Junk food is a derisive slang term

Junk food is a derisive slang term for food that is of little nutritional value and often high in fat, sugar, salt, and calories.[1][2][3] It is widely believed that the term was coined by Michael Jacobson, director of the Center for Science in the Public Interest, in 1972.[4]

Junk foods typically contain high levels of calories from sugar or fat with little protein, vitamins or minerals. Foods commonly considered junk foods include salted snack foods, gum, candy, sweet desserts, fried fast food, and sugary carbonated beverages. [5] Many foods such as hamburgers, pizza, and tacos can be considered either healthy or junk food depending on their ingredients and preparation methods.[citation needed] The more highly processed items usually fall under the junk food category. [6] What is and is not junk food can also depend on the person's class and social status, with wealthier people tending to have a broader definition while lower-income consumers may see fewer foods as junk food, especially certain ethnic foods.

Despite being labeled as "junk," consuming such foods usually does not pose any immediate health concerns and is generally safe when integrated into a well balanced diet.[7][8] "A high ratio of television ads for junk foods" was a cause of alarm for the McGovern committee in 1977.[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารขยะเป็นคำสแลงเชิงเยาะเย้ยสำหรับอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการน้อย และมักจะสูงในไขมัน น้ำตาล เกลือ และแคลอรี่[1][2][3] กันอย่างแพร่หลายเชื่อว่า มีเป็นคำ โดย Michael เนื่อง กรรมการศูนย์วิทยาศาสตร์ในประโยชน์สาธารณะ ในการ[4]

อาหารขยะจะประกอบด้วยแคลอรี่จากน้ำตาลหรือไขมันน้อยโปรตีน วิตามิน หรือแร่ธาตุในระดับสูง อาหารโดยทั่วไปถือว่าเป็นอาหารขยะรวมอาหารเค็ม หมากฝรั่ง ลูกกวาด ขนมหวาน อาหารอย่างรวดเร็ว และเครื่องดื่มอัดลมไพเราะ [5] อาหารมากเช่นแฮมเบอร์เกอร์ พิซซ่า และทาโก้อาจถูกจัดเป็นอาหารสุขภาพ หรือขยะของส่วนผสมและวิธีการเตรียม[ต้องการอ้างอิง] สินค้าแปรรูปมากกว่ามักจะตกอยู่ภายใต้ประเภทอาหารขยะ [6] ว่ามีอะไร และไม่ใช่อาหารขยะสามารถยังขึ้นอยู่กับระดับของบุคคลและสถานะทางสังคม คน wealthier แนวมีคำนิยามที่กว้างขึ้นในขณะที่ผู้บริโภครายได้ต่ำกว่าอาจดูน้อยกว่าอาหารเป็นขยะอาหาร โดยเฉพาะบางเชื้อชาติอาหาร

แม้ มีการติดป้ายว่าเป็น "ขยะ"บริโภคอาหารดังกล่าวมักจะก่อให้เกิดความกังวลใด ๆ สุขภาพทันที และปลอดภัยโดยทั่วไปเมื่อรวมอยู่ในสมดุลดี[7][8] "สูงอัตราโฆษณาโทรทัศน์สำหรับอาหารขยะ" เป็นสาเหตุของสัญญาณสำหรับกรรมการ McGovern ใน 1977[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารขยะ คือ การสะสมตัวของตะกอนศัพท์สแลงสำหรับอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการน้อยและแคลอรี่ที่มักจะสูงในไขมัน น้ำตาล เกลือ และ [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] มันเป็นที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางว่าคำนี้ใช้โดยไมเคิลจาคอบสัน ผู้อำนวยการศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อประโยชน์สาธารณะ ในเดือนนั้น [ 4 ]

อาหารขยะทั่วไปประกอบด้วยระดับสูงของแคลอรี่จากน้ำตาลหรือไขมันน้อย โปรตีน วิตามิน หรือแร่ธาตุอาหารโดยทั่วไปถือว่าเป็นอาหารขยะ ได้แก่ เค็มขนมขบเคี้ยว หมากฝรั่ง ลูกอม ขนมหวาน ขนมทอด อาหารจานด่วน และเครื่องดื่มหวานอัดลม . [ 5 ] อาหารหลายชนิด เช่น แฮมเบอร์เกอร์ พิซซ่า และทาโก้สามารถพิจารณาให้มีสุขภาพดี หรืออาหารขยะ โดยขึ้นอยู่กับส่วนผสมและวิธีการเตรียม . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] ยิ่งสูง การประมวลผลรายการมักจะตกอยู่ภายใต้หมวดหมู่ของอาหารขยะ[ 6 ] อะไร และไม่ใช่อาหารขยะก็ยังขึ้นอยู่กับระดับของบุคคลและสังคม ด้วยความมั่งคั่งคนพุ่งมีคำนิยามที่กว้าง ขณะที่ผู้บริโภคมีรายได้น้อยลง อาจจะเห็นอาหารเป็นอาหารขยะ อาหารประจําชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งบาง

แม้จะถูกระบุว่าเป็น " ขยะ" การบริโภคอาหารดังกล่าวมักจะไม่ก่อให้เกิดความกังวลเรื่องสุขภาพใด ๆได้ทันทีและโดยทั่วไปจะปลอดภัยเมื่อรวมเข้ากับอาหารที่สมดุล [ 7 ] [ 8 ] " อัตราส่วนสูงของโทรทัศน์โฆษณาอาหารขยะ คือสาเหตุของการปลุกสำหรับ McGovern คณะกรรมการในปี 1977 [ 9 ]