Public interest theory is an econom

Public interest theory is an economic theory first developed by Arthur Cecil Pigou[1] that holds that regulation is supplied in response to the demand of the public for the correction of inefficient or inequitable market practices. Regulation is assumed initially to benefit society as a whole rather than particular vested interests.[citation needed] The regulatory body is considered to represent the interest of the society in which it operates rather than the private interests of the regulators.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาธารณประโยชน์ทฤษฎีเป็นทฤษฎีเศรษฐกิจการพัฒนาครั้งแรก โดย Arthur เซซิล Pigou [1] ซึ่งถือได้ว่า บังคับให้ตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนสำหรับการแก้ไขแนวทางปฏิบัติของตลาดต่ำ หรือ inequitable ระเบียบสันนิษฐานขั้นต้นเพื่อประโยชน์ของสังคมเป็นประโยชน์ต่างมีผลรวม มากกว่าเฉพาะ[ต้องการอ้างอิง] ตัวกำกับดูแลถือเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของสังคมที่ดำเนินกิจการมากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัวของเคร่งครัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีที่น่าสนใจของประชาชนเป็นทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การพัฒนาครั้งแรกโดยอาร์เธอร์เซซิล Pigou [1] ที่มีกฎระเบียบที่มีการจำหน่ายในการตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนสำหรับการแก้ไขของการปฏิบัติที่ตลาดไม่มีประสิทธิภาพหรือความไม่เท่าเทียม กฎระเบียบที่จะสันนิษฐานขั้นต้นจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมโดยรวมมากกว่าผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง. [อ้างจำเป็น] ร่างกฎหมายจะถือเป็นตัวแทนของความสนใจของสังคมในการที่จะดำเนินการมากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัวของผู้กำกับดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีผลประโยชน์สาธารณะเป็นทฤษฎีทางเศรษฐศาสตร์ที่พัฒนาครั้งแรกโดยอาร์เธอร์เซซิล พิกู [ 1 ] ที่ถือว่า ระเบียบมาเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชนเพื่อแก้ไขไม่ได้ผลหรือเหลื่อมล้ำการปฏิบัติในตลาด ระเบียบถือว่าเริ่มต้นเพื่อประโยชน์ของสังคมส่วนรวมมากกว่าผลประโยชน์เฉพาะ[ อ้างอิงที่จำเป็น ] ร่างกายบังคับถือว่าเป็นตัวแทนของผลประโยชน์ของสังคมที่เป็นไปมากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัวของเร็คกูเลเตอร์ .