Risk averseness is the propensity t

Risk averseness is the propensity to avoid taking risks, and is generally regarded as a personality variable (Zinkhan & Karande, 1991).

When a consumer makes a purchase decision, higher risk indicates greater consequences and a higher degree of inconvenience if the decision was a mistake (Batra & Sinha, 2000). Thus, the risk that consumers perceive can powerfully influence their behavior.

Burton et al. (1998) suggested that consumers who are more risk
averse would be less prone to purchase counterfeits.

In addition, Peterson and Wilson (1985) confirmed that risk-averse consumers are more likely to purchase
relatively expensive products to reduce the risk of purchasing counterfeits.

Thus,
we proposed the following hypothesis:
Hypothesis 5: Consumers’ high level of risk averseness will have a negative
influence on their attitude toward CSGs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Averseness ความเสี่ยงเป็นสิ่งหลีกเลี่ยงการเสี่ยง และโดยทั่วไปถือเป็นตัวแปรบุคลิกภาพ (Zinkhan & Karande, 1991)เมื่อผู้บริโภคทำให้การตัดสินใจซื้อ เสี่ยงสูงแสดงผลมากขึ้นและความไม่สะดวกในระดับที่สูงถ้าตัดสินใจ ผิด (Batra & Sinha, 2000) ดังนั้น ความเสี่ยงที่ผู้บริโภคสังเกตสามารถ powerfully มีผลลักษณะการทำงานเบอร์ตันและ al. (1998) แนะนำที่ผู้บริโภคที่มีความเสี่ยงเพิ่มเติม averse จะเสี่ยงน้อยกว่าการซื้อ counterfeitsนอกจากนี้ Peterson และ Wilson (1985) ยืนยันว่า ผู้บริโภคเสี่ยง averse มีแนวโน้มที่จะซื้อ ผลิตภัณฑ์เพื่อลดความเสี่ยงของการซื้อ counterfeits ราคาค่อนข้างแพงดังนั้น เราเสนอสมมติฐานต่อไปนี้: สมมติฐานที่ 5: ผู้บริโภคระดับสูงของ averseness เสี่ยงจะเป็นค่าลบ อิทธิพลในทัศนคติของพวกเขาไปยัง CSGs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

averseness ความเสี่ยงเป็นความโน้มเอียงที่จะหลีกเลี่ยงการรับความเสี่ยงและได้รับการยกย่องเป็นตัวแปรบุคลิกภาพ (Zinkhan และ Karande, 1991). เมื่อผู้บริโภคตัดสินใจซื้อมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นแสดงให้เห็นผลกระทบมากขึ้นและระดับที่สูงขึ้นความไม่สะดวกถ้าตัดสินใจเป็น ความผิดพลาด (Batra & Sinha, 2000) ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงที่ผู้บริโภครับรู้ที่มีประสิทธิภาพสามารถมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของพวกเขา. เบอร์ตันอัลเอต (1998) ชี้ให้เห็นว่าผู้บริโภคที่มีความเสี่ยงมากขึ้นรังเกียจที่จะน้อยแนวโน้มที่จะซื้อของปลอม. นอกจากนี้ปีเตอร์สันและวิลสัน (1985) ได้รับการยืนยันว่าผู้บริโภคไม่ชอบความเสี่ยงมีแนวโน้มที่จะซื้อสินค้าที่ค่อนข้างมีราคาแพงเพื่อลดความเสี่ยงของปลอมซื้อดังนั้นเราเสนอสมมติฐานดังนี้สมมติฐานที่5: ผู้บริโภคระดับสูงของ averseness จะมีความเสี่ยงเชิงลบอิทธิพลต่อทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อCSGs

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

averseness ความเสี่ยงคือความโน้มเอียงที่จะหลีกเลี่ยงความเสี่ยง และโดยทั่วไปจะถือว่าเป็นบุคลิกภาพตัวแปร ( zinkhan & karande , 1991 )เมื่อผู้บริโภคให้ตัดสินใจซื้อ ความเสี่ยงสูงบ่งชี้ว่าผลกระทบมากขึ้นและระดับสูงของความไม่สะดวกถ้าตัดสินใจผิดพลาด ( batra & sinha , 2000 ) ดังนั้นความเสี่ยงที่ผู้บริโภครับรู้สามารถ powerfully มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของพวกเขาเบอร์ตัน et al . ( 1998 ) พบว่าผู้บริโภคที่มีความเสี่ยงมากขึ้นความเกลียดชังจะน้อยแนวโน้มที่จะซื้อสินค้าปลอม .นอกจากนี้ ปีเตอร์สัน และ วิลสัน ( 1985 ) ยืนยันว่าผู้บริโภคเกลียดชังความเสี่ยงมีแนวโน้มที่จะซื้อสินค้าราคาแพง เพื่อลดความเสี่ยงของการปลอมแปลง .ดังนั้นเราเสนอสมมติฐานดังต่อไปนี้สมมติฐานที่ 5 : สูงของผู้บริโภคระดับ averseness ความเสี่ยงจะได้ลบอิทธิพลต่อทัศนคติต่อ CSG .