A pale hand had snatched away the p

A pale hand had snatched away the piece of paper before he could pick it up. The man had a head of beautiful golden hair, but the face underneath, while handsome, carried a malicious air. He was someone who distanced himself from others.

“We meet again. What a coincidence, is it not?” Without an invitation, Albert sat down in the chair Gino previously occupied with a slight smile. “In order to not interrupt your conversation with that gentleman, I couldn’t help but find someone to call him away. I’m very attentive, am I not?”

What did Albert mean by he didn’t want to interrupt and instead resorted to having someone call Gino away? Tang Feng found it difficult to understand Albert’s train of thought. He was sure about one thing however: he didn’t like coming across Albert, even by chance.

“Sir, I don’t know who you are.” Quickly leave, you bastard!

They were in a public location and were surrounded by waiters and other patrons of the coffee shop. Tang Feng didn’t believe Albert would dare do something in a crowded place like this.

Albert waved the slip of paper Gino left behind. “Your words hurt me.”

“Please return the paper to me,” Tang Feng said coolly.

Holding the piece of paper in one hand, Albert pulled out a lighter from his pockets. Just when he was about to light the paper on fire, Tang Feng flung the remainder of his coffee at him. Expressionlessly, Tang Feng said, “The air is really dry here. Be careful, things can catch on fire easily.”

Albert didn’t anticipate Tang Feng’s action. He lifted his eyes and glanced at the other, only smiling faintly in response. Albert crumpled the slip of paper into a ball and dropped it into a half-filled coffee cup. Even if Tang Feng were to pull it out now, he wouldn’t be able to decipher what was written on it.

“That piece of paper will harm you. Hollywood stars are all a bunch of whores who look glamorous on the outside but are ruined on the inside.” In a gentlemanly manner, Albert voiced out his opinions with the ugliest words possible. As a former Hollywood star, Tang Feng stood up to leave. The quicker he could get away from Albert the better.

Albert gave a quiet clap of his hands. “Mr. Tang, please wait.”

The waiters standing around the coffee shop moved at the same time and walked toward the other customers’ tables. Tang Feng didn’t know what they said to the customers, but everyone quickly cleared out of the coffee shop.

Soon, only Albert, Tang Feng, and the tall, suspicious-looking waiters remained.

“Please sit.” Albert smiled politely at Tang Feng. He then picked up a napkin and dabbed at the coffee that had splashed onto his clothes.

Tang Feng glanced at the waiters who were blocking the exits and slowly returned to his seat.

“Mr. Albert, I don’t know how I’ve provoked you, but I’m only a third-rate celebrity from a foreign country. I don’t think I’m worthy enough for someone like you to personally entertain.” The only thing left that Tang Feng could be glad for was that it was still daytime. But looking at Albert’s coffee-splattered clothes, Tang Feng couldn’t help but sigh. He didn’t expect Albert to have switched the coffee shop’s waiters with his own men. He wasn’t part of the criminal world after all!

Tossing the napkin aside, Albert snapped his fingers loudly and clearly. Quickly, a waiter came over and poured them two fresh cups of coffee. “I know you don’t like sugar in your coffee. Oh, of course, I’m talking about the current you.

“I’ve looked up your background. You used to like both sugar and milk in your coffee. No, it would be more accurate to say you didn’t like coffee at all. I don’t know how you’ve suddenly developed a liking for it.” With a doubtful expression on his face, Albert sighed. He laced his fingers into a fist and rested his chin on it. Looking at the man opposite of him, he said, “It’s truly strange. You used to be a type that I’m completely uninterested in.

“The past you is like one of those soulless, rich punks you can see everywhere around the corner in New York. Just like them, you didn’t know how you would live each day. You had a large inheritance, but your terrible lifestyle soon left you scraping the bottom of the barrel for money. In the end, you had to sell your house to pay back your debts. Despite this, no one would feel any sympathy for you. There are plenty of people leading lives worse than yours in this world. But the past you decided to give up all hope. I don’t like useless trash like you.” Albert leaned backwards, crossed his legs, and tapped a finger on his knee. “Looking at you now, however, I am incapable of connecting the current version of you to the past version.”

“I’ve already forgotten about my past.” Tang Feng didn’t understand why Albert specifically came looking for him. Right now, he could only move one step at a time and test the waters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มือซีดมีกระชากไปเศษกระดาษก่อนที่เขาจะรับ คนที่มีหัวหน้าผมทองที่สวยงาม แต่หน้าใต้ ในขณะที่หล่อ ทำอากาศที่เป็นอันตราย เขาเป็นคนที่ distanced ตัวเองจากคนอื่น"พบกันใหม่ อะไรเรื่องบังเอิญ ไม่มัน? " โดยเชิญ อัลเบิร์ตนั่งลงเก้าอี้ที่จิโน่ครอบครองก่อนหน้านี้ ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย "การไม่ขัดจังหวะการสนทนาของคุณกับสุภาพบุรุษที่ ฉันไม่สามารถช่วย แต่หาคนที่เรียกเขาไป ฉันใส่ใจ ฉันไม่ได้"ไม่ Albert คืออะไร โดยเขาไม่ได้ต้องการขัดจังหวะ และแทน resorted ที่มีคนโทรจิโน่ไป เฟิงทังพบอัลเบิร์ตของกระแสความคิดที่เข้าใจยาก เขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งอย่างไรก็ตาม: เขาไม่ชอบมาในอัลเบิร์ต แม้โดยบังเอิญ"ที่รัก ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร. " ออกอย่างรวดเร็ว คุณลูกครึ่งพวกเขาในสถานที่สาธารณะ และถูกล้อมรอบ ด้วยทิปและอื่น ๆ ลูกค้าของร้านกาแฟ ถังฮไม่เชื่ออัลเบิร์ตจะกล้าทำอะไรในสถานที่แออัดเช่นนี้อัลเบิร์ตโบกใบจิโน่ทิ้งกระดาษ "คำพูดของคุณทำให้ฉันเจ็บ""โปรดคืนหนังสือให้ฉัน ถังฮว่า เฉยถือเศษกระดาษในมือ อัลเบิร์ตดึงออกตัวเบาจากกระเป๋าของเขา เมื่อเขากำลังแสงกระดาษไฟ ถังฮโยนออกส่วนที่เหลือของกาแฟของเขาที่เขา Expressionlessly ถังฮกล่าวว่า "อากาศจะแห้งจริง ๆ นี่ ระวัง สิ่งที่สามารถติดไฟได้ง่าย"อัลเบิร์ตไม่คาดว่าจะดำเนินการ Tang ฮ เขายกขึ้นดวงตาของเขา และ glanced ที่อื่น ๆ เพียงยิ้มหวานตอบ อัลเบิร์ต crumpled ใบกระดาษเป็นลูก และลดลงในถ้วยกาแฟเต็มครึ่ง แม้ว่าฮถังถูกดึงออกในขณะนี้ เขาจะไม่สามารถถอดรหัสสิ่งที่เขียนไว้"ชิ้นส่วนของกระดาษที่จะทำอันตรายคุณ ดาวฮอลลีวูดทั้งพวงของโสเภณีที่ดูงามอยู่ข้างนอก แต่เจ๊งภายใน" ในลักษณะบุรุษ อัลเบิร์ตเสียงออกเห็นมีคำ ugliest ที่เป็นไปได้ เป็นอดีตดาวฮอลลีวูด เฟิงทังยืนให้ เร็วกว่าเขาจะได้รับจากอัลเบิร์ตดีกว่าอัลเบิร์ตให้เงียบเสียงดังเปรี้ยงของเขา "นาย Tang โปรดรอ"บริกรที่ยืนอยู่รอบร้านย้ายในเวลาเดียวกัน และเดินไปยังโต๊ะของลูกค้า ถังฮไม่รู้สิ่งที่พวกเขากล่าวว่า ลูกค้า แต่ทุกคนล้างอย่างรวดเร็วจากร้านกาแฟเร็ว ๆ นี้ เดียวอัลเบิร์ต ถังฮ และทิปสูง สงสัยกำลังยังคงอยู่"โปรดนั่ง" อัลเบิร์ตยิ้มสุภาพที่ถังฮ เขาหยิบผ้าเช็ดปาก และ dabbed ที่กาแฟที่มี splashed บนเสื้อผ้าของเขาถังฮ glanced ในสิ่งที่ถูกปิดกั้นออก และกลับไปที่นั่งของเขาช้า"นาย Albert ไม่ทราบว่าผมได้เคืองคุณ แต่เพียงดารา third-rate จากต่างประเทศหรือไม่ ผมไม่คิดผมน่าจะพอสำหรับคุณเพื่อความบันเทิงส่วนตัว สิ่งเดียวที่เหลือที่ฮถังอาจดีใจสำหรับถูกว่า มันเป็นเวลากลางวันยัง แต่กำลังดูเสื้อผ้าของอัลเบิร์ตสาดกาแฟ ถังฮไม่ช่วย แต่ถอนหายใจ เขาไม่ได้คาดหวังอัลเบิร์ตเพื่อเปลี่ยนบริกรในร้านกาแฟกับคนของเขาเอง เขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกอาชญากรรมหลังจากทั้งหมดโยนผ้าเช็ดปากกัน อัลเบิร์ตจัดชิดนิ้วมือของเขาเสียงดัง และชัดเจน อย่างรวดเร็ว บริกรที่มา และเทออกสองสดถ้วยกาแฟ "ผมรู้คุณไม่ชอบน้ำตาลในกาแฟของคุณ โอ้ แน่นอน ผมพูดถึงปัจจุบันคุณ"ผมมองค่าพื้นหลังของคุณ คุณใช้น้ำตาลและนมในกาแฟของคุณ ไม่ มันจะถูกต้องมากขึ้นว่าคุณไม่ชอบกาแฟทั้งหมด ฉันไม่ทราบว่าคุณได้พัฒนาตามันก็" ด้วยความสงสัยหน้า อัลเบิร์ต sighed เขาเจือนิ้วของเขาเข้าไปในตัวหมัด และวางคางของเขาอยู่ กำลังดูคนตรงข้ามของเขา เขากล่าวว่า "มันเป็นสิ่งแปลก คุณใช้ชนิดที่ไม่สนใจทั้งหมดใน"ผ่านมาคุณมีของเหล่านั้นอนัตตา ฟังก์ที่อุดมไปด้วยคุณสามารถดูทุกมุมในนิวยอร์ก เช่นเดียวกับพวกเขา คุณไม่ทราบว่าคุณจะอาศัยอยู่แต่ละวัน คุณได้สืบทอดขนาดใหญ่ แต่ไลฟ์สไตล์ของคุณแย่เร็วซ้ายคุณขูดด้านล่างของกระบอกเงิน ในสุด ขายบ้านจะจ่ายคืนหนี้ของคุณได้ แม้นี้ ไม่มีผู้ใดจะรู้สึกเห็นใจใด ๆ สำหรับคุณ มีคนนำชีวิตแย่กว่าคนในโลกนี้ แต่ผ่านมาที่คุณตัดสินใจเลิกหวังทั้งหมด ฉันไม่ชอบถังขยะไร้ประโยชน์เช่นคุณ" อัลเบิร์ตเองย้อนหลัง ข้ามขาของเขา และเคาะนิ้วบนเข่าของเขา "มองคุณตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถเชื่อมต่อเวอร์ชันปัจจุบันของคุณเป็นรุ่นที่ผ่านมา""แล้วลืมเกี่ยวกับฉัน" ถังฮไม่เข้าใจทำไมอัลเบิร์ตโดยเฉพาะมาหาเขา ตอนนี้ เขาสามารถย้ายหนึ่งขั้นในเวลา และทดสอบน้ำเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มืออ่อนกระชากออกไปได้ชิ้นส่วนของกระดาษก่อนที่เขาจะหยิบมันขึ้นมา คนที่มีหัวของผมสีทองที่สวยงาม แต่ใบหน้าใต้ในขณะที่หล่อดำเนินอากาศที่เป็นอันตราย เขาเป็นคนที่เหินห่างจากคนอื่น ๆ . "เราพบกันอีกครั้ง อะไรเป็นเรื่องบังเอิญก็เป็นได้? "โดยเชิญอัลเบิร์นั่งลงในเก้าอี้ Gino ครอบครองก่อนหน้านี้ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย "เพื่อที่จะไม่รบกวนการสนทนาของคุณกับสุภาพบุรุษที่ฉันไม่สามารถช่วย แต่หาคนที่จะเรียกเขาออกไป ฉันใส่ใจมากฉันไม่ " อะไรที่อัลเบิร์หมายถึงโดยที่เขาไม่ต้องการที่จะขัดขวางและแทนที่จะหันไปมีคนโทรจีโน่ไป? Tang ฮพบว่ามันยากที่จะเข้าใจรถไฟอัลเบิร์ของความคิด เขาแน่ใจเกี่ยวกับสิ่งหนึ่ง แต่เขาไม่ชอบที่มาในอัลเบิร์แม้โดยบังเอิญ. "เซอร์ผมไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร." ได้อย่างรวดเร็วออกคุณไอ้เลวเอ้ย! พวกเขาอยู่ในสถานที่สาธารณะและถูกล้อมรอบไปด้วย บริกรและลูกค้าอื่น ๆ ของร้านกาแฟ Tang ฮไม่เชื่อว่าอัลเบิร์จะกล้าทำสิ่งที่อยู่ในสถานที่แออัดเช่นนี้. อัลเบิร์โบกมือสลิปกระดาษ Gino ทิ้งไว้ข้างหลัง "คำพูดของคุณทำร้ายฉัน." "กรุณาส่งกระดาษให้ฉัน" Tang ฮกล่าวว่าเฉย. โฮลดิ้งชิ้นส่วนของกระดาษในมือข้างหนึ่งดึงออกมาจากอัลเบิร์เบาจากกระเป๋าของเขา เพียงเมื่อเขากำลังจะสว่างกระดาษบนไฟถังฮโยนที่เหลือของกาแฟของเขาที่เขา Expressionlessly รสฮกล่าวว่า "อากาศจะแห้งจริงๆที่นี่ ระวังสิ่งที่สามารถจับไฟไหม้ได้อย่างง่ายดาย. " อัลเบิร์ไม่ได้คาดหวังการกระทำ Tang ฮ เขาเงยหน้าขึ้นเขาและเหลือบมองไปที่อื่น ๆ เพียงแผ่วเบายิ้มในการตอบสนอง อัลเบิร์ยู่ยี่ใบกระดาษเป็นลูกและลดลงมันลงไปในถ้วยกาแฟครึ่งหนึ่งที่เต็มไปด้วย แม้ว่า Tang ฮจะดึงมันออกตอนนี้เขาจะไม่สามารถที่จะถอดรหัสสิ่งที่ถูกเขียนบน. "ชิ้นส่วนของกระดาษที่จะเป็นอันตรายต่อคุณ ดาราฮอลลีวู้ดเป็นพวงทั้งหมดของโสเภณีที่ดูมีเสน่ห์อยู่ข้างนอก แต่จะเจ๊งในภายใน. "ในลักษณะที่เป็นสุภาพบุรุษ, อัลเบิร์เปล่งออกมาจากความคิดเห็นของเขาด้วยคำพูดที่น่าเกลียดที่สุดที่เป็นไปได้ ในฐานะที่เป็นอดีตดาราฮอลลีวู้ด Tang ฮลุกขึ้นยืนเพื่อออก เร็วเขาจะได้รับออกไปจากอัลเบิร์ที่ดีกว่า. อัลเบิร์ให้ตบมือเงียบสงบของมือของเขา "นาย. Tang โปรดรอสักครู่. " บริกรยืนอยู่รอบ ๆ ร้านกาแฟย้ายในเวลาเดียวกันและเดินไปยังตารางลูกค้ารายอื่น ๆ ' Tang ฮไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดกับลูกค้า แต่ทุกคนที่ล้างได้อย่างรวดเร็วออกจากร้านกาแฟ. เร็ว ๆ นี้เพียงอัลเบิร์ Tang ฮและสูงบริกรที่ดูน่าสงสัยยังคงอยู่. "โปรดนั่ง." อัลเบิร์ยิ้มอย่างสุภาพที่ Tang ฮ จากนั้นเขาก็หยิบผ้าเช็ดปากและ dabbed ที่กาแฟที่ได้สาดลงบนเสื้อผ้าของเขา. Tang ฮเหลือบมองไปที่บริกรที่ถูกปิดกั้นการออกและค่อยๆกลับไปยังที่นั่งของเขา. "นาย อัลเบิร์ผมไม่ทราบวิธีการที่ฉันได้เจ็บใจคุณ แต่ฉันก็แค่เป็นผู้มีชื่อเสียงอัตราที่สามมาจากต่างประเทศ ผมไม่คิดว่าผมพอสมควรสำหรับคนอย่างคุณเองความบันเทิง. "สิ่งเดียวที่เหลือที่ Tang ฮอาจจะดีใจก็คือว่ามันยังคงเป็นเวลากลางวัน แต่มองไปที่เสื้อผ้ากาแฟสาดอัลเบิร์รสฮไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อัลเบิร์เปิดบริกรร้านกาแฟที่มีคนของเขาเอง เขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกทางอาญาหลังจากทั้งหมด! โยนผ้าเช็ดปากกัน, อัลเบิร์ snapped นิ้วมือของเขาเสียงดังและชัดเจน ได้อย่างรวดเร็ว, บริกรมามากกว่าและเทสองถ้วยกาแฟสด "ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบน้ำตาลในกาแฟของคุณ โอ้แน่นอนผมกำลังพูดถึงปัจจุบันที่คุณ. "ผมเงยหน้าขึ้นมองพื้นหลังของคุณ คุณเคยชอบทั้งน้ำตาลและนมในกาแฟของคุณ ไม่ว่ามันจะถูกต้องมากขึ้นจะบอกว่าคุณไม่ชอบกาแฟที่ทุกคน ผมไม่ทราบว่าคุณได้พัฒนาจู่ ๆ ก็ชื่นชอบสำหรับมัน. "ด้วยสีหน้าสงสัยจะสูญบนใบหน้าของเขาอัลเบิร์ถอนหายใจ เขาเจือนิ้วมือของเขาเข้าไปในกำปั้นและวางคางของเขาเกี่ยวกับมัน กำลังมองหาที่อยู่ตรงข้ามกับคนของเขาเขากล่าวว่า "มันเป็นเรื่องแปลกอย่างแท้จริง คุณใช้จะเป็นชนิดที่ว่าฉันสมบูรณ์ไม่สนใจในก. "อดีตคุณเป็นเหมือนหนึ่งในบรรดาอนัตตาฟังก์ที่อุดมไปด้วยคุณสามารถดูได้ทุกรอบมุมในนิวยอร์ก เช่นเดียวกับพวกเขาที่คุณไม่ทราบวิธีการที่คุณจะมีชีวิตอยู่ในแต่ละวัน คุณมีมรดกขนาดใหญ่ แต่การดำเนินชีวิตที่น่ากลัวของคุณเร็ว ๆ ซ้ายคุณขูดด้านล่างของถังสำหรับเงิน ในท้ายที่สุดคุณต้องขายบ้านของคุณที่จะจ่ายคืนหนี้ของคุณ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่มีใครจะรู้สึกเห็นอกเห็นใจใด ๆ สำหรับคุณ มีมากมายของคนชั้นนำมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าของคุณในโลกนี้ แต่ที่ผ่านมาคุณตัดสินใจที่จะให้ความหวังทั้งหมด ฉันไม่ชอบถังขยะที่ไร้ประโยชน์เช่นเดียวกับคุณ. "อัลเบิร์โน้มตัวไปข้างหลังข้ามขาของเขาและเคาะนิ้วบนหัวเข่าของเขา "มองไปที่คุณตอนนี้ แต่ผมไม่สามารถเชื่อมต่อรุ่นปัจจุบันของคุณกับรุ่นที่ผ่านมา." "ฉันลืมไปแล้วเกี่ยวกับอดีตของฉัน." Tang ฮไม่เข้าใจว่าทำไมอัลเบิร์โดยเฉพาะมาหาเขา ตอนนี้เขาสามารถย้ายหนึ่งขั้นในเวลาและทดสอบน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มือซีดได้ขโมยชิ้นส่วนของกระดาษ ก่อนที่เขาจะหยิบมันขึ้นมา คน มี หัว เส้นผมสีทองที่สวยงาม แต่หน้า ในขณะที่หล่อ นำอากาศที่เป็นอันตราย เขาเป็นคนที่ห่างไกลตัวเองจากคนอื่น" เราจะได้พบกันอีกครั้ง บังเอิญอะไรอย่างนี้ ไม่ใช่เหรอ " ถ้าไม่มีบัตรเชิญ อัลเบิร์ตนั่งลงในเก้าอี้จีโน่เคยครอบครองด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย " เพื่อจะได้ไม่ขัดจังหวะการสนทนาของคุณกับผู้ชายคนนั้น ผมไม่สามารถช่วย แต่หาคนที่เรียกเขาออกไป ผมใส่ใจมาก ผมไม่ "แล้วอัลเบิร์ต หมายถึงเขาไม่อยากขัดจังหวะ และแทน ถึงกับมีบางคนเรียกจีโน่ออกไป ? ตังฟงพบว่ามันยากที่จะเข้าใจ อัลเบิร์ต รถไฟของความคิด เขาแน่ใจอย่างหนึ่ง แต่เขาไม่ได้ชอบมาในอัลเบิร์ต แม้แต่โดยบังเอิญ" ท่าน ข้าไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร " รีบไปเลย ไอ้บ้า !พวกเขาอยู่ในสถานที่สาธารณะ และรายล้อมด้วยบริกรลูกค้าอื่น ๆ ของร้านกาแฟ ตังฟงไม่เชื่ออัลเบิร์ตจะกล้าทำอะไรในสถานที่แออัด เช่น นี้ลเบิร์ต โบกใบของ Gino กระดาษทิ้ง " คำพูดของเธอทำร้ายฉัน "" เอากระดาษมาให้ฉัน " ตังฟงพูดอย่างใจเย็นถือกระดาษในมือข้างหนึ่ง อัลเบิร์ตดึงออกเบาจากกระเป๋าของเขา เมื่อเขาจุดไฟเผากระดาษ แทงฟงโยนส่วนที่เหลือของกาแฟของเขาที่เขา expressionlessly ตั้ง Feng กล่าวว่า " อากาศแห้งจริงๆที่นี่ ระวังสิ่งที่สามารถติดไฟได้ง่าย "ลเบิร์ต ไม่ได้คาดหวังของตังฟงการกระทํา เขายกขึ้นดวงตาของเขาและดูอื่น ๆเพียงยิ้มบางๆ ตอบ ลเบิร์ต ขยำสลิปกระดาษเป็นลูกและทิ้งมันลงครึ่งหนึ่งเติมกาแฟถ้วย ถ้าตังฟงต้องดึงมันออกมา เขาจะไม่สามารถที่จะถอดรหัสสิ่งที่เขียนอยู่บนนั้น" กระดาษแผ่นนั้นจะทำร้ายคุณ Hollywood ดาวทั้งหมดพวงของโสเภณีที่ดูหรูหรา ในภายนอก แต่จะเจ๊งอยู่ข้างใน " ในลักษณะที่สุภาพ อัลเบิร์ต เปล่งเสียงออกความคิดเห็นของเขาด้วยคำพูดที่น่าเกลียดที่สุด เป็นอดีตดาราฮอลลีวู้ด แทงฟงลุกขึ้นยืนไป เร็วเขาจะหนีจาก อัลเบิร์ต ดีกว่าลเบิร์ต ให้ตบมือเงียบของมือของเขา " นายถัง โปรดรอสักครู่ .เด็กเสิร์ฟที่ยืนอยู่รอบ ๆร้านกาแฟย้ายในเวลาเดียวกัน และเดินตรงไปยังโต๊ะของลูกค้าอื่น ๆ ตังฟงไม่รู้ว่าเขาพูดกับลูกค้า แต่ทุกคน รีบล้างออกจากร้านกาแฟเร็ว ๆ นี้ เพียง อัลเบิร์ต ตัง ฟง และ สูง สงสัยมองบริกรที่ยังคงอยู่" เชิญนั่งครับ " อัลยิ้มอย่างสุภาพในถัง ฟง จากนั้นเขาก็หยิบผ้าเช็ดปากและ dabbed ที่ร้านกาแฟที่สาดลงบนเสื้อผ้าของเขาตังฟงดูบริกรที่ขวางทางออก แล้วค่อยๆ กลับไปนั่งที่" นายอัลเบิร์ต ฉันไม่รู้ว่าฉันทำให้คุณได้ แต่ผมก็แค่ระดับสามที่มีชื่อเสียงจากต่างประเทศ ผมไม่คิดว่าผมมีค่าพอสำหรับบางคนที่ชอบคุณบุคคลบันเทิง " สิ่งเดียวที่ตังฟงอาจจะยินดีกับมันยังกลางวัน แต่มองอัลเบิร์ตกาแฟสาดเสื้อผ้า Tang ฟงไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าอัลเบิร์ตจะได้เปิดร้านกาแฟเป็นบ๋อยกับคนของเขาเอง เขาไม่ใช่ส่วนหนึ่งของโลกอาชญากรรม หลังจากทั้งหมดโยนผ้าเช็ดปากไว้ อัลเบิร์ตกระดิกนิ้วเรียกเสียงดังและชัดเจน เร็วเข้า บ๋อยมา และเทพวกเขาสองถ้วยสดของกาแฟ " ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบใส่น้ำตาลในกาแฟของคุณ โอ้ แน่นอน ฉันพูดเกี่ยวกับปัจจุบันคุณ" ผมได้ดูเบื้องหลังของคุณ คุณเคยชอบทั้งน้ำตาลและนมในกาแฟของคุณ ไม่ มันก็จะถูกต้องมากขึ้นที่จะกล่าวว่าคุณไม่เหมือนกาแฟเลย ฉันไม่รู้ว่าคุณก็พัฒนา ชอบนะ " ด้วยสีหน้าสงสัยบนใบหน้าของเขา อัลเบิร์ตก็ถอนหายใจ เขาอยู่ในมือเป็นกำปั้นและจับคางของเขาไว้ มองผู้ชายที่ตรงข้ามกับเขา , เขากล่าวว่า , " มันแปลกจริงๆ คุณเคยเป็นแบบนี้ ผมเลยไม่สนใจใน" ที่ผ่านมา คุณจะเหมือนคนที่ไร้วิญญาณ เด็กมากมายที่คุณสามารถดูได้ทุกที่ทั่วมุมในนิวยอร์ก เหมือนพวกเขา ไม่รู้ว่าคุณจะใช้ชีวิตในแต่ละวัน คุณได้มรดกมากมายขนาดนั้น แต่ชีวิตที่น่ากลัวของคุณตอนนี้จะถูกขัดก้นถังเงิน สุดท้าย คุณต้องขายบ้านเพื่อใช้หนี้ . แม้จะเป็นเช่นนี้ ไม่มีใครจะรู้สึกเห็นใจคุณ มีผู้คนจำนวนมากมีชีวิตที่แย่กว่าคุณ บนโลกใบนี้ แต่เมื่อคุณตัดสินใจที่จะละทิ้งความหวังทั้งหมด ผมไม่เหมือนขยะที่ไร้ค่า เหมือนคุณ " อัลเบิร์ต พิงหลังข้ามขาของเขาและเคาะนิ้วบนหัวเข่าของเขา " ดูคุณตอนนี้ แต่ผมไม่สามารถเชื่อมต่อในรุ่นปัจจุบันของคุณเพื่อรุ่นที่ผ่านมา . "" ผมได้ลืมเรื่องอดีต " ตังฟงไม่เข้าใจว่าทำไม อัลเบิร์ต โดยเฉพาะมาหาเขา ตอนนี้ เขาสามารถย้ายขั้นตอนหนึ่งที่เวลาและทดสอบน้ำ