In Zung’s early work the SDS identi

In Zung’s early work the SDS identified significant differences among patients with depression, anxiety, other psychiatric patients, and controls; it was also sensitive to treatment effects (2, Table 6; 5; 7, Table 3; 20, Fig. 3). Biggs found the SDS to discriminate significantly among levels of depression (N = 26) (21, Table III). He noted, however, that it is easier for a self-rating scale to distinguish levels of depression than to discriminate between diagnostic groups (21, p382). Indeed, other studies have found the SDS to discriminate poorly among diagnostic groups (22; 23). Carroll et al. found that, unlike the Hamilton Rating Scale for Depression (HRSD), the SDS failed to distinguish between severely depressed inpatients, moderately depressed day patients, and mildly depressed general practice patients (8, Table 1). Moran and Lambert reviewed three discriminant validity studies and concluded that “the SDS is not a sensitive measure of depressive symptomatology” (16, p289). They also reviewed five drug trials and found that the SDS was consistently less sensitive than other instruments in detecting treatment effects (16, Table 9.4). Meta-analysis by Lambert et al. confirmed that the SDS showed smaller differences between treatment and control subjects than HRSD did, and somewhat smaller than the Beck Depression Inventory (BDI) (15, pp54,57). The SDS correlated relatively highly, at 0.53, with Zung’s Anxiety Inventory (24, p135).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในงานแรก ๆ ของ Zung SDS ที่ระบุความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล ผู้ป่วยจิตเวช และอื่น ๆ การ ควบคุม ก็ยังอ่อนไหวกับผลการรักษา (2, 6 ตาราง 5; 7, 3 ตาราง 20, Fig. 3) องค์กรถือเขาถือเราอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับของภาวะซึมเศร้าพบ Biggs (N = 26) (21 ตาราง III) เขาตั้งข้อสังเกต อย่างไรก็ตาม ให้ ได้ง่ายขึ้นสำหรับระดับการจัดอันดับตัวเองเพื่อแยกระดับของภาวะซึมเศร้ามากกว่าการเหยียดระหว่างกลุ่มวินิจฉัย (21, p382) แน่นอน การศึกษาอื่น ๆ พบองค์กรถือพวกงานระหว่างกลุ่มวินิจฉัย (22; 23) คาร์ al. ร้อยเอ็ดพบว่า ต่างจากฮามิลตันอันดับมาตราส่วนสำหรับภาวะซึมเศร้า (HRSD), องค์กรที่ไม่สามารถแยกระหว่าง inpatients ตกต่ำอย่างรุนแรง ผู้ป่วยวันตกปานกลาง และผู้ป่วยโรคซึมเศร้า mildly (8 ตารางที่ 1) โมแรนและ Lambert ทานสาม discriminant ตั้งแต่ศึกษา และสรุปว่า "องค์กรที่ไม่เป็นวัดสำคัญของ depressive symptomatology" (16, p289) นอกจากนี้พวกเขายังทานห้ายาทดลอง และพบว่า องค์กรที่มีอย่างน้อยสำคัญกว่าเครื่องมืออื่น ๆ ในการตรวจรักษาผล (16 ตาราง 9.4) Meta-analysis โดย Lambert et al. ยืนยันว่า องค์กรที่แสดงให้เห็นว่าขนาดเล็กแตกต่างระหว่างการรักษาและควบคุมเรื่องกว่า HRSD ได้ และค่อนข้างเล็กกว่าเบ็คซึมเศร้าคง (BDI) (15, pp54, 57) องค์กรแบบ correlated ค่อนข้างสูง ที่ 0.53 มีของ Zung คงวิตกกังวล (24, p135)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการทำงานในช่วงต้น Zung ของ SDS ระบุความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวลของผู้ป่วยจิตเวชอื่น ๆ และการควบคุม; มันก็ยังมีความไวต่อผลกระทบการรักษา (2, ตารางที่ 6; 5; 7 ตารางที่ 3. 20 รูปที่ 3) บิ๊กส์พบเอกสารความปลอดภัยในการแยกแยะอย่างมีนัยสำคัญในหมู่ระดับของภาวะซึมเศร้า (ยังไม่มี = 26) (21 ตาราง III) เขาตั้งข้อสังเกต แต่ที่มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับระดับคะแนนตัวเองที่จะแยกแยะระดับของภาวะซึมเศร้ามากกว่าที่จะเห็นความแตกต่างระหว่างกลุ่มวินิจฉัย (21 p382) อันที่จริงการศึกษาอื่น ๆ พบเอกสารความปลอดภัยในการแยกแยะได้ไม่ดีในกลุ่มวินิจฉัย (22; 23) แครอลและอัล พบว่าแตกต่างจากแฮมิลตันเรตติ้งขนาดสำหรับอาการซึมเศร้า (HRSD) เอกสารความปลอดภัยล้มเหลวที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างผู้ป่วยซึมเศร้าอย่างรุนแรงผู้ป่วยวันที่มีความสุขปานกลางและหดหู่อย่างอ่อนโยนผู้ป่วยปฏิบัติทั่วไป (8 ตารางที่ 1) โมแรนและแลมเบิร์การตรวจสอบความถูกต้องสามการศึกษาจำแนกและสรุปว่า "SDS ไม่ได้เป็นตัวชี้วัดที่มีความสำคัญของอาการซึมเศร้า" (16, p289) พวกเขายังมีการทบทวนห้าทดลองยาเสพติดและพบว่าเป็นเอกสารความปลอดภัยอย่างต่อเนื่องที่มีความสำคัญน้อยกว่าเครื่องมืออื่น ๆ ในการตรวจสอบผลกระทบการรักษา (16 ตาราง 9.4) meta-analysis โดยแลมเบิร์ตอัล ยืนยันว่าแสดงให้เห็นความแตกต่าง SDS ขนาดเล็กระหว่างการรักษาและการควบคุมเรื่องกว่า HRSD ได้และค่อนข้างมีขนาดเล็กกว่าสินค้าคงคลังอาการซึมเศร้าเบ็ค (BDI) (15 pp54,57) SDS มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างสูงที่ 0.53 มีสินค้าคงคลังของความวิตกกังวล Zung (24 p135)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงต้นของ SDS เสนองานระบุความแตกต่างของผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยจิตเวชอื่น ๆและการควบคุม มันยังมีความไวต่อผลการรักษา ( 2 , ตารางที่ 6 ; 5 ; 7 , 3 ตาราง ; 20 รูปที่ 3 ) บิ๊กส์พบ SDS แบ่งแยกทางระหว่างระดับของภาวะซึมเศร้า ( n = 25 ) ( 21 , ตารางที่ 3 ) เขากล่าว อย่างไรก็ตามว่ามันอาจจะง่ายสำหรับการประเมินที่จะแยกแยะระดับของภาวะซึมเศร้ามากกว่าที่จะแยกแยะระหว่างกลุ่มการวินิจฉัย ( 21 , p382 ) แน่นอน การศึกษาอื่น ๆได้พบ SDS เพื่อแบ่งแยกงานในกลุ่มการวินิจฉัย ( 22 ; 23 ) คาร์โรลล์ et al . พบว่า แตกต่างจากแฮมิลตันแบบประเมินภาวะซึมเศร้า ( hrsd ) , SDS ล้มเหลวที่จะแยกแยะระหว่างรุนแรงหดหู่ ผู้ป่วยในในวันที่ผู้ป่วยหดหู่และเศร้าๆทั่วไปฝึกผู้ป่วย ( 8 , ตารางที่ 1 ) และตรวจสอบความตรง มอแรน แลมเบิร์ตการศึกษา 3 ระดับ และสรุปว่า " SDS เป็นวัดสําคัญของโรคซึมเศร้าอาการซึมเศร้า " ( 16 p289 )พวกเขายังตรวจสอบ 5 ยาการทดลองและพบว่า SDS คืออย่างน้อยมีกว่าเครื่องมืออื่น ๆในการตรวจสอบผลการรักษา ( 16 , โต๊ะ 9.4 ) การวิเคราะห์อภิมานโดย Lambert et al . ยืนยันว่า SDS แตกต่างกันเล็ก ระหว่างการรักษา และการควบคุมจำนวนกว่า hrsd ทำ และค่อนข้างมีขนาดเล็กกว่า Beck Depression Inventory ( BDI ) ( 15 , pp54,57 )โดย SDS มีความสัมพันธ์ค่อนข้างสูงที่ 0.53 , Zung ความวิตกกังวลสินค้าคงคลัง ( 24 , p135 )