Holmes sent me out before him to fi

Holmes sent me out before him to find a cab. We
drove through the streets, jumped out of the cab,
ran some way, and found another cab. But at the
station, Holmes said, 'Moriarty is here. He has followed
us. We must change trains as soon as we can.'
We jumped from the moving train, ran across fields,
caught another train, and at last took the night boat
from Newhaven. For five days we travelled through
France and Germany in the same wild and crazy
way. Holmes would not say where we were going. I
never took my eyes off him during those days, but
the right moment to talk to him never came. Holmes
seemed stronger than ever, while I was getting
weaker every day. Only the cocaine made it
possible for me to stay awake.
Finally, sitting one night in a hotel in Switzerland, I
knew that I could not go on much longer. I had told
Holmes that next day I wanted to walk over the
mountains to the famous Reichenbach Falls. I
decided that I would tell him what I knew about him
when we were alone in the mountains. The cocaine
was almost finished. Whether I lived or died, the end
must come that day.
We did not begin our walk to the Reichenbach Falls
until the afternoon. Holmes refused to go out before
lunch. I was frightened. I had no more cocaine, and
soon I would be too tired to go on. At last we left the
hotel, and started to walk along the mountain paths.
Holmes talked happily as we went. He found the
mountains very beautiful.
When we had gone a little way, I found that I had
left my watch at the hotel. It had belonged to my
father, and I wanted to know that it was safe. I told
Holmes that I would return to the hotel, find the
watch, and see him later at the Falls. I hoped that I
was doing the right thing, and that he would not
disappear.
When at last I reached the Falls, I could not see him,
and thought for a moment that he had escaped me.
Then I saw a narrow path which was cut into the rock
right above the Falls themselves. Holmes was
standing on that path, watching the water crash
down onto the rocks. There was nowhere he could
run to. It could not be easier for me.
I moved towards him. Suddenly he turned and our
eyes met.
His look was cool, untroubled. How could I hope to
frighten this man? My heart failed me and I almost
fell. He stepped forward to help me, but I pulled out
my gun.
'Back!' I shouted. 'Another step and I shall shoot!' He
smiled. 'Very well, doctor. I understand.'
My hands shook and I almost dropped the gun. 'It's
over, Holmes,' I said. 'I've been to the empty house. I
know everything.'
He laughed. 'Dear fellow! Nobody knows everything!'
I seemed to hear voices coming to me from the
water, and I could now see two Holmeses- one on
the path and one standing on air.
'I've found the jars,
Holmes, and the
papers. I know you
killed them.'
'I killed them? Which?
The jars or the
papers?'
Nothing seemed real.
It was getting harder
and harder for me to
speak. Holmes
watched me, smiling.
'I know you did it, Holmes,' I shouted. 'J watched you
cut Mary Kelly to pieces. You killed them! Let me
hear you say that you did!'
'What is it you want me to say?' 'Say you killed them!'
'You killed them.'
'I am going to shoot you, Holmes!' I screamed. 'Before
you die, tell me that you understand what you have
done!'
'You're mad, doctor,' he said. 'And you're talking
rubbish.
Go on, shoot me!'
I shot him. I shot again and again, but still he stood
there. Finally, I fell to the ground. I could not move. It
seemed a long time before I could say, 'Why aren't
you dead?'
I stared up at him as he stood above me, calmly
inhaling snuff from his snuffbox.
'I took the bullets from your gun and put in blanks,' he
said conversationally. 'Tell me, Moriarty, when did
you kill Watson? You are very clever. You look almost
like him, but I know who you are. When I saw you
injecting cocaine three times a day, I knew then for
sure that you were not my dear friend. Dr Watson
would never, never take drugs. Your cocaine is
finished, isn't it? Poor Moriarty! Did you not realize that
my snuffbox contains cocaine, not snuff?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โฮล์มส์ส่งฉันออกก่อนที่เขาจะหาเจอ เราขับรถผ่านถนน กระโดดจากห้องโดยสารวิ่งทางบาง และพบห้องโดยสารอื่น แต่ในการสถานี โฮล์มส์กล่าวว่า, ' ในมุมไบเป็นที่นี่ เขาได้ปฏิบัติตามเรา เราต้องเปลี่ยนรถไฟเร็วที่สุด.'เรากระโดดจากรถไฟเคลื่อน วิ่งข้ามเขตจับรถไฟอื่น และสุดท้าย เอาเรือคืนจากนิวฮาเวน ห้าวัน ที่เราเดินทางผ่านฝรั่งเศสและเยอรมนีเหมือนกับป่า และบ้าวิธี โฮล์มส์จะบอกว่า เราไปไหน ผมไม่เคยเอาตาปิดเขาในระหว่างวันเหล่านั้น แต่จังหวะเหมาะที่จะคุยกับเขาไม่เคยมา โฮล์มส์ดูเหมือนแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ในขณะที่ผมได้รับอ่อนทุกวัน เฉพาะโคเคนทำให้มันเป็นไปได้สำหรับผมที่จะตื่นในที่สุด นั่งหนึ่งคืนในโรงแรมในสวิตเซอร์แลนด์ ฉันรู้ว่า ฉันไม่สามารถไปนานมาก ฉันได้บอกโฮล์มส์ที่วันถัดไปอยากจะเดินไปภูเขาตก Reichenbach มีชื่อเสียง ผมตัดสินใจว่า ฉันจะบอกเขาว่า สิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับตัวเขาเมื่อเราเป็นคนเดียวในภูเขา โคเคนแก้ไขเกือบเสร็จแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ หรือตาย สิ้นสุดต้องมาวันนั้นเราไม่เริ่มเราเดินไปยังน้ำตก Reichenbachจนกระทั่งช่วงบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธที่จะออกไปก่อนอาหารกลางวัน กลัวได้ มีโคเคนไม่เพิ่มเติม และเร็ว ๆ นี้ ผมจะเหนื่อยเกินไปที่จะไป ในที่สุด เราทิ้งการโรงแรม และเริ่มที่จะเดินตามเส้นทางภูเขาโฮล์มส์ได้พูดคุยอย่างมีความสุขกับเราไป เขาพบว่าการภูเขาที่สวยงามมากเมื่อเราหายไปไหนทาง พบว่า มีฝากดูที่โรงแรม มันก็เป็นของฉันพ่อ และฉันอยากจะรู้ว่า มันปลอดภัย ผมบอกโฮล์มส์ที่จะกลับไปโรงแรม ค้นหาการดู และเห็นเขาต่อมาที่น้ำตก ฉันหวังว่าที่ฉันทำสิ่งถูกต้อง และว่าเขาจะไม่หายไปเมื่อในที่สุด ผมถึงน้ำตก ฉันไม่สามารถเห็นพระองค์และคิดว่า ช่วงที่เขาหนีไปฉันแล้ว ผมเห็นเส้นทางแคบ ๆ ที่ตัดลงในหินอยู่เหนือน้ำตกเอง โฮล์มส์ถูกยืนอยู่บนเส้นทาง ดูความล้มเหลวของน้ำลงบนหิน เนเธอร์แลนด์และเขาสามารถเรียกใช้การ มันอาจไม่ง่ายสำหรับฉันผมย้ายเขา ทันใดนั้นเขาหัน และของเราดวงตาที่ได้พบเขาดูเป็นเย็น ราคาสบาย ฉันหวังจะอย่างไรขู่คนนี้ หัวใจของฉันล้มฉันและฉันเกือบตก เขาก้าวไปข้างหน้าจะช่วยให้ฉัน แต่ผมดึงออกมาปืนของฉันBack' ' ฉันตะโกน 'อีกขั้นและจะยิง' เขายิ้ม ' ดี คุณหมอ เข้าใจกัน 'ส่ายมือของฉัน และฉันเกือบจะทิ้งปืน ' มีมากกว่า ล็อกเกอร์ ผมพูด ' บ้านว่างแล้ว ผมรู้ทุกอย่าง 'เขาหัวเราะ ' เพื่อนรัก ไม่มีใครรู้ทุกอย่าง!'ฉันดูเหมือนจะได้ยินเสียงที่มากับฉันจากน้ำ และตอนนี้เห็นได้ Holmeses หนึ่งสองเส้นทางและหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ' เจอขวดโฮล์มส์ และบทความนี้ ผมรู้ว่าคุณฆ่าพวกเขา.'' ฉันจะฆ่าพวกเขา ซึ่งขวดหรือเอกสาร?'อะไรที่ดูเหมือนจริงมันเริ่มหนักขึ้นและยากสำหรับฉันพูด โฮล์มส์ดูฉัน รอยยิ้ม' ฉันรู้ว่า คุณไม่ได้ ล็อกเกอร์ ตะโกนบอก ' J ดูคุณตัดชายแมรี่เป็นชิ้น คุณฆ่าพวกเขา ขอให้ฉันได้ยินคุณบอกว่า คุณ!''มันคืออะไรต้องพูด' 'บอกว่า คุณฆ่าพวกเขา''คุณฆ่าพวกเขา''ผมจะยิงคุณ โฮล์มส์' ฉันกรีดร้อง ' ก่อนคุณตาย บอกฉันว่า คุณเข้าใจสิ่งที่คุณมีทำได้!''คุณกำลังบ้า คุณหมอ เขากล่าวว่า ' และคุณกำลังพูดคุยขยะไป ยิงฉัน!'ผมถ่ายภาพเขา ผมถ่ายภาพอีกครั้งและอีกครั้ง แต่ยังคง ยืนมี ในที่สุด ฉันล้มลงกับพื้น ฉันไม่สามารถย้าย มันดูเหมือนเป็นเวลานานก่อนไม่รู้จะพูด, ' ทำไมไม่ได้คุณตาย?'ผมจ้องที่เขาขณะที่เขายืนอยู่ข้างฉัน ใจเย็นสูดดม snuff จาก snuffbox ของเขา'ฉันเอากระสุนจากปืนของคุณ และใส่ในช่องว่าง เขาconversationally กล่าวว่า ' บอกฉัน ในมุมไบ เมื่อไม่คุณฆ่า Watson คุณจะฉลาดมาก คุณดูเกือบชอบเขา แต่ฉันรู้ว่าคุณคือใคร เมื่อผมเห็นคุณฉีดโคเคนสามครั้งต่อวัน ฉันรู้แล้วสำหรับแน่ใจว่า คุณไม่ได้เพื่อนรัก Dr Watsonจะไม่เคย ไม่เคยใช้ยาเสพติด มีโคเคนของคุณเสร็จแล้ว ไม่มัน ในมุมไบไม่ดี คุณลำบากsnuffbox ของฉันประกอบด้วยโคเคน snuff ไม่?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฮล์มส์ส่งมาให้ผมออกมาก่อนที่เขาจะหารถแท็กซี่ เรา
ขับรถผ่านถนนกระโดดออกจากรถแท็กซี่ที่
วิ่งไปทางใดทางหนึ่งและพบรถแท็กซี่อีก แต่ใน
สถานีโฮล์มส์กล่าวว่า 'อริอาร์ตี้อยู่ที่นี่ เขาได้ดำเนินการตาม
เรา เราต้องเปลี่ยนรถไฟเร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถ. '
เรากระโดดลงมาจากรถไฟที่กำลังแล่นวิ่งข้ามทุ่ง,
จับรถไฟอีกขบวนและที่สุดท้ายที่เอาเรือคืน
จากนิวฮาเวน เป็นเวลาห้าวันที่เราเดินทางผ่าน
ฝรั่งเศสและเยอรมนีในป่าและบ้าเดียวกัน
ทาง โฮล์มส์จะไม่บอกว่าที่เรากำลังจะไป ผม
ไม่เคยเอาสายตาจากเขาในช่วงวันนั้น แต่
ช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดคุยกับเขาไม่เคยมา โฮล์มส์
ดูเหมือนแข็งแกร่งกว่าที่เคยในขณะที่ผมได้รับ
ปรับตัวลดลงทุกวัน เพียงโคเคนทำให้มันเป็น
ไปได้สำหรับผมที่จะตื่นนอน.
สุดท้ายนั่งอยู่หนึ่งคืนในโรงแรมในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ฉัน
รู้ว่าฉันไม่สามารถไปอีกนานเท่าใด ผมเคยบอกว่า
โฮล์มส์ว่าวันต่อไปผมอยากที่จะเดินข้าม
ภูเขาที่มีชื่อเสียงน้ำตก ผม
ตัดสินใจว่าผมจะบอกเขาว่าสิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับเขา
เมื่อเราเป็นคนเดียวในภูเขา โคเคน
เกือบเสร็จแล้ว ไม่ว่าฉันอาศัยอยู่หรือตายท้ายที่สุด
ต้องมาในวันนั้น.
เราไม่ได้เริ่มต้นการเดินเท้าของเราไปยังน้ำตก
จนถึงช่วงบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธที่จะออกไปก่อนที่จะ
รับประทานอาหารกลางวัน ผมก็กลัว ผมไม่มีโคเคนมากขึ้นและ
เร็ว ๆ นี้ผมจะเหนื่อยเกินไปที่จะไป ในที่สุดเราออกจาก
โรงแรมและเริ่มที่จะเดินตามเส้นทางภูเขา.
โฮล์มส์ได้พูดคุยกันอย่างมีความสุขขณะที่เราเดิน เขาพบว่า
ภูเขาที่สวยงามมาก.
เมื่อเราได้หายไปทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมพบว่าผมเคย
ได้ใส่นาฬิกาของฉันที่โรงแรม มันเคยเป็นของฉัน
พ่อและผมอยากจะรู้ว่ามันมีความปลอดภัย ผมบอกกับ
โฮล์มส์ที่ผมจะกลับไปที่โรงแรมหา
ดูและเห็นเขาต่อมาที่ฟอลส์ ฉันหวังว่าฉัน
กำลังทำสิ่งที่ถูกต้องและไม่ว่าเขาจะ
หายไป.
เมื่อที่สุดท้ายที่ฉันไปถึงน้ำตกผมไม่เห็นเขา
และคิดว่าสำหรับช่วงเวลาที่ว่าเขาได้หลบหนีฉัน.
จากนั้นผมเห็นเส้นทางที่แคบซึ่งเป็น ตัดเข้าไปในหิน
ด้านขวาเหนือน้ำตกตัวเอง โฮล์มส์
ยืนอยู่บนเส้นทางที่เฝ้าดูความผิดพลาดของน้ำ
ลงบนโขดหิน มีที่ไหนเลยที่เขาจะ
วิ่งไป มันไม่อาจจะง่ายสำหรับผม.
ผมย้ายไปหาเขา ทันใดนั้นเขาก็หันหลังและเรา
ตาได้พบกับ.
รูปลักษณ์ของเขาเป็นเย็นไม่ถูกรบกวน วิธีการที่ฉันได้หวังว่าจะ
ขู่คนนี้? หัวใจของฉันล้มเหลวฉันและฉันเกือบจะ
ลดลง เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยให้ผม แต่ผมดึงออกมาจาก
ปืนของฉัน.
'กลับมาแล้ว!' ฉันตะโกน. 'อีกขั้นตอนและฉันจะยิง!' เขา
ยิ้ม 'ดีมากแพทย์ ฉันเข้าใจ. '
มือของฉันสั่นสะเทือนและฉันเกือบจะลดลงปืน 'มัน
มากกว่าโฮล์มส์' ผมบอกว่า 'ผมเคยไปบ้านที่ว่างเปล่า ฉัน
รู้ทุกอย่าง. '
เขาหัวเราะ 'เพื่อนรัก! ไม่มีใครรู้ว่าทุกอย่าง! '
ฉันดูเหมือนจะได้ยินเสียงมาให้ฉันจาก
น้ำและตอนนี้ฉันจะได้เห็นสองหนึ่ง Holmeses- บน
เส้นทางและหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ.
' ฉันได้พบไหที่
โฮล์มส์และ
เอกสาร ฉันรู้ว่าคุณ
ฆ่าพวกเขา. '
' ฉันฆ่าพวกเขา? ไหน?
ไหหรือ
เอกสาร? '
ไม่มีอะไรลำบากจริง.
มันก็เริ่มหนัก
และยากสำหรับผมที่จะ
พูด โฮล์มส์
ดูฉันยิ้ม.
'ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้โฮล์มส์' ฉันตะโกน 'J ดูคุณ
ตัดแมรี่เคลลี่เป็นชิ้น ๆ คุณฆ่าพวกเขา! ให้ฉัน
ได้ยินคุณพูดว่าคุณได้! '
' สิ่งที่คุณต้องการให้ฉันไปพูด? ' 'สมมติว่าคุณฆ่าพวกเขา!'
'คุณฆ่าพวกเขา.'
'ฉันจะยิงคุณโฮล์มส์' ฉันกรีดร้อง. ก่อน
ที่คุณจะตายบอกฉันว่าคุณเข้าใจสิ่งที่คุณได้
ทำ! '
' คุณบ้าหมอ "เขากล่าวว่า 'และคุณกำลังพูดถึง
ขยะ.
ไปยิงฉัน!'
ผมยิงเขา ผมยิงอีกครั้งและอีกครั้ง แต่เขายังคงยืนอยู่
ที่นั่น สุดท้ายผมล้มลงกับพื้น ฉันไม่สามารถย้าย มัน
ดูเหมือนเป็นเวลานานก่อนที่ฉันจะพูดว่า "ทำไมจะไม่ได้
คุณตาย? '
ผมจ้องขึ้นที่เขาเป็นเขายืนอยู่เหนือเราใจเย็น
สูดดมกลิ่นจาก snuffbox ของเขา.
' ผมเอากระสุนจากปืนของคุณและวางในช่องว่าง 'เขา
กล่าวว่า conversationally 'บอกฉันอริอาร์ตี้, เมื่อไหร่
ที่คุณฆ่าวัตสัน? คุณฉลาดมาก. คุณดูเกือบ
เหมือนเขา แต่ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร ตอนที่ผมเห็นคุณ
ฉีดโคเคนสามครั้งต่อวันผมรู้แล้วสำหรับ
แน่ใจว่าคุณไม่ได้เป็นเพื่อนรักของฉัน Dr Watson
จะไม่เคยไม่เคยใช้ยาเสพติด โคเคนของคุณคือ
เสร็จแล้วไม่ได้หรือไม่ อริอาร์ตี้แย่! คุณไม่ได้ตระหนักว่า
snuffbox ของฉันมีโคเคนไม่ดูถูก?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮล์มส์ส่งฉันออกไปก่อนที่เขาจะหารถรับจ้าง เราขับรถผ่านถนน , กระโดดออกมาจากแท็กซี่วิ่งบางวิธี และพบว่า แท็กซี่คันอื่น แต่ที่สถานีโฮล์มส์กล่าวว่ามอริอาตี้ที่นี่เลย เขาได้ตามเรา เราต้องเปลี่ยนสายรถไฟเร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถ .เรากระโดดจากรถไฟที่กำลังวิ่งอยู่ วิ่งข้ามเขตจับรถไฟอีก และสุดท้ายก็เอาเรือไปคืนจาก Newhaven . 5 วัน เราเดินทางผ่านฝรั่งเศสและเยอรมันในป่าและบ้าเหมือนกันวิธี โฮล์มส์จะไม่พูด ว่าเราจะไปที่ไหน ฉันไม่เคยละสายตาจากเขาในวันเหล่านั้น แต่ช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดกับเขาไม่ได้มา โฮล์มดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเดิม ในขณะที่ฉันได้รับการอ่อนแอลงทุกวัน โคเคนทำมันเท่านั้นเป็นไปได้สำหรับผมที่จะอยู่ตื่นตัวสุดท้ายนั่งคืนหนึ่งในโรงแรมในสวิตเซอร์แลนด์ ,ฉันรู้ว่าฉันอาจจะไม่ไปต่อแล้ว ผมก็บอกว่าโฮล์มส์ว่า วันถัดไปผมต้องการเดินมากกว่าเทือกเขาที่มีชื่อเสียงน้ำตกไรเคนบาค . ฉันตัดสินใจแล้วว่า ผมจะบอกเขาเรื่องที่ผมรู้เกี่ยวกับเขาเมื่อเราอยู่กันตามลำพังในภูเขา โคเคนเกือบจะเสร็จแล้ว ไม่ว่าฉันจะอยู่หรือตาย จบต้องมาวันนั้นเราไม่ได้เริ่มเดินของเราไปที่น้ำตกไรเคนบาคจนบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธออกไปก่อนมื้อกลางวัน ผมตกใจมากครับ ผมไม่มีโคเคน และอีกไม่นานฉันคงจะเหนื่อยเกินไป ที่จะไป ครั้งสุดท้ายที่เราทิ้งโรงแรม , และเริ่มที่จะเดินตามภูเขาเส้นทางโฮล์มส์พูดอย่างมีความสุข ในฐานะที่เราไป เขาพบว่าภูเขาที่สวยงามมากเมื่อเราได้ไปทางเล็กน้อย ฉันพบว่าฉันมีลืมนาฬิกาไว้ที่โรงแรม มันเป็นของฉันพ่อและฉันต้องการจะรู้ว่ามันปลอดภัย ฉันบอกโฮล์มส์ว่า ฉันจะกลับไปที่โรงแรม , หาดู ดูเขาต่อมาที่ตก ผมหวังว่าทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และว่า เขาจะไม่หายไปเมื่อฉันไปถึงน้ำตก ฉันคงไม่เจอเขาและคิดว่าสำหรับช่วงเวลาที่เขาหนีมาแล้วผมเห็นเส้นทางที่แคบที่ตัดเข้าไปในหินข้างบนตกเอง โฮล์มส์คือยืนอยู่บนเส้นทางที่ ดูน้ำผิดพลาดลงบนโขดหิน ไม่มีที่ไหนเลยที่เขาจะหนีไป มันไม่อาจจะง่ายสำหรับฉันผมย้ายไปทางเขา จู่ๆ เขาก็หันมาและของเราตาได้ท่าทางเขาดูเจ๋งมาก ไม่ถูกรบกวน . ข้าหวังว่าขู่เหรอ ? หัวใจของฉันและฉันเกือบจะล้มเหลวล้ม เขาก้าวออกมาเพื่อช่วยให้ผม แต่ผมดึงออกปืนของฉัน' ' กลับมา ฉันตะโกน . . . อีกก้าว ฉันก็จะยิง ! เขายิ้ม . . . ดี , หมอ ผมเข้าใจ . . .มือของฉันสั่นจนเกือบจะทิ้งปืน . มันคือกว่า โฮล์มส์ ' ' ผมพูด ผมเคยไปบ้านที่ว่างเปล่า ฉันรู้ทุกสิ่ง .เขาหัวเราะ . . . ท่านที่รัก ! ไม่มีใครรู้ทุกอย่าง !ผมเหมือนจะได้ยินเสียงตามมาจากน้ำ และฉันก็เห็นสอง holmeses - หนึ่งในเส้นทางและหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ' ฉันได้พบไหโฮล์มส์ , และเอกสาร ฉัน รู้ ว่า คุณฆ่าพวกเขา .' ฉันฆ่าพวกเขา ซึ่งขวดหรือเอกสาร ?ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจริงมันหนักขึ้นเรื่อยๆและยากสำหรับฉันพูด โฮล์มมองฉันยิ้มๆ' ฉันรู้ว่าคุณทำได้ โฮล์มส์ ' ' ฉันตะโกน คุณเจดูแมรี่ เคลลี่ ตัดเป็นชิ้น คุณฆ่าพวกเขา ให้ฉันได้ยินคุณพูดว่าคุณทำ !' มันคืออะไรที่คุณต้องการให้ฉันพูดยังไงล่ะ ? ' ' บอกว่าคุณฆ่าเขา !คุณฆ่าพวกเขา .' ข้าจะยิงคุณโฮล์มส์ ! ฉันร้อง . . . ก่อนที่เธอตาย บอกฉันว่าคุณเข้าใจสิ่งที่คุณมีเสร็จแล้ว !คุณโกรธ , หมอ , ' ' เขากล่าวว่า และคุณกำลังพูด. . . .เอาเลย ยิงฉันฉันยิงเขา ฉันยิงอีกครั้งและอีกครั้ง แต่เขายังยืนอยู่มี ในที่สุดฉันก็ล้มลงกับพื้น ผมจะไม่ย้ายไป มันดูเหมือนเวลานานก่อนที่ผมจะพูดว่า ' ทำไมไม่คุณตายไปแล้ว ?ผมจ้องไปที่เขา ขณะที่เขายืนข้างฉัน อย่างสงบสูดยานัตถุ์จากกระตั้วแทงเสือของเขา' ฉันเอากระสุนจากปืนของคุณและใส่ในช่องว่าง , ' เขาบอกว่า Conversationally ’ บอกฉัน มอริอาตี้ เมื่อไหร่คุณฆ่า วัตสัน ? คุณฉลาดมาก คุณดูเกือบชอบเขา แต่ฉันรู้ว่าแกเป็นใคร เมื่อผมเห็นคุณฉีดโคเคนวันละสามครั้ง ฉันรู้แล้วแน่ใจว่าคุณมีเพื่อนที่รักของฉัน ดร. วัตสันไม่เคยใช้ยาเสพติด โคเคนคือเสร็จแล้วใช่มั้ย มอริอาตี้น่าสงสาร ! คุณไม่ตระหนักว่ากระตั้วแทงเสือของผมมีโคเคน , ไม่แสดง ?