[Livingston et al., 2007; Majnemer

[Livingston et al., 2007; Majnemer et al., 2007; Minter et al., 2007]. CP is characterized by
impairment in the development of movement and posture attributed to disturbances that
occurred in the developing fetal or infant brain [Rosenbaum et al., 2007].
Poor control of trunk postural muscles is a primary impairment in CP [Davis et al., 2007;
Rosenbaum et al., 2007] which causes compensation by other muscles to assist in
maintaining upright posture. Compensation by accessory muscles to aid in posture reduces
their effectiveness in functioning as primary movers of the extremities [Nicholson et al.,
2001]. Evidence to support this notion includes observations that children with CP have
greater ambulatory ability when the distal limb musculature is primarily affected, and
proximal limb musculature is less affected [Lauer et al., 2007b; Policy et al., 2001].
Additionally, proximal limb muscles, such as those of the hip, are critical for maintaining
upright mobility. Compared to knee and ankle muscles, the strength of the hip abductors
explained the largest variance in gait and motor function in CP [Ross and Engsberg, 2007].
Given their importance for ambulatory ability, it is surprising that activation patterns of
trunk and hip muscles during walking have not been previously investigated in individuals
with CP. We have reported muscle activation timing information from this study
(manuscript in review) and report the frequency analysis here.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[Livingston et al., 2007 Majnemer et al., 2007 Minter et al., 2007] CP เป็นลักษณะผลในการพัฒนาของการเคลื่อนไหวและท่วงท่าที่เกิดจากการรบกวนที่เกิดขึ้นในการพัฒนาและทารกในครรภ์ หรือทารกสมอง [Rosenbaum et al., 2007]ควบคุมกล้ามเนื้อ postural ลำจนเป็นผลหลักใน CP [Davis et al., 2007Rosenbaum et al., 2007] ซึ่งทำให้ค่าตอบแทน โดยอื่น ๆ กล้ามเนื้อเพื่อช่วยในการรักษาท่าตรง ลดค่าตอบแทน โดยการเสริมกล้ามเนื้อเพื่อช่วยในการท่าประสิทธิภาพในการทำงานเป็นตัวย้ายหลักของการกระสับกระส่าย [Nicholson et al.,2001] หลักฐานสนับสนุนความคิดนี้มีข้อสังเกตที่มีเด็ก CPความจรมุขมากขึ้นเมื่อ musculature กระดูกขาเป็นหลักได้รับผลกระทบ และขา proximal musculature เป็นน้อยได้รับผลกระทบ [Lauer et al., 2007b นโยบายและ al., 2001]นอกจากนี้ กล้ามเนื้อขาที่ proximal เช่นของป มีความสำคัญสำหรับการรักษาการเคลื่อนไหวที่ตรง เปรียบเทียบกับข้อเข่าและข้อเท้ากล้ามเนื้อ ความแข็งแรงของ abductors ฮิอธิบายความแปรปรวนที่ใหญ่ที่สุดในการเดินและมอเตอร์ทำงานใน CP [รอสส์และ Engsberg, 2007]ให้ความสำคัญสำหรับความจรมุข มันไม่น่าแปลกใจที่รูปแบบการเปิดใช้งานของกล้ามเนื้อลำตัวและสะโพกในระหว่างการเดินได้ไม่ถูกก่อนหน้านี้ตรวจสอบในแต่ละบุคคลมี CP เราได้รายงานข้อมูลเวลาเปิดใช้งานของกล้ามเนื้อจากการศึกษา(ฉบับใน) และรายงานการวิเคราะห์ความถี่ของที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[ลิฟวิงสตัน et al, 2007. Majnemer et al, 2007. มินเตอร์ et al., 2007] ซีพีเป็นลักษณะด้อยค่าในการพัฒนาของการเคลื่อนไหวและท่าทางประกอบกับระเบิดที่เกิดขึ้นในการพัฒนาสมองของทารกในครรภ์หรือทารก[Rosenbaum et al., 2007]. การควบคุมที่ไม่ดีของกล้ามเนื้อการทรงตัวลำต้นเป็นหลักในการด้อยค่า CP [เดวิสและอัล 2007;. Rosenbaum, et al, 2007] ซึ่งเป็นสาเหตุของการชดเชยโดยกล้ามเนื้ออื่น ๆ เพื่อช่วยในการบำรุงรักษาท่าตรง ค่าตอบแทนโดยกล้ามเนื้อเสริมเพื่อช่วยในท่าที่ช่วยลดประสิทธิภาพของพวกเขาในการทำงานเป็นหลักของการเคลื่อนไหวแขนขา [นิโคลสัน et al., 2001] หลักฐานที่จะสนับสนุนความคิดนี้มีข้อสังเกตว่าเด็กที่มีซีพีมีความสามารถมากขึ้นเมื่อผู้ป่วยกล้ามเนื้อแขนขาส่วนปลายได้รับผลกระทบส่วนใหญ่และกล้ามเนื้อแขนขาใกล้เคียงได้รับผลกระทบน้อย[ลอเออร์, et al, 2007B. นโยบาย et al., 2001]. นอกจากนี้กล้ามเนื้อแขนขาใกล้เคียงเช่นที่สะโพกที่มีความสำคัญในการรักษาความคล่องตัวตรง เมื่อเทียบกับหัวเข่าและกล้ามเนื้อข้อเท้าแข็งแรงของสะโพกชูเซตอธิบายความแปรปรวนที่ใหญ่ที่สุดในการเดินและการทำงานของมอเตอร์ใน CP [รอสส์และ Engsberg 2007]. ให้ความสำคัญของพวกเขาสำหรับความสามารถของผู้ป่วยก็เป็นที่น่าแปลกใจว่ารูปแบบการทำงานของลำตัวและกล้ามเนื้อสะโพกในระหว่างที่เดินไม่ได้รับการตรวจสอบก่อนหน้านี้ในบุคคลที่มี CP เราได้มีการรายงานข้อมูลเวลาการเปิดใช้งานกล้ามเนื้อจากการศึกษานี้(เขียนด้วยลายมือในการตรวจสอบ) และรายงานการวิเคราะห์ความถี่ที่นี่