“Rustle … …”Qing Qian stepped forwa

“Rustle … …”

Qing Qian stepped forward and reached out to take my arm. Looking at me with her red eyes: “Brother Xiao Yao, I’m really sorry… … really sorry. It’s all my fault … …”

I shook my head and whispered: “It’s my fault, I caused this mess … …”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Rustle......"เคียนชิงก้าวไปข้างหน้า และถึงจะใช้แขนออก มองฉัน ด้วยสายตาของเธอสีแดง: "พี่เสี่ยวยาว ฉันขออภัยจริง ๆ......ขออภัยจริง ๆ มันเป็นทั้งหมดความผิดของฉัน...... "จับหัว และฉัน whispered: "มันเป็นความผิดของฉัน ฉันเกิดจากระเบียบนี้......"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Rustle ... ... " ชิง Qian ก้าวไปข้างหน้าและเอื้อมมือออกไปใช้แขนของฉัน มองที่ผมด้วยดวงตาสีแดงของเธอ: "บราเดอร์ Xiao Yao ผมขอโทษจริงๆ ... ... ขอโทษจริงๆ มันเป็นความผิดของฉัน ... ... " ผมสั่นหัวของฉันและกระซิบ: "มันเป็นความผิดของฉันฉันเกิดจากระเบียบนี้ ... ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ซน . . . . . . . "

ชิงเชียนก้าวไปข้างหน้าและเข้าไปควงแขน . มองฉันด้วยดวงตาสีแดงของเธอ : " พี่เสี่ยวเหยา ฉันขอโทษจริงๆ . . . . . . . ขอโทษจริง ๆ มันเป็นความผิดของฉัน . . . . . . . "

ผมส่ายหัวแล้วกระซิบว่า " มันเป็นความผิดของฉัน ฉันทำให้มันยุ่ง . . . . . . . "