The smoke and dust cleared revealin

The smoke and dust cleared revealing Mu Xue Tong’s white-dressed figure, standing calmly, but staring at Jun Mo Xie in a bizarre manner. He suddenly laughed: “Wu Yi, your nephew is indeed a remarkable fellow! His strikes actually managed to inflict serious damage to Xiao Han, and took out at least twenty percent of his combat power; otherwise, I wouldn’t have been able to win so easily today. Had I not seen him in action in person, I would have never believed that a boy who hasn’t even attained the Silver Xuan level could injure a Sky Xuan expert in battle!”

Jun Mo Xie humbly smiled and said: “I believe that once a man is injured in that manner, a downgrade in combat ability is only a natural side effect. However, I was lucky, since he considered me to be an ant, and forgot that ants can sting. Otherwise, I wouldn’t have been able to injure him.”

Mu Xue Tong smiled: “Perhaps that’s the reason…I’ve never seen him struggle in this manner in our companionship of over ten years, and nor have I ever been able to oust him this easily. It’s funny that the first time this happens is the day I first meet you, right?”

Jun Mo Xie chuckled: “That’s because he’s never looked down on you, but he thought that I was too small and weak to hurt him.”

Mu Xue Tong glanced at him profoundly and stated in a serious manner: “Well, I guess that’s the case. But now I know that even weak people can be very dangerous, and I will remember to not neglect your ability.”

Jun Mo Xie smiled but decided against commenting on it and said: “This…. I believe my Third Uncle has been waiting very anxiously.”

Mu Xue Tong laughed, and then he took out the cloth from his breast pocket once again and handed it over to Jun Wu Yi.

Jun Wu Yi’s body was faintly trembling while his hands were tightly gripping the handrail of his wheelchair. The rosewood flooring made a slight ‘click’ sound as he slowly extended his hand and took the small cloth. He held it gently but firmly with both hands as if holding a very precious and fragile treasure in his hands.

Mu Xue Tong looked at Jun Wu Yi, bowed his head and said: “The Miss has been waiting for you all along!”

Jun Wu Yi suddenly looked up: “Are you saying that she……?”

Mu Xue Tong nodded gravely: “The Miss is still longing for you!”

Jun Wu Yi’s face was somewhat emotional while his eyes were glittery, as his trembling hands slowly and carefully opened the cloth, layer by layer, for he feared disturbing its contents…

The small cloth slowly unfolded into a handkerchief. A few strands of jet black hair lay in its center…

The delicate embroidery in one corner of the handkerchief read:

I haven’t crowned my hair in ten years, and every night I look at the moon and hope to come to Tian Xiang, but I know that the life doesn’t go in reverse!

Jun Wu Yi’s body trembled like dried leaves shuddering in the wind, and slowly, he lowered his face and pressed it to the handkerchief….. he pressed his head against the hair in the cloth, and didn’t raise his head up for a long while…..

Mu Xue Tong sighed deeply and said: “Miss is preparing to break into the Supreme Divine Xuan….” Jun Wu Yi’s entire body shuddered! But he still didn’t look up. His face refused to part with the handkerchief and it appeared that those strands of hair had become his entire universe in that moment.

Mu Xue Tong stood silently and calmly for a long while before he said: “Brother Wu Yi, I came to narrate this affair to you, and will take my leave now. Brother Wu Yi, I hope that you can understand the Miss’s situation, and I pray that these hard times come to an end one day… don’t lose hope Brother! There will come a day!” Then, he folded his hands and turned away.

Jun Wu Yi didn’t look up until the man had covered a few feet, and he said in a hoarse voice: “I was too moved and forgot my manners. I apologize for not being able to visit your home, but please convey my regards to Miss Shao Qian.” Shao Qian was Mu Xue Tong’s lover.

Mu Xue Tong didn’t turn around, but smiled as he said: “Shao Qian is now your sister-in-law, next time I visit you, I’ll bring her along.”

Jun Wu Yi’s words were heartfelt and honest: “Congratulations!”

Mu Xue Tong smiled, a bright azure light flashed from his body, which was followed by a cold autumn breeze, and just like a leaf, his body gently drifted away, and soon disappeared into the infinite horizon.

The distance between the heaven and earth became hazy as the curtains of the night began to descend.

Jun Wu Yi remained seated in his wheelchair, while his face was still pressed against the handkerchief and hair that lay within. The scene remained motionless in the windy background, as the shadows of the night slowly dimmed the skylight.

Jun Mo Xie stood quietly on one side and didn’t make any sound, as he quietly kept his uncle some company. The duo didn’t even look at each other but knew each other’s feelings…

The moon slowly circled in the sky, and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควันและฝุ่นล้างทองหมู่ Xue เปิดเผยสวมชุดขาวรูป ยืนสงบ แต่จ้องมิ.ย. Mo Xie ในลักษณะแปลกประหลาด เขาก็หัวเราะ: "อู๋อี๋ หลานชายของคุณเป็นเพื่อนโดดเด่น เขานัดจริงจัดการการ inflict ความเสียหายร้ายแรงให้เสี่ยวฮั่น และเอาออกน้อยกว่าร้อยละยี่สิบของพลังต่อสู้ของเขา มิฉะนั้น ฉันจะไม่ได้รับสามารถที่จะชนะได้ง่าย ๆ ดังนั้นวันนี้ ผมไม่ได้เห็นเขาในการดำเนินการในคน ฉันจะได้ไม่เคยเชื่อว่า เด็กที่ยังไม่บรรลุแม้ระดับเงินซวนอาจทำร้ายซวนฟ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการรบ"มิ.ย. Mo Xie น้อมยิ้ม และกล่าวว่า: "ผมเชื่อว่า เมื่อคนได้รับบาดเจ็บในลักษณะที่ ลดระดับความสามารถในการต่อสู้เป็นผลข้างเคียงธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ฉันโชคดี เพราะเขาถือว่าฉันจะ มด และลืมว่า มดสามารถต่อย มิฉะนั้น ฉันจะไม่สามารถได้ทำร้ายเขา"หมู่ Xue ตองยิ้ม: "บางทีที่เป็นเหตุผล... ผมเคยเห็นมาต่อสู้ในลักษณะนี้ในมิตรภาพของเรากว่า 10 ปี และ หรือผมเคยได้ขับเขานี้ได้อย่างง่ายดาย มันคือตลกที่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นคือ วันที่ฉันพบครั้งแรกคุณ ขวามิ.ย. Mo Xie เบา ๆ: "นั่นเป็น เพราะเขาไม่เคยมองลงกับคุณ แต่เขาคิดว่า ผมเล็กเกินไป และอ่อนแอจะทำร้ายเขา"หมู่ Xue glanced ที่เขาอย่างลึกซึ้ง และในลักษณะร้ายแรง: "ดี ผมคิดว่า เป็นกรณีนี้ แต่ตอนนี้ ฉันรู้ว่า คนอ่อนแอแม้จะเป็นอันตรายมาก และฉันจะจำไม่ได้ละเลยความสามารถของคุณ"มิ.ย. Mo Xie ยิ้ม แต่ตัดสินใจกับข้อคิดเห็นเกี่ยวกับมัน และกล่าวว่า: "นี้... ผมเชื่อว่า ลุงสามรอเฝ้ามาก"หมู่ทอง Xue หัวเราะ แล้วเขาเอาผ้าออกจากกระเป๋าเสื้อของเขาอีกครั้ง และมอบให้มิ.ย.อู๋อี๋มิ.ย.อู๋อี๋ร่างกายถูกรวย ๆ สั่นในขณะที่มือของเขาถูกจับราวรถเข็นของเขาแน่น พื้นไม้แดงทำแบบเล็กน้อย 'คลิก' เสียงเขาค่อย ๆ ขยายมือ และเอาผ้าเล็ก เขาจัดมันเบา ๆ แต่หนักแน่น ด้วยมือทั้งสองถือเป็นสมบัติล้ำค่ามาก และเปราะบางในมือของเขาว่าหมู่ Xue ตองมองมิ.ย. Wu Yi โค้งคำนับหัวของเขา และกล่าวว่า: "นางสาวรอคุณตลอด"มิ.ย.อู๋อี๋ก็มองขึ้น: "คุณว่า ที่เธอ..."หมู่ Xue ตองแล้วพยักหน้าอย่างหนัก: "นวยจะยังคงโหยหาคุณ"มิ.ย.อู๋อี๋หน้าแก้ไขค่อนข้างอารมณ์ในขณะที่ตาของเขาหวานแหวว เป็นมือ trembling ไต่เปิดผ้า เลเยอร์โดยเลเยอร์ สำหรับเขากลัวรบกวนเนื้อหา...ผ้าเล็กค่อย ๆ กางออกเป็นผ้าเช็ดหน้า กี่ strands ของผม jet ดำวางในศูนย์...ปักละเอียดอ่อนในมุมหนึ่งของผ้าเช็ดหน้าอ่าน:ผมยังไม่ได้สวมมงกุฎผมสิบปี และทุกคืนผมมองที่ดวงจันทร์ และหวังว่าจะมาจากเซียงเทียน แต่ฉันรู้ว่า ชีวิตไม่ไปถอยหลังมิ.ย.อู๋อี๋ร่างกาย trembled เช่นใบแห้งสั่นลม และช้า เขาลดลงใบหน้าของเขา และกดไปผ้าเช็ดหน้า... เขากดหัวของเขากับผมในผ้า และไม่ได้ยกหัวของเขาสำหรับระยะยาว...หมู่ทอง Xue ลึกถอนหายใจ และกล่าวว่า: "นางสาวกำลังเตรียมการแบ่งซวนพระเจ้าสูงสุด..." มิ.ย. Wu Yi ทั้งร่างกายสั่น แต่เขายังไม่ได้ค้นหา ใบหน้าของเขาปฏิเสธที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับการเช็ดหน้า และปรากฏว่า เหล่า strands ของผมกลายเป็น จักรวาลของเขาทั้งหมดในช่วงเวลานั้นหมู่ Xue ตองยืนเงียบ และสงบเป็นเวลานานก่อน เขากล่าวว่า: "พี่อู๋อี๋ ผมมาเล่าเรื่องนี้ให้คุณ และจะปล่อยของฉันตอนนี้ พี่อู๋อี๋ หวังว่า คุณสามารถเข้าใจสถานการณ์ของมิส และอธิษฐานว่า เวลาเหล่านี้ยากมาถึงจุดจบวันหนึ่ง...ไม่สูญเสียหวังว่าพี่ชาย มีวัน" จากนั้น เขาพับมือของเขา และหันไปมิ.ย.อู๋อี๋ไม่ได้มองจนกว่าคนที่มีครอบคลุมกี่ฟุต และเขากล่าวว่า เสียงแหบ: "ผมถูกย้ายไป และลืมมารยาทของฉัน ต้องขออภัยไม่สามารถแวะไปที่บ้านของคุณ แต่กรุณาถ่ายทอดความนับถือของฉันกับนางสาว Shao เคียน" คนรัก Mu Xue ทองเคียน Shao ได้หมู่ Xue ตองไม่เปิดรอบ แต่ยิ้มเขากล่าวว่า: "Shao เคียนเป็น sister-in-law ของคุณ ครั้งต่อไปเยี่ยมคุณ ฉันจะเอาไป"มิ.ย. Wu Yi คำจริงใจ และซื่อสัตย์: "ยินดีด้วย"หมู่ Xue ทองยิ้ม ประกายสว่าง azure จากร่างกายของเขา ซึ่งตามมา ด้วยสายลมฤดูใบไม้ร่วงเย็น และเหมือนใบไม้ ร่างกายของเขาค่อย ๆ ลอยห่างออกไป และเร็ว ๆ นี้ หายเข้าไปในขอบฟ้าอนันต์ระยะห่างระหว่างสวรรค์และโลกก็กลายเป็นฟ้าหลัวเป็นม่านคืนเริ่มลงมามิ.ย.อู๋อี๋ยังคงนั่งในรถเข็นของเขา ในขณะที่ใบหน้าของเขายังคงถูกกดกับผ้าเช็ดหน้าและผมที่วางอยู่ภายใน ฉากยังคงนิ่งในพื้นหลังลมแรง เป็นเงามืดของคืนช้าจางยัง skylightมิ.ย. Mo Xie ยืนเงียบ ๆ ด้านหนึ่ง และไม่ทำเสียงใด ๆ ตามเขาเงียบ ๆ เก็บลุงบริษัทบาง คู่ไม่มองดูกัน แต่รู้ว่าความรู้สึกของผู้อื่น...ดวงจันทร์ช้าลงในท้องฟ้า วง และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ควันและฝุ่นละอองเคลียร์เผยให้เห็นร่างขาวแต่งตัว Mu Xue ตองยืนสงบนิ่ง แต่จ้องมองที่มิถุนายนโม Xie ในลักษณะที่แปลกประหลาด ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะ "Wu Yi หลานชายของคุณย่อมเป็นเพื่อนที่น่าทึ่ง! การนัดหยุดงานของเขาจริงการจัดการที่จะก่อความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อเสี่ยวฮันและเอาออกน้อยกว่าร้อยละยี่สิบของอำนาจกำลังรบของเขา มิฉะนั้นผมจะไม่ได้รับสามารถที่จะชนะได้อย่างง่ายดายในวันนี้ ถ้าผมไม่ได้เห็นเขาในการดำเนินการในคนผมจะไม่เคยเชื่อว่าเด็กที่ยังไม่บรรลุแม้ระดับซิลเวอร์ Xuan อาจได้รับบาดเจ็บเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสกาย Xuan ในการต่อสู้ "!

มิถุนายนโม Xie เจียมยิ้มและกล่าวว่า" ผมเชื่อว่า เมื่อมนุษย์ได้รับบาดเจ็บในลักษณะที่มีการปรับลดความสามารถในการต่อสู้เป็นเพียงผลข้างเคียงธรรมชาติ แต่ผมโชคดีเพราะเขาถือว่าผมเป็นมดและลืมไปว่ามดสามารถต่อย . มิฉะนั้นผมจะไม่ได้รับสามารถที่จะทำร้ายเขา "

Mu Xue ตองยิ้ม:" บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่า ... ผมไม่เคยเห็นเขาต่อสู้ในลักษณะนี้ในมิตรภาพของกว่าสิบปีของเราและผมไม่เคยได้รับสามารถ เพื่อขับไล่เขานี้ได้อย่างง่ายดาย มันตลกว่าครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์นี้เป็นวันแรกที่ผมได้พบคุณขวา "?

มิถุนายนโม Xie หัวเราะ:". นั่นเป็นเพราะเขาไม่เคยมองลงไปกับคุณ แต่เขาคิดว่าฉันมีขนาดเล็กเกินไปและอ่อนแอที่จะทำร้ายเขาว่า "

หมู่ Xue ตองเหลือบมองไปที่เขาอย่างสุดซึ้งและระบุในลักษณะที่ร้ายแรง: "ดีฉันเดาว่าเป็นกรณีที่ แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าแม้กระทั่งคนที่อ่อนแออาจเป็นอันตรายมากและฉันจะจำไม่ละเลยความสามารถของคุณ ".

มิถุนายนโม Xie ยิ้ม แต่ตัดสินใจกับการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับมันและกล่าวว่า" นี่ ... ผมเชื่อว่าลุงสามของฉันได้รับการรอมากใจจดใจจ่อ. "

Mu Xue ตองหัวเราะแล้วเขาก็เอาผ้ามาจากกระเป๋าเสื้อของเขาอีกครั้งและส่งมันจุน Wu Yi.

ร่างกายมิถุนายน Wu Yi ถูกแผ่วเบาสั่นในขณะที่มือของเขามี แน่นจับราวรถเข็นของเขา พื้นไม้พะยูงทำเล็กน้อย 'คลิก' เสียงในขณะที่เขาค่อย ๆ ขยายมือของเขาและเอาผ้าขนาดเล็ก เขาถือมันเบา ๆ แต่หนักแน่นด้วยมือทั้งสองเช่นถ้าถือเป็นสมบัติที่มีค่ามากและเปราะบางในมือของเขา.

หมู่ Xue ตองมองที่มิถุนายน Wu Yi โค้งคำนับหัวของเขาและกล่าวว่า: "มิสได้รับการรอให้คุณมาตลอด"

มิถุนายน Wu Yi จู่ ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมอง: "คุณจะบอกว่าเธอ ...... ?"

Mu Xue ตองพยักหน้าเคร่งขรึม: "มิสยังคงโหยหาคุณ"

ใบหน้ามิถุนายนวูยี่ค่อนข้างอารมณ์ในขณะที่ดวงตาของเขา glittery เช่นมือสั่นสะท้านของเขาอย่างช้าๆ และระมัดระวังการเปิดผ้าชั้นโดยชั้นสำหรับเขากลัวรบกวนเนื้อหาของมัน ...

ผ้าขนาดเล็กช้าคลี่ออกเป็นผ้าเช็ดหน้า เส้นไม่กี่ผมสีดำ Jet วางอยู่ตรงกลาง ...

เย็บปักถักร้อยที่ละเอียดอ่อนในมุมหนึ่งของผ้าเช็ดหน้าอ่าน:

ฉันไม่ได้ครองตำแหน่งผมในสิบปีและทุกคืนฉันมองไปที่ดวงจันทร์และหวังว่าจะมา Tian Xiang, แต่ฉันรู้ว่าชีวิตไม่ได้ไปในสิ่งที่ตรงกันข้าม!

ร่างกายมิถุนายนวูยี่กลัวจนตัวสั่นเหมือนใบไม้แห้งตัวสั่นในลมและช้าเขาลดลงใบหน้าของเขาและกดมันผ้าเช็ดหน้า ... .. เขากดศีรษะของเขากับผมใน ผ้าและไม่ยกศีรษะของเขาขึ้นในขณะที่ยาว ... ..

Mu Xue ตองถอนหายใจลึก ๆ และกล่าวว่า: "มิสกำลังเตรียมที่จะบุกเข้าไปในศาลฎีกาพระเจ้า Xuan ... ." ทั้งร่างกายมิถุนายนวูยี่สั่น! แต่เขาก็ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของเขาปฏิเสธที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับผ้าเช็ดหน้าและก็ปรากฏว่าเส้นเหล่านั้นของผมได้กลายเป็นจักรวาลทั้งหมดของเขาในขณะนั้น.

หมู่ Xue ตองยืนอยู่เงียบ ๆ และใจเย็นในขณะที่นานก่อนที่เขากล่าวว่า "บราเดอร์วูยี่ผมมาเล่านี้ ความสัมพันธ์กับคุณและจะใช้เวลาในการลาของฉันตอนนี้ บราเดอร์วูยี่ผมหวังว่าคุณจะสามารถเข้าใจสถานการณ์มิสและผมขออธิษฐานให้เวลาที่ยากลำบากเหล่านี้มาถึงจุดสิ้นสุดในวันหนึ่ง ... ไม่สูญเสียความหวังบราเดอร์! ! มีจะมาวัน "จากนั้นเขาพับมือของเขาและหันไป.

มิถุนายน Wu Yi ไม่ได้มองขึ้นจนคนที่ได้รับการคุ้มครองไม่กี่ฟุตและเขาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง" ผมถูกย้ายเกินไปและลืมฉัน มารยาท. . ฉันขอโทษสำหรับการไม่สามารถที่จะเยี่ยมชมบ้านของคุณ แต่โปรดถ่ายทอดความระลึกถึงไปถึงนางสาว Shao Qian "Shao Qian เป็นคนรักหมู่ Xue ตอง.

หมู่ Xue ตองไม่ได้หันไปรอบ ๆ แต่ยิ้มขณะที่เขากล่าวว่า" Shao Qian อยู่ในขณะนี้ น้องสาวในกฎหมายของคุณในครั้งต่อไปเราจะไปเยี่ยมคุณฉันจะพาเธอไป ".

คำมิถุนายน Wu Yi ของคนที่จริงใจและซื่อสัตย์:" ขอแสดงความยินดี "

Mu Xue ตองยิ้มแสงสีฟ้าสดใสประกายจากร่างกายของเขาซึ่งเป็น ตามด้วยสายลมฤดูใบไม้ร่วงเย็นและเช่นเดียวกับใบร่างของเขาเบา ๆ ลอยห่างออกไปและเร็ว ๆ นี้หายเข้าไปในขอบฟ้าไม่มีที่สิ้นสุด.

ระยะห่างระหว่างสวรรค์และโลกกลายเป็นหมอกผ้าม่านของคืนเริ่มที่จะลงมา.

มิถุนายน Wu Yi ยังคงอยู่ นั่งอยู่ในรถเข็นของเขาในขณะที่ใบหน้าของเขาก็ยังคงกดกับผ้าเช็ดหน้าและเส้นผมที่วางอยู่ภายใน ที่เกิดเหตุยังคงอยู่นิ่งในพื้นหลังลมแรงเงาของคืนช้าจางสกายไลท์.

มิถุนายนโม Xie ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ในด้านหนึ่งและไม่ได้ทำให้เสียงใด ๆ ในขณะที่เขาเก็บไว้เงียบ ๆ ลุงของเขาบาง บริษัท ทั้งคู่ไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน แต่รู้ว่าความรู้สึกของกันและกัน ...

ดวงจันทร์ช้าวงกลมในท้องฟ้าและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ควันและฝุ่นล้างเผยมูเซียะถงขาวแต่งรูปที่ยืนอยู่อย่างสงบ แต่จ้องจุนโมเซี่ยในลักษณะที่แปลกประหลาด อยู่ๆเขาก็หัวเราะ : " Wu Yi , หลานชายของคุณเป็นจริงเพื่อนที่น่าทึ่ง ! นัดของเขาจริงจะสร้างความเสียหายร้ายแรงให้เสี่ยวฮั่น และนำออกอย่างน้อยยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของอำนาจการต่อสู้ของเขา มิฉะนั้นผมคงไม่ชนะง่ายๆ วันนี้ ผมไม่เคยเห็นเขาในการกระทำในคน ผมจะไม่มีทางเชื่อเลยว่า เด็กที่ยังไม่บรรลุเงินซวนระดับสามารถทำร้ายฟ้าซวน ผู้เชี่ยวชาญในการต่อสู้ ! "จุนโมเซี่ย เจียม ยิ้มและกล่าวว่า " ผมเชื่อว่า เมื่อมีคนได้รับบาดเจ็บ ในลักษณะที่ ปรับลดความสามารถในการต่อสู้เป็นเพียงด้านธรรมชาติผล แต่ผมโชคดี เพราะเขาคิดว่าฉันเป็นมด และลืมไปว่า มดต่อย ไม่อย่างนั้น ผมคงไม่ไปทำร้ายเขา "มูเซวียทองยิ้ม : " บางทีนั่นคือเหตุผล . . . . . . . ผมไม่เคยเห็นเขาต่อสู้ในลักษณะนี้ในมิตรภาพของเราได้มากกว่า 10 ปี และไม่เคยสามารถที่จะกำจัดมันได้อย่างง่ายดาย ตลกดีนะที่ครั้งแรกนี้เกิดขึ้น คือวันแรกที่ฉันพบคุณ , ใช่มั้ย ? "จุนโมเซี่ยหัวเราะ : " นั่นก็เพราะเขาไม่เคยดูถูกคุณ แต่เขาคิดว่าฉันมีขนาดเล็กเกินไปและอ่อนแอ ทำให้เขาต้องเจ็บปวด "มูเซียะถงชายตามองเขาอย่างสุดซึ้ง และระบุไว้ในลักษณะที่ร้ายแรง : " อืม , ฉันเดาว่าเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า แม้แต่คนอ่อนแอสามารถเป็นอันตรายมาก และเราจะจำไว้ว่าอย่าละเลยความสามารถของคุณ .จุนโมเซียยิ้ม แต่ตัดสินใจกับความเห็นเกี่ยวกับมันและกล่าวว่า : " นี่ . . . ผมเชื่อว่า ท่านลุงสามของฉันรอคอยอย่างใจจดใจจ่อมาก . "มูเซวียตองหัวเราะ แล้วเขาก็เอาผ้าจากเต้านมกระเป๋าอีกครั้ง และมอบหมายให้จุน Wu Yiร่างของจุน Wu Yi แผ่วเบาสั่นขณะที่มือของเขาแน่น จับราวรถเข็นของเขา โรสวู้ด พื้นทำเล็กน้อย " คลิก " เสียงก็ค่อยๆขยายมือของเขา และเอาผ้าขนาดเล็ก เขาจับมันเบา ๆ แต่แน่นด้วยสองมือ ถ้าถือค่ามากและสมบัติที่เปราะบางในมือของเขามูเซียะถงมองจุนวูยี โค้งคำนับและกล่าวว่า : " คุณได้รอคุณมาตลอด "จุนวูยีก็เงยหน้าขึ้น " เธอกล่าวว่าเธอ . . . . . . . ? "มูเซียะถงพยักหน้าเคร่งขรึม : " คุณจะยังคงโหยหาคุณ "หน้าจุน Wu Yi อารมณ์ค่อนข้างในขณะที่ตา glittery เช่นมือสั่นของเขาอย่างช้าๆและระมัดระวัง เปิดผ้าทีละชั้น เพราะกลัวรบกวนเนื้อหาของมัน . . . . . . .ผ้าเล็กค่อยๆคลี่เป็นผ้าเช็ดหน้า หลายเส้นผมสีดำของเจ็ทวางในศูนย์ . . . . . . .เย็บปักถักร้อยละเอียดอ่อนในมุมใดมุมหนึ่งของผ้าเช็ดหน้า อ่าน :ผมไม่ได้เป็นผมใน 10 ปี และทุกๆคืนที่ผมมองดวงจันทร์ และหวังว่าจะมาเถียนเซียง แต่ฉันรู้ว่าชีวิตไม่ได้ถอยไป !ร่างของจุนวูยีสั่นเหมือนใบตัวสั่นตามแรงลม แห้ง และช้าๆ เขาก้มหน้าและกดมันให้ผ้าเช็ดหน้า . . . . . มันกดศีรษะของเขา กับผมในผ้าและไม่ยกศีรษะของเขาขึ้นนานแล้ว . . . . .มูเซียะถงถอนหายใจและกล่าวว่า : " คุณกำลังเตรียมที่จะบุกเข้าไปในศาลฎีกาพระเจ้าซวน . . . . . . . " ทั้งร่างกายของจุนวูยีตัวสั่น ! แต่เขายังไม่ได้ดูเลย ใบหน้าของเขาปฏิเสธที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับผ้าเช็ดหน้า และปรากฏว่าผู้ที่เส้นผมได้กลายเป็นจักรวาลทั้งหมดของเขาในขณะนั้นมูเซียะถงยืนเงียบ และสงบได้สักพัก ก่อนที่เขาจะกล่าวว่า : " พี่อู๋ อี้ ผมมาบรรยายเรื่องนี้กับคุณ และจะกลับแล้ว พี่อู๋ อี๋ ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจสถานการณ์ของคุณ , และฉันอธิษฐานว่าเวลาเหล่านี้ยาก มาสิ้นสุดวันนึง . . . . . . . อย่าหมดหวังนะพี่ชาย คงจะมีสักวัน ! " แล้วเขาก็พับมือของเขาและเดินออกไปจุนวูยีไม่ได้ดูจนถึงชายได้ครอบคลุมไม่กี่ฟุต และเขาพูดในเสียงที่แหบแห้ง " ผมก็ย้ายไป และลืมมารยาทของฉัน ขอโทษที่ไม่สามารถเยี่ยมชมที่บ้านของคุณ , แต่ กรุณา ฝากความคิดถึงให้คุณ เชา เชา เฉียนเฉียน " เป็นคนรักของมูเซียะถงมูเซียะถงไม่หันกลับมา แต่ยิ้มขณะที่เขากล่าวว่า : " เฉาเฉียนเป็นพี่สะใภ้ของคุณ ครั้งต่อไปที่ฉันมาหาคุณ ฉันก็จะพาเธอมาด้วย "จุนวูยี่คำพูดจริงใจและซื่อสัตย์ " ยินดีด้วย ! "มูเซียะถงยิ้มอ่อน สีฟ้าสดใส ประกายจากตัวของเขา ซึ่งตามสายลมเย็นในฤดูใบไม้ร่วง และเหมือนใบไม้ ตัวของเขาค่อยๆลอยหายไป และไม่นานก็หายไปในขอบฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดระยะห่างระหว่างโลกและสวรรค์พร่ามัวเป็นม่านแห่งรัตติกาลเริ่มลงมาจุนวูยียังคงนั่งอยู่ในรถเข็นของเขาในขณะที่ใบหน้าของเขายังคงกดต่อ ผ้าเช็ดหน้า และเส้นผมที่วางภายใน ฉากยังคงนิ่งในพื้นหลังวินดี้ เป็นเงาของคืนช้าจาง สกายไลท์ .จุนโมเซียยืนเงียบๆอยู่ด้านหนึ่ง และไม่ได้ทำให้เสียงใด ๆ ที่เขาแอบเก็บคุณลุงของเขา บริษัท บาง คู่ที่ไม่ได้ดู