Cities and urban areas are critical

Cities and urban areas are critical to global sustainability since they are the locus of much of the sustainability progress and are drivers of change, especially in terms of energy ef
fi ciency (Slavin, 2011),climatechangeadaptation(RosenzweigandSolecki,2010), and social innovation (Bettencourt et al., 2007). Many cities have sustainability plans, but have not speci
fi
cally addressed urban
resilience, or if they have, often con
fl
ate or use sustainability and resilience interchangeably (Redman, 2014). Lack of resilience to social, ecological, and economic disturbances can shift urban system trajectories away from sustainability. Recently however, improving speci
fi
c resilience (Carpenter et al., 2001), especially in sensitive areas of urban systems experiencing climate change, urbanization, and development pressures, is of increasing concern with cities beginning to develop speci
fi
c plans and resilience targets (Solecki et al., 2011; PlaNYC, 2013), especially for reducing disaster risks and vulnerabilities to climate change (Pickett et al., 2004; Elmqvist et al., 2014). For example, the Mayor’s of
fi
ce of New York City responded to the widespread damage from Hurri- cane Sandy (2012) by creating a high-level “Special Initiative for
Rebuilding and Resiliency” (NewYorkCitySpecialInitiativefor Rebuilding and Resiliency (NYCSIRR): New York City Of
fi ce of the Mayor, 2013). Many other motivated mayors, urban planners, and designers are increasingly considering how new development plans and projects can contribute to and foster resilience to climate change and it’s myriad effects (Rosenzweig et al., 2010). In coastal cities for example, mitigating and planning for disasters and effects of sea level rise including coastal
fl
ooding and storm surge is a growing mandate (Rosenzweig et al., 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองและพื้นที่เขตเมืองมีความสำคัญต่อความยั่งยืนระดับโลก เพราะมีโลกัสโพลของมากของความก้าวหน้ายั่งยืน และควบคุมการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของพลังงาน efไฟล์เรือน (Slavin, 2011),climatechangeadaptation(RosenzweigandSolecki,2010) และนวัตกรรมทางสังคม (Bettencourt et al. 2007) หลายเมืองมีแผนความยั่งยืน แต่มีไม่ speciไฟล์cally ส่งเมืองยืดหยุ่น หรือถ้ามี มักจะปรับบินกิน หรือใช้อย่างยั่งยืนและความยืดหยุ่นแทน (Redman, 2014) ขาดความยืดหยุ่นการรบกวน ระบบนิเวศ ทางเศรษฐกิจ และสังคมสามารถเปลี่ยนทีมระบบการเมืองออกจากความยั่งยืน เมื่อเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม ปรับปรุง speciไฟล์c ยืดหยุ่น (ช่างไม้และ al. 2001), โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่สำคัญของเมืองระบบพบการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และความเป็นเมืองพัฒนาแรงกด ดัน เป็นความกังวลที่เพิ่มขึ้นกับเมืองเริ่มพัฒนา speciไฟล์แผน c และเป้าหมายยืดหยุ่น (Solecki et al. 2011 PlaNYC, 2013) โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการลดความเสี่ยงภัยและเสี่ยงการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ (Pickett et al. 2004 Elmqvist et al. 2014) เช่น นายกเทศมนตรีของไฟล์ce ของนิวยอร์กซิตี้ตอบเสียอย่างแพร่หลายจากแซนดี้ Hurri-อ้อย (2012) โดยการสร้างแบบพื้นฐาน "พิเศษความคิดริเริ่มสำหรับกำลังสร้างใหม่ และมีความยืดหยุ่น " (ไฟล์ NewYorkCitySpecialInitiativefor และมีความยืดหยุ่น (NYCSIRR): ของนิวยอร์กซิตี้ไฟล์ ce ของนายกเทศมนตรี 2013) หลายอื่นหรอกน่าเมเยอร์ส วางแผนเมือง และนักออกแบบจะพิจารณาพัฒนาวิธีใหม่มากแผนและโครงการสามารถมีส่วนร่วม และเสริมสร้างความยืดหยุ่นในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมันเป็นเพียงผลกระทบ (Rosenzweig et al. 2010) ในเมืองชายฝั่งทะเล เช่น บรรเทา และการวางแผนภัยพิบัติและผลกระทบของระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้นรวมทั้งชายฝั่งทะเลบินคลื่น ooding และพายุเป็นอำนาจเจริญเติบโต (Rosenzweig et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขตเมืองและเขตเมืองมีความสำคัญต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนทั่วโลกเนื่องจากพวกเขามีความเชื่ออำนาจของมากของความคืบหน้าของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและเป็นไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของพลังงาน EF
Fi ciency (Slavin 2011), climatechangeadaptation (RosenzweigandSolecki 2010) และนวัตกรรมทางสังคม (Bettencourt et al., 2007) หลายเมืองมีแผนการพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่ยังไม่ได้ speci
Fi
ถอนรากถอนโคน addressed เมือง
ยืดหยุ่นหรือถ้าพวกเขามีมัก Con
FL
กินหรือใช้การพัฒนาอย่างยั่งยืนและความยืดหยุ่นสลับกัน (เรดแมน 2014) ขาดความยืดหยุ่นเพื่อสังคม, ระบบนิเวศและเศรษฐกิจรบกวนสามารถเปลี่ยนวิถีระบบในเมืองห่างจากการพัฒนาอย่างยั่งยืน เมื่อเร็ว ๆ นี้อย่างไรก็ตามการปรับปรุง speci
Fi
C ความยืดหยุ่น (Carpenter et al., 2001) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีความสำคัญของระบบการเมืองประสบเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกลายเป็นเมืองและแรงกดดันพัฒนาเป็นกังวลเพิ่มขึ้นกับเมืองที่เริ่มต้นในการพัฒนา speci
Fi
แผน C และเป้าหมายความยืดหยุ่น (Solecki et al, 2011;. PlaNYC, 2013) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติและความเสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (พิกเกต et al, 2004;.. Elmqvist et al, 2014) ยกตัวอย่างเช่นของนายกเทศมนตรี
Fi
CE ของมหานครนิวยอร์กตอบสนองต่อความเสียหายอย่างกว้างขวางจาก Hurri- อ้อยแซนดี้ (2012) โดยการสร้างระดับสูง "ความคิดริเริ่มพิเศษสำหรับการ
สร้างใหม่และความยืดหยุ่น" (NewYorkCitySpecialInitiativefor สร้างใหม่และความยืดหยุ่น (NYCSIRR): นิวยอร์ก City Of
Fi CE ของนายกเทศมนตรี, 2013) หลายนายกเทศมนตรีอื่น ๆ มีแรงจูงใจนักผังเมืองและนักออกแบบที่มีมากขึ้นการพิจารณาวิธีการใหม่แผนพัฒนาและโครงการสามารถนำไปสู่การส่งเสริมให้เกิดความยืดหยุ่นและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมันเป็นผลกระทบมากมาย (Rosenzweig et al., 2010) ในเมืองชายฝั่งทะเลเช่นการบรรเทาและการวางแผนสำหรับภัยพิบัติและผลกระทบของการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลรวมทั้งชายฝั่ง
ฟลอริด้า
ooding และคลื่นพายุเป็นอาณัติการเจริญเติบโต (Rosenzweig et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองและพื้นที่เมืองสําคัญเพื่อความยั่งยืนของโลก เนื่องจากมีสถานที่มากมายของความยั่งยืนและความก้าวหน้าเป็นไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของตัวพลังงานถ่ายทอดประสิทธิภาพ ( สเลวิน , 2011 ) , climatechangeadaptation ( rosenzweigandsolecki , 2010 ) , และนวัตกรรมทางสังคม ( bettencourt et al . , 2007 ) หลายเมืองมีแผนความยั่งยืน แต่ไม่มีกาจึงคอลลี่ อยู่เมืองความยืดหยุ่น หรือถ้าพวกเขามี มัก คอนflกินหรือใช้ความยั่งยืนและความยืดหยุ่นนั้น ( เรดแมน ปี 2014 ) ขาดความยืดหยุ่น เพื่อสังคม นิเวศวิทยา และการรบกวนระบบเศรษฐกิจ สามารถเปลี่ยน วิถี ห่างจากเมืองยั่งยืน เมื่อเร็วๆ นี้ อย่างไรก็ตาม การปรับปรุงอา.จึงC ความยืดหยุ่น ( Carpenter et al . , 2001 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีความละเอียดอ่อนของระบบประสบการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเศรษฐกิจเมืองและการพัฒนาความกดดันจะเพิ่มความกังวลกับเมืองเริ่มต้นพัฒนากาจึงแผนและเป้าหมาย ( C ) solecki et al . , 2011 ; planyc 2013 ) โดยเฉพาะการลดความเสี่ยงภัยพิบัติ และจุดอ่อนของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ( พิคเก็ต et al . , 2004 ; elmqvist et al . , 2010 ) ตัวอย่างเช่น นายกเทศมนตรีของจึงCE ของมหานครนิวยอร์กตอบอย่างกว้างขวางความเสียหายจาก hurri - อ้อยแซนดี้ ( 2012 ) โดยการสร้างความคิดริเริ่มพิเศษระดับสูง”และสร้างความยืดหยุ่น " ( สร้างใหม่ newyorkcityspecialinitiativefor และความยืดหยุ่น ( nycsirr ) : นิวยอร์กเมืองจึง CE ของนายกเทศมนตรี , 2013 ) อื่น ๆอีกมากมาย กระตุ้น นายกเทศมนตรี , นักผังเมือง , และนักออกแบบมากขึ้นพิจารณาว่าแผนพัฒนาโครงการใหม่ และสามารถสนับสนุนและส่งเสริมความยืดหยุ่นในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบมากมาย ( โรเซนส์ไวก์ et al . , 2010 ) ในเมืองชายฝั่งตัวอย่างเช่น บรรเทาและการวางแผนภัยพิบัติและผลกระทบของระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว รวมทั้งชายฝั่งflooding และคลื่นพายุซัดฝั่งเป็นอาณัติเติบโต ( โรเซนส์ไวก์ et al . , 2011 )