3.1.1. Gross GHG emissionsTaking in

3.1.1. Gross GHG emissions
Taking into account all the life cycle input/output, emissions
from waste degradation and so on, gross GHG emissions were
quantified. All waste treatment methods emit a considerable
amount of GHG from waste transportation, operational activities
and during waste treatment. The estimated gross GHG emissions
from the different phases of the life cycle of the individual treatment
method is shown in Table 3. Based on these results, the treatment
phase can be identified as a major GHG “hotspot” along the waste
management process chain, as can be seen in Table 3. For instance,
as far as the recycling process is concerned, it consumed a considerable
amount of fossil-based thermal and electric energy at the
treatment phase (see Table 2) and it would result in emissions of
GHG, mainly fossil-based CO2. In the process of anaerobic digestion,
only a small fraction of the produced CH4 (on average 2 g/kg of dry
organic waste) in the reactor can be emitted to the atmosphere due
to unintentional leakages (IPCC, 2006) and it has been accounted as
GHG emissions from the treatment phase. Even though composting
is an aerobic process, there is a possibility of producing CH4 (on
average 4 g/kg of wet waste) and N2O (on average 0.3 g/kg of wet
waste) in the deep layers of the composting piles (IPCC, 2006;
Forster et al., 2007) and these were indicated as GHG emissions in
the treatment phase. Use of organic waste as animal feed also
contributed for GHG emissions, particularly from CH4 emissions
(1.53 g/kg of wet organic waste) from manure management. Landfilling
results in considerable GHG emissions from the treatment
phase due to CH4 generation (22.3 kg/tonne of mix waste) from
waste degradation. Improving the energy use efficiency of the
recycling technologies, improving the conditions of management
practices of anaerobic digestion and composting, and minimising
the disposal of organic waste at the landfill etc. would help to
reduce GHG emissions from the treatment phases of individual
technologies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1.1 การปล่อย GHG รวม
คำนึงถึงปล่อยอินพุต/เอาท์พุต วงจรชีวิตทั้งหมด
ปล่อยก๊าซ GHG รวมได้จากการย่อยสลายขยะและอื่น ๆ
quantified วิธีการรักษาทั้งหมดคายเป็นจำนวนมาก
จำนวน GHG จากขนส่งขยะ กิจกรรมการดำเนินงาน
และใน ระหว่างการรักษา ประเมินรวมปล่อยก๊าซ GHG
จากขั้นตอนต่าง ๆ ของวงจรชีวิตของการรักษาแต่ละ
วิธีจะแสดงในตาราง 3 ขึ้นอยู่กับผลลัพธ์เหล่านี้ การรักษา
ระยะสามารถระบุเป็น GHG หลัก "เชื่อมโยง" ตามเสีย
ห่วงโซ่กระบวนการจัดการ สามารถเห็นในตารางที่ 3 ตัวอย่าง,
เท่าที่เกี่ยวข้อง การรีไซเคิลใช้เป็นจำนวนมาก
จำนวนของซากดึกดำบรรพ์โดยใช้ความร้อน และไฟฟ้าพลังงานที่
ระยะรักษา (ดูตารางที่ 2) และมันจะปล่อยของ
GHG, CO2 ตามซากดึกดำบรรพ์ส่วนใหญ่ ในกระบวนการย่อยอาหารที่ไม่ใช้ออกซิเจน,
เพียงส่วนเล็ก ๆ ของ CH4 ผลิต (บนเฉลี่ย 2 กรัม/กก.ของแห้ง
อินทรีย์) ในระบบสามารถถูกปล่อยออกบรรยากาศครบกำหนด
การรั่วไหลตั้งใจ (IPCC, 2006) และการบัญชีเป็น
ปล่อยก๊าซ GHG จากขั้นตอนการรักษา แม้ว่าหมัก
เป็นกระบวนการการเต้นแอโรบิก มีความเป็นไปได้ของการผลิต CH4 (บน
เฉลี่ย 4 กรัม/กก.ของขยะเปียก) และ N2O (บนเฉลี่ย 0.3 g/kg ของเปียก
เสีย) ในชั้นลึกของกอง composting (IPCC, 2006;
เซอร์ฟอร์สเตอร์ et al., 2007) และเหล่านี้ได้บ่งชี้เป็นการปล่อยก๊าซ GHG ใน
ระยะรักษา ใช้อินทรีย์เสียเป็นสังกะสียัง
ส่วนการปล่อยก๊าซ GHG โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากปล่อย CH4
(1.53 g/kg ของอินทรีย์เปียก) จากการจัดการมูล Landfilling
เกิดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกปริมาณมากจากการรักษา
ระยะจากรุ่น CH4 (22.3 กิโลกรัม/tonne ของเสียผสม) จาก
ขยะย่อยสลาย ปรับปรุงพลังงานใช้ประสิทธิภาพ
เทคโนโลยี การปรับปรุงเงื่อนไขของการจัดการรีไซเคิล
ปฏิบัติไม่ใช้ย่อยอาหารหมัก และกับลด
จะช่วยกำจัดของเสียอินทรีย์ที่ฝังกลบมูลฝอยฯลฯ
ลดการปล่อย GHG จากระยะรักษาบุคคล
เทคโนโลยี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1.1 ปล่อยก๊าซเรือนกระจกรวม
คำนึงถึงทั้งหมดเข้าวงจรชีวิต / ส่งออก, การปล่อยมลพิษ
จากการย่อยสลายของเสียและอื่น ๆ ที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกรวมถูก
วัด ทุกวิธีการบำบัดของเสียออกมามาก
ปริมาณของก๊าซเรือนกระจกจากการขนส่งของเสียกิจกรรมการดำเนินงาน
และในระหว่างการบำบัดของเสีย ประมาณปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้รวม
จากขั้นตอนต่างๆของวงจรชีวิตของการรักษาแต่ละ
วิธีจะแสดงในตารางที่ 3. จากผลเหล่านี้การรักษา
ขั้นตอนสามารถระบุได้ว่าเป็นก๊าซเรือนกระจกที่สำคัญ "ฮอตสปอต" พร้อมเสีย
ห่วงโซ่กระบวนการบริหารเป็น สามารถเห็นได้ในตารางที่ 3. ตัวอย่างเช่น
เท่าที่กระบวนการรีไซเคิลเป็นห่วงก็บริโภคมาก
ปริมาณของความร้อนและไฟฟ้าพลังงานฟอสซิลที่ใช้ใน
ขั้นตอนการรักษา (ดูตารางที่ 2) และมันจะส่งผลให้เกิดการปล่อย
ก๊าซเรือนกระจก CO2 ส่วนใหญ่ฟอสซิลตาม ในขั้นตอนของการย่อยอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจน,
เพียงเศษเล็ก ๆ ของการผลิต CH4 (โดยเฉลี่ย 2 กรัม / กิโลกรัมของแห้ง
ขยะอินทรีย์) ในเครื่องปฏิกรณ์ที่สามารถปล่อยออกมาสู่ชั้นบรรยากาศจาก
การรั่วไหลโดยไม่ได้ตั้งใจ (IPCC, 2006) และได้รับการคิด ที่
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากระยะการรักษา แม้ว่าการหมัก
เป็นกระบวนการแอโรบิกมีความเป็นไปได้ในการผลิต CH4 (ที่
เฉลี่ย 4 กรัม / กิโลกรัมของขยะเปียก) และ N2O (โดยเฉลี่ย 0.3 กรัม / กิโลกรัมเปียก
ขยะ) ในชั้นลึกของกองหมัก (IPCC, 2006
ฟอสเตอร์และคณะ, 2007) และเหล่านี้ถูกระบุเป็นปล่อยก๊าซเรือนกระจกใน.
ขั้นตอนการรักษา การใช้ขยะอินทรีย์เป็นอาหารสัตว์ยัง
มีส่วนในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการปล่อยก๊าซ CH4
(1.53 กรัม / กิโลกรัมของขยะอินทรีย์เปียก) จากการจัดการปุ๋ย ฝังกลบ
ผลในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากจากการรักษา
ขั้นตอนเนื่องจากรุ่น CH4 (22.3 กิโลกรัม / ตันของเสียผสม) จาก
การย่อยสลายของเสีย การปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงานของ
เทคโนโลยีการรีไซเคิลการปรับปรุงสภาพของการจัดการ
การปฏิบัติของการย่อยอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจนและหมักและลด
การกำจัดของเสียอินทรีย์ที่ฝังกลบ ฯลฯ จะช่วย
ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากขั้นตอนการรักษาของแต่ละ
เทคโนโลยี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1.1 . การปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดย
ถ่ายลงในบัญชีทั้งหมดวงจรอินพุต / เอาต์พุต มลพิษ
จากการย่อยสลายขยะและ การปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั้งหมดถูก
วัดได้ วิธีการบำบัดของเสียปล่อยเป็นจํานวนมาก
ของก๊าซเรือนกระจกจากการขนส่งขยะ กิจกรรมปฏิบัติการ
และในระหว่างการบำบัดของเสีย ประเมินการปล่อยก๊าซเรือนกระจก
รวมจากขั้นตอนที่แตกต่างกันของวงจรชีวิตของการรักษาแต่ละวิธี
แสดงดังตารางที่ 3 ขึ้นอยู่กับผลลัพธ์เหล่านี้ขั้นตอนการรักษา
สามารถระบุเป็นหลักของก๊าซเรือนกระจก " ฮอตสปอต " พร้อมขยะ
กระบวนการการจัดการโซ่อุปทาน โดยจะเห็นได้จากตารางที่ 3 ตัวอย่างเช่น
เท่าที่กระบวนการรีไซเคิลเป็นกังวล มันกินมาก
ปริมาณของฟอสซิลจากความร้อนและพลังงานไฟฟ้าใน
ระยะทดลอง ( ดูตารางที่ 2 ) และจะส่งผลในการลดการปล่อย GHG
ส่วนใหญ่เป็นฟอสซิล CO2 ตาม ในกระบวนการของการย่อยอาหาร anaerobic ,
เพียงเศษส่วนเล็กน้อยของผลิตร่าง ( เฉลี่ย 2 กรัม / กิโลกรัม
ขยะอินทรีย์ ) ในเครื่องปฏิกรณ์สามารถปล่อยสู่บรรยากาศ เพราะจะเผลอรั่ว
( ไอพีซีซี , 2006 ) และมีการคิดเป็น
การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากขั้นตอนการรักษา แม้ว่าการทำปุ๋ยหมัก
เป็นกระบวนการแอโรบิก มีความเป็นไปได้ในการผลิตร่าง (
4 กรัม / กิโลกรัม โดยขยะเปียก ) และ N2O ( เฉลี่ย 0.3 กรัม / กิโลกรัมขยะเปียก
) ในชั้นลึกของปุ๋ยหมักกอง ( IPCC , 2006 ;
ฟอสเตอร์ et al . , 2007 ) และ เหล่านี้ถูกระบุโดยการปล่อยก๊าซเรือนกระจกใน
ขั้นตอนการรักษา ใช้ขยะอินทรีย์เป็นอาหารสัตว์ยัง
ส่วนในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากร่างการปล่อย
( 1.53 กรัม / กิโลกรัม เปียก ขยะอินทรีย์ ) จากการจัดการปุ๋ยคอก landfilling
ผลลัพธ์ในจํานวนมาก การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการรักษา
เฟสเนื่องจากร่างรุ่น ( 22.3 กก. / ตันจากขยะผสม ) จากการย่อยสลายขยะ
. การปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงานของ
รีไซเคิลเทคโนโลยีการปรับปรุงเงื่อนไขของการจัดการ
การปฏิบัติของการหมัก และการทำปุ๋ยหมักและลด
การกําจัดของเสียอินทรีย์ที่หลุมฝังกลบขยะ ฯลฯ จะช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจาก

รักษาระยะของเทคโนโลยีแต่ละคน