The comparison of some of the most

The comparison of some of the most frequently used techniques
for the extraction of aroma compounds from buckwheat confirms
some of the strengths and drawbacks of individual approaches.
Only
one of the compounds with high OAV was confirmed by all techniques
(salicylaldehyde), although several were present in most
types of extracts (2-pentylfuran, phenylacetaldehyde, hexanal, limonene).
An important consideration should be the distinction between
the aroma of raw buckwheat, obtained by solvent
extraction and headspace techniques, and aroma of ‘‘cooked” buckwheat
obtained by SDE. Presence of certain compounds in the latter,
e.g. C6–C9 aldehydes and ketones, could be seen as an artifact formation
during heating although, in the particular case of buckwheat,
similar to other cereals (Sik Yang et al., 2008), the aroma of the
cooked foodstuff is probably more important than the raw flavour.
To conclude, the applied isolation techniques are complementary
in their ability to extract a representative aroma profile of
buckwheat as a whole, while SDE is the most promising regarding
the aroma of the cooked foodstuff

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปรียบเทียบบางอย่างของเทคนิคที่ใช้บ่อยที่สุดการสกัดสารหอมจากบัควีทยืนยันบางจุดแข็งและข้อเสียของแต่ละวิธีเท่านั้นสารประกอบด้วย OAV สูงอย่างใดอย่างหนึ่งได้รับการยืนยัน โดยเทคนิคทั้งหมด(salicylaldehyde), แม้ว่าหลายได้ในที่สุดชนิดของสารสกัด (2-pentylfuran, phenylacetaldehyde, hexanal, limonene)การพิจารณาที่สำคัญควรมีความแตกต่างระหว่างกลิ่นหอมของโซบะดิบ ได้รับ โดยตัวทำละลายเทคนิคการสกัดและ headspace และกลิ่นของโซบะ ''สุก"รับ โดย SDE สถานะของสารบางอย่างในหลังเช่น C6 – C9 เอสเทอลดีไฮด์และคีโตน อาจจะเห็นเป็นการสร้างสิ่งประดิษฐ์ระหว่างเครื่องทำความร้อนแม้ว่า ในกรณีของบัควีทคล้ายกับธัญพืชอื่น ๆ (ซิ Yang et al. 2008), กลิ่นหอมของการอาหารปรุงสุกอาจจะสำคัญกว่ารสชาติดิบเพื่อสรุป เทคนิคที่ใช้แยกเป็นความสามารถเพื่อดึงกลิ่นหอมแทนรายเกี่ยวกับโซบะทั้งหมด ในขณะที่ SDE มีแนวโน้มมากที่สุดกลิ่นหอมของอาหารปรุงสุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปรียบเทียบบางส่วนของเทคนิคที่ใช้บ่อยที่สุด
ในการสกัดสารหอมจากโซบะยืนยัน
บางส่วนของจุดแข็งและข้อเสียของวิธีการของแต่ละบุคคล.
เพียง
หนึ่งในสารที่มี OAV สูงได้รับการยืนยันโดยเทคนิคทั้งหมด
(ซาลิ) แม้หลายคนอยู่ในปัจจุบัน ในส่วน
ประเภทของสารสกัด (2 pentylfuran, phenylacetaldehyde, hexanal, limonene).
การพิจารณาที่สำคัญควรจะมีความแตกต่างระหว่าง
กลิ่นหอมของบัควีทดิบที่ได้จากการทำละลาย
สกัดและ headspace เทคนิคและกลิ่นหอมของ '' สุก "โซบะ
ที่ได้รับจาก SDE . การปรากฏตัวของสารบางอย่างในระยะหลัง
เช่น aldehydes C6-C9 และคีโตนอาจจะเห็นเป็นรูปแบบสิ่งประดิษฐ์
ในช่วงร้อนแม้ว่าในกรณีเฉพาะของบัควีท
คล้ายกับธัญพืชอื่น ๆ (ซิกยาง et al., 2008), กลิ่นหอม ของ
อาหารที่ปรุงสุกอาจจะมีความสำคัญมากกว่ารสชาติดิบ.
สรุปเทคนิคการแยกนำมาใช้จะช่วยเสริม
ความสามารถในการแยกรายละเอียดกลิ่นหอมที่เป็นตัวแทนของ
บัควีทเป็นทั้งในขณะที่ SDE เป็นแนวโน้มมากที่สุดเกี่ยวกับ
กลิ่นหอมของอาหารที่ปรุงสุกที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบบางส่วนของเทคนิคที่ใช้บ่อยที่สุดสำหรับการสกัดสารหอมจากบัควีท ยืนยันว่าบางส่วนของจุดแข็งและข้อด้อยของวิธีการของแต่ละบุคคลเพียงหนึ่งในสารที่มีตำแหน่งสูงที่ได้รับการยืนยันโดยเทคนิค( ซาลิไซลัลดีไฮด์ ) แม้ว่าหลายอยู่ในปัจจุบันมากที่สุดประเภทของสารสกัด ( 2-pentylfuran phenylacetaldehyde hexanal ลิโมนิน , , , )การพิจารณาที่สำคัญควรแยกความแตกต่างระหว่างกลิ่นหอมของข้าวดิบได้โดยตัวทำละลายเทคนิคการสกัดและเฮดสเปซ และกลิ่นหอมของ "cooked " โซบะได้รับโดย sde . การแสดงตนของบางสารประกอบในหลังเช่น C6 - C9 อัลดีไฮด์และคีโตน อาจจะเห็นเป็นวัตถุรูปแบบระหว่างความร้อนแม้ในกรณีของไอ้แว่นคล้ายคลึงกับธัญพืชอื่น ๆ ( ซิกหยาง et al . , 2008 ) , กลิ่นหอมของอาหารปรุงสุก อาจจะสำคัญกว่ากลิ่นดิบสรุปก็คือ ใช้เทคนิคแบบแยกในความสามารถในการแยกกลิ่นโปรไฟล์ของตัวแทนชอบทั้งหมด ในขณะที่ sde เป็นแนวโน้มมากที่สุดเกี่ยวกับกลิ่นหอมของอาหารปรุงสุก