In IPCC’s assessment reports, mitig

In IPCC’s assessment reports, mitigation is the subject ofWGIII, to which
readers are referred for comprehensive information about options and
strategies for reducing GHG emissions and increasing GHG uptakes by
the Earth system. For this chapter, the issue is how climate change | Considering Geoengineering Responses
If climate change mitigation is not sufficiently successful, policymakers may be faced with demands to find further ways to reduce
climate change and its effects.
Such options include intentional large-scale interventions in the Earth system either to reduce the amount of absorbed solar energy
in the climate system or to increase the uptake of carbon dioxide (CO2) from the atmosphere (see Glossary). An example of the
former is to inject sulfates into the stratosphere. Examples of the latter include facilities to scrub CO2 from the air and chemical
interventions to increase uptakes by oceans, soil, or biomass (UK Royal Society, 2009;WGIII AR5 Chapter 6;WGI AR5 Chapters 6, 7;
see also Chapter 19).
Discussions of geoengineering have only recently become an active area of discourse in science, despite a longer history of efforts to
modify climate (Schneider, 1996, 2008; Keith, 2000; Crutzen, 2006). Many of the possible options are known to be technically feasible,
but their costs, effectiveness, and side effects are exceedingly poorly understood (National Research Council, 2010b; Goes et al.,
2011; MacCracken, 2011; Vaughan and Lenten, 2011). For example, some interventions in the atmosphere might not be unacceptably
expensive in terms of direct costs, but they might affect the behavior of such Earth system processes as the Asian monsoons (Robock
et al., 2008; Brovkin et al., 2009). Some interventions to increase carbon uptakes, such as scrubbing CO2 from the Earth’s atmosphere,
might be socially acceptable but economically very expensive. Moreover, it is possible that optimism about geoengineering options
might invite complacency regarding mitigation efforts.
In any case, implications for sustainable development are largely unknown. Even though some views have been expressed that
geoengineering is needed now to avoid irreversible impact such as the loss of biodiversity (while many governments have not begun
to consider it at all), several countries consider it a research priority rather than a current decision-making option (National Research
Council, 2010b). The challenge is to understand what geoengineering options would do to moderate global climate change and also
to understand what their ancillary effects and risks might be. This would allow policymakers in the future to respond if severe
disruptions appear and, as a result, there is a need to consider rather dramatic technology alternatives. Some observers propose that
research efforts should include limited experiments with geoengineering options, but agreement has not been reached about criteria
for determining what experiments are appropriate or ethical (Chapter 19.5.4;WGIII AR5 Chapter 3.3.7; Blackstock and Long, 2010;
Gardiner, 2010). mitigation relates to sustainable development, which was addressed
by WGII AR4 Chapter 12 (IPCC, 2007a) and is also the focus of WGIII
AR5 Chapter 4, including attention to equity issues.
In general terms, mitigation is recognized to be important for sustainable
development in two ways (Riahi, 2000). First, it reduces the rate and
magnitude of climate change, which reduces climate-related stresses
on sustainable development, including effects of extreme weather and
climate events (Washington et al., 2009; Lenton, 2011b; IPCC, 2012;see
also Section 20.2; Box 20-1). But recent observations of the rate of
increase in global carbon dioxide emissions (e.g., Peters et al., 2013)
suggest that the challenge of stabilizing concentrations is growing (for
further information about international accords, national pledges and
inventory reports, and continuing negotiations, along with summaries
of current and projected progress with mitigation, see WGIII AR5).
Second, trajectories for technological and institutional change to reduce
net GHG emissions interact with development pathways. In some cases,
national pledges to achieve mitigation targets (e.g., Figure 20-1) may be
congruent with sustainable development in urban settings,such as green
growth strategies that reduce local and regional air pollution, enhancing
prospects for multilevel governance and integrated management of
resources, and encouraging broader participation in development
processes (Lebel, 2005; Seto et al., 2010). In other cases,such effects as
higher energy prices associated with transitions from fossil fuels to
renewable energy sources have the potential to have adverse effects
on local and regional economic and social development (IPCC, 2011,
Chapter 9).
The challenge forclimate-resilient pathways is to identify and implement
mixes of technological and governance options that reduce net carbon
emissions and at the same time support sustainable economic and
social growth in a context where rising demands for economic and social
development need to be combined with technology transitions without
disrupting the development process. For example, strategies such as
increasing carbon uptakes and decreasing carbon losses in the soilthrough better agricultural management practices—which can reduce
net emissions—can improve soil water storage capacity. Practices such
as conservation tillage can also increase water retention in drought
conditions and help to sequester carbon in soils (Halsnaes et al., 2008).
In many cases, however, this challenge remains very difficult to meet.
Mitigation and development also interact in a third way in that different
groups and countries’ abilities to implement mitigation critically depends
on their “mitigative capacity” (Yohe, 2001): their “ability to reduce
anthropogenic greenhouse gas emissions or enhance natural sinks” and
the “skills, competencies, fitness, and proficiencies that a country has
attained which can contribute to GHG emissions mitigation” (Winkler
et al., 2007). Here, many of the determinants of mitigative capacity are
fundamentally shaped by different countries’ levels of development,
including their current level of emissions; their stock of human, financial,
and technological capital, such as the ability to pay for mitigation; the
magnitude and cost of available abatement opportunities; the regulatory
effectiveness and market rules; the education and skills base; the suite
of mitigation technologies available; the ability to absorb new
technologies; and the level of infrastructure development

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรายงานการประเมินของ IPCC บรรเทาสาธารณภัยเป็น ofWGIII เรื่อง ที่เรียกว่าอ่านข้อมูลครอบคลุมเกี่ยวกับตัวเลือก และกลยุทธ์ การลดการปล่อยก๊าซ GHG เพิ่มปริมาณ uptakes โดยระบบโลก สำหรับบทนี้ ปัญหาก็คือ ว่าการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ | พิจารณาตอบ Geoengineeringถ้าไม่ประสบความสำเร็จพอลดปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ผู้กำหนดนโยบายอาจต้องเผชิญหน้ากับความต้องการในการค้นหาเพิ่มเติมวิธีลดเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบตัวเลือกเช่นรวมงานตกขนาดใหญ่ในระบบโลกอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อลดการดูดซึมพลังงานแสงอาทิตย์ในระบบสภาพอากาศ หรือ เพื่อเพิ่มการดูดซับของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) จากบรรยากาศ (ดูศัพท์) ตัวอย่างของการอดีตจะฉีด sulfates เป็น stratosphere อย่างหลังมีสิ่งอำนวยความสะดวกการขัด CO2 จากอากาศและสารเคมีการแทรกแซงเพื่อเพิ่ม uptakes โดยมหาสมุทร ดิน หรือชีวมวล (UK รอยัลโซไซตี้ 2009WGIII AR5 บท 6WGI AR5 บทที่ 6, 7โปรดดูบทที่ 19)สนทนา geoengineering เท่านั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้กลายเป็น วาทกรรมในวิทยาศาสตร์ แม้มีประวัติความยาวพื้นที่ใช้งานปรับเปลี่ยนสภาพภูมิอากาศ (ชไนเดอร์ 1996, 2008 คีธ 2000 Crutzen, 2006) หลายตัวเลือกสามารถทราบว่าเป็นไปได้ทางเทคนิคแต่ต้นทุนของพวกเขา ประสิทธิผล และผลข้างเคียงไม่ดีไปเข้าใจ (สภาวิจัยแห่งชาติ 2010b ไป et al.,2011 MacCracken, 2011 วอห์น และ Lenten, 2011) ตัวอย่าง การแทรกแซงบางในบรรยากาศอาจไม่ unacceptablyแพงในแง่ของต้นทุนทางตรง แต่พวกเขาอาจส่งผลกระทบต่อการทำงานของกระบวนการเช่นระบบโลกเป็นมรสุมเอเชีย (Robockร้อยเอ็ด al., 2008 Brovkin et al., 2009) บางงานวิจัยการเพิ่มคาร์บอน uptakes เช่นขัด CO2 จากบรรยากาศของโลกอาจจะมีราคาแพงอย่างมาก แต่สังคมยอมรับ นอกจากนี้ มันเป็นไปได้ที่มองในแง่ดีเกี่ยวกับ geoengineering ตัวเลือกอาจเชิญ complacency เกี่ยวกับความพยายามบรรเทาสาธารณภัยผลการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นส่วนใหญ่ไม่รู้จัก แม้ว่า บางมุมมองได้แสดงที่geoengineering จำเป็นตอนนี้เพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบให้เช่นการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ (ขณะที่หลายรัฐบาลไม่ได้เริ่มการพิจารณาทั้งหมด), หลายประเทศพิจารณาระดับความสำคัญของงานวิจัยมากกว่าที่เป็นตัวเลือกตัดสินใจปัจจุบัน (วิจัยแห่งชาติมนตรี 2010b) ความท้าทายคือการ เข้าใจสิ่ง geoengineering ตัวทำการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกปานกลางและรู้ ความเสี่ยงและลักษณะพิเศษของพวกเขาอาจจะ นี้จะช่วยให้ผู้กำหนดนโยบายในอนาคตสำหรับการตอบสนองถ้ารุนแรงหยุดชะงักปรากฏ และ ดังนั้น มีความต้องการทางเทคโนโลยีเป็นอย่างมาก ผู้สังเกตการณ์บางอย่างเสนอที่ความพยายามวิจัยควรรวมทดลองจำกัดด้วย geoengineering แต่ไม่ถึงข้อตกลงเกี่ยวกับเงื่อนไขสำหรับการกำหนดสิ่งทดลองเหมาะสม หรือจริยธรรม (บท 19.5.4WGIII AR5 บท 3.3.7 Blackstock และลอง 2010Gardiner, 2010) บรรเทาสาธารณภัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืน ที่มีอยู่โดย WGII AR4 บทที่ 12 (IPCC, 2007a) และยังเป็นจุดสำคัญของ WGIIIAR5 บท 4 รวมทั้งความสนใจไปรับในข้อตกลง บรรเทาสาธารณภัยรับรู้เป็นสิ่งสำคัญอย่างยั่งยืนการพัฒนาในสองวิธี (Riahi, 2000) ครั้งแรก ลดอัตรา และขนาดของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ซึ่งลดความเครียดที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศพัฒนาอย่างยั่งยืน รวมทั้งผลกระทบของอากาศมาก และเหตุการณ์ภูมิอากาศ (วอชิงตัน et al., 2009 Lenton, 2011b IPCC, 2012 ดูนอกจากนี้ส่วน 20.2 กล่อง 20 - 1) ข้อสังเกตอัตราแต่ล่าสุดเพิ่มการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทั่วโลก (เช่น Peters et al., 2013)แนะนำว่า ความท้าทายของ stabilizing ความเข้มข้นเพิ่มขึ้น (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ accords นานาชาติ คำมั่นสัญญาแห่งชาติ และรายงานสินค้าคงคลัง และการเจรจาต่อเนื่อง พร้อมสรุปของความคืบหน้าปัจจุบัน และคาดการณ์กับบรรเทาสาธารณภัย ดู WGIII AR5)Trajectories สอง การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี และสถาบันเพื่อลดการปล่อย GHG สุทธิโต้ตอบกับหลักการพัฒนา ในบางกรณีคำมั่นสัญญาแห่งชาติเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการลด (เช่น รูป 20 - 1) อาจแผงที่ มีการพัฒนาอย่างยั่งยืนในการตั้งค่าเมือง เช่นสีเขียวกลยุทธ์การเติบโตที่ลดมลพิษทางอากาศในท้องถิ่น และภูมิภาค เพิ่มในหลายระดับและบูรณาการของทรัพยากร และร่วมให้กำลังใจกว้างในการพัฒนากระบวนการ (Lebel, 2005 ไค et al., 2010) ในกรณีอื่น ๆ ลักษณะพิเศษดังกล่าวเป็นราคาพลังงานที่สูงขึ้นที่สัมพันธ์กับช่วงการเปลี่ยนภาพจากเชื้อเพลิงฟอสซิลเพื่อแหล่งพลังงานหมุนเวียนอาจมีผลข้างเคียงในท้องถิ่น และภูมิภาคพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคม (IPCC, 2011บทที่ 9)มนต์ forclimate ยืดหยุ่นความท้าทายคือการ ระบุ และดำเนินการออกแบบผสมผสานของเทคโนโลยี และตัวเลือกการกำกับดูแลกิจการที่ลดคาร์บอนสุทธิปล่อย และสนับสนุนขณะเดียวกันอย่างยั่งยืนทางเศรษฐกิจ และเจริญเติบโตทางสังคมในบริบทที่ไรซิ่งต้องการเศรษฐกิจ และสังคมการพัฒนาจำเป็นต้องใช้ร่วมกับเทคโนโลยีช่วงการเปลี่ยนภาพได้โดยไม่ต้องอาจรบกวนกระบวนการพัฒนา ตัวอย่าง กลยุทธ์เช่นuptakes คาร์บอนเพิ่มขึ้น และลดการสูญเสียคาร์บอนใน soilthrough ดีกว่าวิธีบริหารจัดการเกษตร — ซึ่งสามารถลดสุทธิปล่อยก๊าซซึ่งสามารถปรับปรุงดินน้ำจุได้ ปฏิบัติดังกล่าวเป็นอนุรักษ์ tillage ยังสามารถเพิ่มการเก็บรักษาน้ำในภัยแล้งเงื่อนไขและวิธีการ sequester คาร์บอนในดินเนื้อปูน (Halsnaes et al., 2008)ในหลายกรณี อย่างไรก็ตาม ความท้าทายนี้ยังคงยากที่จะตอบสนองและการพัฒนาสามารถโต้ตอบในวิธีสามในที่แตกต่างกันกลุ่มและความสามารถของประเทศเพื่อใช้ลดเหลือขึ้นใน "mitigative ความ" (Yohe, 2001): "ความสามารถในการลดเรือนกระจกมาของมนุษย์ปล่อยก๊าซ หรือเพิ่มอ่างธรรมชาติ" และ"ทักษะ ความสามารถ ฟิตเนส และ proficiencies ที่ประเทศบรรลุซึ่งสามารถนำไปสู่การลดการปล่อยก๊าซ GHG" (Winklerร้อยเอ็ด al., 2007) ดีเทอร์มิแนนต์ของ mitigative มากมายนี่รูปพื้นฐาน โดยระดับต่างประเทศพัฒนารวมถึงระดับปัจจุบันของปล่อย หุ้นของมนุษย์ การเงินและเทคโนโลยีเมือง หลวง เช่นความสามารถในการจ่ายสำหรับบรรเทาสาธารณภัย ที่ขนาดและต้นทุนลดหย่อนมีโอกาส การกำกับดูแลประสิทธิผลและตลาดกฎ การศึกษาและทักษะพื้นฐาน เดอะสวีทเทคโนโลยีบรรเทาสาธารณภัยว่าง ความสามารถในการดูดซับใหม่เทคโนโลยี และระดับของการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรายงานการประเมินของ IPCC บรรเทาเป็นเรื่อง ofWGIII เพื่อที่
ผู้อ่านจะเรียกว่าสำหรับข้อมูลที่ครอบคลุมเกี่ยวกับตัวเลือกและ
กลยุทธ์สำหรับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและเพิ่ม uptakes ก๊าซเรือนกระจกโดย
ระบบโลก สำหรับบทนี้ปัญหาก็คือว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ | พิจารณาคำตอบ Geoengineering
หากการบรรเทาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่ไม่ประสบความสำเร็จพอสมควรกำหนดนโยบายอาจจะต้องเผชิญกับความต้องการที่จะหาวิธีที่จะลดต่อไป
. การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบของมัน
ตัวเลือกดังกล่าวรวมถึงการแทรกแซงขนาดใหญ่เจตนาใน ระบบโลกอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะลดปริมาณของพลังงานแสงอาทิตย์ดูดซึม
ในระบบภูมิอากาศหรือเพื่อเพิ่มการดูดซึมของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) จากบรรยากาศ (ดูภาคผนวก) ตัวอย่างของ
อดีตคือการฉีดเข้าไปในชั้นบรรยากาศ stratosphere ซัลเฟต ตัวอย่างของหลังรวมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกในการขัด CO2 จากอากาศและสารเคมี
การแทรกแซงเพื่อเพิ่ม uptakes ด้วยมหาสมุทรดินหรือชีวมวล (สหราชอาณาจักรราชสมาคม 2009; WGIII AR5 บทที่ 6; WGI AR5 บทที่ 6, 7;
ดูในบทที่ 19)
การสนทนาของ geoengineering ได้กลายเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้พื้นที่ที่ใช้งานของวาทกรรมในวิทยาศาสตร์แม้จะมีประวัติความเป็นมานานของความพยายามที่จะ
ปรับเปลี่ยนสภาพภูมิอากาศ (ชไนเดอ 1996, 2008; คี ธ 2000; Crutzen 2006) หลายตัวเลือกที่เป็นไปได้เป็นที่รู้จักกันจะเป็นไปได้ในทางเทคนิค
แต่ค่าใช้จ่ายของพวกเขาประสิทธิผลและผลข้างเคียงที่มีความเข้าใจไม่ดีเหลือเกิน (สภาวิจัยแห่งชาติ, 2010b; Goes, et al.
2011; MacCracken, 2011; วอห์นและถือบวช 2011) ยกตัวอย่างเช่นการแทรกแซงบางอย่างในบรรยากาศที่อาจจะไม่ได้อย่างไม่น่า
มีราคาแพงในแง่ของค่าใช้จ่ายโดยตรง แต่พวกเขาอาจจะส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของกระบวนการของระบบโลกเช่นเอเชียมรสุม (Robock
et al, 2008;.. brovkin et al, 2009) การแทรกแซงบางอย่างเพื่อเพิ่ม uptakes คาร์บอนเช่นขัด CO2 จากบรรยากาศของโลก
อาจจะเป็นที่ยอมรับของสังคมเศรษฐกิจ แต่มีราคาแพงมาก นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่ามองในแง่ดีเกี่ยวกับตัวเลือก geoengineering
อาจจะเชิญความพึงพอใจเกี่ยวกับความพยายามในการบรรเทาผลกระทบ.
ในกรณีใด ๆ ผลกระทบต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นที่รู้จักส่วนใหญ่ แม้ว่าบางมุมมองที่ได้รับการแสดงที่
geoengineering เป็นสิ่งจำเป็นในขณะนี้เพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบกลับไม่ได้เช่นการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ (ในขณะที่รัฐบาลในหลายประเทศยังไม่ได้เริ่ม
ที่จะต้องพิจารณามันเลย) หลายประเทศคิดว่ามันเป็นความสำคัญการวิจัยมากกว่าการตัดสินใจในปัจจุบัน ตัวเลือก (วิจัยแห่งชาติ
สภา 2010b) ความท้าทายคือการเข้าใจในสิ่งที่ตัวเลือก geoengineering จะทำอย่างไรถึงปานกลางเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของโลกและยัง
จะเข้าใจสิ่งที่ผลกระทบเสริมของพวกเขาและความเสี่ยงที่อาจจะมี นี้จะช่วยให้ผู้กำหนดนโยบายในอนาคตเพื่อตอบสนองถ้ารุนแรง
หยุดชะงักปรากฏและเป็นผลให้มีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาทางเลือกที่ค่อนข้างเทคโนโลยีที่น่าทึ่ง นักสังเกตการณ์บางคนเสนอว่า
การวิจัยควรมีการทดลองที่มีตัวเลือก จำกัด geoengineering แต่สัญญายังไม่ได้รับถึงเกี่ยวกับหลักเกณฑ์
ในการกำหนดสิ่งที่ทดลองมีความเหมาะสมหรือจริยธรรม (บทที่ 19.5.4; WGIII AR5 บทที่ 3.3.7; Blackstock และยาว, 2010;
การ์ดิเนอ , 2010) บรรเทาผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืนซึ่งได้รับการแก้ไข
โดย WGII AR4 บทที่ 12 (IPCC, 2007A) และยังเป็นจุดเน้นของการ WGIII
AR5 บทที่ 4 รวมถึงการให้ความสนใจกับปัญหาของผู้ถือหุ้น.
ในแง่ทั่วไปการบรรเทาผลกระทบได้รับการยอมรับว่ามีความสำคัญสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน
ในการพัฒนา สองวิธี (Riahi, 2000) ก่อนจะช่วยลดอัตราและ
ขนาดของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศซึ่งจะช่วยลดความเครียดที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศที่
มีต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนรวมทั้งผลกระทบจากสภาพอากาศที่รุนแรงและ
เหตุการณ์สภาพภูมิอากาศ (วอชิงตัน et al, 2009;. Lenton, 2011b; IPCC, 2012 ดู
ยังมาตรา 20.2 ; PO 20-1) แต่ข้อสังเกตที่ผ่านมาอัตราการ
เพิ่มขึ้นในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทั่วโลก (เช่นปีเตอร์ส et al., 2013)
แสดงให้เห็นว่าความท้าทายของความเข้มข้นของการรักษาเสถียรภาพการเติบโต (สำหรับ
ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสนธิสัญญาระหว่างประเทศคำมั่นสัญญาในระดับชาติและ
รายงานสินค้าคงคลังและการเจรจาอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับบทสรุป
ในปัจจุบันและที่คาดการณ์ความคืบหน้ากับการบรรเทาผลกระทบให้ดู WGIII AR5).
สองลูกทีมสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและสถาบันที่จะลดการ
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิโต้ตอบกับทางเดินการพัฒนา ในบางกรณี
คำมั่นสัญญาแห่งชาติเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการบรรเทาผลกระทบ (เช่นรูปที่ 20-1) อาจจะ
สอดคล้องกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนในการตั้งค่าในเมืองเช่นสีเขียว
กลยุทธ์การเติบโตที่ลดมลพิษทางอากาศในภูมิภาคและท้องถิ่น, การเสริมสร้าง
โอกาสในการกำกับดูแลและการจัดการหลายแบบบูรณาการ
ทรัพยากรและการส่งเสริมการมีส่วนร่วมในวงกว้างในการพัฒนา
กระบวนการ (Lebel,. 2005; Seto et al, 2010) ในกรณีอื่น ๆ ผลเช่น
ราคาพลังงานที่สูงขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนจากเชื้อเพลิงฟอสซิลเพื่อ
แหล่งพลังงานหมุนเวียนที่มีศักยภาพที่จะมีผลกระทบ
ต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมท้องถิ่นและภูมิภาค (IPCC, 2011,
บทที่ 9).
ความท้าทายทางเดิน forclimate ยืดหยุ่น คือการระบุและใช้
สูตรของตัวเลือกทางด้านเทคโนโลยีและการกำกับดูแลที่ช่วยลดคาร์บอนสุทธิ
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการสนับสนุนในเวลาเดียวกันทางเศรษฐกิจและการพัฒนาอย่างยั่งยืน
การเจริญเติบโตทางสังคมในบริบทที่ต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับเศรษฐกิจและสังคม
การพัฒนาจะต้องมีการทำงานร่วมกันที่มีการเปลี่ยนเทคโนโลยีโดยไม่ต้อง
หยุดกระบวนการพัฒนา . ตัวอย่างเช่นกลยุทธ์เช่น
การเพิ่ม uptakes คาร์บอนและลดการสูญเสียคาร์บอนใน soilthrough ดีกว่าการปฏิบัติซึ่งการจัดการการเกษตรสามารถลดการ
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิสามารถเพิ่มความจุเก็บกักน้ำของดิน การปฏิบัติดังกล่าว
เป็นดินแบบอนุรักษ์ยังสามารถเพิ่มการกักเก็บน้ำในฤดูแล้ง
เงื่อนไขและช่วยในการยึดทรัพย์คาร์บอนในดิน (Halsnæs et al., 2008).
ในหลายกรณี แต่ความท้าทายนี้ยังคงเป็นเรื่องยากมากที่จะตอบสนอง.
บรรเทาสาธารณภัยและการพัฒนายังโต้ตอบใน วิธีที่สามที่แตกต่างกันใน
กลุ่มและความสามารถของประเทศในการดำเนินการบรรเทาผลกระทบอย่างยิ่งขึ้น
ได้ด้วย "ความจุบรรเทาผลกระทบ" (Yohe, 2001): "ความสามารถของพวกเขาที่จะลด
การปล่อยก๊าซเรือนกระจกของมนุษย์หรือเพิ่มอ่างล้างมือธรรมชาติ "และ
"ทักษะความสามารถ, ฟิตเนส, และความช่ำชองที่ประเทศได้
บรรลุซึ่งสามารถนำไปสู่การปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดผลกระทบ "(เคลอร์
et al., 2007) ที่นี่หลายปัจจัยของความจุบรรเทาผลกระทบจะ
มีรูปทรงพื้นฐานระดับประเทศที่แตกต่างกันของการพัฒนา
รวมถึงระดับปัจจุบันของพวกเขาของการปล่อย; หุ้นของพวกเขาจากมนุษย์การเงิน
และทุนทางเทคโนโลยีเช่นความสามารถที่จะจ่ายสำหรับการบรรเทา;
ขนาดและค่าใช้จ่ายในการลดโอกาสที่พร้อมให้บริการ การกำกับดูแล
ที่มีประสิทธิภาพและกฎระเบียบของตลาด ฐานศึกษาและทักษะ; ชุด
ของเทคโนโลยีการลดใช้ได้; ความสามารถในการดูดซับใหม่
เทคโนโลยี; และระดับของการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน