2. Regional setting2.1. Geomorpholo

2. Regional setting
2.1. Geomorphological setting
In the south-western part of the Netherlands, the rivers Rhine and Me use combine into an extensive channel network, which is subject to tidal influence. The channel network flows through thick layers of Holocene fluvial and marine deposits and peat. It has been subject to a long history of human influences, which started during the Middle ages with the building of dikes and the development of polders. River and floodplain morphology has significantly changed due to these early anthropogenic interventions. To guarantee navigation depths, increasingly large measures were taken changing the planforms, depths and widths of the river channels. This process was accelerated by rapid advances in marine technology from 1850 onwards, yielding steam-engine dredging boats and building equipment. 2.2. Historical overview of engineering works Since 1850, three major works were realized in the area: the construction of the New Waterway in 1872, relocation of the lower Meuse to avoid confluence with the Rhine branch Merwede in 1904, and closure of the Haringvliet estuary in 1970. The New Waterway, today's most important discharge outlet for the Rhine and Meuse, was created between 1865 and 1872. The major aim of digging this new outlet to the sea was to improve the accessibility of the Rotterdam harbours for seafaring ships, since the old channel was silting up. During the 19th century, confluence of the Rhine and Meuse river discharges occurred in the Boven Merwede channel, a branch of the Rhine river. In the early 19th century, plans existed to deflect the Meuse discharge to the south. In 1904, the Meuse was dammed at its northern confluence with the BovenMerwede, and since then the Meuse discharges into the Hollandsch Diep estuary via the newly constructed Bergsche Maas and Amer. The NieuweMerwede was created to direct themajority of Rhine discharge towards the Hollandsch Diep. Via the Hollandsch Diep, the combined Rhine and Meuse discharge reached the sea via the Haringvliet estuary (Fig. 1b). In 1969 and 1970 the seaward boundaries of the southern estuaries Haringvliet and Hollandsch Diep were closed off by dams. This closure was part of a nation-wide flood protection program referred to as the Deltaworks. Another goal of closing the Hollandsch Diep and Haringvliet estuaries was to prevent siltation of the NewWaterway, to guarantee the accessibility of the Rotterdamharbours. The Rhine and Meuse jointly discharge up to 1500 m3/s through theNewWaterway; excess discharge is ventilated to sea through the Haringvliet sluices. After closure of the Haringvliet a large freshwater basin developed, receiving tidal energy from several small channels. Apart from the three major interferences mentioned above, many smaller engineering works were conducted in the river channel network. These include extensive dredging for depth maintenance and sand mining, relocation or fixation of river banks, building harbours or straightening river bends. In the Hartel Canal, sluices were removed in 1980 and a dam was breached in 1997 to improve harbour accessibility.
2.3. Response of the physical system
The hydrodynamic and morphologic consequences of the construction of the New Waterway and the closure of the Haringvliet have been monitored closely. From 1870 to 1970, the discharge gradually shifted from the Haringvliet to the New Waterway, as a result of the widening and deepening of the New Waterway In 1970, the closing of the Haringvliet caused a sudden increase in discharge through the New Waterway, because of the diminished discharge through the Haringvliet. Besides the variations in the discharge regime, large changes in tidal amplitude (schematically obtained as the difference between high and low water levels)were recorded from1870 through 1970. An increase in tidal amplitudes occurred in both the northern and the inland channels, in response to the deepening of the New Waterway. This was followed by a sudden decrease in tidal amplitudes in 1970 in the southern and inland parts of the system, due to the conversion of the Haringvliet and Hollandsch Diep estuary into freshwater basins. The morphological adaptation to the drastically changed hydrodynamics since 1970 has been documented in four sediment budget overviews. In general, erosion took place in the small connecting channels Spui and Dordtsche Kil, while deposition dominated in the Haringvliet and Hollandsch Diep. In a large part of the study area, morphological change is dominated by dredging activities. Today, river discharge enters the network via three branches: the two Rhine branches Lek (which has a yearly average discharge of 390 m3/s) and Boven Merwede (1500 m3/s) and the Meuse (260 m3/s), which is illustrated. The network has two seaward boundaries: the NewWaterway in the north,which is open to seawith a mean tidal range of 1.9 m and the Haringvliet basin in the south, which is closed at the seaward boundaries and discharges only excess river water through a parallel series of sluices in the Haringvliet dam. 3. Methods and materials 3.1. Data availability and approach In the Netherlands, monitoring of water levels on a daily basis started in the 18th century. The oldest measurement stations along the Rhine are located upstream. The first continuous water level measurements in the tidal channel network date back to the 1930s and 1940s. Only in 1944−1946, around the end of the Second World War, three stations show data gaps up to 18 months. Apart from these major data gaps, no values are missing. Before 1970, water levels were measured visually once every 3 h at six different stations. From 1970 to 1987, hourly measurements were taken using pressure sensors at thirteen stations. All these data have recently been digitized. Since 1987, water levels are being measured fully automatically with 10- min intervals. The data is obtained from Rijkswaterstaat, the executive arm of the Dutch Ministry of Infrastructure and the Environment, and summarized in Table 1. The locations of the measurement stations are depicted. An example of the water level measurements, showing the semidiurnal tidal variation at two different stations in the network, is given. Thewater level data are analysed as follows. First, a general data description is obtained using probability density functions, to gain insight in mean water levels and the most frequently occurring high and low water levels. The method of Zhang et al. (2009) was adopted, using the combined Mann–Kendall and Pettitt tests to detect trends and significant change-points, representing trend breaks in time-series of extreme water levels. Zhang et al. (2009) explain that the advantage of theMann–Kendall test is that it is distribution-free and does not assume a special form for the distribution function of the data (Yue and Wang, 2002). The Pettitt test is a generic, widely applied method to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. การตั้งค่าภูมิภาค
2.1 การตั้งค่า geomorphological
ในส่วนตะวันตกใต้เนเธอร์แลนด์ แม่น้ำไรน์และฉันใช้รวมเข้ากับเครือข่ายสถานีอย่างละเอียด ซึ่งมีอิทธิพลต่อบ่า เครือข่ายช่องทางไหลผ่านชั้นหนาของฝากทะเล และ fluvial Holocene และพรุ แล้ว มีประวัติศาสตร์ยาวนานของมนุษย์ที่มีอิทธิพลต่อ ซึ่งเริ่มต้นในระหว่างยุคกลางกับอาคารของประเทศและการพัฒนาของ polders แม่น้ำและ floodplain สัณฐานวิทยามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากมาตราการมาของมนุษย์เหล่านี้ก่อน รับประกันนำลึก วัดขนาดใหญ่มากที่ถ่ายเปลี่ยน planforms ความลึก และความกว้างของช่องทางน้ำ กระบวนการนี้ถูกเร่ง ด้วยความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเทคโนโลยีทางทะเลจาก 1850 วันที่ ผลผลิตเครื่องจักรไอน้ำ-dredging เรือ และอาคารอุปกรณ์ 2.2. ประวัติศาสตร์ภาพรวมของวิศวกรรมทำงานตั้งแต่ 1850 ทำงานหลักสามได้รับรู้ในพื้นที่: ก่อสร้างท่อระบายน้ำในเนียร์ช ย้าย Meuse ต่ำเพื่อหลีกเลี่ยงการบรรจบกับแม่น้ำไรน์สาขา Merwede ใน 1904 และปิดห้อง Haringvliet ในปี 1970 ท่อระบายน้ำใหม่ วันนี้สำคัญปล่อยร้านไรน์และ Meuse ถูกสร้างขึ้นระหว่างปี 1865 เนียร์ช จุดมุ่งหมายหลักของการขุดทะเลร้านนี้ใหม่คือการ ปรับปรุงการเข้าถึงของท่าเรือเชิงรอตเตอร์ดัมสำหรับชาวเรือ เนื่องจากช่องทางเดิมได้ silting ค่า ในช่วงศตวรรษ 19 บรรจบของการปล่อยแม่น้ำไรน์และ Meuse เกิดใน Boven Merwede สถานี สาขาของแม่น้ำไรน์ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 แผนเดิมปัดปล่อย Meuse ทางใต้ ในปี 2447, Meuse ถูก dammed ที่บรรจบของเหนือกับ BovenMerwede และตั้งแต่นั้น Meuse discharges เข้าห้อง Hollandsch ซเวียบผ่านเพิ่งสร้าง Bergsche Maas และ Amer. NieuweMerwede สร้างขึ้นเพื่อ themajority โดยตรงของไรน์ปล่อยต่อซเวียบ Hollandsch ผ่านซเวียบ Hollandsch จำหน่ายไรน์และ Meuse รวมถึงทะเลผ่านห้อง Haringvliet (Fig. 1b) ใน 1969 1970 seaward ขอบเขตของภาคใต้บริเวณปากแม่น้ำ Haringvliet และ Hollandsch ซเวียบถูกปิดออก โดยสายการ ปิดนี้เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมการป้องกันน้ำท่วมทั่วประเทศเรียกว่า Deltaworks เป้าหมายอีกประการหนึ่งของการปิดปากแม่น้ำซเวียบ Hollandsch และ Haringvliet เพื่อ ป้องกันการ siltation ของ NewWaterway เพื่อรับประกันการเข้าถึงของ Rotterdamharbours ได้ แม่น้ำไรน์และ Meuse ร่วมถ่ายถึง 1500 m3/s ผ่าน theNewWaterway ปล่อยเกินจะสม่ำเสมอทะเลผ่าน Haringvliet sluices หลังจากปิดของ Haringvliet เป็นอ่างปลาขนาดใหญ่พัฒนา รับพลังงานบ่าจากหลายช่องทางเล็ก จาก interferences หลักสามที่กล่าวถึงข้างต้น งานหลายขนาดเล็กวิศวกรรมได้ดำเนินการในเครือข่ายสถานีแม่น้ำ เหล่านี้รวมถึง dredging บำรุงลึก และการทำเหมืองทราย ย้าย หรือเบีของฝั่งแม่น้ำ อาคารท่าเรือเชิง หรือยืดแม่จัดฟันอย่างละเอียด ในคลอง Hartel, sluices ถูกเอาออกในปี 1980 และเขื่อนไม่พอในการปรับปรุงถึงฮาร์เบอร์
2.3 ตอบสนองของระบบจริง
Hydrodynamic และ morphologic ผลการก่อสร้างท่อระบายน้ำใหม่และการปิดของ Haringvliet มีการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด จากศาสตร์การ 1970 จำหน่ายค่อย ๆ ตกจาก Haringvliet การสร้างท่อระบายน้ำ จากการขยับขยายและลึกของใหม่น้ำใน 1970 ของ Haringvliet ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันในการปล่อยผ่านท่อระบายน้ำใหม่ เนื่องจากปล่อย diminished ผ่าน Haringvliet นอกจากความแตกต่างในระบอบการปล่อย การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในหน้าคลื่น (schematically ได้รับส่วนต่างระหว่างระดับน้ำต่ำและสูง) ถูก from1870 บันทึกผ่าน 1970 การเพิ่มขึ้นในช่วงบ่าที่เกิดขึ้นในทั้งภาคเหนือและบริเวณช่อง การขุดลอกคูน้ำใหม่ นี้ถูกตาม ด้วยการลดลงอย่างฉับพลันในช่วงบ่าใน 1970 ในภาคใต้ และบริเวณส่วนต่าง ๆ ของระบบ เนื่องจากการแปรสภาพของห้อง Haringvliet และ Hollandsch ซเวียบอ่างล่างหน้าปลา มีการจัดปรับสัณฐานการศาสต์เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วตั้งแต่ 1970 ในภาพรวมงบประมาณตะกอนสี่ ทั่วไป พังทลายเอาในช่องเชื่อมต่อขนาดเล็ก Spui และ Dordtsche Kil ในขณะที่ครอบงำใน Haringvliet และ Hollandsch ซเวียบสะสม ส่วนใหญ่ของพื้นที่ศึกษา เปลี่ยนแปลงสัณฐานถูกครอบงำ โดย dredging กิจกรรม วันนี้ ปล่อยน้ำเข้าสู่เครือข่ายผ่านสาขา: ไรน์สองสาขาเล็ก (ซึ่งมีการจำหน่ายเฉลี่ยปี 390 m3/s) และ Boven Merwede (1500 m3/s) และ Meuse (260 m3/s), ซึ่งจะอธิบาย เครือข่ายมีขอบสอง seaward: NewWaterway เหนือ ซึ่งเปิดให้ seawith ช่วงบ่าเฉลี่ย 1.9 เมตรและลุ่มแม่น้ำ Haringvliet ในภาคใต้ ที่ถูกปิดอยู่ในขอบเขต seaward และ discharges เฉพาะเกินแม่น้ำผ่านชุดคู่ขนานของ sluices ในเขื่อน Haringvliet 3. วิธีการและวัสดุ 3.1 พร้อมข้อมูลและวิธีการในเนเธอร์แลนด์ ตรวจสอบระดับน้ำประจำวันเริ่มต้นในศตวรรษที่ 18 สถานีวัดเก่าแก่ริมแม่น้ำไรน์จะอยู่ต้นน้ำ วัดระดับน้ำอย่างต่อเนื่องครั้งแรกในวันเครือข่ายช่องหน้ากลับไปยังช่วงทศวรรษ 1930 และทศวรรษ 1940 โดย ใน 1944−1946 ช่วงปลายของสงครามสองโลก สถานีสามช่องแสดงข้อมูล 18 เดือนเท่านั้น จากช่องว่างเหล่านี้ข้อมูลสำคัญ ไม่มีค่าหายไป ก่อน 1970 ระดับน้ำที่วัดเห็นครั้ง h ทุก 3 ที่สถานีอื่น 6 จากปี 1970 ถึงปีค.ศ. 1987 ต่อชั่วโมงวัดได้นำใช้เซนเซอร์ความดันที่สถานีสิบสามลักษณะ ข้อมูลเหล่านี้ได้เพิ่งได้รูปดิจิทัล ตั้งแต่ปี 1987 ระดับน้ำมีวัดทั้งหมดโดยอัตโนมัติกับช่วงเวลา 10 นาที ข้อมูลได้รับจาก Rijkswaterstaat บริหารแขนของดัตช์กระทรวงโครงสร้างพื้นฐานและสิ่งแวดล้อม และสรุปในตารางที่ 1 มีแสดงตำแหน่งของสถานีวัด ตัวอย่างของการวัดระดับน้ำ แสดงความแปรปรวนบ่า semidiurnal ที่สถานีต่าง ๆ ในเครือข่าย ได้รับ Thewater analysed ระดับข้อมูลดังนี้ ครั้งแรก คำอธิบายข้อมูลทั่วไปได้รับการใช้ฟังก์ชันความน่าเป็นความหนาแน่น การเข้าใจในระดับน้ำเฉลี่ยและบ่อยที่สุดเกิดขึ้นสูงและต่ำระดับน้ำ วิธีการของ Zhang et al. (2009) ถูกนำมา ใช้ ใช้มานน์ – เคนดัลรวม และ Pettitt ทดสอบตรวจหาแนวโน้มและการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจุด แสดงแบ่งแนวโน้มในชุดข้อมูลเวลาของระดับน้ำมาก Zhang et al (2009) อธิบายว่า ประโยชน์ของการทดสอบ theMann-เคนดัลที่มีกระจาย และสมมติฟอร์มพิเศษสำหรับฟังก์ชันการกระจายของข้อมูล (หยูและวัง 2002) วิธีทั่วไป ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อเป็นการทดสอบ Pettitt

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 ภูมิภาคการตั้งค่า
2.1 การตั้งค่าธรณีสัณฐานวิทยา
ในส่วนตะวันตกเฉียงใต้ของเนเธอร์แลนด์แม่น้ำไรน์และฉันใช้รวมเข้ากับเครือข่ายช่องทางที่กว้างขวางซึ่งอยู่ภายใต้อิทธิพลของน้ำขึ้นน้ำลง เครือข่ายช่องทางที่ไหลผ่านชั้นหนาของโฮโลซีนนภสินธุ์และเงินฝากทางทะเลและพีท จะได้รับขึ้นอยู่กับประวัติศาสตร์อันยาวนานของอิทธิพลของมนุษย์ซึ่งเริ่มขึ้นในช่วงยุคกลางที่มีการสร้างเขื่อนและการพัฒนาที่ลุ่ม แม่น้ำและสัณฐานวิทยาควิมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการแทรกแซงของมนุษย์เหล่านี้ในช่วงต้น เพื่อรับประกันความลึกนำทางมากขึ้นมาตรการที่มีขนาดใหญ่ถูกนำมาเปลี่ยน planforms ลึกและความกว้างของช่องทางแม่น้ำ กระบวนการนี้ถูกเร่งโดยความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเทคโนโลยีทางทะเลจาก 1850 เป็นต้นไปยอมเรือขุดลอกไอเครื่องยนต์และอุปกรณ์อาคาร 2.2 ภาพรวมทางประวัติศาสตร์ของวิศวกรรมทำงานตั้งแต่ 1850 สามงานที่สำคัญได้รับการตระหนักในพื้นที่การก่อสร้างใหม่ของน้ำในปี 1872, การย้ายถิ่นฐานของมิวส์ที่ลดลงเพื่อหลีกเลี่ยงการบรรจบกับแม่น้ำไรน์ Merwede สาขาในปี 1904 และการปิดอ่าว Haringvliet ในปี 1970 . ใหม่น้ำเต้าเสียบปล่อยของวันนี้ที่สำคัญที่สุดสำหรับไรน์และมิวส์ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1865 และ 1872 จุดมุ่งหมายหลักของการขุดร้านใหม่นี้ทะเลคือการปรับปรุงการเข้าถึงของท่าเรือรอตเตอร์ดัสำหรับการเดินเรือเรือตั้งแต่อายุ ช่องทางได้รับการลีบ ในช่วงศตวรรษที่ 19 จุดบรรจบของแม่น้ำไรน์และแม่น้ำมิวส์ปล่อยที่เกิดขึ้นในช่องโบเวน Merwede สาขาของแม่น้ำไรน์ ในต้นศตวรรษที่ 19 แผนเดิมที่จะหันเหความสนใจออกไปทางทิศใต้มิวส์ ในปี 1904, มิวส์ถูกกักที่บรรจบกันเหนือกับ BovenMerwede และตั้งแต่นั้นมามิวส์ปล่อยลงแม่น้ำ Hollandsch Diep ผ่านที่เพิ่งสร้าง BERGSCHE Maas และ Amer NieuweMerwede ถูกสร้างขึ้นเพื่อนำ themajority ของแม่น้ำไรน์ปล่อยต่อ Hollandsch Diep ผ่าน Hollandsch Diep, ไรน์และมิวส์ปล่อยรวมถึงทะเลผ่านแม่น้ำ Haringvliet (รูปที่ 1 ข). ในปี 1969 และ 1970 ขอบเขตของทะเลบริเวณปากแม่น้ำทางตอนใต้ของ Haringvliet และ Hollandsch Diep ถูกปิดโดยเขื่อน ปิดนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศทั้งโปรแกรมป้องกันน้ำท่วมเรียกว่า Deltaworks เป้าหมายของการปิด Hollandsch Diep และ Haringvliet อ้อยอีกประการหนึ่งคือเพื่อป้องกันการตกตะกอนของ NewWaterway เพื่อรับประกันการเข้าถึงของ Rotterdamharbours ไรน์และมิวส์ร่วมกันปล่อยถึง 1500 m3 / วินาทีผ่าน theNewWaterway; ปล่อยส่วนเกินจะถูกระบายออกสู่ทะเลผ่านถลม Haringvliet หลังจากปิด Haringvliet อ่างน้ำจืดที่มีขนาดใหญ่การพัฒนาพลังงานน้ำขึ้นน้ำลงได้รับจากช่องทางเล็ก ๆ นอกเหนือจากการรบกวนที่สำคัญสามดังกล่าวข้างต้นหลายขนาดเล็กงานวิศวกรรมได้รับการดำเนินการในเครือข่ายช่องทางแม่น้ำ เหล่านี้รวมถึงการขุดลอกกว้างขวางสำหรับการบำรุงรักษาเชิงลึกและการทำเหมืองทรายย้ายหรือตรึงฝั่งแม่น้ำสร้างท่าเรือหรือยืดโค้งแม่น้ำ ใน Hartel คลองถลมถูกถอดออกในปี 1980 และเขื่อนถูกละเมิดในปี 1997 เพื่อปรับปรุงการเข้าถึงท่าเรือ
2.3 การตอบสนองของระบบทางกายภาพ
ผลกระทบอุทกพลศาสตร์และรูปร่างของการก่อสร้างใหม่ของน้ำและการปิด Haringvliet ได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด จาก 1870-1970, ปล่อยค่อยๆเปลี่ยนจาก Haringvliet นิคูน้ำซึ่งเป็นผลจากการขยายและลึกของน้ำใหม่ในปี 1970 การปิด Haringvliet ที่เกิดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในการปฏิบัติผ่านคูน้ำใหม่เพราะ ลดการปล่อยผ่าน Haringvliet นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงในระบอบการปกครองปล่อยการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในคลื่นน้ำขึ้นน้ำลง (ที่ได้รับแผนผังเป็นความแตกต่างระหว่างสูงและต่ำระดับน้ำ) ถูกบันทึก from1870 ผ่าน 1970 ที่เพิ่มขึ้นในช่วงกว้างของคลื่นยักษ์ที่เกิดขึ้นในทั้งสองช่องทางภาคเหนือและประเทศในการตอบสนองต่อ ลึกของน้ำใหม่ นี้ตามด้วยการลดลงอย่างรวดเร็วในช่วงกว้างของคลื่นน้ำขึ้นน้ำลงในปี 1970 ในส่วนภาคใต้และในประเทศของระบบที่เกิดจากการแปลงสภาพของแม่น้ำ Haringvliet และ Hollandsch Diep เป็นแอ่งน้ำจืด การปรับตัวก้านจะ hydrodynamics เปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงตั้งแต่ปี 1970 ได้รับการบันทึกไว้ในสี่ภาพรวมงบประมาณตะกอน โดยทั่วไปแล้วการกัดเซาะที่เกิดขึ้นในช่องทางเชื่อมต่อขนาดเล็ก Spui และ Dordtsche กิในขณะที่การสะสมครอบงำใน Haringvliet และ Hollandsch Diep ในส่วนใหญ่ของพื้นที่ศึกษาการเปลี่ยนแปลงลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่ถูกครอบงำด้วยกิจกรรมการขุดลอก วันนี้ปล่อยแม่น้ำเข้าสู่เครือข่ายผ่านทางสามสาขา: สองสาขาแม่น้ำไรน์เล็ก (ซึ่งมีการปล่อยเฉลี่ยต่อปีจาก 390 m3 / s) และโบเวน Merwede (1,500 m3 / s) และมิวส์ (260 m3 / s) ซึ่งเป็น แสดง เครือข่ายที่มีสองขอบเขตทะเล: NewWaterway ในภาคเหนือซึ่งจะเปิดให้ seawith ช่วงคลื่นเฉลี่ย 1.9 เมตรและอ่าง Haringvliet ในภาคใต้ซึ่งเป็นปิดที่เขตแดนทางทะเลและปล่อยเพียงน้ำจากแม่น้ำส่วนเกินผ่านชุดคู่ขนาน ของถลมในเขื่อน Haringvliet 3 วิธีการและวัสดุที่ 3.1 ความพร้อมใช้งานของข้อมูลและวิธีการในประเทศเนเธอร์แลนด์ตรวจสอบระดับน้ำในชีวิตประจำวันเริ่มต้นในศตวรรษที่ 18 ที่เก่าแก่ที่สุดสถานีตรวจวัดตามแนวแม่น้ำไรน์ที่ตั้งอยู่ต้นน้ำ วัดระดับน้ำอย่างต่อเนื่องเป็นครั้งแรกในวันที่เครือข่ายช่องทางที่น้ำขึ้นน้ำลงกลับไปช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 เฉพาะใน 1944-1946, ประมาณปลายสงครามโลกครั้งที่สองที่สามสถานีแสดงช่องว่างข้อมูลได้ถึง 18 เดือน นอกเหนือจากช่องว่างข้อมูลเหล่านี้สำคัญไม่มีค่าจะหายไป ก่อนปี 1970 ระดับน้ำวัดสายตาทุกๆ 3 ชั่วโมงที่หกสถานีที่แตกต่างกัน จาก 1970-1987, การวัดรายชั่วโมงถูกถ่ายโดยใช้เซนเซอร์ความดันที่สิบสามสถานี ข้อมูลทั้งหมดเหล่านี้เพิ่งได้รับการแปลงเป็นข้อมูลดิจิทัล พ.ศ. 1987 ระดับน้ำที่ถูกวัดอย่างเต็มที่โดยอัตโนมัติกับช่วงเวลา 10 นาที ข้อมูลที่ได้มาจาก Rijkswaterstaat แขนบริหารของดัตช์กระทรวงโครงสร้างพื้นฐานและสิ่งแวดล้อมและสรุปในตารางที่ 1 ตำแหน่งของสถานีตรวจวัดเป็นภาพ ตัวอย่างของการวัดระดับน้ำแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงคลื่น semidiurnal ที่สองสถานีที่แตกต่างกันในเครือข่ายจะได้รับ ข้อมูลระดับ Thewater มีการวิเคราะห์ดังต่อไปนี้ แรกคำอธิบายข้อมูลทั่วไปจะได้ใช้ฟังก์ชั่นความหนาแน่นของความน่าจะเป็นที่จะได้รับข้อมูลเชิงลึกในระดับน้ำเฉลี่ยและเกิดขึ้นบ่อยมากที่สุดสูงและต่ำระดับน้ำ วิธีการของ Zhang et al, (2009) ถูกนำมาใช้รวมกันแมนน์-เคนดอลและ Pettitt การทดสอบการตรวจสอบแนวโน้มและการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจุดคิดเป็นพักแนวโน้มในชุดเวลาของระดับน้ำที่มากที่สุด Zhang และคณะ (2009) อธิบายว่าประโยชน์ของการทดสอบ theMann-เคนดอลคือมันคือการกระจายฟรีและไม่ถือว่าเป็นรูปแบบพิเศษสำหรับการทำงานการกระจายของข้อมูล (Yue และวัง, 2002) ทดสอบ Pettitt เป็นทั่วไปวิธีการที่ใช้กันอย่างแพร่หลายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การตั้งค่าภูมิภาค
2.1 . ธรณีสัณฐานตั้งค่า
ในส่วนตะวันตกทางใต้ของเนเธอร์แลนด์ , แม่น้ำ Rhine และฉันใช้รวมเป็นเครือข่ายที่กว้างขวาง แชนแนล ซึ่งอยู่ภายใต้อิทธิพลของน้ำขึ้นน้ำลง ช่องทางเครือข่ายไหลผ่านชั้นหนาของเงินฝากและพีทถึงแม่น้ำทะเลและ . ได้รับเรื่องจากประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของอิทธิพลของมนุษย์ซึ่งเริ่มขึ้นในยุคกลาง มีการสร้างเขื่อนและการพัฒนาที่ลุ่ม . น้ำท่วมของแม่น้ำ และเปลี่ยนแปลงไปมาก เนื่องจากการแทรกแซงเหล่านี้ในช่วงต้นของมนุษย์ . รับประกันความลึกนำร่องมาตรการขนาดใหญ่มากขึ้นถูกเปลี่ยน planforms , ความลึกและความกว้างของแม่น้ำช่องกระบวนการนี้ถูกเร่งโดยความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเทคโนโลยีทางทะเลจาก 1850 เป็นต้นมา ให้ผลผลิตเครื่องจักรไอน้ำน้ำลดเรือและอุปกรณ์อาคาร 2.2 . ภาพรวมของประวัติศาสตร์ของงานวิศวกรรมตั้งแต่ 1850 , สามส่วนใหญ่ทำงานได้ตระหนักในพื้นที่ : การสร้างทางน้ำใหม่ใน 1872 , ย้ายของมิวส์ล่างเพื่อหลีกเลี่ยงไปบรรจบกับสาขา merwede ไรน์ใน 1904 ,และการปิดของปากน้ำ Haringvliet ใน 1970 ทางน้ำใหม่ วันนี้สำคัญที่สุดปลดเต้าเสียบสำหรับ Rhine และแม่น้ำเหือง ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1865 และ 1872 . จุดมุ่งหมายหลักของการขุดร้านใหม่นี้ไปทะเลเพื่อปรับปรุงการเข้าถึงของ Rotterdam ท่าเรือสำหรับเรือเดินเรือ เนื่องจากช่องเก่า silting ตั้งขึ้น ในช่วงศตวรรษที่ 19 ,จุดบรรจบของแม่น้ำ Rhine และแม่น้ำเหืองไหลเกิดขึ้นใน boven merwede ช่อง , สาขาของแม่น้ำไรน์ . ในศตวรรษที่ 19 ก่อน แผนเดิมที่จะเบนเข็มแม่น้ำเหืองไหลลงใต้ ใน 1904 , มิวส์คือ dammed ที่บรรจบกับ bovenmerwede ภาคเหนือ ,และตั้งแต่นั้น แม่น้ำเหืองไหลเข้าไปใน hollandsch เดี๊ยบปากน้ำผ่านใหม่สร้าง bergsche มาส และ Amer . การ nieuwemerwede ถูกสร้างขึ้นเพื่อนำโดยตรงของไรน์ปล่อยต่อ hollandsch เดี๊ยบ . ผ่าน hollandsch เดี๊ยบ , Rhine และแม่น้ำเหืองไหลรวมกันถึงทะเลผ่านทางปากน้ำ Haringvliet ( รูปที่ 1A )ในปี 1969 และ 1970 ขอบเขตมาจากทะเลทางภาคใต้ของอ้อย และ hollandsch Haringvliet เดี๊ยบถูกปิดปิดเขื่อน การปิดนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการป้องกันน้ำท่วม ทั่วประเทศเรียกว่าดาวน์โหลด . อีกเป้าหมายของการปิดและ hollandsch เดี๊ยบ Haringvliet อ้อยเพื่อป้องกันการทับถมของดินตะกอนของ newwaterway การรับประกันการเข้าถึงของ rotterdamharbours .Rhine และแม่น้ำเหือง ร่วมกันจำหน่ายได้ถึง 1 , 500 ลบ . ม. / วินาที ผ่าน thenewwaterway ; ปล่อยส่วนเกินที่ระบายสู่ทะเลผ่าน sluices Haringvliet . หลังจากการปิดเป็นแอ่งน้ำจืดขนาดใหญ่ Haringvliet พัฒนารับพลังงานคลื่นจากช่องขนาดเล็กหลาย นอกจากสามหลักจากการศึกษาดังกล่าวข้างต้นวิศวกรรมงานจำนวนหลายขนาดเล็กในแม่น้ำช่องทางเครือข่าย เหล่านี้รวมถึงการขุดลอกบำรุงรักษาอย่างละเอียดสำหรับความลึกและเหมืองทราย การโยกย้าย หรือการตรึงของธนาคารแม่น้ำ ท่าเรือ อาคาร หรือยืดโค้งแม่น้ำ ใน hartel คลอง sluices ออกในปี 1980 และเขื่อนถูกละเมิดในปี 1997 เพื่อปรับปรุงการเข้าถึงท่าเรือ
2.3 การตอบสนองของระบบทางกายภาพ
ผลที่ตามมาและดัชนีรูปร่างการสร้างทางน้ำใหม่และปิด Haringvliet ได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด 1870 ใน 1970 , การค่อย ๆ เลื่อนจาก Haringvliet ไปทางน้ำใหม่ เป็นผลจากการขยายและลึกของทางน้ำใหม่ในปี 1970 ,ปิด Haringvliet ที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันในการผ่านทางน้ำใหม่เพราะของลง ปล่อยผ่าน Haringvliet . นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงในการระบาย ระบอบการปกครอง การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในคลื่นแอมปลิจูด ( แผนผังที่ได้จากความแตกต่างระหว่างสูงและระดับต่ำ ) ที่ถูกบันทึกไว้ from1870 ผ่าน 1970การเพิ่มขึ้นของน้ำขึ้นน้ำลงแรงบิดที่เกิดขึ้นทั้งในภาคเหนือ และช่องทางแหล่ง เพื่อตอบสนองความ ลึกของน้ำใหม่ นี้ตามมาด้วยการลดลงอย่างรวดเร็วในคลื่นแรงบิดใน 1970 ในภาคใต้และชิ้นส่วนภายในของระบบ เนื่องจากการแปลงและบริเวณปากแม่น้ำในเดี๊ยบ hollandsch Haringvliet อ่างปลาการศึกษาลักษณะสัณฐานวิทยาในการปรับตัวเปลี่ยนแปลงพลศาสตร์ตั้งแต่ปี 1970 ได้รับการบันทึกไว้ใน 4 ตะกอนงบประมาณภาพรวม โดยทั่วไปการกัดเซาะเอาสถานที่ในขนาดเล็กเชื่อมต่อและช่องแกว่ายังไง dordtsche คิล ในขณะที่การสะสมและครอบงำใน Haringvliet hollandsch เดี๊ยบ . ในส่วนใหญ่ของพื้นที่ศึกษา โดยเปลี่ยนเป็น dominated โดยการขุดลอก ต่างๆ วันนี้แม่น้ำไหลเข้าสู่เครือข่ายผ่านสามกิ่ง สองกิ่งเล็กไรน์ ( ซึ่งมีการเฉลี่ยรายปีของ 390 ลบ . ม. / วินาที ) และ boven merwede ( 1 , 500 ลบ . ม. / วินาที ) และแม่น้ำเมิซ ( 260 ลบ . ม. / วินาที ) ซึ่งมีภาพประกอบด้วย เครือข่ายที่มีสอง Seaward ขอบเขต : newwaterway ในภาคเหนือ ซึ่งจะเปิดให้ seawith หมายถึงเกาะกระแสช่วง 1.9 M และ Haringvliet ลุ่มน้ำในภาคใต้ซึ่งปิดที่ขอบเขตมาจากทะเล และการจำหน่ายเฉพาะส่วนเกินแม่น้ำผ่านชุดขนานของ sluices ในเขื่อน Haringvliet . 3 . วิธีการและวัสดุ 3.1 . ข้อมูลห้องพักและวิธีการในประเทศเนเธอร์แลนด์ , ตรวจสอบระดับน้ําในแต่ละวันเริ่มต้นในศตวรรษที่ 18 ที่เก่าแก่ที่สุดวัดสถานีตามแม่น้ำไรน์อยู่ขั้นต้นระดับแรกน้ำอย่างต่อเนื่อง โดยวัดในช่องทางเครือข่ายวันที่กลับไปช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 . เพียง 1 − 1946 , รอบปลายสงครามโลกครั้งที่สอง , สามสถานีแสดงช่องว่างข้อมูลถึง 18 เดือน นอกจากนี้ สาขาข้อมูล ช่องว่าง ไม่มีคุณค่าจะหายไป ก่อนที่ 1970 ระดับน้ำวัดสายตาทุก 3 ชั่วโมง ใน 6 สถานีต่าง ๆ จาก 2513 ถึง 1987วัดชั่วโมงถูกใช้เซ็นเซอร์ความดันที่ 13 สถานี ข้อมูลทั้งหมดเหล่านี้ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ดิจิตอล . ตั้งแต่ปี 1987 ระดับน้ำจะถูกวัดโดยอัตโนมัติอย่างเต็มที่กับ 10 - นาที ช่วงเวลา ข้อมูลจาก rijkswaterstaat , ฝ่ายบริหารของกระทรวงดัตช์ของโครงสร้างพื้นฐานและสภาพแวดล้อม และสรุปได้ในตารางที่ 1ที่ตั้งของ สถานีวัดปรากฎ . ตัวอย่างของระดับน้ำวัดที่แสดงการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างกันโดย semidiurnal สองสถานีในเครือข่ายจะได้รับ ข้อมูลระดับการใช้ดังนี้ แรก , รายละเอียดข้อมูลทั่วไปได้ โดยใช้ฟังก์ชันความหนาแน่นของความน่าจะเป็นเพื่อให้ได้ข้อมูลเชิงลึกในระดับน้ําเฉลี่ยที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดสูงและระดับต่ำ . วิธีการของ Zhang et al . ( 2552 ) ได้รับการรับรอง ใช้รวมกันมาน– Kendall และ pettitt การทดสอบเพื่อตรวจสอบแนวโน้มและเปลี่ยนจุดสําคัญ แสดงแนวโน้มการแบ่งในอนุกรมเวลาของระดับน้ำที่รุนแรง Zhang et al .( 2009 ) อธิบายว่า ข้อดีของ themann –เครื่องมือทดสอบว่ามันแจกฟรี และไม่ถือว่าเป็นรูปแบบพิเศษของฟังก์ชันการแจกแจงของข้อมูล ( Yue และวัง , 2002 ) การ pettitt ทดสอบทั่วไปใช้กันอย่างแพร่หลายวิธี

,