How do these processes of fear cond

How do these processes of fear conditioning and fear extinction work? Why is it that with very severe USs, some individuals are burdened by fear and anxiety for decades? The goal of this review is to examine the underlying mechanisms and neurocircuitry of fear conditioning and extinction, as well as to explore how these processes can inform our understanding of anxiety disorders such as posttraumatic stress disorder (PTSD). We will first discuss fear conditioning and extinction in rodents, and then in healthy humans. Finally, we’ll discuss fear conditioning and extinction in individuals with PTSD and other anxiety disorders, with an empha- sis on how extinction learning relates to treatment.
2. Fear conditioning in rodents
When rodents sense danger, one species-specific behavioral response is to freeze all movement in order to avoid detection by predators. Rodent fear conditioning and extinction studies typically use a foot shock as the US. The fear response is operation- alized as the percentage of time a rodent spends engaging in freez- ing behavior. When a light or tone (CS) repeatedly predicts a foot shock (US) delivered through an electrified metal cage floor, rodents are conditioned to make a CS–US association. Thus, the presence of the CS subsequently triggers freezing, which becomes the CR. Furthermore, when a rodent experiences an aversive US such as shock in a certain context, subsequent re-exposure to that context can cause freezing behavior, even if the shock has not been paired with a discrete CS such as a light or tone. This type of Pav- lovian fear conditioning is known as contextual fear conditioning (Rudy, Huff, & Matus-Amat, 2004). When a rodent experiences a sudden loud noise it will startle before freezing, but if that sudden loud noise occurs during the presentation of a danger-associated cue such as a CS or a conditioning context, the startle reflex will be larger. This is known as a fear-potentiated startle and is another commonly used CR (Davis, 2001, chap. 8). The fear-potentiated startle paradigm is advantageous for translational research because it is not species-specific.
Researchers can link conditioned behaviors such as freezing or fear-potentiated startle to brain activity or other fear-based phys- iological measures. With this simple fear conditioning model, the neurocircuitry of fear learning and extinction has been well delin- eated (reviewed in more detail in this issue and also Johnson, McGuire, Lazarus, & Palmer, 2012; LeDoux, 2000; Maren, 2001; Rudy, 2008). Here, we will briefly review the neurocircuitry in- volved in fear conditioning and extinction in rodents (see Fig. 1).
The sensory experiences of the CS and US are processed in the thalamus and somatosensory cortex, as are other sensory experi- ences. This information reaches the lateral amygdala via one of two routes. A ‘‘cortical pathway’’ relays detailed sensory informa- tion through the thalamus to the neocortex and hippocampus before integration and evaluation in the lateral amygdala. How- ever, another pathway forgoes the neocortex in the service of reaction speed. This faster ‘‘subcortical pathway’’ projects a rudimentary sensory representation directly from thalamus to the lateral and central nuclei of the amygdala. The binding together of a conditioned CS–US association is supported by the lateral nu- cleus of the amygdala, which then projects to the central amygdala, triggering autonomic and behavioral responses such as freezing (Blair, Schafe, Bauer, Rodrigues, & LeDoux, 2001; Pitkanen, 2000)
and fear-potentiated startle (Campeau & Davis, 1995). The amyg- dala is part of a broader neurocircuitry that supports and modu- lates this process.
Conditioning and extinction of rodent freezing behavior are both modulated by medial prefrontal cortex (mPFC) structures. The more dorsal prelimbic cortex of the rodent is associated with the expression of conditioned fear (Burgos-Robles, Vidal-Gonzalez, & Quirk, 2009). The prelimbic cortex acts as a fear response ‘‘accel- erator’’ during conditioning, while the more ventral infralimbic cortex acts as ‘‘brakes’’ during extinction. The infralimbic cortex is necessary for fear conditioning responses to context (Resstel, Joca, Guimarães, & Corrêa, 2006), probably due to its connectivity to hippocampus and amygdala (Bouton, Westbrook, Corcoran, & Maren, 2006; Maren, Phan, & Liberzon, 2013).
The hippocampus serves the function of binding together the disparate sensory and interoceptive elements that form a context into one conjunctive representation (Rudy & O’Reilly, 2001). The rodent hippocampus has connections with both prelimbic and infralimbic cortex and thus provides contextual modulation over fear responses. Furthermore, during exploration of the environ- ment, the hippocampus, along with associated medial temporal cortex, serves as a functional comparator of present and past (stored) experience (VanElzakker, Fevurly, Breindel, & Spencer, 2008). As such, it is vital to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทำงานกระบวนการเหล่านี้ของการสูญเสียปรับและกลัวกลัว ทำไมจึงว่า กับ USs รุนแรงมาก บางคนมีภาระ โดยความกลัวและความวิตกกังวลสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา เป้าหมายของรีวิวนี้คือการ ตรวจสอบกลไกพื้นฐานและ neurocircuitry ของปรับความกลัวและสูญเสีย เช่นเพื่อสำรวจวิธีการกระบวนการเหล่านี้สามารถแจ้งความเข้าใจของโรควิตกกังวลเช่นโรคเครียดที่สะเทือนใจ (PTSD) ครั้งแรกเราจะหารือปรับกลัวและสูญพันธุ์ ในหนู แล้ว ในมนุษย์ที่มีสุขภาพดี ในที่สุด เราจะหารือปรับกลัวและสูญพันธุ์ในบุคคลที่มีพล็อตและโรควิตกกังวลอื่น ๆ กับการ sis empha บนวิธีการสูญเสียการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องกับการรักษา2. ปรับกลัวหนูเมื่อหนูรู้สึกอันตราย ตอบสนองพฤติกรรมสายหนึ่งเป็นการ ตรึงการเคลื่อนไหวทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับ โดยล่า ศึกษาปรับและสูญเสียความกลัวหนูจะใช้การกระแทกเท้าเป็นสหรัฐอเมริกา การตอบสนองความกลัวจะ alized การดำเนินการเป็นเปอร์เซ็นต์ของเวลาหนูใช้ในลักษณะการทำงานอิสระ-ing เมื่อมีแสงหรือเสียง (CS) ซ้ำ ๆ ทำนายเท้ากระแทก (สหรัฐอเมริกา) ถูกส่งผ่านเป็นพื้นกรงโลหะไฟฟ้า หนูกำลังปรับอากาศจะทำให้ความสัมพันธ์ของ CS – สหรัฐอเมริกา ดังนั้น การปรากฏตัวของ CS ทริกเกอร์มาแช่แข็ง ซึ่งกลายเป็น CR นอกจากนี้ เมื่อจ้อนประสบการ aversive เราเช่นช็อกในบริบทบางอย่าง การ re-สัมผัสกับบริบทที่สามารถทำให้พฤติกรรมแช่แข็ง แม้ช็อตมีการจับคู่กับ CS แยกกันเช่นแสงหรือเสียง ชนิดนี้ว่า lovian กลัวปรับเป็นบริบทกลัวปรับ (Rudy, Huff, & Matus- อมาตย์ 2004) เมื่อมีเสียงดังฉับพลันประสบจ้อน มันจะ startle ก่อนแช่แข็ง แต่ถ้าเสียงดังฉับพลันที่เกิดขึ้นระหว่างการนำเสนอของสัญลักษณ์อันตรายที่เกี่ยวข้องเช่นแบบ CS หรือบริบทของการปรับ สะท้อน startle จะมีขนาดใหญ่ นี้เรียกว่า startle เป็นความกลัวที่ได้รับการเสริมฤทธิ์ และเป็นอื่นใช้ CR (เดวิส 2001, chap. 8) กระบวนทัศน์ความกลัวที่ได้รับการเสริมฤทธิ์ startle เป็นประโยชน์ไทหมิงวิจัยเนื่องจากไม่มีสายนักวิจัยสามารถเชื่อมโยงปรับพฤติกรรมเช่น startle แช่แข็ง หรือความกลัวที่ได้รับการเสริมฤทธิ์กับสมองหรือมาตรการอื่นกลัวมีอยู่จริง iological รุ่นนี้ปรับง่ายกลัว neurocircuitry การเรียนรู้ความกลัวและสูญเสียได้รับ (ทบทวนในรายละเอียดในนี้ปัญหายังจอห์นสัน ชาติ ลาซารัส และนปาล์ม เมอร์ 2012; eated delin ดี LeDoux, 2000 แผ่น 2001 Rudy, 2008) ที่นี่ เราจะทบทวนการ neurocircuitry ใน-volved ปรับความกลัวและสูญพันธุ์ในหนู (ดูรูปที่ 1) สั้น ๆประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสของ CS และสหรัฐอเมริกามีการประมวลผลในทาลามัสและ somatosensory cortex เป็น ences experi อื่น ๆ ประสาทสัมผัส ข้อมูลนี้ถึงอะมิกดะลาด้านข้างผ่านเส้นทางที่สองอย่างใดอย่างหนึ่ง ''เดินในคอร์เทกซ์ '' ถ่ายทอดรายละเอียดความรู้สึก informa-ทางการค้าผ่านทาลามัสไปยัง neocortex และฮิบโปก่อนรวมและการประเมินผลในอะมิกดะลาด้านข้าง วิธี - เคย ทางเดินอื่น forgoes neocortex ในบริการของความเร็วของปฏิกิริยา โครงการ ''เขตเดิน '' นี้เร็วกว่าการ rudimentary ประสาทแสดงโดยตรงจากทาลามัสกับนิวเคลียสข้าง และกลางของอะมิกดะลา การรวมกันของความสัมพันธ์ของ CS – สหรัฐฯ ปรับรองรับ cleus นูด้านข้างของอะมิกดะลา ซึ่งจากนั้น โครงการที่อะมิกดะลาที่เซ็นทรัล เรียกการตอบสนองอัตโนมัติ และพฤติกรรมเช่นการแช่แข็ง (แบลร์ Schafe, Bauer โรดริเกวส & LeDoux, 2001 Pitkanen, 2000)และความกลัวที่ได้รับการเสริมฤทธิ์ startle (Campeau & Davis, 1995) Amyg-ตาลาเป็นส่วนหนึ่งของ neurocircuitry ที่รองรับและปลากะพง modu กว้างขึ้นกระบวนการนี้ปรับและสูญพันธุ์ของหนูแช่แข็งการทำงานมีทั้งการสร้างเสถียรภาพ โดยโครงสร้างด้าน prefrontal cortex (mPFC) คอร์เทกซ์ prelimbic หลังเพิ่มเติมของหนูจะเกี่ยวข้องกับการแสดงออกของความกลัวปรับ (Burgos โรเบิล Vidal-กอนซาเลซ และ Quirk, 2009) คอร์เทกซ์ prelimbic ทำหน้าที่เป็นตัวกลัวตอบ ''แอกเซล-erator'' ระหว่างปรับ ในขณะที่ infralimbic คอร์เทกซ์ยิ่งทางสัญญาณด้านล่างทำหน้าที่เป็น ''เบรก '' ระหว่างสูญพันธุ์ คอร์เทกซ์ infralimbic จำเป็นสำหรับการปรับการตอบสนองบริบท (Resstel, Joca, Guimarães และ Corrêa, 2006), อาจเป็นเพราะการเชื่อมต่อของฮิปโปแคมปัสและอะมิกดะลา (Bouton, Westbrook, Corcoran และ แผ่น 2006 กลัว แผ่น ฟาน & Liberzon, 2013)ฮิบโปด้วยฟังก์ชันของผูกโดดแตกต่างกันทางประสาทสัมผัสและ interoceptive องค์ประกอบที่เป็นบริบทเป็นหนึ่งแสดง conjunctive (Rudy และบิลลี่ 2001) หนูฮิปโปแคมปัสมีการเชื่อมต่อ มีทั้ง prelimbic และ infralimbic สมองจึง ให้ปรับบริบทมากกว่ากลัวการตอบสนอง นอกจากนี้ ในระหว่างการสำรวจของ environ-ment ฮิบโป พร้อมกับเชื่อมโยงด้านขมับส่วน ทำหน้าที่เป็นเปรียบเทียบการทำงานปัจจุบัน และอดีต (เก็บ) ประสบการณ์ (VanElzakker, Fevurly, Breindel และ สเปนเซอร์ 2008) เช่นนี้ มันมีความสำคัญต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีทำกระบวนการเหล่านี้ของเครื่องความกลัวและความกลัวการสูญเสียการทำงาน? ทำไมมันจึงเป็นที่ที่มีอาการรุนแรงมากยูเอสบางคนมีภาระด้วยความกลัวและความวิตกกังวลมานานหลายทศวรรษ? เป้าหมายของการตรวจสอบนี้คือการตรวจสอบกลไกและ neurocircuitry ของเครื่องความกลัวและความสูญเสียเช่นเดียวกับการสำรวจว่ากระบวนการเหล่านี้สามารถแจ้งความเข้าใจในความผิดปกติของความวิตกกังวลของเราเช่นโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรม (PTSD) ครั้งแรกที่เราจะหารือเกี่ยวกับเครื่องความกลัวและความสูญเสียในหนูและจากนั้นในมนุษย์ที่มีสุขภาพดี สุดท้ายเราจะหารือเกี่ยวกับเครื่องความกลัวและความสูญเสียในบุคคลที่มีพล็อตและความผิดปกติอื่น ๆ ความวิตกกังวลกับ SIS empha- เกี่ยวกับวิธีการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียการรักษา.
2 เครื่องความกลัวในหนู
เมื่อหนูรู้สึกอันตรายพฤติกรรมการตอบสนองชนิดหนึ่งที่เฉพาะเจาะจงคือการหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการตรวจสอบโดยผู้ล่า หนูกลัวปรับอากาศและการสูญเสียการศึกษามักจะใช้ช็อตเท้าสหรัฐ การตอบสนองความกลัวเป็น operation- alized เป็นเปอร์เซ็นต์ของเวลาที่หนูใช้เวลาที่มีส่วนร่วมในพฤติกรรมของไอเอ็นจี freez- เมื่อแสงหรือเสียง (CS) ซ้ำ ๆ คาดการณ์ช็อกเท้า (US) ส่งผ่านพื้นกรงโลหะไฟฟ้าหนูเป็นเงื่อนไขที่จะทำให้สมาคม CS-สหรัฐ ดังนั้นการปรากฏตัวของ CS ภายหลังเป็นต้นเหตุของการแช่แข็งซึ่งจะกลายเป็น CR นอกจากนี้เมื่อหนูประสบการณ์ aversive สหรัฐเช่นช็อตในบริบทบางอย่างตามมาอีกครั้งสัมผัสกับบริบทที่สามารถทำให้เกิดพฤติกรรมการแช่แข็งแม้ว่าช็อตไม่ได้รับการจับคู่กับลูกค้าที่ไม่ต่อเนื่องเช่นแสงหรือเสียง ประเภทของ Pav- กลัวปรับอากาศ lovian นี้เรียกว่ากลัวปรับอากาศบริบท (รูดี้, หอบและ Matus อมาตย์, 2004) เมื่อหนูประสบการณ์เสียงดังอย่างฉับพลันก็จะตกใจก่อนที่จะแช่แข็ง แต่ถ้าว่าเสียงดังอย่างฉับพลันเกิดขึ้นในระหว่างการนำเสนอของคิวอันตรายที่เกี่ยวข้องเช่นลูกค้าหรือบริบทเครื่องที่สะท้อนความตกใจจะมีขนาดใหญ่ นี้เป็นที่รู้จักกันตกใจกลัว potentiated และเป็นอีกหนึ่งที่ใช้กันทั่วไป CR (เดวิส 2001 CHAP. 8) กระบวนทัศน์ตกใจกลัว potentiated เป็นประโยชน์สำหรับงานวิจัยเพราะมันไม่ได้สายพันธุ์เฉพาะ.
นักวิจัยสามารถเชื่อมโยงพฤติกรรมเช่นแช่แข็งหรือความกลัว potentiated ความตกใจให้กับการทำงานของสมองหรือมาตรการอื่น ๆ iological กลัวตาม phys- ปรับอากาศ ด้วยรูปแบบที่เรียบง่ายกลัวปรับอากาศนี้ neurocircuitry ของการเรียนรู้ความกลัวและความสูญเสียที่ได้รับดี delin- eated (การตรวจสอบในรายละเอียดในเรื่องนี้และยังมีจอห์นสัน, แมคไกวร์, ลาซารัสและพาลเมอร์ 2012; LeDoux 2000; Maren 2001; รูดี้ 2008) ที่นี่เราจะตรวจสอบในเวลาสั้น ๆ neurocircuitry ห volved ในการปรับสภาพความกลัวและความสูญเสียในหนู (ดูรูปที่ 1)..
ประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสของ CS และสหรัฐอเมริกามีการประมวลผลในฐานดอกและ somatosensory เยื่อหุ้มสมองเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ความแตกประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส ข้อมูลนี้จะถึงต่อมทอนซิลด้านข้างผ่านทางหนึ่งในสองเส้นทาง A '' เยื่อหุ้มสมองทางเดิน '' รีเลย์รายละเอียดสารสนเทศทางประสาทสัมผัสผ่านฐานดอกไปเทกซ์และ hippocampus ก่อนที่จะบูรณาการและการประเมินผลในต่อมทอนซิลด้านข้าง อย่างไรก็ตามการที่เคยเดินอีก forgoes เทกซ์ในบริการของความเร็วในการเกิดปฏิกิริยา นี้ได้เร็วขึ้น '' เดิน subcortical '' โครงการเป็นตัวแทนประสาทสัมผัสพื้นฐานโดยตรงจากฐานดอกกับนิวเคลียสด้านข้างและกลางของต่อมทอนซิล ผูกพันร่วมกันของสมาคมปรับอากาศ CS-สหรัฐได้รับการสนับสนุนโดย cleus nu- ข้างของต่อมทอนซิลที่แล้วโครงการไปยังต่อมทอนซิลกลางเรียกการตอบสนองของระบบประสาทและพฤติกรรมเช่นการแช่แข็ง (แบลร์ Schafe, บาวเออร์, โรดริกูและ LeDoux, 2001 Pitkanen, 2000)
และความกลัว potentiated ตกใจ (Campeau และเดวิส, 1995) Dala amyg- เป็นส่วนหนึ่งของ neurocircuitry กว้างที่สนับสนุนและปลากะพงขาว modu- กระบวนการนี้.
ปรับอากาศและการสูญเสียของพฤติกรรมหนูแช่แข็งมีทั้ง modulated โดย prefrontal นอกตรงกลาง (mPFC) โครงสร้าง เยื่อหุ้มสมอง prelimbic หลังมากขึ้นของหนูมีความเกี่ยวข้องกับการแสดงออกของความกลัวปรับอากาศ (บูร์โกส-โรเบิลส์วิดัลอนซาเลซและ Quirk 2009) prelimbic กระทำเยื่อหุ้มสมองเป็นการตอบสนองความกลัว '' accel- erator '' ระหว่างเครื่องในขณะที่การกระทำมากขึ้นหน้าท้องเยื่อหุ้มสมอง infralimbic เป็น '' เบรก '' ในช่วงการสูญพันธุ์ เยื่อหุ้มสมอง infralimbic เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการตอบสนองเครื่องกลัวกับบริบท (Resstel, Joca, Guimarãesและกอร์ 2006) อาจเป็นเพราะการเชื่อมต่อไปยังฮิบโปและต่อมทอนซิล (Bouton, เวสต์บคอร์โคแรและมาเร็น 2006; Maren พานและ Liberzon, 2013).
ฮิบโปทำหน้าที่การทำงานของการผูกเข้าด้วยกันองค์ประกอบประสาทสัมผัสและ interoceptive ที่แตกต่างกันที่ฟอร์มบริบทเป็นหนึ่งในตัวแทนที่เชื่อมต่อที่ (รูดี้ & O'Reilly, 2001) ฮิบโปหนูมีการเชื่อมต่อกับทั้งเยื่อหุ้มสมองและ prelimbic infralimbic จึงให้เอฟเอ็บริบทมากกว่าการตอบสนองความกลัว นอกจากนี้ในระหว่างการตรวจสอบข้อเท็จจริงของสภาพแวดล้อม, ฮิบโปพร้อมกับเยื่อหุ้มสมองที่เกี่ยวข้องชั่วอยู่ตรงกลางทำหน้าที่เป็นตัวเปรียบเทียบการทำงานของ (เก็บไว้) ประสบการณ์ในอดีตและปัจจุบัน (VanElzakker, Fevurly, Breindel, & Spencer, 2008) เช่นนี้มันมีความสำคัญต่อ