Whey protein Whey protein, a by-pro

Whey protein Whey protein, a by-product of the cheese industry, is already known as an excellent barrier to oxygen, aroma, and oil and can be used as a coating material for improving the oxygen barrier property of food packaging (Miller and Krochta 1997). The oxygen permeability of whey protein films has been reported to be very low and comparable to that of EVOH polymer at low or intermediate relative humidity conditions (McHugh and Krochta 1994). Compared to currently used sizing agents and pigment adhesives, whey protein may have some advantages. It forms an intact water-insoluble film out of aqueous solution, due to the formation of intermolecular disulfide bonds after heat denaturation (McHugh and Krochta 1994). Thus, such a whey protein film has a cross-linked structure.
Some studies have considered whey proteins as coatings on paper. Han and Krochta (1999) showed that whey-protein-coated paper improves packaging material performance of paper by increasing oil resistance and reducing water vapor permeability (WVP). Chan and Krochta (2001a) reported a significant reduction in oxygen permeability for paperboard coated with denatured and undenatured WPI. Han and Krochta (2001) studied the increase in gloss and the increase in oil resistance of paper coated with WPI. The increased gloss after WPI coating may be caused by the paper surface being more homogeneous and smoother. The increase of surface smoothness and homogeneity were also suggested by the previous research of Han and Krochta (1999). Gällstedt and others (2005) showed that WPI and whey protein concentrate (WPC) enhanced the strength and toughness of the paper. Conversely, Han and Krochta (2001) reported that whey protein coating decreased the tensile strength of the paper, because the coated paper structure has smaller interaction force between fibers because of coating interference. Chan and Krochta (2001b) pointed out that WPI coatings produce high and stable gloss values. WPI might replace commercial paperboard coatings such as polyvinyl alcohol and fluorocarbon as grease and oxygen barriers while maintaining desirable color and gloss. Although the replacement of existing polymer coating formulations for paper with biodegradable coating formulations might be possible, a reliable solution has not yet been found. Many questions and problems still have to be solved before biopolymers can be commercially used as a replacement for synthetic polymers. These questions concern the demands on the biopolymer coating and the cellulose substrate as well as on the coating process.
Soy protein Generally, soy protein films have inadequate mechanical properties and are poor moisture barriers because of the hydrophilic nature of soy protein. Researchers have attempted to improve the properties of soy protein films that have major potential applications in the food and packaging industry (Stuchell and Krochta 1994; Rangavajhyala and others 1997; Rhim and others 1999). It is estimated that in the United States, about 25000 to 50000 metric tons of soy proteins are used in paper coatings (Myers 1993). SPI-coated paper was found to impart gas and oil barrier as well as adequate mechanical properties, for extending the shelf life of food products (Park and others 2000). Rhim and others (2006) reported that the water resistance of SPI-coated paperboards is higher than that of alginate-coated paperboards. The contact angle of water on the alginate-coated paperboards decreased more than that of the SPI-coated ones. However, water resistance of the alginate-coated paperboards posttreated with the CaCl2 solution was comparable to the SPI-coated ones. These same researchers indicated that SPI coatings cross-linked by formaldehyde posttreatment or composited with organically modified montmorillonite were more effective in decreasing the WVP of coated paperboards. The cross-linking technique is an interesting approach to enhance mechanical and water vapor barrier properties of biodegradable films and coatings for food packaging applications. The more commonly used covalent cross-linking agents are glutaraldehyde, glyceraldehyde, formaldehyde, gossypol, and tannic and lactic acids. However, food use of films treated with such cross-linking agents is highly questionable. Due to the possible toxicity of these modifying agents, further research should be done to analyze chemical residues remaining in the film and their migration in the event of these materials being used in direct contact with foods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวย์โปรตีนเวย์โปรตีน ผลพลอยได้ของอุตสาหกรรมชี เป็นที่รู้กันว่าเป็นอุปสรรคแห่งการออกซิเจน หอม และน้ำมัน และสามารถใช้เป็นวัสดุเคลือบผิวสำหรับการปรับปรุงคุณสมบัติอุปสรรคออกซิเจนอาหารบรรจุภัณฑ์ (มิลเลอร์และ Krochta 1997) Permeability ออกซิเจนของเวย์โปรตีนฟิล์มได้รับรายงานว่า ต่ำมาก และเทียบได้กับที่ของพอลิเมอร์ EVOH ในสภาพความชื้นสัมพัทธ์ต่ำ หรือระดับกลาง (McHugh และ Krochta ปี 1994) เมื่อเทียบกับใช้ตัวแทนขนาดและกาวผง เวย์โปรตีนอาจมีข้อได้เปรียบ แบบฟิล์มไม่ละลายน้ำเช่นเดิมจากละลาย เนื่องจากการก่อตัวของพันธบัตรไดซัลไฟด์ intermolecular หลัง denaturation ร้อน (McHugh และ Krochta ปี 1994) ดังนั้น เช่นเวย์โปรตีนภาพยนตร์ได้การ cross-linked โครงสร้าง
ศึกษาบางอย่างได้ถือว่าเวย์โปรตีนเป็นเคลือบบนกระดาษ ฮั่นและ Krochta (1999) พบว่า เวย์โปรตีนเคลือบกระดาษปรับปรุงบรรจุภัณฑ์ประสิทธิภาพของกระดาษ โดยเพิ่มความต้านทานต่อน้ำมัน และไอน้ำ permeability (WVP) ที่ลดลง จันทร์และ Krochta (2001a) รายงานการลดลงอย่างมีนัยสำคัญใน permeability ออกซิเจนสำหรับกระดาษที่เคลือบ ด้วย WPI denatured และ undenatured ฮั่นและ Krochta (2001) ศึกษาเพิ่มเงาและเพิ่มความต้านทานน้ำมันกระดาษที่เคลือบ ด้วย WPI เงาเพิ่มขึ้นหลังจากเคลือบ WPI อาจเกิดจากผิวหน้ากระดาษเรียบ และเหมือนมาก เพิ่มพื้นผิวราบรื่นและ homogeneity ยังได้ถูกแนะนำ โดยงานวิจัยก่อนหน้านี้ของฮั่นและ Krochta (1999) Gällstedt และคนอื่น ๆ (2005) พบว่า WPI และเวย์โปรตีนเข้มข้น (WPC) เพิ่มความแข็งแรงและนึ่งของกระดาษ ในทางกลับกัน ฮั่นและ Krochta (2001) รายงานว่า เวย์โปรตีนเคลือบลดลงความต้านแรงดึงของกระดาษ เนื่องจากโครงสร้างเคลือบกระดาษโต้ตอบขนาดเล็กที่บังคับระหว่างเส้นใยเนื่องจากสัญญาณรบกวนเคลือบ จันทร์และ Krochta (2001b) ชี้ให้เห็นว่า WPI เคลือบผลิตค่าความเงาวาวสูง และมีเสถียรภาพ WPI อาจแทนเคลือบแข็งเชิงพาณิชย์เช่นโพลีไวนิลแอลกอฮอล์และ fluorocarbon เป็นอุปสรรคไขมันและออกซิเจนในขณะที่รักษาต้องสีและเงา แม้ว่าจะเปลี่ยนอยู่พอลิเมอร์เคลือบสูตรสำหรับกระดาษด้วยสูตรเคลือบสลายอาจเป็นไปได้ แก้ไขปัญหาความน่าเชื่อถือไม่ได้พบ คำถามและปัญหามากมายยังมีการแก้ไขก่อน biopolymers ในเชิงพาณิชย์ใช้แทนสำหรับโพลิเมอร์สังเคราะห์ คำถามเหล่านี้เกี่ยวข้องความต้องการ ในการเคลือบ biopolymer และพื้นผิวของเซลลูโลสรวม ทั้ง ในกระบวนการเคลือบ
โปรตีนถั่วเหลืองทั่วไป ฟิล์มโปรตีนถั่วเหลืองมีคุณสมบัติเชิงกลไม่เพียงพอ และมีอุปสรรคความชื้นไม่ดีลักษณะ hydrophilic ของโปรตีนถั่วเหลือง นักวิจัยได้พยายามปรับปรุงคุณสมบัติของฟิล์มโปรตีนถั่วเหลืองที่มีโปรแกรมประยุกต์ที่มีศักยภาพสำคัญในอาหารและอุตสาหกรรมบรรจุภัณฑ์ (Stuchell และ Krochta 1994 Rangavajhyala และอื่น ๆ ปี 1997 ริมธารและผู้อื่น 1999) มีประเมินว่า ในประเทศสหรัฐอเมริกา ประมาณ 25000-50000 เมตริกตันของโปรตีนถั่วเหลืองใช้ในการเคลือบกระดาษ (1993 ไมเยอร์) พบกระดาษเคลือบ SPI เพื่อสอนแก๊ส และน้ำมันอุปสรรค ตลอดจนพอ คุณสมบัติทางกล การขยายอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์อาหาร (พาร์คและอื่น ๆ 2000) ริมธารและอื่น ๆ (2006) รายงานว่า ความต้านทานน้ำของ SPI เคลือบ paperboards สูงกว่าที่เคลือบแอลจิเนต paperboards มุมติดต่อน้ำบน paperboards แอลจิเนตเคลือบลดลงมากกว่าที่คนเคลือบ SPI อย่างไรก็ตาม ต้านทานน้ำของ paperboards เคลือบแอลจิเนต posttreated ด้วยโซลูชัน CaCl2 เทียบได้กับที่เคลือบ SPI นักวิจัยเหล่านี้เดียวกันระบุว่า เคลือบ SPI cross-linked ด้วยฟอร์มาลดีไฮด์ posttreatment หรือ composited มี montmorillonite organically แก้ไขได้มีประสิทธิภาพในการลด WVP ของ paperboards เคลือบ เทคนิค cross-linking เป็นวิธีการที่น่าสนใจเพื่อเพิ่มเครื่องจักรกลและไอน้ำกั้นคุณสมบัติของฟิล์มที่ย่อยสลายยากและไม้แปรรูปสำหรับงานบรรจุภัณฑ์อาหาร ตัวแทน cross-linking covalent ที่ใช้บ่อยคือ glutaraldehyde, glyceraldehyde ฟอร์มาลดีไฮด์ gossypol และกรด tannic และแล็กติก อย่างไรก็ตาม ใช้ภาพยนตร์ที่ถือว่า มีตัวแทนเช่น cross-linking จะสูงอาจ เนื่องจากความเป็นพิษเป็นไปได้ของการปรับเปลี่ยนตัวแทน ว่าควรจะทำการวิจัยเพิ่มเติม เพื่อวิเคราะห์สารเคมีตกค้างที่เหลืออยู่ในภาพยนตร์และการโยกย้ายในกรณีวัสดุเหล่านี้ถูกใช้ในการติดต่อโดยตรงกับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวย์โปรตีนเวย์โปรตีนผลพลอยได้จากอุตสาหกรรมชีสเป็นที่รู้จักกันอยู่แล้วในฐานะที่เป็นอุปสรรคที่ดีที่จะออกซิเจนกลิ่นหอมและน้ำมันและสามารถนำมาใช้เป็นวัสดุเคลือบผิวสำหรับการปรับปรุงสถานที่ให้บริการอุปสรรคออกซิเจนของบรรจุภัณฑ์อาหาร (มิลเลอร์และ Krochta 1997 ) ซึมผ่านของออกซิเจนของภาพยนตร์เวย์โปรตีนที่ได้รับรายงานจะต่ำมากและเปรียบกับของพอลิเมอ EVOH ที่สภาวะความชื้นสัมพัทธ์ต่ำหรือกลาง (ฮิวจ์และ Krochta 1994) เมื่อเทียบกับการใช้ในปัจจุบันตัวแทนการปรับขนาดและกาวสี, เวย์โปรตีนอาจจะได้ประโยชน์จาก มันเป็นภาพยนตร์ที่ไม่ละลายน้ำไม่เป็นอันตรายออกจากสารละลายเนื่องจากการก่อตัวของพันธบัตรซัลไฟด์โมเลกุลหลังจากที่สูญเสียสภาพธรรมชาติความร้อน (ฮิวจ์และ Krochta 1994) ดังนั้นเช่นภาพยนตร์เวย์โปรตีนมีโครงสร้างที่เชื่อมโยงระหว่าง
การศึกษาบางอย่างมีการพิจารณาเวย์โปรตีนเป็นสารเคลือบบนกระดาษ ฮันและ Krochta (1999) แสดงให้เห็นว่ากระดาษเวย์โปรตีนเคลือบช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของวัสดุบรรจุภัณฑ์กระดาษโดยการเพิ่มความต้านทานน้ำมันและลดการซึมผ่านไอน้ำ (WVP) ชานและ Krochta (2001) รายงานการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการซึมผ่านของออกซิเจนสำหรับกระดาษแข็งเคลือบด้วยเอทิลแอลกอฮอล์และ undenatured WPI ฮันและ Krochta (2001) การศึกษาการเพิ่มขึ้นของความเงางามและการเพิ่มขึ้นของความต้านทานน้ำมันของกระดาษที่เคลือบด้วย WPI กลอสเพิ่มขึ้นหลังจากการเคลือบ WPI อาจเกิดจากพื้นผิวกระดาษการขึ้นและเรียบเนียนเป็นเนื้อเดียวกัน การเพิ่มขึ้นของความเรียบพื้นผิวและความสม่ำเสมอนอกจากนี้ยังได้รับการแนะนำโดยการวิจัยก่อนหน้านี้ของฮันและ Krochta (1999) Gällstedtและคนอื่น ๆ (2005) แสดงให้เห็นว่า WPI และเวย์โปรตีนเข้มข้น (WPC) เพิ่มความแข็งแรงและความเหนียวของกระดาษ ตรงกันข้ามฮันและ Krochta (2001) รายงานว่าการเคลือบเวย์โปรตีนลดลงความต้านทานแรงดึงของกระดาษเพราะโครงสร้างกระดาษเคลือบมีพลังการทำงานร่วมกันระหว่างเส้นใยเล็กเพราะรบกวนการเคลือบ ชานและ Krochta (2001b) ชี้ให้เห็นว่าการเคลือบ WPI ผลิตค่ามันวาวสูงและมีความเสถียร WPI อาจแทนที่การเคลือบกระดาษแข็งในเชิงพาณิชย์เช่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โพลีไวนิลและ fluorocarbon เป็นไขมันและออกซิเจนอุปสรรคในขณะที่การรักษาสีที่ต้องการและมันวาว ถึงแม้ว่าการเปลี่ยนของที่มีอยู่สูตรเคลือบพอลิเมอสำหรับกระดาษที่มีสูตรสารเคลือบผิวที่สามารถย่อยสลายอาจจะเป็นไปได้โซลูชั่นที่เชื่อถือได้ยังไม่ได้พบ คำถามและปัญหาที่หลายคนยังคงต้องได้รับการแก้ไขก่อนที่จะโพลิเมอร์ชีวภาพสามารถนำมาใช้ในเชิงพาณิชย์แทนโพลิเมอร์สังเคราะห์ คำถามเหล่านี้เกี่ยวข้องกับความต้องการในการเคลือบ biopolymer และพื้นผิวเซลลูโลสเช่นเดียวกับในขั้นตอนการเคลือบ
โปรตีนถั่วเหลืองโดยทั่วไปฟิล์มโปรตีนถั่วเหลืองมีคุณสมบัติทางกลที่ไม่เพียงพอและเป็นอุปสรรคความชื้นไม่ดีเพราะธรรมชาติของน้ำของโปรตีนจากถั่วเหลือง นักวิจัยได้พยายามที่จะปรับปรุงคุณสมบัติของฟิล์มโปรตีนถั่วเหลืองที่มีการใช้งานที่มีศักยภาพที่สำคัญในอุตสาหกรรมอาหารและบรรจุภัณฑ์ (Stuchell และ Krochta 1994 Rangavajhyala และอื่น ๆ 1997; Rhim และอื่น ๆ 1999) มันเป็นที่คาดว่าในประเทศสหรัฐอเมริกาประมาณ 25,000-50,000 ตันของโปรตีนถั่วเหลืองที่ใช้ในการเคลือบกระดาษ (ไมเออร์ 1993) SPI กระดาษเคลือบก็พบว่าที่จะบอกก๊าซและน้ำมันอุปสรรครวมทั้งคุณสมบัติเชิงกลที่เพียงพอสำหรับการขยายอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์อาหาร (สวนสาธารณะและอื่น ๆ 2000) Rhim และคนอื่น ๆ (2006) รายงานว่าน้ำของ paperboards SPI เคลือบสูงกว่าที่ paperboards อัลจิเนตเคลือบ มุมสัมผัสของน้ำบน paperboards อัลจิเนตเคลือบลดลงมากกว่าที่ของคน SPI เคลือบ แต่ต้านทานน้ำ paperboards อัลจิเนตเคลือบ posttreated ด้วยโซลูชั่น CaCl2 ก็เปรียบได้กับคนที่ SPI เคลือบ นักวิจัยเดียวกันนี้ชี้ให้เห็นว่าการเคลือบ SPI cross-linked โดยฟอร์มาลดีไฮด์ posttreatment หรือ composited กับมอนต์มอริลโลไนต์แก้ไขอินทรีย์ได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการลด WVP ของ paperboards เคลือบ เทคนิคการเชื่อมโยงเป็นวิธีการที่น่าสนใจเพื่อเพิ่มคุณสมบัติอุปสรรคกลและไอน้ำของฟิล์มย่อยสลายได้และเคลือบสำหรับการใช้งานบรรจุภัณฑ์อาหาร ใช้กันอย่างแพร่หลายโควาเลนต์ข้ามเชื่อมโยงตัวแทน glutaraldehyde, glyceraldehyde ฟอร์มาลดีไฮด์ gossypol และกรดแทนนิคและแลคติก อย่างไรก็ตามการใช้อาหารของภาพยนตร์ที่ได้รับการเชื่อมโยงข้ามตัวแทนดังกล่าวเป็นที่น่าสงสัยอย่างมาก เนื่องจากความเป็นพิษที่เป็นไปได้ของตัวแทนการปรับเปลี่ยนเหล่านี้การวิจัยต่อไปควรจะทำในการวิเคราะห์สารเคมีตกค้างที่เหลืออยู่ในภาพยนตร์เรื่องนี้และการย้ายถิ่นของพวกเขาในกรณีของวัสดุเหล่านี้ถูกนำมาใช้ในการติดต่อโดยตรงกับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวย์โปรตีนเวย์โปรตีน ผลพลอยได้ของอุตสาหกรรมเนยแข็ง คือรู้จักกันอยู่แล้วเป็นเลิศกั้นออกซิเจน อโรมา และน้ำมัน และสามารถใช้เป็นวัสดุเคลือบเพื่อปรับปรุงคุณสมบัติของบรรจุภัณฑ์อาหารกั้นออกซิเจน ( มิลเลอร์และ krochta 1997 )ออกซิเจนซึมผ่านได้ของฟิล์มโปรตีนเวย์ได้ต่ำมากเมื่อเทียบกับของ evoh พอลิเมอร์ที่สภาวะความชื้นสัมพัทธ์ต่ำ หรือปานกลาง ( แมคฮิวจ์ และ krochta 1994 ) เทียบกับปัจจุบันที่ใช้สารปรับปรุงคุณภาพและกาวสี , เวย์โปรตีนอาจจะมีประโยชน์ มันรูปแบบเหมือนเดิมไม่ละลายน้ำฟิล์มออกจากสารละลายเนื่องจากการก่อตัวของพันธบัตรซัลไฟด์ ( ์หลังจากความร้อนและแมคฮิวจ์ krochta 1994 ) ดังนั้น เช่นเวย์โปรตีนฟิล์มมีโครงสร้าง cross-linked .
บางการศึกษาได้พิจารณา whey โปรตีนที่เคลือบบนกระดาษฮั่น และ krochta ( 1999 ) พบว่าเวย์โปรตีนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของกระดาษเคลือบวัสดุบรรจุภัณฑ์กระดาษโดยการเพิ่มและลดการซึมผ่านของไอน้ำ ทนน้ำมัน ( wvp ) ชาน และ krochta ( 2001a ) รายงานการการซึมผ่านของออกซิเจนให้ใช้กระดาษแข็งเคลือบ และ undenatured WPI .ฮั่น และ krochta ( 2544 ) ได้ศึกษาการเพิ่มเงาและเพิ่มความต้านทานของกระดาษเคลือบด้วยน้ำมันต่ำกว่า . เพิ่มเงาหลังการเคลือบ WPI อาจเกิดจากผิวกระดาษเป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้น และเรียบเนียน การเพิ่มขึ้นของพื้นผิวเรียบและกลมกลืนเหมาะสมด้วย โดยงานวิจัยของ ฮัน และ krochta ( 1999 )กรัมและ llstedt และอื่น ๆ ( 2005 ) พบว่าเวย์โปรตีน WPI และ สมาธิ ( WPC ) เพิ่มความแข็งแรงและความทนทานของกระดาษ ในทางกลับกัน ฮั่น และ krochta ( 2001 ) ได้รายงานว่า การเคลือบ เวย์โปรตีนลดลง ค่าความแข็งแรงดึงของกระดาษ เพราะโครงสร้างกระดาษเคลือบมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างเส้นใยขนาดเล็กแรงเพราะติดขัดเคลือบชาน และ krochta ( 2001b ) ชี้ให้เห็นว่าเคลือบ WPI ผลิตสูงและมีเงา ค่า WPI จะแทนที่กระดาษแข็งเคลือบเชิงพาณิชย์ เช่น พอลิไวนิลแอลกอฮอล์ และ fluorocarbon เป็นไขมันและอุปสรรคออกซิเจนในขณะที่รักษาสีที่พึงประสงค์และเงา แม้ว่า แทนของเดิมที่เคลือบด้วยโพลิเมอร์ย่อยสลายกระดาษกับสูตรเคลือบสูตรที่อาจเป็นไปได้โซลูชั่นที่เชื่อถือได้ยังไม่พบ คำถามมากมายและปัญหายังคงต้องได้รับการแก้ไขก่อนที่โปรตีนสามารถเพิ่มใช้แทนพอลิเมอร์สังเคราะห์ คำถามนี้เกี่ยวกับความต้องการในแบบเคลือบ และเซลลูโลส พื้นผิว ตลอดจนในกระบวนการเคลือบ
โปรตีนถั่วเหลืองทั่วไปโปรตีนถั่วเหลืองภาพยนตร์เชิงกลไม่เพียงพอและอุปสรรคความชื้นไม่ดี เพราะธรรมชาติของน้ำ โปรตีนถั่วเหลือง นักวิจัยได้พยายามที่จะปรับปรุงคุณสมบัติของฟิล์มโปรตีนถั่วเหลืองที่มีศักยภาพที่สำคัญในอาหารและบรรจุภัณฑ์อุตสาหกรรม ( stuchell และ krochta 1994 ; rangavajhyala และคนอื่น ๆและคนอื่น ๆในปี 1997 ; rhim )มันคือประมาณว่าในสหรัฐอเมริกา ประมาณ 25 , 000 ถึง 50 , 000 ตันของโปรตีนถั่วเหลืองที่ใช้ในการเคลือบกระดาษ ( Myers 1993 ) กระดาษเคลือบ SPI พบแจกจ่ายก๊าซและน้ำมันแพง ตลอดจนคุณสมบัติที่เพียงพอสำหรับการขยายอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์อาหาร ( สวนสาธารณะและคนอื่น 2000 )rhim และอื่น ๆ ( 2549 ) รายงานว่าน้ำความต้านทานของ paperboards เคลือบ SPI จะสูงกว่าของ paperboards เคลือบอัล . มุมสัมผัสของน้ำบนเนตเคลือบ paperboards ลดลงมากขึ้นกว่าที่ของกระดูกสันหลังที่เคลือบอยู่ อย่างไรก็ตาม การต้านทานน้ำของอัล paperboards posttreated เคลือบด้วยสารละลาย CaCl2 เปรียบได้กับ SPI ที่เคลือบอยู่นักวิจัยเหล่านี้เดียวกันพบว่าเชื่อมโยงโดยฟอร์มาลดีไฮด์หรือ SPI เคลือบรักษา composited ด้วยมอนต์มอริลโลไนต์อินทรีย์แก้ไขให้ผลในการลด wvp เคลือบ paperboards . โดยเทคนิคโมเลกุลเป็นวิธีที่น่าสนใจเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพเครื่องกลและไอน้ำ Barrier คุณสมบัติของฟิล์มย่อยสลายได้ และเคลือบสำหรับงานบรรจุภัณฑ์อาหารใช้บ่อยโมเลกุลโคเวเลนต์ตัวแทน glutaraldehyde กลีเซอรัลดีไฮด์ที่ใช้กากเมล็ดฝ้าย , , , แทนนิค และกรดแลคติก . อย่างไรก็ตาม การใช้อาหารของภาพยนตร์ที่ได้รับการรักษาด้วย เช่น เมื่อตัวแทนเป็นที่น่าสงสัยอย่างมาก เนื่องจากความเป็นพิษที่เป็นไปได้เหล่านี้ปรับเปลี่ยนตัวแทนการวิจัยครั้งต่อไปควรทำวิเคราะห์สารเคมีตกค้างที่เหลืออยู่ในฟิล์มและการย้ายถิ่นของพวกเขาในกรณีของวัสดุเหล่านี้ถูกใช้ในการติดต่อโดยตรงกับอาหาร