History[edit]There is evidence that

History[edit]
There is evidence that the turnip was domesticated in India for its oil-bearing seeds before the 15th century BCE.[1] Unlike the European turnip, however, the cultivation of the Chinese cabbage has focused on its leaves instead of its roots.

It was principally grown in the Yangtze River Delta region, but the Ming Dynasty naturalist Li Shizhen popularized it by bringing attention to its medicinal qualities. The variant cultivated in Zhejiang around the 14th Century was brought north and the northern harvest of napa cabbage soon exceeded the southern one. These were then exported back south along the Grand Canal to Hangzhou and traded by sea as far south as Guangdong.[citation needed]

The Napa cabbage became a Manchurian staple for making suan cai, the Chinese sauerkraut. In Korea, this developed into kimchi. The vegetable spread to Japan following its wars in Manchuria during the Russo-Japanese War in the early 20th Century.[citation needed] Chinese cabbage is now commonly found in markets throughout the world, catering both to the Chinese diaspora and to northern markets who appreciate its resistance to cold.

Varieties[edit]
Green bok choy
Brassica rapa var. chinensis (leaf).jpg
Chinese name
Chinese 小白菜
[show]Transcriptions
Korean name
Hangul 청경채
[show]Transcriptions
There are two distinctly different groups of Brassica rapa used as leaf vegetables in China, and a wide range of varieties within these two groups. The binomial name B. campestris is also used.

Pekinensis[edit]
Main article: Napa cabbage
This group is the more common of the two, especially outside Asia; names such as napa cabbage, dà báicài (Chinese: 大白菜, lit. "large white vegetable"); Baguio petsay or petsay wombok (Tagalog); Chinese white cabbage; "wong a pak" (Hokkien, Fujianese); baechu (Korean), wongbok and hakusai (Japanese: 白菜 or ハクサイ) usually refer to members of this group. Pekinensis cabbages have broad green leaves with white petioles, tightly wrapped in a cylindrical formation and usually forming a compact head. As the group name indicates, this is particularly popular in northern China around Beijing (Peking).

Chinensis[edit]
Chinensis varieties do not form heads; instead, they have smooth, dark green leaf blades forming a cluster reminiscent of mustard or celery. Chinensis varieties are popular in southern China and Southeast Asia. Being winter-hardy, they are increasingly grown in Northern Europe. This group was originally classified as its own species under the name B. chinensis by Linnaeus.[citation needed]

Chinensis spelling and naming variations[edit]
Other than the ambiguous term "Chinese cabbage," the most widely used name in North America for the chinensis variety is bok choy (from Cantonese, literally "white vegetable"; also spelled Pak choi, Bok choi, and Pak choy). In the UK, Australia, South Africa, and other Commonwealth Nations, the term Pak choi is used. Less commonly, the descriptive English names Chinese chard, Chinese mustard, celery mustard, and Spoon cabbage are also employed.

In Australia, the New South Wales Department of Primary Industries has redefined many of these names to refer to specific cultivars. In addition, they have introduced the word buk choy to refer to a specific kind of cabbage distinct from pak choy.[2][3]

In China, three terms are commonly used for this vegetable: the majority of Chinese (about 955 million) speak Mandarin, and for them the term is 油菜 yóu cài (literally "oil vegetable"), since most of the cooking oil in China is extracted from the seed of this plant[dubious – discuss]; Shanghainese speakers (about 90 million in eastern China) use the term 青菜 qīng cài (literally "blue-green vegetable"); although the term 白菜 is pronounced "baak choi" in Cantonese, the same characters are pronounced "bái cài" by Mandarin speakers and used as the name for Napa cabbage which they call "Chinese cabbage" when speaking English.

Commercial variants of Chinensis[edit]
Bok choi (Chinese: 白菜; literally: "white vegetable"; Japanese: 青梗菜 or チンゲンサイ, Chingensai); succulent, white stems with dark green leaves.
Choy sum (Chinese: 菜心; pinyin: càixīn; literally: "vegetable heart"; Hokkien chai sim; Japanese: 菜心 or サイシン, Saishin), this brassica refers to a small, delicate version of Bak choi. In appearance it is more similar to rapini or broccoli rabe, than the typical Bak choi. In English, it can also be called "Flowering Chinese Cabbage" due to the yellow flowers that comes with this particular vegetable. The term "choy sum" is sometimes used to describe the stem of any Chinese cabbage, or the soft inner core of a Bak choi with the tougher outer leaves removed.
Baby pak choi or mei quin choi, also known as Shanghai Bak choi (Chinese: 上海白菜; pinyin: Shànghǎi báicài (Cantonese: Song Hoi bak choi); Japanese: 青梗菜 or チンゲンサイ, chingensai) refers to greener varieties where the varioles are also green. It is simply a less-mature version that could develop into the white-stemmed variety with more time to grow before being harvested.[4] In Shanghai and other eastern China provinces, it is simply called qīngcài (青菜; literally blue/green vegetable) or qīngjiāngcài (青江菜; literally "blue/green river vegetable").
Nutritional value[edit]
Chinese cabbage, raw
(chinensis, pak choi)
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy 54 kJ (13 kcal)
Carbohydrates
2.2 g
Dietary fiber 1.0 g
Fat
0.2 g
Protein
1.5 g
Vitamins
Vitamin A equiv. (30%) 243 μg
Vitamin A 4468 IU
Vitamin C (54%) 45 mg
Trace metals
Calcium (11%) 105 mg
Iron (6%) 0.80 mg
Magnesium (5%) 19 mg
Sodium (4%) 65 mg
Units
μg = micrograms • mg = milligrams
IU = International units
Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database
Pak choi contains a high amount of vitamin A per 4 oz. of serving - about 3500 IU.[5] Pak choi also contains approximately 50 mg of vitamin C per 4 oz. serving.[5]

Chinese cabbage was ranked second for nutrient density out of 41 "powerhouse" fruits and vegetables in a peer-reviewed US Center for Disease Control study.[6]

Toxic effects[edit]
Pak choi contains glucosinolates. These compounds have been reported to prevent cancer in small doses, but, like many substances, can be toxic to humans in large doses, particularly to people who are already seriously ill. In 2009, an elderly diabetic woman who had been consuming 1 to 1.5 kg of raw Pak choi per day, in an attempt to treat her diabetes, developed hypothyroidism, for reasons relating to her diabetes, resulting in myxedema coma.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] ประวัติ
มีหลักฐานว่า หัวผักกาดที่มี domesticated ในอินเดียสำหรับเมล็ดพันธุ์ของ oil-bearing ก่อนศตวรรษ 15 ปีก่อนคริสต์ศักราช[1] ซึ่งแตกต่างจากหัวผักกาดที่ยุโรป อย่างไรก็ตาม การปลูกผักกาดขาวปลีได้เน้นใบแทนรากของ

ถูกหลักเติบโตในภูมิภาคลุ่มน้ำแยงซี แต่ธรรมชาตินิยมราชวงศ์หมิง Li Shizhen popularized โดยนำความสนใจในคุณภาพของยา ตัวแปรที่เพาะปลูกในรอบศตวรรษที่ 14 ที่เจ้อเจียงถูกนำเหนือ และเหนือเก็บเกี่ยวของกะหล่ำปลีแนเกินหนึ่งภาคใต้เร็ว ๆ นี้ เหล่านี้ได้ แล้วส่งออกกลับไปใต้ตามแนวคลองแกรนด์ไปหางโจว และซื้อขาย โดยทะเลใต้เท่าเป็นกวางตุ้ง[ต้องการอ้างอิง]

กะหล่ำปลีแนเป็น ตั๋วเย็บกระดาษ Manchurian ทำสวนไก sauerkraut จีน เกาหลี นี้พัฒนาเป็นกิมจิ พืชแพร่กระจายไปยังญี่ปุ่นดังต่อไปนี้ของสงครามในแมนจูเรียในช่วงสงครามญี่ปุ่นรัสเซียในศตวรรษที่ 20 ต้น[ต้องการอ้างอิง] ผักกาดขาวปลีขณะนี้มักพบในตลาดทั่วโลก อาหารทั้ง เพื่อพลัดถิ่นจีน และตลาดเหนือที่ชื่นชอบของความต้านทานการเย็น

พันธุ์ [แก้ไข]
กรี bok choy
ราปาผักเพียง chinensis (ใบไม้) .jpg
ชื่อจีน
小白菜จีน
[แสดง] กัน
ชื่อเกาหลี
อัง청경채
[แสดง] กัน
มีสองกลุ่มแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดของราปาผักที่ใช้เป็นผักใบในจีน และความหลากหลายของสายพันธุ์ภายในกลุ่มเหล่านี้สอง ยังใช้ชื่อทวินาม campestris เกิด

Pekinensis [แก้ไข]
บทความหลัก: กะหล่ำปลีแน
กลุ่มนี้คือราคา ทั่วไปเพิ่มเติมสอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกเอเชีย ชื่อเช่นกะหล่ำปลีนภา dà báicài (จีน: 大白菜 สว่าง "ขนาดใหญ่สีขาวผัก"); เกีย petsay หรือ petsay wombok (ตากาล็อก); กะหล่ำปลีขาวจีน "วงการปาก" (ฮกเกี้ยน Fujianese); baechu (เกาหลี), wongbok และ hakusai (ญี่ปุ่น: 白菜 หรือハクサイ) มักจะหมายถึงสมาชิกของกลุ่มนี้ กาด Pekinensis มีใบกว้างสีเขียวกับสีขาว petioles ห่อแน่นก่อตัวเป็นทรงกระบอก และมักจะเป็นหัวขนาดเล็ก เป็นชื่อกลุ่มระบุว่า นี้เป็นที่นิยมมากในภาคเหนือของจีนใกล้ปักกิ่ง (ปักกิ่ง)

Chinensis [แก้ไข]
พันธุ์ Chinensis ฟอร์มหัว แทน มีใบมีดเรียบ เข้มใบสีเขียวเป็นคลัสเตอร์ของกาดหรือขึ้นฉ่าย Chinensis พันธุ์ได้รับความนิยมในจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กำลังหนาว hardy พวกเขามากขึ้นปลูกในยุโรปภาคเหนือ เดิมกลุ่มนี้ถูกจัดเป็นสปีชีส์ของตัวเองภายใต้ chinensis เกิดชื่อ โดย Linnaeus[ต้องการอ้างอิง]

Chinensis สะกด และตั้งชื่อรูปแบบ [แก้ไข]
ไม่ใช่ชัดเจนคำว่า "กาด" ชื่อที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในทวีปอเมริกาเหนือหลาย chinensis มี bok choy (จากกวางตุ้ง อักษร "ขาวผัก" ยัง สะกด Pak choi, Bok choi และปาก choy) ในสหราชอาณาจักร ออสเตรเลีย แอฟริกาใต้ และ ประเทศเครือจักรภพอื่น ๆ เป็นใช้คำว่า Pak choi น้อยโดยทั่วไป อังกฤษอธิบายชื่อจีน chard ขึ้นฉ่ายผักกาด ผักกาดจีน และยังเป็นลูกจ้างกะหล่ำปลีช้อน

ในออสเตรเลีย ใหม่ใต้เวลส์แผนกของหลักอุตสาหกรรมมีโครงแบบอีกครั้งของชื่อเหล่านี้หมายถึงเฉพาะพันธุ์ นอกจากนี้ พวกเขาได้แนะนำ choy ใน buk คำอ้างถึงชนิดเฉพาะของแตกต่างจาก pak choy กะหล่ำปลี[2][3]

ในจีน สามเงื่อนไขจะใช้กับผักนี้: ส่วนใหญ่ของจีน (ประมาณ 955 ล้าน) พูดภาษาจีนกลาง และสำหรับพวกเขา คำ cài 油菜 yóu (อักษร "น้ำมันพืช"), ตั้งแต่ส่วนใหญ่ปรุงอาหารจีนน้ำมันสกัดจากเมล็ดของพืชนี้ [สงสัย – อภิปราย]; ภาษาจีน (ประมาณ 90 ล้านในตะวันออกจีน) ใช้คำ青菜 qīng cài (อักษร "เขียวผัก"); แม้ว่า白菜คำว่า "baak choi" การออกเสียงในกวางตุ้ง อักขระเดียวกับที่ออกเสียง "bái cài" จากภาษาแมนดาริน และใช้เป็นชื่อสำหรับกะหล่ำปลีปาซึ่งพวกเขาเรียก "กาด" เมื่อพูดภาษาอังกฤษ

ค้าย่อยของ Chinensis [แก้ไข]
Bok choi (จีน: 白菜 อักษร: "ขาวผัก" ญี่ปุ่น: 青梗菜หรือチンゲンサイ Chingensai); ฉ่ำ ขาวลำต้น มีสีดำสีเขียวใบไม้
ผล Choy (จีน: 菜心 pinyin: càixīn อักษร: "ผักหัวใจ" ฮกเกี้ยนชัยซิ ญี่ปุ่น: 菜心หรือサイシン Saishin), ผักนี้ถึง choi บัครุ่นเล็ก อ่อน ในลักษณะ นี้มากขึ้นคล้ายกับ rapini หรือบรอกโคลี rabe กว่า choi บัคทั่วไป ในอังกฤษ มันสามารถถูกเรียกว่า "เวอร์ริ่งกาด" เนื่องจากดอกไม้สีเหลืองที่มาพร้อมกับผักนี้เฉพาะ บางครั้งใช้คำว่า "ผลรวม choy" เพื่ออธิบายถึงต้นกำเนิดของกะหล่ำปลีจีนใด ๆ หรือหลักภายในนุ่มของบัค choi กับรุนแรงนอกจากเอาไว้
เด็กปาก choi หรือเหมย quin choi หรือที่เรียกว่าบัคเซี่ยงไฮ้ choi (จีน: 上海白菜 pinyin: Shànghǎi báicài (กวางตุ้ง: ฮอยอันเพลงบัค choi); ญี่ปุ่น: 青梗菜 หรือチンゲンサイ chingensai) หมายถึงสายพันธุ์สีเขียว varioles ที่ยังเขียว เพียงแค่ผู้ใหญ่น้อยรุ่นที่สามารถพัฒนาเป็นความหลากหลายดังขาวกับเวลาในการเจริญเติบโตก่อนการเก็บเกี่ยวผลผลิต ได้[4] ในเซี่ยงไฮ้และจีนจังหวัดภาคตะวันออก ก็เรียกว่า qīngcài (青菜 ผักอักษรสีน้ำเงิน/สีเขียว) หรือ qīngjiāngcài (青江菜 อักษร "สีน้ำเงิน/เขียวน้ำผัก") .
คุณค่าทางโภชนาการ [แก้ไข]
กาด ดิบ
(chinensis, pak choi)
คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์)
kJ พลังงาน 54 (13 กิโลแคลอรี่)
คาร์โบไฮเดรต
2.2 g
กากใย 1.0 g
Fat
0.2 g
โปรตีน
1.5 g
วิตามิน
เทียบเท่าวิตามินเอ (30%) 243 μg
วิตามิน 4468 IU
วิตามินซี (54%) มิลลิกรัม 45
ติดตามโลหะ
แคลเซียม (11%) 105 มิลลิกรัม
เหล็ก (6%) 0.80 มิลลิกรัม
แมกนีเซียม (5%) มิลลิกรัม 19
โซเดียม (4%) 65 มิลลิกรัม
หน่วย
μg = micrograms • mg = milligrams
IU =หน่วยสากล
เปอร์เซ็นต์จะเลียนแบบหยาบ ๆ ใช้คำแนะนำของสหรัฐอเมริกาสำหรับผู้ใหญ่
แหล่ง: จากระบบฐานข้อมูล
Pak choi ประกอบด้วยยอดสูงของวิตามินเอต่อ 4 oz ของการให้บริการ - เกี่ยวกับ 3500 IU[5] Pak choi ยังประกอบด้วยประมาณ 50 มิลลิกรัมของวิตามินซีต่อการให้บริการ 4 ออนซ์[5]

กาดถูกจัดอันดับที่สองสำหรับความหนาแน่นของธาตุอาหารจากผักและผลไม้ "โรงไฟฟ้า" 41 ในทานเพื่อนเราศูนย์การศึกษาการควบคุมและป้องกันโรค[6]

ผลกระทบพิษ [แก้ไข]
glucosinolates ประกอบด้วย Pak choi สารเหล่านี้มีการรายงานเพื่อป้องกันโรคมะเร็งในปริมาณขนาดเล็ก แต่ เช่นสารจำนวนมาก ได้เป็นพิษกับมนุษย์ในปริมาณมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนป่วยอย่างจริงจัง ใน 2009 เป็นผู้หญิงโรคเบาหวานสูงอายุที่มีการใช้ 1 ถึง 1.5 กิโลกรัมของวัตถุดิบ Pak choi ต่อวัน ในความพยายามที่จะรักษาโรคเบาหวานของเธอ พัฒนาพร่อง เหตุผลที่เกี่ยวข้องกับโรคเบาหวานของเธอ ในโคม่า myxedema[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติ [ แก้ไข ]
มีหลักฐานว่าหัวผักกาดก็โดดเด่นในอินเดียซึ่งผลิตน้ำมันของเมล็ดก่อนศตวรรษ BCE . [ 1 ] ซึ่งแตกต่างจากหัวผักกาด ยุโรป แต่การปลูกกะหล่ำปลีจีนได้เน้นใบแทนราก

มันเป็นหลักที่ปลูกในภูมิภาคแม่น้ำแยงซี Delta ,แต่ราชวงศ์หมิง นักชีววิทยา Li Shizhen popularized โดยเอาใจใส่คุณภาพยาของ ตัวแปรที่ปลูกในเจ้อเจียงรอบศตวรรษที่ 14 ถูกนำเหนือและการเก็บเกี่ยวของกะหล่ำปลีเร็วเกินภาคใต้ 1 เหล่านี้แล้วส่งออกกลับไปใต้ตามแนวคลองแกรนด์หางโจวและซื้อขายโดยทะเลไกลใต้เป็น Guangdong . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

กะหล่ำปลีเป็นหลักสำหรับการทำมันสวนไช่ , กะหล่ำปลีจีน ในเกาหลี ซึ่งพัฒนาเป็นกิมจิ ผักกระจายต่อไปนี้สงครามของญี่ปุ่นในแมนจูเรียในช่วงสงคราม ญี่ปุ่น รัสเซีย ในต้นศตวรรษที่ 20 . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] กะหล่ำปลีจีน คือตอนนี้ที่พบบ่อยในตลาดทั่วโลกอาหารทั้งจีนพลัดถิ่นและตอนเหนือของตลาดที่ชื่นชมความต้านทานของเย็น

พันธุ์ [ แก้ไข ]
สีเขียวโชยบก
Brassica rapa var . chinensis ( ใบ ) . jpg

จีนจีนชื่อ小白菜
[ ]

แสดงรายละเอียดชื่อเกาหลีภาษาเกาหลี청경채
[ ]
แสดง transcriptions มีอยู่สองอย่างโดดเด่น กลุ่มของผักที่ใช้เป็นผักใบ rapa ในประเทศจีนและหลากหลายพันธุ์ภายในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ชื่อทวินาม พ. 60 ยังใช้

pekinensis [ แก้ไข ]
บทความหลัก : กะหล่ำปลี
กลุ่มนี้เป็นปกติของทั้งสอง โดยเฉพาะนอกเอเชีย ชื่อเช่นกะหล่ำปลี , D ล่าสุด B . kgm IC ล่าสุดผม ( จีน : 大白菜ไฟ” ผักสีขาวขนาดใหญ่ ) ; Baguio petsay หรือ petsay wombok ( ภาษาไทย ) ; ผักกาดขาวปลี ; " หว่องเป็นปาก " ( ฮกเกี้ยนfujianese ) ; แบชู ( เกาหลี ) , wongbok และ hakusai ( ญี่ปุ่น : 白菜หรือハクサイ ) มักจะหมายถึงสมาชิกของกลุ่มนี้ pekinensis กะหล่ำปลีมีใบสีเขียวกว้างกับก้านใบสีขาว พันแน่นในการสร้างทรงกระบอก และมักจะเป็นหัวขนาดกะทัดรัด เป็นชื่อกลุ่มว่า นี้เป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคเหนือของจีนรอบปักกิ่ง ( Peking )

[ ]
ถูกแก้ไขพืชพันธุ์ไม่ฟอร์มหัว ; แทนพวกเขาได้เรียบ แผ่นใบสีเขียวเข้ม เป็นรูปกลุ่มที่ชวนให้นึกถึงของผักกาด หรือผักขึ้นฉ่าย พืชพันธุ์ที่เป็นที่นิยมในประเทศจีนตอนใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นฤดูหนาว Hardy , พวกเขามีมากขึ้นที่ปลูกในภาคเหนือของยุโรป กลุ่มนี้ถูกจัดเป็นชนิดของตัวเองภายใต้ชื่อ B . chinensis โดย Linnaeus . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

ถูกสะกดและรูปแบบการตั้งชื่อ [ แก้ไข ]
นอกจากกะหล่ำปลีจีน คำว่า " ไม่ " ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในทวีปอเมริกาเหนือความหลากหลาย chinensis เป็น Bok Choy ( จากกวางตุ้ง อักษรสีขาว " ผัก " ; ยังสะกด ปากชอย บก ชอย และผักกวางตุ้ง ) ใน UK , ออสเตรเลีย , แอฟริกาใต้ และประเทศในเครือจักรภพ อื่น ๆ , คํา ปากชอยมีใช้ น้อยกว่าปกติ ,บรรยายภาษาอังกฤษชื่อภาษาจีน chard , มัสตาร์ด , ผักกาด กะหล่ำปลี ผักชี และช้อนยังใช้

ในออสเตรเลีย , รัฐนิวเซาท์เวลส์ของกรมอุตสาหกรรมพื้นฐาน มี redefined หลายชื่อเหล่านี้หมายถึงเฉพาะพันธุ์ นอกจากนี้ พวกเขาได้รู้จักคำว่า buk โชยหมายถึงประเภทที่เฉพาะเจาะจงของกะหล่ำปลีที่แตกต่างจากปากโชย [ 2 ] [ 3 ]

ในประเทศจีนสามข้อตกลงมักใช้สำหรับผักนี้ : ส่วนใหญ่ของจีน ( ประมาณ 955 ล้านบาท ) พูดภาษาจีนกลางและพวกเขาเรียกว่า油菜 Y ó U C ล่าสุด ( ตัวอักษร " น้ำมันพืช " ) , เนื่องจากส่วนใหญ่ของน้ำมันปรุงอาหารในจีนเป็นสารสกัดจากเมล็ดของพืชนี้ไม่แน่นอน – [ ปรึกษา ] ;ผู้พูดภาษาเซี่ยงไฮ้ ( ประมาณ 90 ล้านบาทในภาคตะวันออกของจีน ) ใช้คำว่า青菜 Q ī ng c ล่าสุด ( ตัวอักษร " ผักสีเขียว " ) ; แม้ว่าในระยะ白菜อ่านว่า " แบ๊กชอย " ในกวางตุ้ง , ตัวอักษรเดียวกันจะออกเสียงว่า " B . kgm ฉัน C ล่าสุดฉัน " โดยแมนดารินลำโพงและใช้เป็นชื่อ นภา กะหล่ําปลีซึ่งพวกเขาเรียกว่า " ผักกาดขาว " เมื่อพูดภาษาอังกฤษ

พาณิชย์สายพันธุ์ของพืช [ แก้ไข ]
บอกชอย ( จีน : 白菜 ; แปลตามตัวอักษร : สีขาว " ผัก " ; ญี่ปุ่น : 青梗菜หรือチンゲンサイ chingensai , ) ; หวานฉ่ำ ก้านสีขาว ใบสีเขียวเข้ม 菜心
กวางตุ้งผล ( จีน : ; พินอิน : C īล่าสุด 9 n ; แปลตามตัวอักษร : " ผัก " หัวใจ ; ฮกเกี้ยนชัยซิม ; ญี่ปุ่น : 菜心หรือサイシン saishin ) , ผักกาด , นี้หมายถึงขนาดเล็กรุ่นที่ละเอียดอ่อนของบักชอยในลักษณะที่ปรากฏ มันก็เหมือน rapini หรือคะน้าเรป กว่า ซอย บัก ทั่วไป ในภาษาอังกฤษ ก็จะเรียกว่า " ดอกกะหล่ําปลี " เนื่องจากมีสีเหลือง ดอกที่มากับผัก นี้โดยเฉพาะ คำว่า " กวางตุ้งผล " บางครั้งใช้เพื่ออธิบายก้านของผักกวางตุ้ง หรือ นุ่ม แกนในของ ชอย บักกับรุนแรง
ใบด้านนอกออกเด็กปากชอย หรือ เมย์ ควิน ชอย หรือที่เรียกว่าเซี่ยงไฮ้บักชอย ( จีน : 上海白菜 ; พินอิน : Sh ล่าสุดǎ NGH ฉัน B . kgm IC ล่าสุดผม ( กวางตุ้ง : เพลง ฮอยบักชอย ) ; ญี่ปุ่น : 青梗菜หรือチンゲンサイ chingensai , ) หมายถึง พันธุ์เขียวที่ varioles ยังมีสีเขียว มันเป็นเพียงแค่น้อยกว่าผู้ใหญ่รุ่นที่สามารถพัฒนาเป็นสีขาว ก้านหลากหลายมีเวลามากขึ้นที่จะเติบโตก่อนที่จะเก็บเกี่ยวแล้ว[ 4 ] ในเซี่ยงไฮ้และมณฑลจีนตะวันออกอื่น ๆ มันก็โทรมาถามว่าīล่าสุด ( 青菜 ; อักษรสีฟ้า / สีเขียวผัก ) หรือ Q ī ngji อุบาสกว่าล่าสุดผม ( 青江菜 ; อักษร " สีฟ้า / เขียวแม่น้ำผัก " )
โภชนาการ [ แก้ไข ]

( chinensis ผักกาดขาวปลีดิบ , ปากชอย )
คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม ( 5 ออนซ์ )
54 กิโลจูลพลังงาน ( 13 กิโลแคลอรี ) คาร์โบไฮเดรต 2.2 g




1.0 กรัม ใยอาหาร ไขมัน 0.2 กรัม



1.5 กรัม โปรตีน วิตามินวิตามิน 0.5 ( 30% ) และμ g

4468 IU วิตามิน วิตามิน C ( 54% ) 45 มิลลิกรัม แคลเซียมโลหะ

ติดตาม ( 11% ) มก
เหล็ก 105 ( 6% ) 0.80 แมกนีเซียม Mg

( 5% ) 19 มิลลิกรัม โซเดียม ( 4% ) 65 mg

μ G หน่วย = - = มิลลิกรัมต่อมิลลิกรัม =

ไอยูอินเตอร์เนชั่นแนลหน่วยร้อยละประมาณโดยประมาณใช้เราแนะนำสำหรับผู้ใหญ่ แหล่งที่มา : ฐานข้อมูล USDA ธาตุอาหาร

ปากชอยมีปริมาณวิตามินต่อ 4 ออนซ์บริการ - ประมาณ 3 , 500 IU . [ 5 ] ปากชอยมีประมาณ 50 มก. ของวิตามิน C ต่อออนซ์ 4 การให้บริการ . [ 5 ]

ผักกาดขาวได้อันดับที่สองสำหรับสารอาหารความหนาแน่นจาก 41 " โรงไฟฟ้า " ผักและผลไม้ใน peer-reviewed เราศูนย์การศึกษาการควบคุมโรค [ 6 ]

พิษ [ แก้ไข ]
ปากชอยมีกลูโคซิโนเลท . สารเหล่านี้มีรายงานว่าป้องกันมะเร็งในปริมาณขนาดเล็ก แต่ชอบ มาก สาร สามารถเป็นพิษต่อมนุษย์ในปริมาณมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ที่กำลังป่วยหนัก ใน 2009 , ผู้สูงอายุ เบาหวาน ผู้หญิงที่ได้รับการบริโภค 1 1.5 กก. ดิบปากชอยต่อวัน ในความพยายามที่จะรักษาเบาหวาน เธอพัฒนา hypothyroidism , สำหรับเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับโรคเบาหวานของเธอส่งผลให้หมดสติ [ 7 ]