
Suddenly, the car was illuminated by a bright light. An official sounding voice told her to get out of the car. Ned must have found a police officer. Susan unlocked the door and stepped out of the car. As her eyes adjusted to the bright light, she saw it.
Hanging by his feet from the tree next to the car was the dead body of Ned. His bloody throat had been cut so deeply that he was nearly decapitated. The wind swung his corpse back and forth so that it thumped against the tree. Bump. Bump. Bump.
Susan screamed and ran toward the voice and the light. As she drew close, she realized the light was not coming from a flashlight. Standing there was the glowing figure of a man with a smile on his face and a large, solid, and definitely real axe in his hands. She backed away from the glowing figure until she bumped into the car.
“Playing around when my back was turned,” the ghost whispered, stroking the sharp blade of the axe with his fingers. “You’ve been very naughty.”
The last thing she saw was the glint of the axe blade in the eerie, incandescent light.





10. Schoolgirl Suicide

My name is Abirami. I'm from a famous secondary school in Penang. Most people know that my school is famous for its high achievements in academics and co-curricular activities, but they do not know one thing that we know is happening in our school.

My school is being haunted. It has been 100 years since my school was built. There is a story that has been passed by my teacher who has been teaching there for more than 20 years. The story is that a girl who has been so depressed after her boyfriend left her committed suicide from the clock tower in my school. The clock tower is now closed and no one is allowed to go in. It has been many years that the clock tower is not fixed.

Actually, my friends and I did not believe these stories as we thought it was all not true, but one day it all proved to be true when my friend experienced the existence of the ghost by herself.

It was Teacher's Day celebration so we thought of putting a banner on top of the clock tower. To do so we needed to get in and on top of the clock tower. I let my friend get in first as she is more daring and I followed behind her. At half of the way up the stairs I realized that I left my files downstairs. I went down to get back my files leaving my friend to go alone.
Soon after I heard a scream. I rushed back upstairs and saw my friend laying down unconscious. For a day or two she was not talking to me as usual, then after some time she started to act normal and she told me what happened that day.

As she was going up alone she saw a shady shadow of a figure which seemed like a girl from the corner of her eyes. Suddenly she felt a creepy kind of feeling so she decided to go back down but before that she heard a voice of a girl yelling loudly to her to get out. She was in panic and turn back and saw a scary figure which she will never forget in her life. She screamed in fear and fainted down.

After listening to her I felt lucky that I was not in her place that day. I swear I will never go near that clock tower ever again.

11.The Shadow Behind Me

Many of us know that there is something out there. I had a shadow following me for years. Normally it would never come into full view or reveal itself to me but I have seen it in my peripheral vision - a shadowy figure floating with red eyes. Sometimes I feel its fingers on my neck and other times I hear it speak, it sounds like me but twisted, sometimes it gives me strength but at the cost of my happiness. I want the pain to stop but it does not go can you help me? Do you know what it is?
12. Girl In A White Dress

Hi my name is Giovanny Rivas, growing up as a kid I had one brother and two sisters but we all had different last names. I never paid much attention to that fact. One day out of curiosity I asked my mother why was that so. She looked at me with tears in her eyes,she grabbed me and held me tight. She asked me to please forgive her. I said for what. My mother told me that my real mother had died when I was three years old, and she had found me alone. From that day on she raised me as one of her own. I was 11 years old when she let me know.

I am 19 years old now and have to kids of my own; they are twins. From then til now I had experienced situations I thought only existed in movies or folk tales. I was supposed to die I believe in the situations that I was in. I have no idea what gave me strength to survive or the will.

About three years ago I was racing my friend at night on a scooter and he was on a bike; I was very competitive and always confident. We were racing to my house I was ahead of him from a good distance. As I got to the sidewalk I passed a parked car, out of nowhere four pit bulls and a huge boxer came out from the side of the car. I looked over to my friend for one second but he was at the end of the block screaming "run Gio run" but as I turned back for a split second they charged at me. My reflex reacted and I used my scooter to try to fight them. At one point they had me surrounded; two of the pit bulls were ferociously trying to bite my legs and they were all barking so loud I could not hear myself think what I could do. I tripped and lost grip of the scooter. I swear everything happened so slow as I was falling. I looked over at my friend and I could hear him crying screaming "no!!no!!" Before I hit the ground I saw what was going to happen to me. I could see all the dogs going for my neck. When that flash of sight happened I snapped back into reality. When I was on the ground they started biting my legs. I could actually see my life flashing through my eyes; I could not even feel the pain that was being inflicted on me. The moment came that what I had seen was going to happen. They came at me three at the same time and two on my legs before they were able to finish me of a heard a loud voice in my head telling me to get up because it was not my time,the voice in my head kept telling me get up and fight!! Get up and fight!! I have no idea were I got the energy but I used it. I extended both my arms like hooks in front of me like bait; I'd rather let them bite my arms than my neck. Two were on my arms as I was standing and the other two on my legs. The other one was just barking like crazy to intimidate me. The two on had my arms in a lock with their mouths. I was not thinking just reacting so I swung both my arms as hard as I could and they lost grip but I was also losing blood. I started hitting and punching the two on my legs. This lasted for a period of time of 15 to 20 minutes. They eventually let go but I know the punches I was hitting them with hurt me way more; I felt like I was hitting concrete their heads were so hard. I knew if they dashed for m

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

7. สามารถระมัดระวังของ "รถล้มเหลว"มีเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีการที่ผู้ชายขับรถผ่านภูเขา (อดีตทหาร และมาข้ามล้ม รถไม่เสียหายเลย และเกือบตั้งใจวางไว้กลางถนน เขาขับรถผ่านมา และเห็น 2 คนที่นอนอยู่บนถนน เขาดึงขึ้นหน้า "ล้ม" และดูแล้ว กลับไปดูคนที่นั่งขึ้นและสะท้อนใน taillights ของเขาจากพุ่มไม้รอบ ๆ ตา 20 หรือเพื่อ เขา slams ในก๊าซ และไป เรื่องนี้ scares ฉันเนื่องจากชนิดของสิ่งนี้เกิดขึ้นกับ "ภูเขาชนเผ่า" ที่ cannibalistic หรือบ้า8. นี้ไม่ใช่เรื่องนี่ฉันเอง ฉันอยู่นี่ ฉันกำลังขยับคำที่คุณกำลังอ่าน แก้ไขพวกเขาจากสิ่งนี้ผู้เขียนฉันได้รับที่นี่สักครู่ นานเท่าที่คุณสามารถจำ บางครั้งฉันพูดชื่อคุณขณะที่คุณกำลังหลับ หรือกระซิบในหูของคุณอย่างเร่งด่วน จำเวลาที่ฉันกรีดร้อง ขว้างปาตกใจผ่านคุณ และการแข่งของหัวใจ หรือไม่ที่ก็สนุกคุณกำลังสงสัยว่า ที่ผม ที่เป็นเพียงธรรมชาติ แน่นอน คุณรู้อยู่แล้วฉันเป็นคุณ ฉันจริงคุณ ผมทราบว่าอยู่ที่นี่ก่อนคุณขโมยร่างกายของฉัน ก่อนที่คุณลืมเรื่องการเป็นปรสิต ผมเด็กที่ดูไม่ถูกต้องวิธี ถามคำถามไม่ถูกต้อง เห็นสิ่งผิด... แต่ฉันไม่น้อยมากอีกด้วยคุณอาจลืมฉัน แต่ฉันยังคงที่นี่ ฉันได้รับเสมอที่นี่ฉันจะไป 9 ซูซานและเราก็ขับรถผ่านส่วนว่าง wooded ของทางหลวง ฟ้าผ่า flashed ฟ้าร้อง roared ท้องฟ้าก็เข้มสาดแสงต่อ "เราจะดีกว่าหยุด กล่าวว่า ซูซาน เรา nodded ศีรษะตกลง เขาเหยียบเบรก และทันใดนั้นรถเริ่มแล่นบนผิวรีด พวกเขาลดลงปิดถนน และฝ่อไปหยุดที่ด้านล่างของทางลาดเอียง ซีด และงก ๆ บริษัทฯ ได้อย่างรวดเร็วเปิดเพื่อตรวจสอบถ้าซูซานถูกต้องทั้งหมด เมื่อเธอพยักหน้า เราผ่อนคลาย และมองผ่านหน้าต่างฝนตกที่เปี่ยมล้นไปด้วย "ฉันจะเห็นว่าไม่ดีมันเป็น เขาบอกว่า ซูซาน และเมื่อออกเป็นพายุ เธอเห็นรูปของเขามัวในไฟหน้า เดินหน้ารถ ครู่ต่อมา เขาไปในข้างเธอ เปียกแฉะ "รถของหายไม่เลว แต่เราล้อลึกในโคลน, " เขากล่าวว่า "ฉันจะต้องไปขอความช่วยเหลือ" ศิริรัตน์กลืนกินคน จะช่วยเหลือไม่ด่วนที่นี่ เขาบอกเธอปิดไฟหน้า และล็อกประตูจนเขากลับ ขวานฆาตกรรมกลวง ถึงแม้ว่าเราไม่ได้ว่า ชื่อเสียง พวกเขาทั้งสองรู้ว่าเขาได้คิดเมื่อเขาบอกเธอล็อครถ นี้เป็นที่คนมีครั้งเดียวมาขวานผ่าซาก และ hacked ภรรยาตายในความโกรธอิจฉามากกว่าเรื่องถูกกล่าวหา คาดคะเน ax-wielding คนจิตวิญญาณของสามีที่ยังคงหลอกหลอนอยู่ส่วนนี้ ภายนอกรถ ซูซานได้ยินกรี๊ด thump ดัง และเสียงดัง gurgling แปลก แต่เธอไม่เห็นอะไรในความมืด กลัว เธอ shrank ลงไปนั่ง เธอนั่งอยู่ในความเงียบในขณะ และจากนั้น เธอสังเกตเสียงอื่น ชน ชน ชน เสียงนุ่มนวล เช่นสิ่งที่เป่าลมได้ ทันใดนั้น รถถูกส่องสว่าง ด้วยแสงสว่าง เสียงหูอย่างเป็นทางการบอกว่า เธอออกจากรถ เราต้องได้พบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ศิริรัตน์ปลดล็อคประตู และก้าวออกจากรถ เป็นดวงตาของเธอปรับแสงสว่าง เธอเห็นมัน แขวน ด้วยเท้าจากต้นไม้ถัดรถมีศพของเรา มีการตัดคอเลือดของเขาลึกซึ้งว่า เขาถูกเกือบ decapitated ลม swung ศพของเขาไปมาเพื่อให้มัน thumped กับต้นไม้ ชน ชน ชน ซูซานกรีดร้อง และวิ่งไปที่เสียงและแสง ที่เธอวาดปิด เธอรู้ไม่กำลังไฟจากไฟฉาย ตั้งเป็นตัวเลขที่เร่าร้อนของคนที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและเป็นขวานขนาดใหญ่ แข็ง และแน่นอนจริงในมือของเขา เธอห่างเหินไปจากรูปเร่าร้อนจนเธอชนเข้าไปในรถ "เล่นรอบเมื่อเปิดหลัง ผีเกมส์ ตบใบมีดคมของขวานด้วยมือของเขา "คุณได้แล้วซนมาก" สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นคือ glint ของขวานแสงประหลาด ยอง10. เด็กนักเรียนฆ่าตัวตายชื่อของฉันคือ Abirami ผมมาจากโรงเรียนมัธยมมีชื่อเสียงในปีนัง คนส่วนใหญ่รู้ว่า โรงเรียนของฉันมีชื่อเสียงความสำเร็จสูงในนักวิชาการและกิจกรรมเสริม co แต่พวกเขาไม่ทราบสิ่งหนึ่งที่เรารู้ที่เกิดขึ้นในโรงเรียนของเราโรงเรียนของฉันจะถูกผีสิง จะได้รับ 100 ปีตั้งแต่มีสร้างโรงเรียนของฉัน มีเรื่องราวที่แล้ว โดยครูของฉันที่มีการสอนมีมากกว่า 20 ปี เรื่องคือ ว่า ผู้หญิงที่ได้รับต่ำดังนั้นหลังจากแฟนของเธอทิ้งเธอฆ่าตัวตายผูกมัดจากหอนาฬิกาในโรงเรียนของฉัน หอนาฬิกาขณะนี้ปิด และไม่ได้รับอนุญาตให้ไป มันได้หลายปีที่ไม่คงหอนาฬิกาจริง เพื่อนของฉันและฉันไม่เชื่อเรื่องราวเหล่านี้เราคิดถูกทั้งหมดไม่จริง แต่ วันหนึ่งมันทั้งหมดพิสูจน์ให้เป็นจริงเมื่อเพื่อนมีประสบการณ์การดำรงอยู่ของผี ด้วยตนเองมันเป็นการเฉลิมฉลองวันครูดังนั้นเราคิดว่า ของวางแบนเนอร์บนหอนาฬิกา ดัง เราต้องได้รับใน และ บนหอนาฬิกา ฉันให้เพื่อนของฉันได้รับในครั้งแรกเธอจะกล้าหาญมาก และ I ตามหลังเธอ ที่ทางขึ้นบันไดครึ่งหนึ่ง ฉันรู้ว่า ฉันทิ้งแฟ้มของฉันชั้นล่าง ฉันก็ลง ไปรับกลับแฟ้มของฉันออกจากเพื่อนไปคนเดียวเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ผมได้ยินกรี๊ด ฉันวิ่งชั้นบนหลัง และเห็นเพื่อนของฉันวางลงอสัญ สำหรับวันหรือสองที่เธอไม่พูดกับผมตามปกติ แล้ว บางเวลา เธอเริ่มทำหน้าที่ปกติ และเธอบอกฉันวันนั้นเกิดอะไรขึ้นขณะที่เธอกำลังขึ้น คนเดียวเธอเห็นร่มเงาของตัวเลขที่เหมือนผู้หญิงจากมุมของดวงตาของเธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกแบบน่าขนลุกรู้สึกดังนั้นเธอจึงตัดสินใจกลับลง แต่ก่อนที่เธอได้ยินเสียงของผู้หญิงตะโกนดังเธอไป เธอถูกเปิดเปิง และกลับ และเห็นตัวเลขที่น่ากลัวที่เธอจะไม่มีวันลืมในชีวิตของเธอ เธอกรีดร้องในความหวาดกลัว และดิฉันลงหลังจากฟังเธอ ฉันรู้สึกโชคดีที่ไม่มีเธอในวันที่ สาบานฉันจะไม่เข้าไปใกล้ที่หอนาฬิกาครับ11.เงาข้างหลังหลาย ๆ คนรู้ว่ามีบางอย่างค่ะ ผมเงาฉันต่อปี โดยปกติมันจะไม่มาวิว หรือเปิดเผยตัวเองกับฉัน แต่ฉันได้เห็นในวิสัยทัศน์ของฉันอุปกรณ์ต่อพ่วง - รูปเงาที่ลอยตัว มีตาสีแดง บางครั้งผมรู้สึกนิ้วมือของมัน บนคอและบางครั้งที่ฉันได้ยินมันพูด มันเสียงเหมือนฉัน แต่บิด บางครั้งมันทำให้ผมแข็งแรง แต่ ค่าความสุขของฉัน อยากปวดหยุด แต่มันไม่ไปคุณสามารถช่วยฉัน คุณรู้หรือไม่มันคืออะไร12. สาวในชุดสีขาวสวัสดี ชื่อของฉันคือ Giovanny Rivas เติบโตขึ้น เป็นเด็กที่มีพี่หนึ่ง และน้องสาวสองคนแต่ทั้งหมดมีชื่อสกุลแตกต่างกัน ฉันไม่เคยจ่ายมากความสนใจไปที่ความเป็นจริง วันหนึ่งออกอยากถามแม่ทำไมเป็นที่เพื่อการ เธอมองผม ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ เธอคว้าฉัน และฉันจัดแน่น เธอถามฉันโปรดยกโทษให้เธอ ผมพูดในสิ่ง แม่ของฉันบอกฉันที่จริงแม่เสียชีวิตเมื่ออายุ 3 ปี และเธอได้พบฉันคนเดียว จากวันนั้นกับ เธอยกฉันเป็นของเธอเอง ผม 11 ปีเมื่อเขาแจ้งให้เราทราบ ผมอายุ 19 ปีขณะนี้ และได้ให้เด็กของตัวเอง พวกเขาเป็นฝาแฝด จาก til แล้ว ตอนนี้ฉันมีประสบการณ์ สถานการณ์คิดเฉพาะอยู่ในภาพยนตร์หรือนิทานพื้นบ้าน ผมควรจะตายผมเชื่อว่าในสถานการณ์ที่ได้ในการ ฉันมีความคิดอะไรให้ผมแข็งแรงเพื่อความอยู่รอดหรือจะ ประมาณสามปีที่ผ่านมาผมได้แข่งเพื่อนยามค่ำคืนในแหล่ง และกำลังในจักรยาน ผมมั่นใจเสมอ และมีการแข่งขันสูง เราได้แข่งที่บ้านของฉันได้ก่อนเขาจากระยะไกลดี เป็นผมให้สารพัด ผมผ่านรถ parked จากไม่มีที่ไหนสี่หลุมวัว และมวยใหญ่ออกมาจากด้านข้างของรถ ช็อปปิ้งผ่านเพื่อนหนึ่งวินาที แต่เขาถูกที่สุดของบล็อกที่กรีดร้อง "เรียกจีโอ" แต่เป็นฉันปิดสำหรับแยกที่สอง พวกเขาคิดที ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นสะท้อนของฉัน และฉันใช้สกู๊ตเตอร์ของฉันพยายามที่จะต่อสู้กับพวกเขา จุดหนึ่งที่ พวกเขาฉันล้อมรอบ สองวัวหลุม ferociously พยายามกัดขาของฉัน และพวกเขาได้ทั้งหมดเก้งดังนั้นฉันไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันไม่คิดว่า ตัวเอง Tripped และจับมอเตอร์ไซด์หายไป สาบานทุกอย่างเกิดขึ้นดังนั้นช้าที่ผมก็ตกลง ผมมองไปที่เพื่อนของฉัน และฉันสามารถได้ยินเขาร้องไห้แผดร้อง "ไม่!! ไม่!!" ก่อนที่ผมตีพื้นดินเห็นว่ากำลังจะเกิดขึ้นกับฉัน ฉันได้เห็นสุนัขทั้งหมดไปในคอของฉัน เมื่อที่แฟลชของ สายตาเกิดขึ้นฉันจัดชิดกลับเป็นความจริง เมื่อบนพื้นดิน ก็เริ่มเสียดสีขาของฉัน ไม่จริงเห็นชีวิตกระพริบผ่านตา ผมอาจไม่ได้รู้สึกความเจ็บปวดที่ไม่ได้เกิดกับฉัน ตอนนี้มา ว่า สิ่งที่ฉันได้เห็นกำลังจะเกิดขึ้น พวกเขามาที่ฉันสามในเวลาเดียวกัน และ 2 ขาของฉันก่อนที่พวกเขาสามารถที่จะจบฉันที่กลางกรุงเทพเสียงในหัวของฉันบอกฉันจะได้รับค่าได้เนื่องจากไม่ได้เวลา เสียงในหัวของฉันเก็บไว้บอกฉันลุกขึ้น มาต่อสู้!! ลุกขึ้น มาต่อสู้!! นึกไม่ได้ได้พลังงาน แต่ฉันใช้มัน ฉันขยายแขนทั้งสองเหมือนตะขอด้านหน้าผมชอบเหยื่อ ผมค่อนข้างจะให้พวกเขากัดแขนกว่าคอ สองอยู่บนแขนของฉันเป็นฉันยืน และอื่น ๆ ทั้งสองบนขาของฉัน อีกหนึ่งเพียงเก้งเทน้ำเทท่าข่มขู่ฉัน สองในมีแขนล็อคด้วยปากของพวกเขา ผมไม่คิดเพียงปฏิกิริยาเพื่อฉัน swung ทั้งแขนยากก็อาจจะหายไปจับ แต่ฉันยังขาดเลือด ผมเริ่มตี และเจาะสองบนขาของฉัน ซึ่งกินเวลาเป็นระยะเวลา 15-20 นาที พวกเขาก็ให้ไป แต่รู้เจาะฉันถูกตีไป ด้วยเจ็บฉันเพิ่มเติมทาง ฉันรู้สึกเหมือนฉันถูกตีคอนกรีตหัวของพวกเขาได้อย่างเต็มที่เพื่อให้ ผมรู้ว่าถ้าพวกเขาเส้นประสำหรับ m

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

7. ระมัดระวังของ "รถชน"
มีเรื่องเกี่ยวกับวิธีผู้ชายที่ขับรถผ่านภูเขา (อดีตกองทัพ) และมาข้ามความผิดพลาด รถก็ไม่ได้รับความเสียหายที่ทุกคนและเกือบจงใจวางอยู่ตรงกลางของถนน เขาขับรถผ่านมาและเห็น 2 คนนอนอยู่บนท้องถนน เขาดึงขึ้นในด้านหน้าของ "ความผิดพลาด" แล้วมองย้อนกลับไปจะเห็นคนลุกขึ้นนั่งและ 20 หรือเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงตาในไฟท้ายของเขาจากพุ่มไม้โดยรอบ เขาติเตียนเกี่ยวกับก๊าซและไป เรื่องนี้กลัวผมเพราะชนิดของสิ่งนี้จะเกิดขึ้นด้วย "ภูเขาเผ่า" ที่มีทั้งพลิกผันหรือบ้า.
8 นี้ไม่ได้เป็นเรื่อง
นี่คือฉัน ฉันมาที่นี่ ฉันขยับคำที่คุณกำลังอ่านการเปลี่ยนแปลงจากสิ่งที่พวกเขาคนนี้เขียน.
ผมอยู่ที่นี่สักพัก นานเท่าที่คุณสามารถจำได้อยู่แล้ว บางครั้งผมก็บอกว่าชื่อของคุณในขณะที่คุณกำลังนอนหลับหรือกระซิบอย่างเร่งด่วนในหูของคุณ คุณจำเวลาที่ฉันกรีดร้องขว้างปาตื่นตระหนกผ่านคุณและการตั้งค่าการแข่งหัวใจของคุณหรือไม่
นั่นคือความสนุกสนาน.
คุณกำลังสงสัยว่าผมเป็นใคร นั่นเป็นเพียงธรรมชาติ แน่นอนคุณรู้อยู่แล้วว่า.
ฉันคุณ ฉันจริงของคุณ ผมทราบว่ามีอยู่ที่นี่ก่อนที่จะขโมยร่างกายของฉันก่อนที่คุณจะลืมเกี่ยวกับการเป็นปรสิต ฉันเด็กที่มองทางที่ผิด, ถามคำถามที่ไม่ถูกต้องเห็นสิ่งที่ผิด ... แต่ฉันไม่ได้เล็ก ๆ น้อย ๆ อีกต่อไป.
คุณอาจจะลืมฉัน แต่ฉันยังอยู่ที่นี่ ฉันได้รับเสมอที่นี่.
ฉันจะได้รับการออก.
9. ซูซานและเน็ดกำลังขับรถผ่านป่าส่วนที่ว่างเปล่าของทางหลวง ประกายสายฟ้าฟ้าร้องคำรามท้องฟ้าก็มืดฝนกระหน่ำ. "เราควรหยุดดีกว่า" ซูซาน. กล่าวว่าเน็ดพยักหน้าในสัญญา เขาเหยียบเบรกและก็รถเริ่มที่จะเลื่อนบนทางเท้าเนียน พวกเขากระโจนออกจากท้องถนนและเลื่อนไปหยุดที่ด้านล่างของเอียง. ซีดและสั่นเน็ดได้อย่างรวดเร็วหันไปตรวจสอบว่าซูซานเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เมื่อเธอพยักหน้าเน็ดผ่อนคลายและมองผ่านฝนแช่หน้าต่าง. "ฉันจะไปดูวิธีที่ไม่ดีมันเป็น" เขาบอกกับซูซานและเมื่อออกไปในพายุ เธอเห็นรูปที่พร่ามัวของเขาในไฟที่เดินไปรอบ ๆ ด้านหน้าของรถ ช่วงเวลาต่อมาเขาเพิ่มขึ้นในข้างเธอเปียกโชก. "รถไม่ได้รับความเสียหาย แต่เราล้อลึกลงไปในโคลน" เขากล่าว "ฉันจะต้องไปขอความช่วยเหลือ." ซูซานกลืนกินประหม่า จะไม่มีการช่วยเหลืออย่างรวดเร็วที่นี่ เขาบอกให้เธอปิดไฟหน้าและล็อคประตูจนกว่าเขาจะกลับมา. ขวานฆาตกรรมฮอลโลว์ แม้ว่าเน็ดไม่ได้บอกชื่อดังพวกเขาทั้งสองรู้ว่าสิ่งที่เขาได้รับความคิดเมื่อเขาบอกให้เธอล็อครถ นี่เป็นสถานที่ที่คนที่ได้รับครั้งเดียวขวานและ hacked ภรรยาของเขาตายในความโกรธหึงหวงเป็นเรื่องที่ถูกกล่าวหา เฉกเช่นจิตวิญญาณขวานกวัดแกว่งของสามียังคงหลอกหลอนส่วนของถนนนี้. นอกรถซูซานได้ยินเสียงกรีดร้อง, กระหน่ำดังและเสียง gurgling แปลก แต่เธอไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในความมืด. กลัวเธอหดตัวลงในที่นั่งของเธอ เธอนั่งอยู่ในความเงียบในขณะที่และแล้วเธอก็สังเกตเห็นเสียงอื่น ลูกโป่ง ลูกโป่ง ลูกโป่ง มันเป็นเสียงที่นุ่มเหมือนสิ่งที่ถูกลมพัดปลิวไปตามลม. ทันใดนั้นรถก็สว่างไสวไปด้วยแสงไฟสว่างจ้า เสียงทำให้เกิดเสียงอย่างเป็นทางการบอกให้เธอออกจากรถ เน็ดจะต้องได้พบเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซูซานปลดล็อคประตูและก้าวออกมาจากรถ ในฐานะที่เป็นตาของเธอปรับให้แสงสว่างเธอเห็นมัน. แขวนด้วยเท้าของเขาจากต้นไม้ที่อยู่ติดกับรถที่ถูกศพของเน็ด คอเลือดของเขาได้รับการตัดให้ลึกว่าเขาเกือบหัวขาด ลมเหวี่ยงศพของเขากลับมาเพื่อที่จะ thumped กับต้นไม้ ลูกโป่ง ลูกโป่ง ชน. ซูซานกรีดร้องและวิ่งไปทางเสียงและแสง ขณะที่เธอเข้ามาใกล้เธอรู้แสงที่ไม่ได้มาจากไฟฉาย ยืนอยู่ที่นั่นเป็นตัวเลขที่เร่าร้อนของคนที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและขนาดใหญ่ที่เป็นของแข็งและขวานจริงแน่นอนในมือของเขา เธอได้รับการสนับสนุนออกไปจากร่างที่เร่าร้อนจนเธอชนเข้ากับรถ. "เล่นรอบเมื่อหลังของฉันก็หัน" ผีกระซิบลูบใบมีดคมขวานด้วยมือของเขา "คุณได้รับซนมาก." สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นเป็นแววของใบมีดขวานในน่าขนลุก, ไฟสว่างจ้า. 10 นักเรียนฆ่าตัวตายชื่อของฉันคือ Abirami ผมมาจากโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงในปีนัง คนส่วนใหญ่รู้ว่าโรงเรียนของฉันเป็นที่มีชื่อเสียงสำหรับความสำเร็จสูงในเชิงวิชาการและกิจกรรมร่วมหลักสูตร แต่พวกเขาไม่ทราบว่าสิ่งหนึ่งที่เรารู้ที่เกิดขึ้นในโรงเรียนของเรา. โรงเรียนของผมจะถูกผีสิง จะได้รับ 100 ปีนับตั้งแต่โรงเรียนของฉันถูกสร้างขึ้น มีเรื่องเล่าที่ได้รับการส่งผ่านโดยครูของฉันที่ได้รับการเรียนการสอนที่มีมานานกว่า 20 ปีที่ผ่านมาคือ เรื่องที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รับความสุขดังนั้นหลังจากที่แฟนหนุ่มของเธอที่เหลือฆ่าตัวตายของเธอจากหอนาฬิกาในโรงเรียนของฉัน หอนาฬิกาอยู่ในขณะนี้ปิดและไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างใน. จะได้รับเป็นเวลาหลายปีที่หอนาฬิกาไม่คงที่. จริงๆแล้วเพื่อนของฉันและฉันไม่เชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้ในขณะที่เราคิดว่ามันเป็นทั้งหมดไม่เป็นความจริง แต่อย่างใดอย่างหนึ่ง วันมันทั้งหมดพิสูจน์แล้วว่าเป็นจริงเมื่อเพื่อนของฉันมีประสบการณ์การดำรงอยู่ของผีด้วยตัวเอง. มันเป็นงานฉลองวันครูเพื่อให้เราคิดของการวางแบนเนอร์ด้านบนของหอนาฬิกา ต้องการทำเช่นนั้นเราต้องการที่จะได้รับในและด้านบนของหอนาฬิกา ฉันปล่อยให้เพื่อนของฉันได้รับในครั้งแรกที่เธอจะกล้าหาญมากขึ้นและผมทำตามข้างหลังเธอ ครึ่งทางขึ้นบันไดผมรู้ว่าผมออกจากไฟล์ของฉันชั้นล่าง ผมลงไปจะได้รับกลับไฟล์ของฉันออกจากเพื่อนของฉันจะไปคนเดียว. ไม่นานหลังจากนั้นผมได้ยินเสียงกรีดร้อง ฉันรีบวิ่งกลับไปชั้นบนและเห็นเพื่อนของฉันวางลงหมดสติ สำหรับหนึ่งหรือสองวันที่เธอไม่ได้พูดกับผมตามปกติแล้วหลังจากที่บางครั้งเธอเริ่มที่จะทำหน้าที่ปกติและเธอบอกฉันสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น. ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นเพียงอย่างเดียวที่เธอเห็นเงาร่มรื่นของตัวเลขซึ่งดูเหมือนจะเป็น สาวจากมุมของตาของเธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกชนิดที่น่าขนลุกของความรู้สึกดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะกลับไปลง แต่ก่อนที่เธอได้ยินเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งตะโกนเสียงดังให้เธอได้รับการออก เธออยู่ในความหวาดกลัวและหันกลับมาและเห็นตัวเลขที่น่ากลัวที่เธอจะไม่มีวันลืมในชีวิตของเธอ เธอกรีดร้องในความกลัวและเป็นลมลง. หลังจากฟังเธอฉันรู้สึกโชคดีที่ผมไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่เธอในวันนั้น ฉันสาบานฉันจะไม่ไปอยู่ใกล้หอนาฬิกาที่เคยอีกครั้ง. 11. เงาข้างหลังผมพวกเราหลายคนรู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างออกมี ผมมีเงาที่ติดตามฉันมานานหลายปี ปกติมันจะไม่เข้ามาในมุมมองแบบเต็มหรือเปิดเผยตัวเองกับผม แต่ผมได้เห็นมันในสายตาของฉัน - เงาร่างลอยกับดวงตาสีแดง บางครั้งฉันรู้สึกว่านิ้วมือของมันที่คอของฉันและเวลาอื่น ๆ ที่ผมได้ยินมันพูดเสียงเหมือนผม แต่บิดบางครั้งมันทำให้ฉันมีความแข็งแรง แต่ค่าใช้จ่ายของความสุขของฉัน ฉันต้องการความเจ็บปวดที่จะหยุด แต่ก็ไม่ได้ไปที่คุณสามารถช่วยได้หรือไม่ คุณรู้ไหมว่ามันคืออะไร? 12 หญิงสาวในชุดสีขาวสวัสดีชื่อของฉันคือ Giovanny วาสเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กฉันมีหนึ่งพี่ชายและน้องสาวสองคน แต่เราทุกคนมีนามสกุลที่แตกต่างกัน ฉันไม่เคยให้ความสนใจมากความจริงที่ว่า วันหนึ่งจากความอยากรู้ผมถามว่าทำไมแม่ของฉันก็คือเพื่อให้ เธอมองมาที่ฉันด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอเธอคว้าฉันและฉันจัดขึ้นแน่น เธอถามฉันที่จะโปรดยกโทษให้เธอ ที่ผมกล่าวว่าสำหรับสิ่งที่ แม่ของฉันบอกฉันว่าแม่ที่แท้จริงของฉันเสียชีวิตเมื่อฉันอายุได้สามขวบและเธอได้พบฉันอยู่คนเดียว จากวันนั้นที่เธอยกให้ผมเป็นหนึ่งในของเธอเอง ผมอายุ 11 ปีเมื่อเธอแจ้งให้เราทราบ. ผมอายุ 19 ปีขณะนี้และมีให้เด็กของตัวเอง; พวกเขาเป็นฝาแฝด จากนั้นถึงสถานการณ์ตอนนี้ผมมีประสบการณ์ที่ผมคิดว่ามีอยู่เฉพาะในภาพยนตร์หรือนิทานพื้นบ้าน ผมควรจะตายผมเชื่อว่าในสถานการณ์ที่ผมอยู่ในที่ฉันมีความคิดว่าให้ฉันมีความแข็งแรงที่จะอยู่รอดหรือจะไม่มี.. เกี่ยวกับสามปีที่ผ่านมาผมได้รับการแข่งรถเพื่อนของฉันในเวลากลางคืนในสกูตเตอร์และเขาก็ขี่จักรยาน; ฉันเป็นอย่างมากและมีความมั่นใจในการแข่งขันเสมอ เรากำลังแข่งที่บ้านของฉันฉันถูกข้างหน้าของเขาจากระยะทางที่ดี ขณะที่ผมได้ไปทางเท้าฉันผ่านรถที่จอดอยู่จากที่ไหนเลยสี่วัวหลุมและนักมวยขนาดใหญ่ออกมาจากด้านข้างของรถ ผมมองไปยังเพื่อนของฉันสำหรับคนที่สอง แต่เขาในตอนท้ายของบล็อกกรีดร้อง "วิ่ง Gio" แต่ที่ผมหันกลับไปเพราะแยกที่สองที่พวกเขาเรียกเก็บมาที่ฉัน สะท้อนปฏิกิริยาของฉันและฉันใช้สกูตเตอร์ของฉันจะพยายามที่จะต่อสู้กับพวกเขา เมื่อมาถึงจุดหนึ่งที่พวกเขามีฉันล้อมรอบ; ทั้งสองถูกวัวหลุมรุนแรงพยายามที่จะกัดขาของฉันและพวกเขาก็เห่าเสียงดังทุกดังนั้นฉันไม่สามารถได้ยินเสียงตัวเองคิดว่าสิ่งที่ฉันจะทำ ผมสะดุดและการสูญเสียการยึดเกาะของสกูตเตอร์ ฉันสาบานทุกอย่างที่เกิดขึ้นช้าดังนั้นขณะที่ผมกำลังลดลง ผมมองไปที่เพื่อนของฉันและฉันจะได้ยินเขาร้องไห้กรีดร้อง "ไม่ !! ไม่มี !!" ก่อนที่ผมจะตีพื้นผมเห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับฉัน ฉันจะได้เห็นสุนัขทั้งหมดไปสำหรับคอของฉัน เมื่อแฟลชจากสายตาที่เกิดขึ้นผมตะคอกกลับเข้ามาในความเป็นจริง เมื่อตอนที่ผมอยู่บนพื้นดินพวกเขาก็เริ่มกัดขาของฉัน ที่จริงผมจะได้เห็นชีวิตของฉันกระพริบผ่านสายตาของฉัน ฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดที่ถูกลือเกี่ยวกับฉัน ช่วงเวลาที่มาว่าสิ่งที่ฉันได้เห็นก็จะเกิดขึ้น พวกเขามาที่ผมสามในเวลาเดียวกันและสองขาของฉันก่อนที่พวกเขาสามารถที่จะจบผมได้ยินเสียงดังในหัวของฉันบอกฉันได้รับการขึ้นเพราะมันไม่ได้เวลาของฉันเสียงในหัวของฉันบอกฉันเก็บไว้ ได้รับการขึ้นและต่อสู้ !! ได้รับการขึ้นและต่อสู้ !! ฉันมีความคิดเป็นพลังงานที่ฉันได้ แต่ฉันใช้มัน ผมขยายแขนทั้งสองข้างของฉันเหมือนตะขอที่ด้านหน้าของฉันเหมือนเหยื่อ; ฉันอยากจะให้พวกเขากัดแขนของฉันกว่าคอของฉัน สองอยู่ในอ้อมแขนของฉันขณะที่ผมกำลังยืนอยู่และอีกสองขาของฉัน คนอื่น ๆ ก็แค่เห่าเหมือนคนบ้าที่จะข่มขู่ฉัน มีสองแขนของฉันในการล็อคด้วยปากของพวกเขา ฉันไม่ได้คิดเพียงแค่ปฏิกิริยาดังนั้นฉันเหวี่ยงแขนทั้งสองข้างของฉันเป็นอย่างหนักเท่าที่จะทำได้และจับพวกเขาหายไป แต่ผมก็ยังสูญเสียเลือด ผมเริ่มตีและไล่สองขาของฉัน นี้กินเวลาเป็นระยะเวลา 15 ถึง 20 นาที ในที่สุดพวกเขาปล่อยให้ไป แต่ฉันรู้ว่าเจาะที่ผมกดปุ่มพวกเขามีวิธีที่ทำให้ฉันเจ็บมากขึ้น ฉันรู้สึกเหมือนฉันถูกตีคอนกรีตหัวของพวกเขาเป็นเรื่องยากมาก ผมรู้ว่าถ้าพวกเขาสำหรับประม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

7 . ระวัง " ล่ม " รถ
มีเรื่องผู้ชายถูกขับรถผ่านภูเขา ( กองทัพ ) อดีตและมาข้ามความล้มเหลว รถไม่ได้เสียหายทั้งหมด และเกือบจะจงใจวางไว้กลางถนน เขาขับรถผ่านมาและเห็น 2 คน นอนอยู่กลางถนนเขาดึงขึ้นในด้านหน้าของ " ชน " แล้ว มองกลับไปเห็นคนนั่งขึ้นและ 20 หรือดังนั้น ดวงตาสะท้อนในท้ายรถเปรียบของเขาจากบริเวณพุ่มไม้ เขากล่าวเกี่ยวกับก๊าซและไป เรื่องนี้ทำให้ผมกลัวเพราะเรื่องแบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับ " ชนเผ่า " ภูเขาที่มีทั้ง cannibalistic หรือบ้า .
8 นี่ไม่ใช่นิทาน
นี่ฉัน ฉันมาที่นี่ฉันเปลี่ยนคำพูดที่คุณกำลังอ่าน การเปลี่ยนแปลงจากสิ่งที่คนนี้เขียน .
ผมอยู่ที่นี่สักพัก นานเท่าที่คุณสามารถจำได้อยู่แล้ว บางครั้งที่ฉันพูดชื่อของคุณขณะที่คุณกำลังนอนหลับหรือกระซิบอย่างเร่งด่วนในหูของคุณ คุณจำเวลาที่ฉันร้องโยนความตื่นตระหนกผ่านคุณและตั้งค่าหัวใจของคุณแข่ง ?

สนุกดี คุณกำลังสงสัยว่าฉันเป็นใครมันเป็นเรื่องธรรมชาติ แน่นอน คุณรู้แล้ว .
ผมคุณ ฉันจริงคุณ ผมจิตใจที่มีอยู่ที่นี่ ก่อนจะขโมยร่างฉัน ก่อนที่คุณจะลืมเรื่องปรสิต ฉันเป็นเด็กที่ดูผิด ถามคำถามผิด เห็นสิ่งนี้ . . . . . . . ผิดแต่ผมไม่ตัวน้อยอีกต่อไป .
คุณอาจลืมฉันไปแล้ว แต่ฉันยังคงที่นี่ ฉันได้รับเสมอที่นี่ .
ผมจะออกไป
9 .

ซูซานและเน็ด ขับรถผ่านป่าที่ว่างเปล่าส่วนของทางหลวง ฟ้าประกาย , ฟ้าร้อง ฟ้าก็มืดในพายุ .
" เราหยุดดีกว่า " ว่า ซูซาน
เน็ดพยักหน้าในข้อตกลง เขาเหยียบเบรกแล้วรถเริ่มสไลด์บนผิวเนียน พวกเขาพุ่งตกถนนลื่นไปหยุดที่ด้านล่างของ
เอียงซีดและสั่น รีบเปิดเน็ตเพื่อเช็คว่าซูซานคือทั้งหมดขวา เมื่อเธอพยักหน้า เน็ด ผ่อนคลาย และมองผ่านสายฝนชุ่มบาน
" ฉันจะเห็นมันแย่แค่ไหน " เขาบอกว่า ซูซาน และเมื่อเข้าไปในพายุ เธอเห็นรูปไม่ชัดของเขาในไฟหน้า เดินไปเดินมาหน้ารถ ครู่ต่อมา เขากระโดดมาข้างๆเธอเปียกไปหมด
" รถไม่ได้รับความเสียหายมากนักแต่เราก็ล้อเปื้อนโคลน , " เขากล่าวว่า " ผมจะต้องไปช่วย "
ซูซานกลืนอย่างหงุดหงิด จะไม่มีที่รวดเร็วช่วยที่นี่ เขาบอกให้เธอปิดไฟและล็อคประตูจนกว่าเขาจะกลับมา
ขวานฆาตกรรมกลวง แม้ว่าเน็ดไม่ได้พูดชื่อออกมา พวกเขาทั้งสองรู้ว่าสิ่งที่เขาคิดเมื่อเขาบอกให้เธอล็อครถนี้เป็นสถานที่ที่ผู้ชายเคยเอาขวานสับภรรยาของเขาตาย ด้วยความริษยามากกว่าที่ถูกกล่าวหาเรื่องชู้สาว แปลว่า ขวาน wielding วิญญาณของสามียังคงหลอกหลอนส่วนนี้ของถนน
นอกรถ ซูซาน ได้ยินเสียงกรีดร้องดัง , เต้น , และแปลกมีเสียงรบกวน แต่เธอมองไม่เห็นอะไรในความมืด .
ตกใจ เธอหดตัวลงในที่นั่งของเธอเธอนั่งอยู่ในความเงียบสักพัก แล้วเธอก็สังเกตเห็นเสียงอื่น ชน ชน ชน มันเป็นเสียงนุ่ม เหมือนอะไรบางอย่างถูกลมเป่า
จู่ๆรถก็ส่องแสงสว่าง เจ้าหน้าที่เสียงเสียงบอกให้เธอออกไปจากรถ เน็ดต้องเจอตำรวจ ซูซาน ปลดล็อคประตู และก้าวออกจากรถ เมื่อดวงตาปรับแสงสว่างเธอเห็นมัน .
ห้อยเท้าของเขาจากต้นไม้ข้างๆรถเป็นศพของเน็ด คอเลือดของเขาได้รับการตัดลึกเพื่อที่เขาเกือบจะถูกตัดหัว . ลมเหวี่ยงศพของเขาไปมาเพื่อให้มันทับกับต้นไม้ ชน ชน ชน
ซูซานกรีดร้องและวิ่งต่อเสียงและไฟ เมื่อเธอมาใกล้ เธอตระหนักว่าแสงไม่ได้มาจากไฟฉายยืนเป็นรูปเกมส์ของชายที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาใหญ่ แข็ง และแน่นอนจริงขวานในมือของเขา เธอถอยหนีจากร่างเรืองแสงจนเธอชนเข้ากับรถ
" เล่นรอบเมื่อกลับของฉันกลายเป็น " ผีกระซิบ ลูบใบมีดคมของขวานกับนิ้วของเขา " คุณเคยซนมาก "