The cancan first appeared in the wo

The cancan first appeared in the working-class ballrooms of Montparnasse in Paris in around 1830. It was a more lively version of the galop, a dance in quick 2/4 time, which often featured as the final figure in the quadrille.[2] The cancan was, therefore, originally a dance for couples, who indulged in high kicks and other gestures with arms and legs. It is thought that they were influenced by the antics of a popular entertainer of the 1820s, Charles Mazurier, who was well known for his acrobatic performances, which included the grand écart or jump splits—later a popular feature of the cancan.[citation needed] At this time, and throughout most of the 19th century in France, the dance was also known as the chahut. Both words are French, cancan meaning "tittle-tattle" or "scandal", hence a scandalous dance, while chahut meant "noise" or "uproar".[citation needed] The dance did cause something of a scandal, and for a while, there were attempts to repress it. Occasionally people dancing the cancan were arrested but it was never officially banned, as is sometimes claimed.[citation needed] Throughout the 1830s, it was often groups of men, particularly students, who caused the most outrage by dancing the cancan at public dance-halls.[citation needed]However the Encyclopaedia Britannica 2014 states that the actual origin of the "cancan" is either French or Algerian.

As performers of the cancan became more skilled and adventurous, it gradually developed a parallel existence as entertainment, alongside the participatory form, although it was still very much a dance for individuals and not yet performed on stage by a chorus line.[citation needed] A few men became cancan stars in the 1840s to 1861 and an all-male group known as the Quadrille des Clodoches performed the dance in London in 1870.[citation needed] But women performers were much more widely known in this period. They were mostly middle-ranking courtesans, and only semiprofessional entertainers—unlike the dancers of the 1890s, such as La Goulue and Jane Avril, who were highly paid for their appearances at the Moulin Rouge and elsewhere.[citation needed] The female dancers of the Second Empire and the fin de siècle developed the various cancan moves that were later incorporated by the choreographer Pierre Sandrini in the spectacular "French Cancan", which he devised at the Moulin Rouge in the 1920s and presented at his own Bal Tabarin from 1928. This was a combination of the individual style of the Parisian dance-halls and the chorus-line style of British and American music halls (see below).[citation needed]

The popularity of the cancan was long-lived, spanning half a century, but by the 1890s the cancan was out of style in New York dance halls, having been replaced by the ribald Hoochie coochie, a dance made popular in the 1893 World's Columbian Exposition.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Cancan แรกปรากฏในบอล working-class ของมองท์พาร์นาสปารีสในประมาณ 1830 รุ่น galop เต้นรำในด่วนเวลา 2/4 ซึ่งที่โดดเด่นมักจะเป็นตัวเลขสุดท้ายใน quadrille นี่ได้[2] cancan เดิม ดังนั้น การเต้นคู่ ที่ indulged ในเตะสูงและท่าทางอื่น ๆ กับแขนและขา มันเป็นความคิดที่ว่า พวกเขาได้รับอิทธิพลจากใช้ของเป็นยอดนักร้องของ 1820s, Mazurier ชาร์ลส์ที่รู้จักกันดีสำหรับการแสดงกายกรรมของเขา ซึ่งรวม écart แกรนด์ หรือข้ามแยก — ต่อคุณลักษณะของ cancan นิยม[ต้องการอ้างอิง] ขณะนี้ และที่สุดของศตวรรษที่ 19 ในประเทศฝรั่งเศส เต้นรำเรียกว่า chahut คำทั้งสองเป็นชาวฝรั่งเศส cancan ที่หมายถึง "tittle-tattle" หรือ "สแกนดัล" จึงเต้นอดสู ในขณะที่ chahut หมายถึง "เสียง" หรือ "ความโกลาหล"[ต้องการอ้างอิง] เต้นรำไม่ทำให้เกิดสิ่งสแกนดัล และในขณะ มีความพยายามที่จะปราบปรามได้ บางคนเต้นรำ cancan ถูกจับกุม แต่ก็ถูกทางไม่เคย ห้าม บางครั้งมีการอ้างว่า เป็น[ต้องการอ้างอิง] ตลอด 1830s มันมักจะมีกลุ่มคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักเรียน ที่เกิดจากการข่มขืนส่วนใหญ่เต้น cancan ที่ในฮอลล์เต้นสาธารณะ[ต้องการอ้างอิง]อย่างไรก็ตาม การในสารานุกรม Britannica 2014 ระบุว่า ต้นกำเนิดที่แท้จริงของ "cancan" ฝรั่งเศสหรือแอลจีเรียเป็นนักแสดงของ cancan กลายเป็นการผจญภัย และมีฝีมือมากขึ้น มันค่อย ๆ พัฒนาอยู่คู่ขนานเป็นบันเทิง ควบคู่ไปกับแบบมีส่วนร่วม แม้ว่ามันยังคงถูกมากเต้นสำหรับแต่ละบุคคล และยังไม่ได้ ทำบนเวที โดยเส้นคอรัส[ต้องการอ้างอิง] กี่คนเป็น ดาว cancan 1840s ถึง 1861 และกลุ่มเพศชายทั้งหมดที่เรียกว่า Quadrille des Clodoches ดำเนินการเต้นในลอนดอนในค.ศ. 1870[ต้องการอ้างอิง] แต่นักแสดงผู้หญิงที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางมากขึ้นในรอบระยะเวลานี้ พวกเขาส่วนใหญ่จัดอันดับกลาง courtesans และเฉพาะ semiprofessional entertainers ซึ่งแตกต่างจากการเต้นในช่วงปี 1890 สื่อ ลา Goulue และ Jane Avril ที่สูงชำระเงินสำหรับการนัดรูจ และอื่น ๆ[ต้องการอ้างอิง] นักเต้นหญิงของสองอาณาจักรและ siècle de หูพัฒนาย้าย cancan ต่าง ๆ ที่ถูกรวมในภายหลัง โดย choreographer Pierre Sandrini ในงดงาม "ฝรั่งเศส Cancan" ซึ่งเขากำหนดที่รูจในปี 1920 และนำตนเอง Tabarin ดุลจาก 1928 นี้เป็นการรวมกันของแต่ละลักษณะของโถงเต้นรำที่ปารีสและแบบคอรัสสายของอังกฤษ และอเมริกันเพลงฮอลล์ (ดูด้านล่าง)[ต้องการอ้างอิง]ความนิยมของ cancan เป็น long-lived รัฐครึ่งศตวรรษ แต่ทำยอดนิยมในโลก 1893 Columbian นิทรรศการ โดยช่วงปี 1890 สื่อ cancan ถูกออกแบบในห้องโถงเต้นนิวยอร์ก มีถูกแทนที่ ด้วยชี่ Hoochie ribald เต้นรำ[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cancan ปรากฏตัวครั้งแรกในห้องบอลรูมชนชั้นแรงงานของ Montparnasse ในปารีสในรอบ 1830 มันเป็นรุ่นที่มีชีวิตชีวามากขึ้นของ GALOP เต้นรำใน 2/4 เวลารวดเร็วซึ่งมักจะเป็นร่างสุดท้ายในดนตรีประกอบการเต้นรำ. [2 ] Cancan เป็นดังนั้นเดิมเต้นรำสำหรับคู่รักที่ indulged ในการเตะสูงและท่าทางอื่น ๆ ที่มีแขนและขา มันเป็นความคิดที่พวกเขาได้รับอิทธิพลจากการแสดงตลกของนักร้องที่เป็นที่นิยมของยุค 1820, ชาร์ลส์ Mazurier ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการแสดงกายกรรมของเขาซึ่งรวมถึงécartแกรนด์หรือกระโดดแยกต่อมาเป็นคุณลักษณะที่เป็นที่นิยมของ Cancan. [อ้างอิงที่จำเป็น ] ในเวลานี้และตลอดเวลาส่วนใหญ่ของศตวรรษที่ 19 ในประเทศฝรั่งเศสเต้นยังเป็นที่รู้จัก chahut ทั้งสองคำมีฝรั่งเศส, Cancan ความหมาย "นินทา" หรือ "อื้อฉาว" จึงเต้นอื้อฉาวขณะ chahut หมายถึง "เสียง" หรือ "ความโกลาหล". [อ้างจำเป็น] เต้นไม่ก่อให้เกิดบางสิ่งบางอย่างของเรื่องอื้อฉาวและสำหรับในขณะที่ มีความพยายามที่จะระงับมัน คนเป็นครั้งคราวเต้น Cancan ถูกจับกุม แต่มันก็ไม่เคยห้ามอย่างเป็นทางการเป็นที่อ้างว่าบางครั้ง. [อ้างจำเป็น] ตลอดยุค 1830 มันเป็นกลุ่มที่มักจะของคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งนักเรียนที่ก่อให้เกิดความชั่วร้ายมากที่สุดโดยการเต้น Cancan ที่เต้นสาธารณะ ห้องโถง. [อ้างจำเป็น] อย่างไรก็ตามสารานุกรม Britannica 2014 ระบุว่าต้นกำเนิดที่แท้จริงของ "Cancan" เป็นทั้งภาษาฝรั่งเศสหรือแอลจีเรีย. ในฐานะที่เป็นนักแสดงของ Cancan กลายเป็นที่มีทักษะและการผจญภัยก็ค่อยๆพัฒนาดำรงอยู่คู่ขนานที่เป็นความบันเทิงควบคู่ไปกับการมีส่วนร่วม รูปแบบ แต่มันก็ยังคงมากเต้นรำสำหรับบุคคลและไม่ได้ดำเนินการยังอยู่บนเวทีโดยสายการขับร้อง. [อ้างจำเป็น] ไม่กี่คนกลายเป็นดาว Cancan ในยุค 1840 เพื่อ 1861 และกลุ่มทุกเพศชายที่รู้จักกันเป็นดนตรีประกอบการเต้นรำเด Clodoches ดำเนินการเต้นรำในกรุงลอนดอนในปี 1870 [อ้างจำเป็น] แต่นักแสดงหญิงที่ได้มากขึ้นเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในช่วงเวลานี้ พวกเขาส่วนใหญ่ courtesans กลางการจัดอันดับและกึ่งเพียงความบันเทิงที่แตกต่างจากนักเต้น-ของยุค 1890 เช่น La Goulue และเจน Avril ที่ถูกจ่ายสูงสำหรับการปรากฏตัวของพวกเขาที่ Moulin Rouge และที่อื่น ๆ . [อ้างจำเป็น] นักเต้นหญิง เอ็มไพร์และเดอsiècleครีบพัฒนาย้าย Cancan ต่างๆที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นในภายหลังโดยนักออกแบบท่าเต้นปิแอร์ Sandrini ในที่งดงาม "ฝรั่งเศส Cancan" ซึ่งเขาวางแผนที่ Moulin Rouge ในปี ค.ศ. 1920 และนำเสนอในที่ของตัวเอง Bal Tabarin จาก 1928 นี่คือการรวมกันของแต่ละสไตล์ของปารีสเต้นรำห้องโถงและสไตล์นักร้องสายของอังกฤษและสถาบันดนตรีอเมริกัน (ดูด้านล่าง). [อ้างจำเป็น] ความนิยมของ Cancan เป็นระยะยาวทอดครึ่งศตวรรษ แต่ด้วยยุค 1890 Cancan ออกจากสไตล์ในนิวยอร์กเต้นรำได้รับการแทนที่ด้วย Hoochie Coochie เคารพเต้นรำทำให้เป็นที่นิยมใน 1,893 หอมของโลก. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ให้ปรากฏตัวครั้งแรกในการทำงานระดับห้องบอลรูมของ Montparnasse ในปารีสในรอบ 1830 มันเป็นรุ่นมีชีวิตชีวามากขึ้นของกาล็อพ , เต้นเร็ว 2 / 4 เวลา ซึ่งมักจะโดดเด่นเป็นรูปสุดท้ายในการเต้นรำบ้าง . [ 2 ] ให้จึงสร้างสรรค์ท่าเต้นสำหรับคู่รักที่ยังเตะสูงและท่าทางอื่น ๆที่มีแขนและขามันเป็นความคิดที่พวกเขาได้รับอิทธิพลจากการแสดงตลกของดาราที่ได้รับความนิยมในยุค 1820 , ชาร์ล mazurier ที่รู้จักกันดีสำหรับการแสดงกายกรรมของเขา ซึ่งรวมรถเข็นและแกรนด์หรือกระโดดแยกในภายหลังคุณลักษณะความนิยมของให้ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] ในเวลานี้ และตลอดที่สุดของศตวรรษที่ 19 ในฝรั่งเศส การเต้นก็ยังเป็นที่รู้จัก chahut . ทั้งสองคำฝรั่งเศสให้ความหมาย " นินทา " หรือ " อื้อฉาว " จึงเต้นฉาว ขณะที่ chahut หมายถึง " เสียง " หรือ " วุ่นวาย " . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] เต้นทำให้บางอย่างของเรื่องอื้อฉาว และในขณะที่มีความพยายามที่จะปราบปรามมัน บางครั้งคนเต้นให้ถูกจับ แต่ก็ไม่เคยห้ามอย่างเป็นทางการ ขณะที่บางครั้งก็อ้างว่า [ อ้างอิงที่จำเป็น ] ตลอดยุค 1830 ,มันมักจะถูกกลุ่มของคน โดยเฉพาะนักเรียน ที่ทำให้เกิดความชั่วร้ายมากที่สุด โดยการเต้นให้ที่ห้องโถงเต้นรำสาธารณะ . อ้างอิง [ จำเป็น ] อย่างไรก็ตาม สารานุกรม Britannica 2010 ระบุว่า ต้นตอที่แท้จริงของการ " ให้ " ที่เป็นทั้ง ฝรั่งเศส หรือ แอลจีเรีย .

เป็นนักแสดงของให้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญและการผจญภัย มันค่อย ๆ พัฒนาตัวตนขนานบันเทิงเป็นพร้อมกับรูปแบบการมีส่วนร่วม แม้ว่ามันยังคงมากเต้นสำหรับบุคคลและยังแสดงบนเวทีโดยนักร้องประสานเสียง . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] 2-3 คนก็ให้ดาวในอังกฤษในปีและชายทั้งหมดกลุ่มที่รู้จักกันเป็นคู่ในเดส clodoches แสดงการเต้นรำในลอนดอนในปี 1870 . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] แต่นักแสดงที่เป็นผู้หญิงมากขึ้นที่รู้จักกันแพร่หลายในช่วงเวลานี้พวกนางโลมอันดับส่วนใหญ่กลางและความบ้าคลั่งดาราเหมือนนักเต้นของอังกฤษ เช่น ลา goulue และเจน Avril ที่จ่ายสูงสำหรับการปรากฏตัวของพวกเขาที่ Moulin Rouge และที่อื่น ๆ[ อ้างอิงที่จำเป็น ] นักเต้นหญิงของจักรวรรดิที่สอง และ ฟิน เดอ ศรี . การพัฒนาต่าง ๆ ให้เล็กย้ายที่ต่อมารวมโดยนักออกแบบท่าเต้นปิแอร์ Sandrini ในงดงามฝรั่งเศส " ให้ " ซึ่งเขาวางแผนที่ Moulin Rouge ในปี ค.ศ. 1920 และนำเสนอที่ tabarin บาลของเขาเองจาก 1928 .นี้คือการรวมกันของแต่ละลักษณะของห้องโถงเต้นรำของกรุงปารีสและคอรัสบรรทัดสไตล์อังกฤษและห้องโถงดนตรีอเมริกัน ( ดูด้านล่าง ) . [ อ้างจำเป็น ]

ความนิยมของให้อยู่จีรัง ทอดครึ่งศตวรรษ แต่ด้วยยุค 1890 โดยให้อยู่ในลักษณะห้องโถงเต้นรำนิวยอร์ก มีถูกแทนที่ด้วย coochie หยาบคายสูง ,การเต้นทำให้เป็นที่นิยมใน 1893 โลก Columbian ปกรณ์ [ 2 ]