The resulting empirical policy rule

The resulting empirical policy rule of thumb—a so-calledTaylor rule—recommends lowering the funds rate by 1.3 percentage points if core inflation falls by one percentage point and by almost two percentage points if the unemployment rate rises by one percentage point.As shown in Figure 2,this simple rule of thumb captures the broad contours of policy over the past two decades.Differences between the recommended target rate from the estimated policy rule (the thin line) and the Fed’s actual target funds rate (the thick line) are fairly small.Exceptions occurred during the mid-1990s and mid-2000s,when the funds rate was set somewhat higher or lower than the policy rule recommended.During 2007 and 2008,by this rudimentary empirical metric,the Fed’s lowering of the funds rate by over five percentage points was roughly in line with its historical behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์เชิงประจักษ์นโยบายกฎของหัวแม่มือ — กฎเพื่อ calledTaylor — แนะนำลดราคาเงิน 1.3 เปอร์เซ็นต์จุดถ้าเฟ้ออยู่จุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ และเปอร์เซ็นต์เกือบสองจุดถ้าอัตราการว่างงานเพิ่มขึ้น โดยจุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ดังแสดงในรูปที่ 2 นี้ง่าย ๆ กฎของหัวแม่มือจับรูปทรงสิ่งของนโยบายสองทศวรรษที่ผ่านมา ความแตกต่างระหว่างอัตราแนะนำเป้าหมายจากกฎนโยบายโดยประมาณ (บางสาย) และอัตราดอกเบี้ยแท้จริงเป้าหมายของเฟด (สายหนา) จะค่อนข้างเล็ก ข้อยกเว้นเกิดขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1990 และกลางปี 2000s เมื่อตั้งค่าอัตราดอกเบี้ยค่อนข้างสูง หรือต่ำกว่าแนะนำกฎนโยบาย ระหว่าง 2007 และ 2008 โดยวัดเชิงประจักษ์นี้ rudimentary ของเฟดลดอัตราดอกเบี้ยมากกว่าห้าเปอร์เซ็นต์จุดได้ประมาณสอดคล้องกับลักษณะการทำงานประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎนโยบายส่งผลเชิงประจักษ์ของนิ้วหัวแม่มือจึง calledTaylor กฎแนะนำให้ลดอัตราดอกเบี้ยนโยบายลง 1.3 คะแนนร้อยละถ้าอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานลดลงถึงร้อยละจุดหนึ่งโดยเกือบร้อยละสองจุดถ้าอัตราการว่างงานเพิ่มขึ้นจากร้อยละ point.As หนึ่งที่แสดงใน รูปที่ 2 นี้กฎง่ายๆของหัวแม่มือจับรูปทรงกว้างของนโยบายที่ผ่านมาสอง decades.Differences ระหว่างอัตราแนะนำเป้าหมายจากการปกครองของนโยบายโดยประมาณ (เส้นบาง) และอัตราดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นจริงเป้าหมายของเฟด (เส้นหนา) อย่างเป็นธรรม small.Exceptions เกิดขึ้นในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 และในช่วงกลางทศวรรษที่ 2000 เมื่ออัตราดอกเบี้ยถูกตั้งค่อนข้างสูงกว่าหรือต่ำกว่ากฎนโยบาย recommended.During ปี 2007 และ 2008 โดยตัวชี้วัดเชิงประจักษ์นี้พื้นฐานเฟดลดอัตราเงินได้นานขึ้น ร้อยละห้าจุดได้ประมาณสอดคล้องกับพฤติกรรมทางประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลเชิงนโยบาย กฎ ของ thumb-a ดังนั้น calledtaylor กฎแนะนำให้ลดอัตราเงินร้อยละ 1.3 คะแนน หากอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานอยู่ โดยจุดร้อยละหนึ่งและเกือบจุดสองจุดเปอร์เซ็นต์ ถ้าอัตราการว่างงานเพิ่มขึ้น โดยจุดร้อยละหนึ่ง ดังแสดงในรูปที่ 2 กฎนี้ง่าย ๆของนิ้วหัวแม่มือจับรูปทรงกว้างของนโยบายที่ผ่านมาสองทศวรรษ ความแตกต่างระหว่างอัตราเป้าหมายที่แนะนำจากประมาณนโยบายการปกครอง ( เส้น ) และเงินเฟ้อจริงเป้าหมายอัตราเงิน ( เส้นหนา ) จะค่อนข้างเล็ก ข้อยกเว้นเกิดขึ้นระหว่างช่วง และ mid-2000s เมื่ออัตราผลตอบแทนค่อนข้างสูงหรือต่ำกว่าที่กำหนดนโยบาย กฎ แนะนำ ระหว่างปี 2007 และ 2008 นี้เป็นพื้นฐานเชิงประจักษ์โดย เมธี C , เฟดลดของอัตราเงินกว่าจุดห้าเปอร์เซ็นต์ก็ประมาณสอดคล้องกับพฤติกรรมทางประวัติศาสตร์ของมัน