It was like everything had been a d

It was like everything had been a dream, and now… he was waking up from the dream. Quietly, he recalled the images of everything that had happened in the ancient, illusory world. Eventually, tears began to seep out of the corners of his eyes.

“Was it really all just a dream?” He wasn’t sure how to tell. He slowly sat up and then crawled out of the coffin. As he began to walk away, he suddenly looked back, his mind trembling.

The coffin was familiar to him. It was the exact same coffin that Ke Yunhai had made for him back in the illusory ancient times…. Perhaps it was more accurate to say that he made it for Ke Jiusi, the precious treasure to be able to cultivate the Soul Divergence Incantation.

Meng Hao looked a bit absent minded as he stood there. After a long time passed, he turned and looked over the Fourth Peak. As far as what the place had looked like when he first arrived, he couldn’t quite remember clearly.

Now, though, even though everything was in ruins, it was all familiar to him. Every little thing was something that existed in his memories, unforgettable.

He silently walked to the edge of the top portion of the Fourth Peak, to the place where he had first seen Ke Jiusi. He stood in the same place, his back to the First Peak, and gazed toward the Seventh Peak.

It wasn’t the first time he had stood here. Back in the First Plane, he had wondered what Ke Jiusi was looking at. Now that he stood here looking out in the same direction once again, he knew all too well.

“You were looking at Father Ke’s tomb.” In the Seventh Peak was a mountain valley where one of the most powerful experts in the history of the Demon Immortal Sect had been buried after he perished. It was none other than… Ke Yunhai.

Meng Hao looked away, and then began to walk down the Fourth Peak. All the various details weren’t exactly the same as they had been that year, but even still, Meng Hao was able to find places that he was familiar with.

As he walked, his face flickered with an expression of reminiscence. His heart felt heavy. He was like someone who had just awoken from a dream, a bit distracted, somewhat unsure of what was real and what was not.

The Fourth Peak was filled with ruins, and there were many areas that still had the restrictive spells from before. Just such a place suddenly appeared in front of Meng Hao. Gentle, warm light drifted out. It didn’t look like much, but if he ignored it, or tried to enter it without using the proper method, then it wouldn’t matter how powerful his fleshly body was, he would perish without a doubt.

The restrictive spell blocked Meng Hao’s path. On the other side was a narrow mountain path filled with corpses. Meng Hao was very familiar with this path; it was none other than the way that led to his Immortal’s cave on the Fourth Peak.

He stood outside the restrictive spell, his expression growing more complex. After a long moment, he closed his eyes. When he opened them, he lifted his right hand up and performed an ancient sealing incantation. Ghost images appeared, and he pressed out lightly up ahead of him.

There was no sound. The light of the seemingly eternal restrictive spell suddenly began to flicker rapidly. Gradually it grew thin, until finally, an opening appeared.

Meng Hao sighed, and stepped inside. A melancholy expression appeared on his face as he looked around at the corpses that littered the path. At the end of the path was the Immortal’s cave in which he had lived for so many months in the Second Plane.

The door to the Immortal’s cave was collapsed. The inside of the cave was empty, filled with dust. The stone soldiers that Ke Yunhai had given him in the Second Plane were nowhere to be seen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็น เหมือนทุกสิ่งที่เคยฝัน และตอนนี้...เขาก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน เงียบ ๆ เขาเรียกภาพทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นในโลกจริง โบราณ ในที่สุด น้ำตาเริ่มซึมจากมุมของดวงตาของเขา"ไม่มันจริง ๆ เพียงแค่ความฝัน" เขาไม่แน่ใจว่าวิธีการที่บอก เขาลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ แล้ว ตระเวนจากโลงศพ ขณะที่เขาเริ่มจะเดินไป เขาก็ดูกลับ สั่นจิตใจของเขาโลงศพคือคุ้นเคยกับเขา มันเป็นโลงศพเดียวที่แน่นอนที่หยุนไห่ Ke ได้ทำให้เขากลับไปในสมัยโบราณจริง ... บางทีก็ถูกต้องพูดว่า เขาทำให้มันสำหรับ Ke Jiusi สมบัติอันมีค่าเพื่อให้สามารถปลูกฝังการปลุกเสกเศรษฐกิจจิตวิญญาณเฮา เมงมองบิตขาดใจขณะที่เขายืนอยู่มี หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน เขาเปิด และมองผ่านจุดสูงสุดสี่ เท่าที่ทำสิ่งที่มีเหมือนเมื่อเขามาถึง เขาไม่ค่อนข้างจำได้อย่างชัดเจนขณะนี้ แม้ว่า ถึงแม้ว่าทุกอย่างในซากปรักหักพัง ได้คุ้นเคยกับเขา ทุกสิ่งเล็กน้อยเป็นสิ่งที่อยู่ในทรงจำของเขา รับประกันเขาเงียบเดินไปขอบส่วนบนของสี่จุดสูงสุด ที่มีแรกเห็น Ke Jiusi เขายืนอยู่ในเดียวกัน หลังให้สูงสุดแรก และจ้องไปทางเจ็ดยอดมันไม่ได้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยืนอยู่ที่นี่ กลับในระนาบแรก เขามีสงสัยอะไร Ke Jiusi กำลังมอง ขณะที่เขายืนอยู่ที่นี่มองออกไปในทิศทางเดียวกันอีกครั้ง เขารู้ทุกอย่างดีเกินไป"คุณมองหาหลุมฝังศพพ่อ Ke" ในช่วงเจ็ดเป็นภูเขาหุบเขาที่หนึ่งของผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์ของนิกายอมตะของปีศาจได้ถูกฝังอยู่หลังจากที่เขาเสียชีวิต มันก็ไม่ใช่... หยุนไห่ Keเฮา เมงมองออกไป แล้ว เริ่มเดินลงสูงสุดสี่ รายละเอียดต่าง ๆ ไม่ตรงกัน ตามที่พวกเขาได้รับปี แต่แม้ยังคง เมงเฮาสามารถค้นหาสถานที่เขาคุ้นเคยกับขณะที่เขาเดิน flickered ใบหน้าของเขา ด้วยการแสดงออกของความทรงจำ หัวใจของเขารู้สึกหนัก เขาเป็นคนที่มีเพียง awoken จากความฝัน ฟุ้งซ่านบิต ค่อนข้างแน่ใจในสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่ไม่สูงสุดสี่เต็มไป ด้วยซากปรักหักพัง และมีหลายพื้นที่ที่ยังคง มีคาถาจำกัดจากก่อน เช่นจู่ ๆ ปรากฏหน้าเฮาเมง อ่อนโยน อบอุ่นแสงลอยออก มันไม่ได้ดูมากนัก แต่ถ้าเขาละเว้น หรือพยายามที่จะใส่โดยไม่ต้องใช้วิธีการที่เหมาะสม แล้วมันจะไม่สำคัญวิธีมีประสิทธิภาพ ก็เป็นร่างกายของเขาทา เขาจะพินาศไม่ต้องสงสัยสะกดจำกัดบล็อกเส้นทางเมงเฮา อีกด้านเป็นเส้นทางแคบภูเขาที่เต็มไป ด้วยศพ เมงเฮาก็คุ้นเคยกับเส้นทางนี้ ไม่ใช่วิธีการที่นำอมตะของเขาถ้ำบนยอดสี่ อื่นได้เขายืนอยู่นอกสะกดจำกัด นิพจน์ของเขาเติบโตขึ้นซับซ้อนมากขึ้น หลังจากช่วงยาว เขาปิดตาของเขา เมื่อเขาเปิด เขายกมือขวาขึ้น และดำเนินการปิดผนึกอาคมโบราณ ปรากฏภาพผี และเขาง้อออกขึ้นข้างหน้าของเขาไม่มีเสียงได้ แสงนิรันดร์ดูเหมือนเข้มงวดสะกดก็เริ่มสั่นไหวอย่างรวดเร็ว มันเรื่อย ๆ บาง จนในที่สุด มีช่องเปิดปรากฏขึ้นเฮา เมง หายใจ และก้าวภายใน นิพจน์การ melancholy ปรากฏบนใบหน้าของเขาเขามองรอบ ๆ ศพที่ทิ้งกระจุยกระจายเส้นทาง ในตอนท้ายของเส้นทางคือถ้ำของอมตะในที่ ที่เขามีอยู่หลายเดือนในสองระนาบประตูถ้ำอมตะถูกยุบ ภายในถ้ำคือว่างเปล่า เต็มไป ด้วยฝุ่น ทหารหินที่หยุนไห่ Ke ให้เขาในระนาบสองไหนได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเหมือนทุกอย่างที่ได้รับความฝันและตอนนี้ ... เขาตื่นขึ้นมาจากความฝัน เงียบ ๆ เขาจำได้ว่าภาพของทุกอย่างที่เกิดขึ้นในสมัยโบราณโลกเหลวไหล ในที่สุดน้ำตาเริ่มไหลซึมออกมาจากมุมของดวงตาของเขา.

"มันเป็นความจริงทั้งหมดเพียงแค่ความฝัน?" เขาไม่แน่ใจว่าวิธีการที่จะบอก เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วคลานออกมาจากโลงศพ ในขณะที่เขาเริ่มที่จะเดินออกไปเขาก็หันกลับไปมองสั่นใจของเขา.

โลงศพเป็นที่คุ้นเคยกับเขา มันเป็นโลงศพเดียวกันแน่นอนว่า Ke Yunhai ได้ทำให้เขากลับมาอยู่ในสมัยโบราณเหลวไหล ... บางทีมันอาจจะเป็นที่ถูกต้องมากกว่าที่จะบอกว่าเขาทำมันสำหรับ Ke Jiusi สมบัติอันมีค่าที่จะสามารถปลูกฝังจิตวิญญาณ Divergence คาถา.

เม้งเฮาดู bit ขาดใจในขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่น หลังจากที่เวลานานผ่านเขาหันมองไปที่สี่ยอด เท่าที่สิ่งที่สถานที่ที่ได้มองเหมือนตอนแรกที่เขามาถึงเขาไม่มากจำได้อย่างชัดเจน.

แต่ในเวลานี้แม้ว่าทุกอย่างที่เป็นอยู่ในซากปรักหักพังมันเป็นทุกคนคุ้นเคยกับเขา ทุกสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำของเขาที่น่าจดจำ.

เขาเงียบ ๆ เดินไปที่ขอบของส่วนบนของสี่ยอดไปยังสถานที่ที่เขาเคยเห็นเป็นครั้งแรก Ke Jiusi เขายืนอยู่ในสถานที่เดียวกันเขากลับไปยังพีคครั้งที่หนึ่งและจ้องมองไปยังที่เจ็ดยอด.

มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยืนอยู่ที่นี่ ย้อนกลับไปในเครื่องบินลำแรกที่เขาได้สงสัยในสิ่งที่ Ke Jiusi ถูกมองที่ ตอนนี้ที่เขายืนอยู่ที่นี่มองออกไปในทิศทางเดียวกันอีกครั้งหนึ่งที่เขารู้ว่าทั้งหมดเป็นอย่างดี.

"คุณกำลังหาที่หลุมฝังศพพ่ออีตา." ในเจ็ดยอดเป็นภูเขาหุบเขาที่หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ ปีศาจอมตะนิกายถูกฝังหลังจากที่เขาเสียชีวิต มันก็ไม่ใช่ใครอื่น ... Ke Yunhai.

เม้งเฮามองออกไปและจากนั้นก็เริ่มที่จะเดินลงยอดที่สี่ ทุกรายละเอียดต่าง ๆ ที่ไม่ตรงเช่นเดียวกับพวกเขาได้รับในปีนั้น แต่แม้ยังคงเม้งเฮาก็สามารถที่จะหาสถานที่ที่เขาคุ้นเคยกับ.

ขณะที่เขาเดินใบหน้าของเขา flickered กับการแสดงออกของความทรงจำ หัวใจของเขารู้สึกหนัก เขาเป็นเหมือนคนที่ได้ปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากความฝันบิตฟุ้งซ่านค่อนข้างแน่ใจในสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่ไม่ได้.

ที่สี่ยอดก็เต็มไปด้วยซากปรักหักพังและมีหลายพื้นที่ที่ยังคงมีข้อ จำกัด จากคาถาก่อน เพียงแค่สถานที่ดังกล่าวก็ปรากฏในหน้าของเม้งเฮา อ่อนโยนอบอุ่นแสงลอยออกมา มันไม่ได้ดูชอบมาก แต่ถ้าเขาไม่สนใจมันหรือพยายามจะเข้าไปได้โดยไม่ต้องใช้วิธีการที่เหมาะสมแล้วมันจะไม่สำคัญว่าวิธีการที่มีประสิทธิภาพของร่างกายฝ่ายเนื้อหนังของเขาเขาจะพินาศโดยไม่ต้องสงสัย.

คาถาเข้มงวดบล็อกเม้ง เส้นทางของงูเห่า ในอีกด้านหนึ่งเป็นภูเขาเส้นทางแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยซากศพ เม้งเฮาเป็นอย่างมากที่คุ้นเคยกับเส้นทางนี้; มันก็ไม่มีใครอื่นนอกจากวิธีการที่จะนำไปสู่ถ้ำอมตะของเขาเมื่อวันที่สี่ยอด.

เขายืนอยู่นอกสะกดเข้มงวดการแสดงออกของเขาเจริญเติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้น หลังจากช่วงเวลาที่นานเขาปิดตาของเขา เมื่อเขาเปิดพวกเขายกมือขวาของเขาขึ้นและดำเนินการปิดผนึกคาถาโบราณ ภาพผีปรากฏและเขากดออกมาเบา ๆ ขึ้นข้างหน้าของเขา.

ไม่มีเสียงเป็น แสงของการสะกดเข้มงวดนิรันดร์ที่ดูเหมือนก็เริ่มที่จะสั่นไหวอย่างรวดเร็ว ค่อยๆเติบโตบางจนในที่สุดการเปิดปรากฏ.

เม้งเฮาถอนหายใจและก้าวภายใน นิพจน์เศร้าปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ที่ศพที่เกลื่อนเส้นทาง ในตอนท้ายของเส้นทางที่ถูกถ้ำอมตะของที่เขาเคยอาศัยอยู่เป็นเวลาหลายเดือนในสองระนาบ.

ประตูถ้ำอมตะของถูกยุบ ภายในถ้ำเป็นที่ว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยฝุ่น ทหารหินที่ Ke Yunhai ให้เขาในสองเครื่องบินไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเหมือนทุกอย่างที่เคยฝัน และตอนนี้ . . . เขาตื่นจากความฝัน เงียบๆ เขานึกถึงภาพที่เคยเกิดขึ้นในโลกลวงตาโบราณ . ในที่สุด น้ำตาเริ่มไหลซึมออกมาจากหางตา" มันก็แค่ความฝัน " เขาไม่แน่ใจว่าวิธีที่จะบอกได้ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วคลานออกมาจากโลงศพ เมื่อเขาเริ่มที่จะเดินจากไป เขาก็มองกลับไป จิตใจของเขาสั่นโลงที่คุ้นเคยกับเขา มันก็เหมือนโลงศพเค่อหยุนไห่ได้เขากลับมาในลวงตาสมัยโบราณ . . . . . . . บางทีมันอาจจะถูกต้องมากขึ้นที่จะกล่าวว่าเขาทำให้เคอ jiusi สมบัติล้ำค่าที่สามารถปลูกฝังจิตวิญญาณ divergence คาถาเมิ่งฮ่าวมองบิตใจลอยขณะที่เขายืนอยู่ตรงนั้น หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาหันกลับไปมองเหนือยอดเขาที่สี่ เท่าที่สิ่งที่เกิดขึ้นได้เหมือนตอนที่เขามาถึง เขาก็จำไม่ค่อยได้ อย่างชัดเจนตอนนี้ แม้ว่า แม้ว่าทุกอย่างอยู่ในซากปรักหักพัง มันคุ้นเคยกับเขา ทุกสิ่งเล็ก ๆน้อย ๆเป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำ ไม่รู้ลืมเขาเงียบ เดิน ไปที่ขอบของส่วนด้านบนของยอดเขาสี่ สถานที่ที่เขาได้เห็น เก๋ jiusi . เขายืนอยู่ในสถานที่เดียวกัน เขากลับมาถึงจุดสูงสุดก่อน และจ้องมองไปยังจุดสูงสุดที่เจ็ดนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยืนอยู่ที่นี่ กลับมาในระนาบแรก เขาสงสัยว่า เก๋ jiusi มอง . ตอนนี้เขายืนอยู่ที่นี่มองออกไปในทิศทางเดียวกันอีกครั้ง เขารู้ รู้ดีด้วย" คุณกำลังมองหาที่หลุมฝังศพพ่อเก๋ . " ในช่วงที่เจ็ดคือ หุบเขาภูเขาซึ่งเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของลัทธิปีศาจอมตะถูกฝังไว้ หลังจากที่เขาตายแล้ว ไม่ใช่ใครอื่น . . . เค่อหยุนไห่เมิ่งฮ่าวมองออกไป แล้วเริ่มเดินลงสูงสุด 4 ทั้งหมดต่าง ๆรายละเอียดไม่ได้ เหมือนกับที่พวกเขาได้รับในปีนั้น แต่ถึงอย่างนั้น เมิ่งฮ่าวก็สามารถที่จะหาสถานที่ที่เขาคุ้นเคยกับขณะที่เขาเดิน หน้าของเขาริบหรี่ลงกับการแสดงออกของความจํา หัวใจของเขารู้สึกหนัก เขาเหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากความฝัน บิตสับสนค่อนข้างไม่แน่ใจในสิ่งที่เป็นความจริงและสิ่งที่ไม่ .ช่วงที่สี่ เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง และมีหลายพื้นที่ ที่ยังคงมีคาถาที่เข้มงวด จากเมื่อก่อน แค่สถานที่ก็ปรากฏต่อหน้า เมิ่งฮ่าว อ่อนโยน อบอุ่น แสงลอยออกมา มันดูไม่เหมือนมาก แต่ถ้าเขาไม่สนใจมัน หรือพยายามที่จะเข้ามาได้โดยไม่ต้องใช้วิธีการที่เหมาะสม มันก็ไม่สำคัญว่าจะมีร่างกายเนื้อหนังของเขา เขาจะต้องพินาศโดยไม่ต้องสงสัยคาถาจำกัด เหม็ง เฮากั้นเส้นทาง ในด้านอื่น ๆเป็นภูเขาเส้นทางแคบๆที่เต็มไปด้วยซากศพ เมิ่งฮ่าวถูกมากคุ้นเคยกับเส้นทางนี้ ไม่ใช่ใครอื่น ทางที่นำไปสู่ถ้ำของเขาเป็นอมตะอยู่บนยอดเขาที่สี่เขายืนอยู่นอกสะกดจำกัด เติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้นการแสดงออกของเขา หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน เขาปิดตาของเขา เมื่อเขาเปิดมัน เขายกพระหัตถ์ขวาขึ้นและทำการปิดผนึกโบราณ คาถา ภาพผีโผล่มา แล้วก็กดออกเบาๆ อยู่ข้างหน้าเขาไม่มีเสียง แสงของเวทย์มนต์ที่เข้มงวดที่ดูเหมือนนิรันดร์ก็เริ่มสั่นอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ ค่อยๆ บางลง จนในที่สุด การปรากฏเมิ่งเฮ่าถอนหายใจ ก้าวเข้าไป สีหน้าเศร้าปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาดูที่ศพที่ทิ้งกระจุยกระจายเส้นทาง ที่จุดสิ้นสุดของเส้นทางคือเป็นอมตะ ถ้ำที่อาศัยมาได้หลายเดือนแล้วในระนาบที่สองประตูถ้ำของอมตะถูกถล่ม ภายในถ้ำนั้นว่างเปล่า เต็มไปด้วยฝุ่น หินทหารที่เค่อหยุนไห่มีเขาในเครื่องบินลำที่สอง ไหนเลยที่จะเห็น