( Ecological Economics ) คือเศรษฐศาสตร์ที่มองว่าระบบเศรษฐกิจที่ว่าด้วยการจัดสรรและกระจายการใช้ทรัพยากรเป็นเพียง ระบบย่อยของระบบนิเวศ ที่มีธรรมชาติสภาพแวดล้อมมีส่วนค้ำจุนการดำรงอยู่ของมนุษย์มากกว่าปัจจัยส่วนที่มนุษย์ผลิตขึ้นได้เอง เศรษฐศาสตร์แนวระบบนิเวศให้ความสำคัญกับทุนทางธรรมชาติ เช่นการที่ธรรมชาติเป็นผู้ผลิตวงจร การหมุนเวียนของสสารและออกซิเจน น้ำ แหล่งอาหารธรรมชาติทั้งมวล โดยมนุษย์นำมาใช้แบบฟรีหรือเกือบฟรี โดยไม่ตระหนักว่า เชื้อเพลิงและวัสดุต่างๆจากธรรมชาตินั้นมีต้นทุน มีการร่อยหรอหมดไปได้หรือฟื้นตัวได้ไม่ทัน ถ้าถูกใช้มากไปเร็วไป เวลานี้เราได้ปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากเกินไป ทำลายชั้นโอโซนสร้างภาวะโลกร้อนทำให้เกิดมลภาวะทั้งบนบก ในทะเลและในอากาศที่ทำให้สิ่งมีชีวิตสูญพันธ์และเหลือน้อยลงซึ่งจะทำให้มนุษย์ขาดแคลนอาหารและน้ำกับการดำรงชีพ
เศรษฐศาสตร์แนวระบบนิเวศเน้นการแก้ปัญหาเชิงโครงสร้างทางเศรษฐกิจการเมืองทั้งระบบว่าจำเป็นคนที่รวย คนชั้นกลางต้องลดการผลิตการบริโภคที่ฟุ่มเฟือยลงมา และทำลายระบบนิเวศอย่างมาก เพื่อทำให้ระบบเศรษฐกิจอยู่ในสภาพค่อนข้างคงที่ เราจึงจะหยุดยั้งการทำลายล้างโลกได้ ขณะที่เศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม (Environment Economics) มักจะมองวิธีการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมในกรอบความคิดเศรษฐศาสตร์กระแสหลักที่เชื่อในระบบตลาด (ทุนนิยม) เช่นเสนอการเก็บภาษีค่าธรรมเนียมธุรกิจที่ใช้พลังงานและสร้างมลภาวะเพิ่มขึ้น และการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมเชิงเทคนิค ซึ่งจะลดปัญหาได้บางส่วน แต่ไม่ได้มุ่งแก้ไขทั้งระบบ