Fig. 3(a-c): Root initiation in cal

Fig. 3(a-c): Root initiation in callus induction medium (MS) hormone free (a) Root formation in leaf explants of 436 genotype and (b-c) Root formation in hypocotyl explants of 436 and IC genotypes, respectively
The first obvious object in leaf explants cultured was the initiation of roots from brown and compact mass of tissue treated by hormone-free (CIM0) in genotype 436. There was not any root initiation in IC genotype leaf explants in similar medium and almost all tissues were necrotized. Figure 3 shows the root initiation was also observed in Hypocotyl explants cultured in both IC and 436 varieties cultured in CIM0.

Table 2-4 show the early results of callus formation from leaf, hypocotyl and cotyledon explants, respectively. All primary parameters of callus formation were observed and calculated were recorded in mentioned tables. Figure 4 shows the callus induction in genotype 436 was significantly more than IC genotype in leaf explants in CIM9 when 0.1 mg L-1 NAA was combined with 1 mg L-1 TDZ. According to the Figure 4, effective culture medium hormone concentrations upon IC leaf explants was CIM8 with 0.1 mg L-1 2, 4-D+1 mg L-1 TDZ but the induced callus masses were compact and unable to form shoot based on results on Table 2. Figure 4 shows the significant callus initiation from cotyledon explants of IC genotype in CIM1 with 0.5 mg L-1 TDZ only as well as callus formation in hypocotyl explants of IC genotype was significant in CIM11. The produced callus inducted by CIM1 in cotyledon explants of IC cultivar was soft and compact callus which was unable for shoot organogenesis. Figure 4 showed callus formation was significantly high in cotyledon and leaf explants of genotype 436 than IC genotype. Callus induction from hypocotyl explants of two sugar beet genotype was almost equal overall. Table 5 shows the mean callus formation in genotype 436 was more than IC overall. According to Table 5, cotyledon and leaf explants of genotype 436 produced more callus than IC genotype but hypocotyl explants of IC produced more callus than genotype 436 overall. Based on observation and early results of Table 2-4, the genotype 436 was more eligible in callus production than IC genotype particularly in cotyledon and leaf explants cultured in vitro. CIM9 was able to induced high amount of competent callus able to produce shoot in leaf explants of genotype 436; therefore this medium was selected as the best growth regulator combination in MS medium for competent callus production in this experiment. Figure 5 shows different types of initiated callus including friable, compact and greenish callus masses.

The effect of hormone concentrations in medium were affected on the number of explants produced callus masses. Figure 6 shows, CIM9, CIM7 and CIM1 were more effective in number of leaf explants produced callus in genotype 436 respectively. In IC genotype CIM8, CIM3 and CIM1 concentration were shown more effective on leaf explants callus formation (Fig. 6). Hypocotyl cultured-explants in IC genotype showed the higher number of callus production in CIM11, CIM12, CIM13 and CIM0. In genotype 436, CIM0 and CIM9 showed the higher number of hypocotyl explants produced callus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fig. 3(a-c): รากครบครันให้เหนี่ยวนำขนาดกลาง (MS) ฮอร์โมนฟรี (ก) รากกำเนิดใน explants ใบของลักษณะทางพันธุกรรมที่ 436 และก่อราก (b-c) ใน hypocotyl explants 436 และ IC ศึกษาจีโนไทป์ ตามลำดับวัตถุชัดเจนครั้งแรกใน explants ใบอ่างเริ่มต้นของรากจากน้ำตาล และกระทัดรัดมวลของเนื้อเยื่อที่รับการรักษา โดยฮอร์โมนฟรี (CIM0) ในลักษณะทางพันธุกรรม 436 ยังไม่มีการเริ่มต้นมีรากใน explants ใบลักษณะทางพันธุกรรม IC ในคล้ายกัน และเนื้อเยื่อเกือบทั้งหมดถูก necrotized รูปที่ 3 แสดงการเริ่มต้นรากยังไม่สังเกตใน explants Hypocotyl อ่างใน IC ทั้งสองอ่างใน CIM0 พันธุ์ 436Table 2-4 show the early results of callus formation from leaf, hypocotyl and cotyledon explants, respectively. All primary parameters of callus formation were observed and calculated were recorded in mentioned tables. Figure 4 shows the callus induction in genotype 436 was significantly more than IC genotype in leaf explants in CIM9 when 0.1 mg L-1 NAA was combined with 1 mg L-1 TDZ. According to the Figure 4, effective culture medium hormone concentrations upon IC leaf explants was CIM8 with 0.1 mg L-1 2, 4-D+1 mg L-1 TDZ but the induced callus masses were compact and unable to form shoot based on results on Table 2. Figure 4 shows the significant callus initiation from cotyledon explants of IC genotype in CIM1 with 0.5 mg L-1 TDZ only as well as callus formation in hypocotyl explants of IC genotype was significant in CIM11. The produced callus inducted by CIM1 in cotyledon explants of IC cultivar was soft and compact callus which was unable for shoot organogenesis. Figure 4 showed callus formation was significantly high in cotyledon and leaf explants of genotype 436 than IC genotype. Callus induction from hypocotyl explants of two sugar beet genotype was almost equal overall. Table 5 shows the mean callus formation in genotype 436 was more than IC overall. According to Table 5, cotyledon and leaf explants of genotype 436 produced more callus than IC genotype but hypocotyl explants of IC produced more callus than genotype 436 overall. Based on observation and early results of Table 2-4, the genotype 436 was more eligible in callus production than IC genotype particularly in cotyledon and leaf explants cultured in vitro. CIM9 was able to induced high amount of competent callus able to produce shoot in leaf explants of genotype 436; therefore this medium was selected as the best growth regulator combination in MS medium for competent callus production in this experiment. Figure 5 shows different types of initiated callus including friable, compact and greenish callus masses.ผลของฮอร์โมนที่ความเข้มข้นในระดับปานกลางได้รับผลกระทบจำนวน explants ผลิตให้มวลชน รูปที่ 6 แสดง CIM9, CIM7 และ CIM1 มีประสิทธิภาพจำนวนให้ผลิต explants ใบในลักษณะทางพันธุกรรม 436 ตามลำดับ ใน IC ลักษณะทางพันธุกรรม CIM8, CIM3 และ CIM1 ความเข้มข้นที่แสดงมีประสิทธิภาพมากขึ้นในใบ explants ก่อแคลลัส (Fig. 6) Hypocotyl อ่าง-explants ใน IC ลักษณะทางพันธุกรรมแสดงให้เห็นว่าจำนวนผลิตให้สูงขึ้นใน CIM11, CIM12, CIM13 และ CIM0 ในลักษณะทางพันธุกรรม 436, CIM0 และ CIM9 พบจำนวน hypocotyl explants สูงผลิตแคลลัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูป 3 (ac): เริ่มต้นรากในสื่อเหนี่ยวนำแคลลัส (MS) ฮอร์โมนฟรี (ก) การก่อรากใบชิ้นส่วนของ 436 จีโนไทป์และ (BC) ก่อรากในชิ้น hypocotyl 436 และยีน IC
ตามลำดับวัตถุที่เห็นได้ชัดเป็นครั้งแรกในใบชิ้นการเพาะเลี้ยงเป็นการเริ่มต้นของรากจากน้ำตาลและมวลขนาดกะทัดรัดของเนื้อเยื่อรับการรักษาโดยฮอร์โมนฟรี (CIM0) ในจีโนไทป์ 436. ไม่มีการเริ่มต้นรากใด ๆ ใน IC ชิ้นใบจีโนไทป์ในสื่อที่คล้ายกันและเนื้อเยื่อเกือบทั้งหมดถูก necrotized เป็น รูปที่ 3 แสดงให้เห็นถึงการเริ่มต้นรากนอกจากนี้ยังพบว่าในชิ้น hypocotyl เลี้ยงทั้งในและ IC 436 สายพันธุ์ที่เพาะเลี้ยงใน CIM0. ตารางที่ 2-4 แสดงผลในช่วงต้นของการสร้างแคลลัสจากใบ hypocotyl และใบเลี้ยงชิ้นตามลำดับ พารามิเตอร์หลักทั้งหมดของการสร้างแคลลัสถูกตั้งข้อสังเกตและการคำนวณที่ถูกบันทึกไว้ในตารางที่กล่าวถึง รูปที่ 4 แสดงให้เห็นถึงการเหนี่ยวนำแคลลัสในจีโนไทป์ 436 อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าจีโนไทป์ IC ในชิ้นใบใน CIM9 เมื่อ 0.1 มก. L-1 NAA รวมกับ 1 มิลลิกรัม L-1 TDZ ตามรูปที่ 4 วัฒนธรรมที่มีประสิทธิภาพความเข้มข้นของฮอร์โมนกลางเมื่อ IC ใบชิ้นเป็น CIM8 0.1 มก. L-1 2, 4-D + 1 มิลลิกรัม L-1 TDZ แต่ฝูงแคลลัสเกิดมีขนาดกะทัดรัดและสามารถที่จะสร้างยิงบนพื้นฐานของผล ในตารางที่ 2 รูปที่ 4 แสดงให้เห็นถึงการเริ่มต้นแคลลัสมีนัยสำคัญจากชิ้นใบเลี้ยงของยีนใน IC CIM1 0.5 มก. L-1 TDZ เพียงเช่นเดียวกับการสร้างแคลลัสในชิ้น hypocotyl ของจีโนไทป์ IC อย่างมีนัยสำคัญใน CIM11 แคลลัสที่ผลิตโดยแต่งตั้ง CIM1 ในชิ้นใบเลี้ยงของพันธุ์ IC เป็นแคลลัสที่อ่อนนุ่มและมีขนาดกะทัดรัดซึ่งก็ไม่สามารถที่สำหรับการถ่ายอวัยวะ รูปที่ 4 แสดงให้เห็นว่าการสร้างแคลลัสอย่างมีนัยสำคัญในระดับสูงในใบเลี้ยงใบและชิ้นส่วนของจีโนไทป์ 436 กว่าจีโนไทป์ IC การเหนี่ยวนำแคลลัสจากชิ้น hypocotyl สองจีโนไทป์น้ำตาลหัวผักกาดโดยรวมเท่ากับเกือบ ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นถึงการสร้างแคลลัสเฉลี่ยในจีโนไทป์ 436 เป็นมากกว่า IC โดยรวม ตามตารางที่ 5, ใบเลี้ยงใบและชิ้นส่วนของยีนที่ผลิต 436 แคลลัสมากกว่าจีโนไทป์ IC แต่ hypocotyl ชิ้นส่วนของ IC ผลิตแคลลัสมากกว่า 436 พันธุ์โดยรวม ขึ้นอยู่กับผลการสังเกตและการเริ่มต้นของตาราง 2-4 จีโนไทป์ 436 มีคุณสมบัติที่เหมาะสมในการผลิตมากขึ้นกว่าแคลลัสจีโนไทป์ IC โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชิ้นใบเลี้ยงและใบที่เพาะเลี้ยงในหลอดทดลอง CIM9 ก็สามารถที่จะเหนี่ยวนำจำนวนเงินที่สูงของแคลลัสที่มีอำนาจสามารถที่จะผลิตถ่ายในใบชิ้นส่วนของจีโนไทป์ 436; จึงสื่อนี้ได้รับเลือกเป็นชุดควบคุมการเจริญเติบโตที่ดีที่สุดในสูตร MS สำหรับการผลิตแคลลัสที่มีอำนาจในการทดลองนี้ รูปที่ 5 แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของแคลลัสเริ่มต้นรวมทั้งเปราะขนาดกะทัดรัดและฝูงแคลลัสสีเขียว. ผลของความเข้มข้นของฮอร์โมนในระยะกลางได้รับผลกระทบกับจำนวนของชิ้นส่วนที่ผลิตฝูงแคลลัส รูปที่ 6 แสดง CIM9, CIM7 CIM1 และมีประสิทธิภาพมากขึ้นในจำนวนของชิ้นส่วนใบที่ผลิตแคลลัสในจีโนไทป์ 436 ตามลำดับ ในจีโนไทป์ IC CIM8, CIM3 และความเข้มข้น CIM1 ที่มีการแสดงที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการสร้างชิ้นส่วนใบแคลลัส (รูปที่. 6) hypocotyl เลี้ยง-ชิ้นในจีโนไทป์ IC แสดงให้เห็นว่าจำนวนที่สูงขึ้นของการผลิตแคลลัสใน CIM11, CIM12, CIM13 และ CIM0 ในจีโนไทป์ 436, CIM0 CIM9 และแสดงให้เห็นว่าจำนวนที่สูงขึ้นของชิ้นส่วน hypocotyl ผลิตแคลลัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 3 ( แอร์ ) : รากเริ่มต้นในชักนำปานกลาง ( MS ) ฮอร์โมน ( ฟรี ) การสร้างอาหารของใบ รากมันโต ( b-c ) เกิดรากของระบบอาหารและ IC ชนิดตามลำดับ
วัตถุชัดเจนครั้งแรกในใบ เลี้ยงเลี้ยงคือการเริ่มต้นของรากจากน้ำตาลและกระชับมวล การรักษาด้วยฮอร์โมนฟรี ( cim0 ) กับเรา .ไม่มีการเริ่มต้นรากใด ๆใน IC กับใบ เลี้ยงในที่คล้ายกันกลางและเนื้อเยื่อเกือบทั้งหมดถูก necrotized . รูปที่ 3 แสดงรากเริ่มต้นพบว่าในระบบเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อทั้ง IC และ 436 พันธุ์ที่เพาะเลี้ยงใน cim0

ตาราง 2-4 แสดงผลแรกของการย้ายแคลลัสจากใบและเนื้อเยื่อใบเลี้ยง ตามลำดับพารามิเตอร์หลักทั้งหมดของการสร้างแคลลัสได้คำนวณและบันทึกกล่าวถึงตาราง รูปที่ 4 แสดงนำแคลลัสใน genotype 436 อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าพันธุกรรมในเนื้อเยื่อใบ IC ใน cim9 เมื่อ 0.1 มก. L-1 ยอดรวมกับ 1 มก. L-1 TDZ . ตามรูปที่ 4 มีประสิทธิภาพสื่อวัฒนธรรมฮอร์โมนเข้มข้นเมื่อเนื้อเยื่อใบ IC คือ cim8 กับ 01 มก. L-1 2 , 4-D 1 มก. L-1 ยอดแต่ถูกชักนำให้เกิดแคลลัสก้อนขนาดกะทัดรัดและไม่สามารถที่จะฟอร์มยิงขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ในรางที่ 2 รูปที่ 4 แสดงการเพาะเลี้ยงแคลลัสที่สำคัญจากใบเลี้ยงของ IC genotype ใน cim1 0.5 L-1 มก. TDZ เท่านั้นเช่นเดียวกับลัสเพาะเลี้ยง IC ระบบพันธุกรรมมีผลใน cim11 .ที่แต่งตั้งโดย cim1 แคลลัสในเนื้อเยื่อใบเลี้ยงของ IC พันธุ์คือนุ่มและกระชับลัสซึ่งไม่สามารถให้ยิงแกโนเจเนซิส . รูปที่ 4 แสดงการเกิดแคลลัสเฉลี่ยสูงในเนื้อเยื่อใบเลี้ยงและใบของจีโนไทป์ genotype 436 กว่า IC . การเพาะเลี้ยงแคลลัสจากระบบ 2 จี ก็เกือบจะเท่ากับน้ำตาลโดยรวมตารางที่ 5 แสดงการเกิดแคลลัสในพันธุกรรม นั่นหมายถึงมากกว่า IC โดยรวม ตามตารางที่ 5 และเนื้อเยื่อใบเลี้ยงใบของจีโนไทป์เราผลิตแคลลัสมากกว่าพันธุกรรม แต่ระบบ IC ชิ้นส่วน IC ที่แคลลัสมากกว่าพันธุกรรม เพราะโดยรวม ขึ้นอยู่กับการสังเกตและต้นผลของตารางที่ 2-4 ,นั่นคือสิทธิทางพันธุกรรมมากขึ้นในการผลิตอาหารกว่า IC พันธุกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในใบเลี้ยงใบและเนื้อเยื่อเพาะเลี้ยงในหลอดทดลอง . cim9 สามารถกระตุ้นปริมาณสูงของพนักงานเจ้าหน้าที่แคลลัสสามารถผลิตยิงในใบ เลี้ยงของพันธุกรรมแล้ว ดังนั้นสื่อนี้ ถูกเลือกเป็นสารควบคุมการเจริญเติบโตของการรวมกันที่ดีที่สุดในการผลิตอาหาร MS ที่มีความสามารถในการทดลองนี้รูปที่ 5 แสดงชนิดที่แตกต่างกันของอาหารรวมทั้งเริ่มเปราะ ขนาดกะทัดรัด และแคลลัสสีเขียวฝูง .

ผลความเข้มข้นของฮอร์โมนในอาหารที่ได้รับผลกระทบ จำนวนผลิตอาหารเลี้ยงฝูง รูปที่ 6 แสดง cim9 cim7 cim1 , และมีประสิทธิภาพมากขึ้นในจํานวนใบ เนื้อเยื่อแคลลัสใน genotype ที่ 436 ตามลำดับ ใน cim8 ไอซีจี ,cim3 cim1 ความเข้มข้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้นในใบแสดงการเพาะเลี้ยงแคลลัส ( รูปที่ 6 ) ระบบการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อใน IC พันธุกรรม พบสัดส่วนของการผลิตอาหาร cim11 cim12 cim13 , และ , cim0 . ในเรื่อง cim0 genotype , และมีจำนวนของระบบ cim9 สูงกว่าอาหารที่ผลิตแคลลัส