The pectoral fins are placed far fo

The pectoral fins are placed far forward and downward, opposite the incision that is present between
the operculum and the suboperculum, so that anteriorly the branchiostegal membrane covers their roots.
They are inserted almost horizontally, and their movements usually are made in that direction. The scales
covering their bases form, as mentioned above, a kind of sheath, in which they move. These fins, which
extend until the ventral fin bases, are provided with seven rays that decrease so much in length from the
outside to the inside, that the last one is three times as short as the first one. The first ray is very thick,
strong, undivided and hard; the following ones in their first half are split into main branches and these
further on our split in several side branches. The ventral fins are placed a little closer to the tip of the snout
than tip of the caudal fin. They lie very close to each other, immediately next to the ventral line. They are
relatively not very large, and their movements are made in a perpendicular direction. They are provided
with five rays of which the anterior most one is undivided and more than twice as long as last one. The anal
fin occupies the caudal two fifths of the body length before the caudal peduncle. It is of a medium-size. Its
rays, 27 in number, are directed backwards and a bit downwards. The first ray is almost one-fourth shorter
than the second one. From the second until about the 22nd ray the length is about equal, but from then on
they regularly decrease in size so that the last ray is equal in size to the first ray. The first and second rays
are undivided; the next ones, as usual near the tip split into two main and several side branches. The dorsal
fin is placed very far backwards, and opposite the posterior, smaller part of the anal fin, with which part it
compares in length and reach. Its rays, 18 in number, are directed backwards, but the first one is directed a
bit upwards, and the first three rays are undivided. The caudal fin can rather be called small than large,
because its length plus the caudal peduncle is only 1
/5 of the total length of the fish. At the end it is strongly rounded and it is composed of 14 large rays, of which the two outer most are undivided and accompanied
by a very short ray on the outside of their bases; for this reason one could also count 16 rays.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครีบอกจะอยู่ไกลไปข้างหน้าและลดลงตรงข้ามกับแผลที่มีอยู่ระหว่าง
operculum และ suboperculum เพื่อให้ anteriorly เยื่อ branchiostegal ครอบคลุมรากของพวกเขา
พวกเขาจะถูกแทรกเกือบแนวนอนและการเคลื่อนไหวของพวกเขามักจะทำในทิศทางนั้น เครื่องชั่งน้ำหนัก
ที่ครอบคลุมรูปแบบฐานของพวกเขาเป็นที่กล่าวถึงข้างต้นชนิดของเปลือกซึ่งในพวกเขาย้าย ครีบเหล่านี้ซึ่ง
ขยายถึงฐานครีบท้องมีให้กับเจ็ดรังสีที่ลดลงมากในความยาวจาก
ด้านนอกเข้าไปด้านในที่เป็นคนสุดท้ายเป็นครั้งที่สามสั้นเป็นคนแรก รังสีครั้งแรกที่มีความหนามาก
แข็งแรงไม่มีการแบ่งแยกและยาก; คนต่อไปในช่วงครึ่งปีแรกของพวกเขาจะแบ่งออกเป็นสาขาหลักและสิ่งเหล่านี้
เพิ่มเติมเกี่ยวกับการแยกสาขาของเราในหลายด้าน
ครีบท้องจะถูกวางไว้เล็ก ๆ น้อย ๆ ใกล้ชิดกับปลายจมูก กว่าปลายครีบหาง พวกเขาอยู่ใกล้กันมากอื่น ๆ ได้ทันทีติดกับเส้นท้อง พวกเขาจะ
ค่อนข้างไม่ใหญ่มากและการเคลื่อนไหวของพวกเขาจะทำในทิศทางที่ตั้งฉาก พวกเขามีให้
กับห้ารังสีที่ด้านหน้าที่สุดคือไม่มีการแบ่งแยกและอื่น ๆ อีกกว่าสองเท่าเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นครั้งสุดท้าย ทวาร
ครีบตรงบริเวณหางสองในห้าของความยาวลำตัวก่อนที่จะคอดหาง มันเป็นขนาดกลาง ใช้
รังสี 27 ในจำนวนเป็นผู้กำกับไปข้างหลังและบิตลง รังสีแรกคือเกือบหนึ่งในสี่ที่สั้น
กว่าหนึ่งวินาที จากสองจนกระทั่งเกี่ยวกับเรย์ 22 ความยาวเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่เท่าเทียมกัน
แต่จากนั้น พวกเขาเป็นประจำลดลงในขนาดเพื่อให้รังสีสุดท้ายคือขนาดเท่ากันกับเรย์เป็นครั้งแรก แสงแรกและครั้งที่สอง
มีการแบ่ง; คนต่อไปตามปกติซึ่งอยู่ใกล้กับแยกปลายเข้าหลักและอีกหลายสาขาทั้งสองด้าน ครีบหลัง
ครีบวางอยู่ไกลมากไปข้างหลังและตรงข้ามหลังเป็นส่วนหนึ่งของที่มีขนาดเล็กครีบทวารด้วยซึ่งส่วนหนึ่งก็
เปรียบเทียบความยาวและการเข้าถึง รังสี, 18 ในจำนวนเป็นผู้กำกับไปข้างหลัง แต่คนแรกคือกำกับ
บิตขึ้นไปและสามแสงแรกจะแบ่ง ครีบหางสามารถค่อนข้างจะเรียกได้ว่ามีขนาดเล็กกว่าขนาดใหญ่
เพราะความยาวของมันบวกคอดหางเป็นเพียง 1
/5 ความยาวรวมของปลา ในตอนท้ายมันจะโค้งมนอย่างยิ่งและเป็นที่ประกอบด้วย 14 รังสีขนาดใหญ่
ซึ่งทั้งสองด้านนอกส่วนใหญ่จะแบ่งและพร้อม ด้วยเรย์ที่สั้นมากที่ด้านนอกของฐานของพวกเขา; ด้วยเหตุนี้หนึ่งยังสามารถนับ 16 รังสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ครีบอกจะอยู่ไกลไปข้างหน้าและลง ตรงข้ามกับรอยแผลที่อยู่ระหว่างทางโอเพอคิวลัมและ suboperculum ดังนั้นก่อนเยื่อ branchiostegal ครอบคลุมรากของพวกเขาพวกเขาจะแทรกเกือบแนวนอน และการเคลื่อนไหวของพวกเขามักจะทำในทิศทางที่ เครื่องชั่งครอบคลุมฐานของพวกเขารูปแบบดังกล่าวข้างต้น เป็นปลอกที่พวกเขาย้าย ซึ่งครีบเหล่านี้ขยายจนถึงฐานครีบครีบท้องมีให้กับเจ็ดรังสีที่ลดลงมากในความยาวจากข้างนอกกับข้างใน สุดท้ายคือสามครั้งเป็นสั้น ๆเป็นครั้งแรก เรย์ก่อนจะหนามากแข็งแรง ไม่มีการแบ่งแยกและหนัก ต่อไปนี้อยู่ในครึ่งแรกของพวกเขาจะแยกเป็นสาขาหลักและเหล่านี้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสาขาของเราแยกในด้านต่างๆ ครีบครีบท้องมีอยู่น้อยใกล้ชิดกับปลายของจมูกกว่าปลายของครีบหาง . พวกเขาโกหกมากใกล้เคียงกับแต่ละอื่น ๆ ทันที ถัดจากบรรทัดล่าง . พวกเขาเป็นค่อนข้างไม่ใหญ่มาก และการเคลื่อนไหวของพวกเขาทำในทิศทางตั้งฉาก พวกเขาจะให้กับห้า rays ซึ่งด้านหน้ามากที่สุดคือไม่มีการแบ่งแยกและเกินกว่าสองเท่าตราบใดที่คนล่าสุด ทวารหนักครีบตรงบริเวณหาง สองห้าของลำตัวก่อนที่ก้านหาง . มันเป็นขนาดกลาง ของรังสี , 27 ในตัวเลข โดยตรงข้างหลังนิดหน่อยลง เรย์ครั้งแรกเกือบหนึ่งในสี่ สั้นกว่ากว่าสอง จากวินาที จนกระทั่งเรย์ 22 ความยาวจะเท่ากัน แต่หลังจากนั้นพวกเขาเป็นประจำลดขนาดเพื่อให้เรย์ล่าสุดขนาดเท่ากันกับเรย์ก่อน รังสีแรกและสองจะไม่มีการแบ่งแยก ; คนต่อไปตามปกติ ใกล้ ปลายแยกเป็นสองหลักและสาขาด้านต่างๆ หลังครีบอยู่ไกลมาก ถอยหลัง และตรงข้ามกัน ส่วนเล็กของครีบ ซึ่งบางส่วนเปรียบเทียบความยาวและเข้าถึง รังสี , 18 ในตัวเลขาถอยหลัง แต่มีหนึ่งกำกับบิตขึ้นไป และสามแสงแรกจะไม่มีการแบ่งแยก ครีบหาง สามารถค่อนข้าง จะเรียกว่าขนาดเล็กมากกว่าขนาดใหญ่เพราะความยาวของมันบวกเพียง 1 ก้านหาง/ 5 ของความยาวของปลา ท้ายมันปัดขอ และมันประกอบด้วย 14 รังสีขนาดใหญ่ ซึ่งสองนอกส่วนใหญ่จะไม่มีการแบ่งแยกและพร้อมโดย เรย์ สั้นมาก ด้านนอกของฐานของพวกเขา สำหรับเหตุผลนี้ หนึ่งยังสามารถนับ 16 รังสี