Joining of Cranial Bones: Synostose

Joining of Cranial Bones: Synostoses and Sutures
The joining of various parts of the skeleton to each other varies greatly according to their topography within the body. The most intensive connection of the skeletal parts can be found in the skull, in particular in the neurocranium. In the adult, the frontal bone is made up of one piece, where there were originally two frontal bones. The original suture between the frontal bones (fig. 3.5.) disappears completely. This osteoid connection is, therefore, called a synostosis. The connection with the parietal bones is the coronal suture. The anatomical construction of the sutures leads to a near immobilization of the bones of the skull with respect to each other. The morphological association that is expressed here can be characterized as a tendency towards convergence and immobility.
Joints that allow any free movement between the bones of the skull are not present in the neurocranium. The joints and articulating sections of bone that do occur in the head, such as the temporomandibular joint and the joints of the auricular bones, are derived from the branchial arches and are, in the restricted sense, not seen as part of the development of the cranium.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเข้าร่วมของกระดูกกะโหลก: synostoses และเย็บ
เข้าร่วมของส่วนต่างๆของโครงกระดูกแต่ละอื่น ๆ แตกต่างกันไปอย่างมากตามภูมิประเทศของพวกเขาภายในร่างกาย การเชื่อมต่อที่มากที่สุดของชิ้นส่วนโครงกระดูกที่สามารถพบได้ในกะโหลกศีรษะโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน neurocranium ในผู้ใหญ่กระดูกหน้าผากถูกสร้างขึ้นจากชิ้นส่วนที่มีมาสองกระดูกหน้าผากเขาการเย็บแผลเดิมระหว่างกระดูกหน้าผาก (รูปที่ 3.5.) หายไปอย่างสมบูรณ์ การเชื่อมต่อ osteoid นี้จึงเรียกว่า synostosis การเชื่อมต่อกับกระดูกข้างขม่อมเป็นเย็บเวียน การก่อสร้างทางกายวิภาคของเย็บนำไปสู่​​การตรึงใกล้กระดูกของกะโหลกศีรษะด้วยความเคารพซึ่งกันและกันสมาคมก้านที่จะแสดงที่นี่สามารถจะมีลักษณะเป็นแนวโน้มที่มีต่อลู่และไม่สามารถเคลื่อน.
ข้อใดที่ช่วยให้การเคลื่อนไหวฟรีระหว่างกระดูกของกะโหลกศีรษะที่ไม่ได้นำเสนอใน neurocranium ข้อต่อและการสื่อสารในส่วนของกระดูกที่เกิดขึ้นในหัวเช่น temporomandibular ร่วมค้าและข้อต่อของกระดูกหู,จะได้มาจากโค้ง branchial และในความหมาย จำกัด ไม่ได้มองว่าเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาของหัวกะโหลก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รวมของ Cranial กระดูก: Synostoses และเย็บแผล
รวมของส่วนต่าง ๆ ของโครงกระดูกกันเปลี่ยนแปลงตามภูมิประเทศภายในร่างกายของพวกเขา การเชื่อมต่อมากส่วนอีกสามารถพบในกะโหลกศีรษะ โดยเฉพาะในกระดูกหุ้มสมอง ในผู้ใหญ่ กระดูกหน้าผากขึ้นเป็นชิ้น เดิมมีกระดูกหน้าผาก 2 รอยประสานเดิมระหว่างกระดูกหน้าผาก (fig. 3.5) หายไปอย่างสมบูรณ์ เชื่อมต่อนี้ osteoid ดังนั้น เรียกว่า synostosis เป็น การเชื่อมต่อกับกระดูกข้างขม่อมเป็นรอยประสานคร่อมขม่อมหน้า ก่อสร้างกายวิภาคของการเย็บแผลนำไปสู่การตรึงโปใกล้กระดูกของกะโหลกศีรษะกับแต่ละอื่น ๆ สามารถลักษณะความสัมพันธ์ของที่แสดงที่นี่เป็นแนวโน้มที่บรรจบกันและพบ
ไม่มีรอยต่อที่ทำให้การเคลื่อนย้ายระหว่างกระดูกของกะโหลกศีรษะ อยู่ในกระดูกหุ้มสมองได้ รอยต่อและ articulating ส่วนของกระดูกที่เกิดขึ้นในหัว ร่วม temporomandibular และรอยต่อของกระดูก auricular มาจากอาร์เชส branchial และ ในแง่จำกัด ไม่เห็นเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาของ cranium.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเข้าร่วมของเกี่ยวกับกะโหลกศีรษะและกระดูก synostoses sutures
ซึ่งจะช่วยการเข้าร่วมของส่วนพื้นที่ที่หลากหลายของโครงกระดูกเข้าด้วยกันจะแตกต่างกันอย่างมากตามลักษณะ ภูมิประเทศ ของตนในร่างกาย การเชื่อมต่อที่เข้มข้นของชิ้นส่วน skeletal ที่สามารถพบได้ในหัวกะโหลกโดยเฉพาะใน neurocranium ได้ ในผู้ใหญ่ที่กระดูกทางด้านหน้าที่สร้างขึ้นจากชิ้นหนึ่งที่มีอยู่เดิมสองกระดูกทางด้านหน้ารอยเย็บแผลเดิมระหว่างกระดูกด้านหน้า(รูปที่ 3.5 .)จะหายไปอย่างสมบรูณ์แบบ การเชื่อมต่อ osteoid นี้ดังนั้นจึงถูกเรียกว่า synostosis ที่ การเชื่อมต่อที่มีกระดูก parietal ที่มีรอยเย็บแผล coronal ได้ การก่อสร้างทางกาย วิภา คของ sutures ดังนั้นที่นำไปสู่การอยู่ใกล้กับที่ของกระดูกของกะโหลกศีรษะได้ด้วยความเคารพต่อกันและกันการเชื่อมโยงเกี่ยวกับวิชาว่าด้วยรูปร่างลักษณะที่ว่าคือการแสดงนี้จะสามารถเป็นลักษณะเป็นแนวโน้มที่ไปเคลื่อนไหวและเทคโนโลยี.
ข้อที่ช่วยให้การเคลื่อนไหวแบบไม่เสียค่าบริการใดๆระหว่างกระดูกของกะโหลกศีรษะไม่มีอยู่ใน neurocranium ได้ ข้อต่อและส่วนเชื่อมต่อกันของกระดูกที่เกิดขึ้นอยู่ในหัวเช่นมทอให้ร่วมกันและข้อต่อของกระดูกกิระได้มีที่มาจากประตูทรงโค้ง branchial และอยู่ในความรู้สึกการจำกัดการใช้ที่ไม่เห็นเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาของกะโหลก.