2. Literature Review2.1 Viewpoints

2. Literature Review
2.1 Viewpoints of Sustainable Competitive Advantage
Terms such as “sustained advantage” (Barney, 1991) and “sustainable advantage” (Grant, 1991) expounded in
literatures can be interpreted in the same way (Fahy, 2000). Sustainability does not refer to a particular period of
calendar time, nor does it imply that advantages persist indefinitely (Gunther et al., 1995) but rather depends on
the possibility and extent of competitive duplication. Fahy (2000) states “It starts with the assumption that the
desired outcome of managerial effort within the firm is a sustainable competitive advantage”. In some studies,
conventional terms such as market-share and profitability (Bharadwaj et al., 1993) have also been used as the
barometer of measurement of superior performance that leads to an SCA. In their proposed conceptual model,
Bharadwaj et al. (1993) made an attempt to integrate SCA factors from the various fields such as strategic
management, marketing and industrial organization economics in order to explore the implications of the
distinctive characteristics of firms for achieving SCA (Fahy, 2000). They noted that it is the internal resources of
firm which is not made available to competitor that has greater potential to generate superior competitor
advantage as oppose to the environmental factor which is very much readily available to all other competitors.
Besides capabilities such as team-embodied knowledge, organizational culture and history, Bharadwaj et al.
(1993) also included “the set of formal rules and structures that governs the way people relate and the firm’s
culture and history as a paramount point for the success of an organization. This view is also shared by (Barney,
1986; Dennison, 1984; Kotter and Heskett, 1992) which states that the firms with strong values, shared beliefs
and visions will outperform firms that are weak in these areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. เอกสารประกอบการทบทวน2.1 ชมของได้เปรียบเชิงแข่งขันที่ยั่งยืนเงื่อนไขเช่น "sustained ประโยชน์" (บาร์นีย์ 1991) และ "ประโยชน์อย่างยั่งยืน" (อนุญาต 1991) expounded ในliteratures สามารถตีความในลักษณะเดียวกัน (Fahy, 2000) ความยั่งยืนไม่ได้อ้างอิงรอบระยะเวลาเฉพาะของปฏิทินเวลา หรือไม่ก็เป็นสิทธิ์แบบว่า ข้อดีคงอยู่อย่างไม่มีกำหนด (Gunther และ al., 1995) แต่ค่อนข้าง ขึ้นอยู่กับความเป็นไปได้และขอบเขตของการแข่งขันซ้ำ อเมริกา Fahy (2000) "จะเริ่มต้น ด้วยสมมติฐานที่จะระบุผลลัพธ์ของความพยายามจัดการภายในบริษัทได้เปรียบอย่างยั่งยืน" ในบางการศึกษาปกติเงื่อนไขเช่นส่วนแบ่งตลาด และผลกำไร (Bharadwaj et al., 1993) ยังถูกใช้เป็นบารอมิเตอร์วัดของประสิทธิภาพที่นำไปสู่การ SCA ในการนำเสนอแบบจำลองความคิดBharadwaj et al. (1993) ทำให้ความพยายามในการบูรณาการปัจจัย SCA จากฟิลด์ต่าง ๆ เช่นกลยุทธ์การจัดการ การตลาด และอุตสาหกรรมเศรษฐศาสตร์องค์กรเพื่อสำรวจผลกระทบของการลักษณะที่โดดเด่นของบริษัทเพื่อให้บรรลุ SCA (Fahy, 2000) พวกเขากล่าวว่า มันเป็นทรัพยากรภายในของบริษัทซึ่งจะไม่มีคู่แข่งที่มีศักยภาพสูงในการสร้างคู่แข่งที่เหนือกว่าประโยชน์ต่อต้านกับปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่มากพร้อมกับคู่แข่งอื่น ๆ ทั้งหมดนอกจากความรู้ที่รวบรวมไว้ทีม วัฒนธรรมองค์กร และ ประวัติ Bharadwaj et al(1993) also included “the set of formal rules and structures that governs the way people relate and the firm’sculture and history as a paramount point for the success of an organization. This view is also shared by (Barney,1986; Dennison, 1984; Kotter and Heskett, 1992) which states that the firms with strong values, shared beliefsand visions will outperform firms that are weak in these areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 .
ทบทวนวรรณกรรม 2.1 ทัศนะของแง่ความได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืน
เช่น " ได้รับประโยชน์จาก " บาร์นี่ , 1991 ) และยั่งยืน " ประโยชน์ " ( Grant , 1991 ) ทุก
วรรณกรรมสามารถตีความในลักษณะเดียวกัน ( เฟฮี , 2000 ) ความยั่งยืนไม่ได้หมายถึงระยะเวลาที่เฉพาะเจาะจงของ
เวลาปฏิทิน , หรือไม่ก็หมายความว่าข้อได้เปรียบคงอยู่ไปเรื่อยๆ ( Gunther et al . ,1995 ) แต่ขึ้นอยู่กับ
ความเป็นไปได้และขอบเขตของการทำซ้ำที่แข่งขัน เฟฮี ( 2543 ) ระบุว่า " มันเริ่มต้นด้วยสมมติฐานที่ว่า
ผลที่ต้องการของความพยายามในการจัดการภายในบริษัท มีความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน " ในบางการศึกษา ,
แง่ปกติเช่นส่วนแบ่งการตลาดและผลกำไร ( ภารทวาช et al . , 1993 ) ยังถูกใช้เป็น
บารอมิเตอร์วัดประสิทธิภาพที่เหนือกว่า ที่นำไปสู่การ SCA . ในการเสนอแนวความคิด รูปแบบ ภารทวาช
et al . ( 1993 ) ทำให้ความพยายามที่จะรวมปัจจัย SCA จากสาขาต่างๆ เช่น การจัดการเชิงกลยุทธ์
, การตลาดและเศรษฐศาสตร์องค์กรอุตสาหกรรมเพื่อสำรวจผลกระทบของลักษณะที่โดดเด่นของ บริษัท เพื่อให้บรรลุ
SCA ( เฟฮี , 2000 )พวกเขากล่าวว่ามันเป็นทรัพยากรภายในของบริษัทซึ่งไม่ใช่
ให้คู่แข่งที่มีศักยภาพมากขึ้นเพื่อสร้างความได้เปรียบเหนือคู่แข่ง
เป็นคัดค้านเพื่อปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมซึ่งเป็นอย่างมากพร้อมกับคู่แข่งอื่น ๆทั้งหมด .
นอกจากความสามารถ เช่น ทีมได้ใช้ความรู้ วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ ภารทวาช et al .
( 1993 ) นอกจากนี้ยังรวม " ชุดของกฎที่เป็นทางการและโครงสร้างที่ควบคุมวิธีที่ผู้คนที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมของ บริษัท และประวัติ
เป็นจุดสูงสุด เพื่อความสำเร็จขององค์กร มุมมองนี้จะใช้ร่วมกันโดย ( บาร์นีย์
1986 ; เดนนิสัน , 1984 ; คอตเตอร์ และเฮสคิต , 1992 ) ซึ่งระบุว่า บริษัท ที่มีค่าแข็งแรง ความเชื่อ
แบ่งปันและวิสัยทัศน์จะดีกว่าบริษัทที่อ่อนแอในพื้นที่เหล่านี้