Article excerpt1. Introduction"The

Article excerpt
1. Introduction
"The new continental European banking culture should value long-term thinking instead of short-termism and financial alchemy" (Horst Kohler, former German Federal President, 2008).
In the face of the global financial (subprime) crisis which is reasoned to be brought about largely by excessive short-term thinking, societal expectations towards corporate executives to live up to their stewardship roles and long-term responsibilities have increased dramatically. As a consequence, the issue of how to curb short-term orientation has risen not only to the top of political agendas worldwide but has also become most prominent in the scientific and practical discourse in the area of corporate governance (e.g., Dallas 2012).
Even before the financial crisis, several initiatives have been launched dedicated to reasserting long-term orientation in business decision-making and investing. For instance, in the U.S., a number of prominent firms, including Pfizer Inc, PepsiCo, and Xerox Corporation, agreed to subscribe to a set of guiding principles (Aspen Principles) meant to enforce greater long-term orientation in their corporate activities. These and other initiatives are largely driven by the concern about an excessive short-term orientation of corporate executives of publicly listed companies. Short-term orientation--or often termed short-termism--is defined as the excessive focus of corporate executives, investors, and analysts on short-term quarterly earnings at the expense of long-term corporate strategy, performance, and sustainability (Porter 1992; Sappideen 2011; Stein 1988).
But despite these initiatives and the evidently harmful effects of short-term orientation on long-term firm performance and survival, more than 75% of chief financial officers (CFOs) acknowledge choosing investments with lower net present value (NPV) due to a shorter payoff horizon (Graham et al. 2005). Today, top management teams (TMT) face a major dilemma in respect to long-term oriented behavior. Recent management surveys have shown that average tenure of CEOs in major publicly listed Western European corporations is approximately four years (Lucier et al. 2006). This number is expected to decrease further over the next few years--not least due to a lack of trust and growing impatience of shareholders with corporate executives. In today's business environment, CEOs thus seem to have few incentives to take long-term oriented measures as CEOs are very unlikely to actually reap the benefits of long-term oriented measures given their continuously shorter tenure.
Conversely, against the backdrop of shorter CEO tenure, short-term oriented behavior seems to be associated with higher gains for CEOs. However, what has often been left ill-considered is that this only holds true if these short-term measures do not 'backfire' within the CEO's own tenure in the particular firm. For instance, managerial opportunism theory has argued that short-term behavior might be an optimal choice from a manager's perspective. Using moral hazard models, it has been shown that managers prefer short-term investments that pay off quickly to enhance personal reputation (Campbell, Marino 1994; Narayanan 1985), or that managers are preoccupied with job safety and therefore favour short-term relative to long-term payoffs (Hirshleifer, Thakor 1992). These views, however, do not consider any negative backlash effects of such short-term behavior within the CEO's approximately three to four year long tenure in the particular firm.
In essence, CEOs of large publicly listed firms today are not so much concerned about either the short-term or the long-term. Instead, CEOs are most of all interested in maximizing financial returns over their expected three to four year tenure period. What is of primary interest to them are thus the medium-term performance implications of short-term and long-term oriented behavior. This strong interest in the medium-term performance implications has been spurred by the fact that many compensation and bonus schemes nowadays have a build-in holding period for shares or options of usually three to four years. …
SHOW MORE
Related books and articles

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความตัด1. บทนำ"คอนติเนนทัลใหม่ธนาคารยุโรปวัฒนธรรมควรค่าคิดระยะยาวแทนการ termism สั้น และเงินเล่นแร่แปรธาตุ" (ฉันฆ่าคนโคห์เลอร์ เยอรมันกลางประธาน 2008)หน้าของวิกฤตการเงินโลก (ฤต) ซึ่ง reasoned เพื่อนำเกี่ยวกับส่วนใหญ่ โดยคิดระยะสั้นมากเกินไป นิยมความคาดหวังต่อผู้บริหารองค์กรต้องอยู่ดูแลบทบาทและความรับผิดชอบระยะยาวของพวกเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ผล ปัญหาการคอร์รัปชั่นวางแนวระยะสั้นได้เพิ่มขึ้นไปยังด้านบนของวาระทางการเมืองทั่วโลกไม่เพียง แต่ได้กลายเป็นคนที่โดดเด่นในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์ และการปฏิบัติในการกำกับดูแล (เช่น ดัลลัส 2012)ก่อนวิกฤตการเงิน แม้หลายโครงการมีการพัฒนาทุ่มเท reasserting แนวระยะยาวในการตัดสินใจทางธุรกิจ และการลงทุน เช่น ในสหรัฐ จำนวนบริษัทที่โดดเด่น รวม ถึง Inc ไฟเซอร์ PepsiCo, Xerox Corporation ตกลงการสมัครสมาชิกกับชุดของแนวทางหลัก (Aspen หลัก) หมายถึงการบังคับใช้แนวยาวมากขึ้นในกิจกรรมขององค์กร เหล่านี้และโครงการอื่น ๆ ส่วนใหญ่ขับเคลื่อน โดยความกังวลเกี่ยวกับการวางแนวระยะสั้นมากเกินไปของผู้บริหารบริษัทจดทะเบียนทั่วไป วางแนวระยะสั้น - หรือกำหนดเป็นโฟกัสมากเกินไป ของบริษัท ลงทุน นักวิเคราะห์เกี่ยวกับรายได้รายไตรมาสของระยะสั้นค่าใช้จ่ายของกลยุทธ์ระยะยาวขององค์กร ประสิทธิภาพ และความยั่งยืน (กระเป๋า 1992 สั้นที่มักจะเรียกว่า-termism - Sappideen 2011 สไตน์ 1988)แต่แม้ มีการริเริ่มเหล่านี้และผลกระทบที่เป็นอันตรายอย่างเห็นได้ชัดของแนวระยะสั้นในงานของบริษัทในระยะยาวและการอยู่รอด มากกว่า 75% ของหัวหน้าเจ้าหน้าที่การเงิน (CFOs) ยอมรับการเลือกลงทุนกับลดมูลค่าปัจจุบันสุทธิ (NPV) เนื่องจากเป็นระดับผลตอบแทนสั้น (เกรแฮม et al. 2005) วันนี้ ทีมผู้บริหารระดับสูง (TMT) หน้าลำบากใจสำคัญกับลักษณะการทำงานมุ่งเน้นระยะยาว ล่าสุดจัดการสำรวจได้แสดงว่าอายุงานเฉลี่ยของ CEOs ในสำคัญอยู่ทั่วไปบริษัทยุโรปตะวันตกประมาณสี่ปี (Lucier et al. 2006) คาดว่าตัวเลขนี้ลดลงไปไม่กี่ปีถัดไป - ไม่น้อยเนื่องจากการขาดความน่าเชื่อถือ และความอดทนของผู้ถือหุ้นกับผู้บริหารของบริษัทเติบโต ในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจวันนี้ CEOs จึงดูเหมือนจะ มีแรงจูงใจน้อยจะวางมาตรการระยะยาวเป็น CEOs ยากมากที่จะ เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ระยะยาวมาตรการที่มุ่งเน้นให้อายุงานสั้นลงอย่างต่อเนื่องของพวกเขาConversely, against the backdrop of shorter CEO tenure, short-term oriented behavior seems to be associated with higher gains for CEOs. However, what has often been left ill-considered is that this only holds true if these short-term measures do not 'backfire' within the CEO's own tenure in the particular firm. For instance, managerial opportunism theory has argued that short-term behavior might be an optimal choice from a manager's perspective. Using moral hazard models, it has been shown that managers prefer short-term investments that pay off quickly to enhance personal reputation (Campbell, Marino 1994; Narayanan 1985), or that managers are preoccupied with job safety and therefore favour short-term relative to long-term payoffs (Hirshleifer, Thakor 1992). These views, however, do not consider any negative backlash effects of such short-term behavior within the CEO's approximately three to four year long tenure in the particular firm.In essence, CEOs of large publicly listed firms today are not so much concerned about either the short-term or the long-term. Instead, CEOs are most of all interested in maximizing financial returns over their expected three to four year tenure period. What is of primary interest to them are thus the medium-term performance implications of short-term and long-term oriented behavior. This strong interest in the medium-term performance implications has been spurred by the fact that many compensation and bonus schemes nowadays have a build-in holding period for shares or options of usually three to four years. …SHOW MORERelated books and articles

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อความที่ตัดตอนมาข้อ
1 บทนำ
"วัฒนธรรมการธนาคารยุโรปทวีปควรค่าในระยะยาวคิดแทน termism สั้นและการเล่นแร่แปรธาตุทางการเงิน" (Horst โคห์เลอร์อดีตเยอรมันประธานาธิบดีสหรัฐ 2008).
ในหน้าของการเงินโลก (ซับไพรม์) วิกฤตซึ่งเป็นเหตุผลที่จะ ถูกนำมาเกี่ยวกับความคิดส่วนใหญ่โดยในระยะสั้นมากเกินไปความคาดหวังของสังคมที่มีต่อผู้บริหารองค์กรจะอยู่ได้ถึงบทบาทการดูแลและความรับผิดชอบของพวกเขาในระยะยาวได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นผลให้ปัญหาของวิธีการที่จะระงับการวางแนวทางระยะสั้นได้เพิ่มขึ้นไม่เพียง แต่จะอยู่ด้านบนของทางการเมืองทั่วโลก แต่ยังได้กลายเป็นที่โดดเด่นที่สุดในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติในพื้นที่ของการกำกับดูแลกิจการ (เช่นดัลลัส 2012)
แม้กระทั่งก่อนที่วิกฤตการเงิน, การหลายโครงการได้รับการเปิดตัวทุ่มเทให้กับการอ้างสิทธิ์ในการวางแนวทางระยะยาวในธุรกิจการตัดสินใจและการลงทุน ยกตัวอย่างเช่นในสหรัฐอเมริกามีจำนวนของ บริษัท ที่โดดเด่นรวมทั้งไฟเซอร์อิงค์เป๊ปซี่โคและ บริษัท Xerox Corporation ตกลงที่จะสมัครเป็นสมาชิกชุดของหลักการ (แอหลักการ) หมายถึงการบังคับใช้การวางแนวทางในระยะยาวมากขึ้นในกิจกรรมองค์กรของพวกเขา โครงการเหล่านี้และอื่น ๆ ที่จะขับเคลื่อนส่วนใหญ่มาจากความกังวลเกี่ยวกับการปฐมนิเทศในระยะสั้นมากเกินไปของผู้บริหารองค์กรของ บริษัท จดทะเบียนเปิดเผยต่อสาธารณชน การวางแนวทางระยะสั้น - หรือมักจะเรียกสั้น termism - ถูกกำหนดให้เป็นจุดสนใจมากเกินไปของผู้บริหารองค์กรนักลงทุนและนักวิเคราะห์ในผลประกอบการระยะสั้นไตรมาสที่ค่าใช้จ่ายของกลยุทธ์ขององค์กรในระยะยาวที่มีประสิทธิภาพและความยั่งยืน (พอร์เตอร์ 1992; Sappideen ปี 2011 สไตน์ 1988).
แต่แม้จะมีความคิดริเริ่มเหล่านี้และผลที่เป็นอันตรายอย่างเห็นได้ชัดของการปรับระยะสั้นผลการดำเนินงานของ บริษัท ในระยะยาวและความอยู่รอดมากขึ้นกว่า 75% ของเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน (ซีเอฟโอ) รับทราบการเลือกลงทุนกับปัจจุบันสุทธิที่ลดลง มูลค่า (NPV) เนื่องจากผลตอบแทนที่ขอบฟ้าสั้น (เกรแฮม et al. 2005) วันนี้ทีมผู้บริหารระดับสูง (TMT) ต้องเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่สำคัญในส่วนที่เกี่ยวกับพฤติกรรมที่มุ่งเน้นในระยะยาว การสำรวจการจัดการที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าการดำรงตำแหน่งซีอีโอโดยเฉลี่ยที่สำคัญในการจดทะเบียน บริษัท ในยุโรปตะวันตกจะอยู่ที่ประมาณสี่ปี (Lucier et al. 2006) จำนวนนี้คาดว่าจะลดลงต่อไปอีกไม่กี่ปีถัดไป - ไม่น้อยเนื่องจากการขาดความไว้วางใจและความอดทนที่เพิ่มขึ้นของผู้ถือหุ้นที่มีผู้บริหารองค์กร ในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจในปัจจุบันซีอีโอจึงดูเหมือนจะมีแรงจูงใจน้อยที่จะใช้มาตรการระยะยาวที่มุ่งเน้นการเป็นซีอีโอที่มีความน่าจะจริงเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของมาตรการที่มุ่งเน้นในระยะยาวได้รับการดำรงตำแหน่งสั้นลงอย่างต่อเนื่องของพวกเขา.
ตรงกันข้ามกับฉากหลังของการดำรงตำแหน่งซีอีโอสั้น ระยะสั้นที่มุ่งเน้นพฤติกรรมที่ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับกำไรที่สูงขึ้นสำหรับซีอีโอ แต่สิ่งที่ได้รับการปล่อยมักจะไม่ดีถือว่าเป็นว่านี้ถือเป็นจริงหากเหล่านี้มาตรการระยะสั้นไม่ได้ 'ย้อนกลับ' ในการดำรงตำแหน่งซีอีโอของตัวเองใน บริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยกตัวอย่างเช่นทฤษฎีการบริหารจัดการการฉวยโอกาสที่ถกเถียงกันอยู่ว่าพฤติกรรมในระยะสั้นอาจจะมีการเลือกที่ดีที่สุดจากมุมมองของผู้จัดการ โดยใช้แบบจำลองอันตรายคุณธรรมจะได้รับการแสดงให้เห็นว่าผู้บริหารที่ต้องการลงทุนระยะสั้นที่จ่ายออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อเพิ่มชื่อเสียงส่วนตัว (แคมป์เบลมารีโน 1994; Narayanan 1985) หรือว่าผู้จัดการจะหมกมุ่นอยู่กับความปลอดภัยในการทำงานและดังนั้นจึงให้ประโยชน์แก่ญาติระยะสั้น ผลตอบแทนในระยะยาว (Hirshleifer, Thakor 1992) มุมมองเหล่านี้ แต่ไม่ได้พิจารณาผลกระทบฟันเฟืองเชิงลบใด ๆ ของพฤติกรรมในระยะสั้นดังกล่าวภายในซีอีโอของประมาณ 3-4 ปีที่ดำรงตำแหน่งยาวนานใน บริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
ในสาระสำคัญที่ซีอีโอของ บริษัท ขนาดใหญ่ที่จดทะเบียนในวันนี้มีไม่มากกังวลเกี่ยวกับอย่างใดอย่างหนึ่ง ในระยะสั้นหรือระยะยาว แต่ซีอีโอส่วนใหญ่ของทุกคนที่สนใจในการเพิ่มผลตอบแทนทางการเงินคาดว่าในช่วง 3-4 ปีระยะเวลาการดำรงตำแหน่งของพวกเขา อะไรคือสิ่งที่น่าสนใจหลักไปยังพวกเขาจึงผลกระทบผลการดำเนินงานระยะกลางระยะสั้นและระยะยาวที่มุ่งเน้นพฤติกรรม นี้ความสนใจในผลกระทบผลการดำเนินงานระยะกลางได้รับการกระตุ้นโดยความจริงที่ว่าค่าตอบแทนจำนวนมากและรูปแบบโบนัสในปัจจุบันมีการสร้างในระยะเวลาการถือครองหุ้นหรือตัวเลือกของมักจะ 3-4 ปีที่ผ่านมา ... แสดงเพิ่มเติมหนังสือและบทความที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความที่ตัดตอน
1 บทนำ
" วัฒนธรรมใหม่ของธนาคารยุโรปแผ่นดินใหญ่ควรค่าคิดระยะยาวแทนระยะสั้น termism และการเล่นแร่แปรธาตุทางการเงิน " ( ฮ โคห์เลอร์ อดีตประธานสหพันธ์เยอรมัน , 2551 ) .
ในหน้าของโลกการเงิน ( ลูกหนี้ ) วิกฤตซึ่งเป็นเหตุที่จะต้องเกี่ยวกับนโยบายระยะสั้นมากเกินไป คิดความคาดหวังของสังคมต่อผู้บริหารองค์กรจะอยู่ได้ถึงบทบาทและความรับผิดชอบการดูแลระยะยาวได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก อย่างไรก็ดี ปัญหาของวิธีการควบคุมทิศทางระยะสั้นได้เพิ่มขึ้นไม่เพียง แต่ไปที่ด้านบนของวาระทางการเมืองทั่วโลก แต่ยังได้กลายเป็นที่โดดเด่นที่สุดในเรื่องการปฏิบัติทางวิทยาศาสตร์ และในพื้นที่ขององค์กร ( เช่นดัลลัส 2012 ) .
แม้กระทั่งก่อนที่วิกฤตการเงินหลายโครงการได้ถูกเปิดใช้ โดยเฉพาะ reasserting ทิศทางระยะยาวในการตัดสินใจ ธุรกิจและการลงทุน ตัวอย่างเช่นในสหรัฐอเมริกา หมายเลขของบริษัทไฟเซอร์ อิงค์ ที่โดดเด่น ได้แก่ กำลัง และ ซีร็อกซ์คอร์ปอเรชั่นตกลงสมัครเป็นชุดของหลักการหลักแอ ) หมายถึงการบังคับมากขึ้นในระยะยาวการปฐมนิเทศในกิจกรรมขององค์กรของพวกเขา เหล่านี้และโครงการริเริ่มอื่น ๆส่วนใหญ่จะขับเคลื่อนโดยความกังวลเกี่ยวกับมากเกินไประยะสั้นทิศทางของผู้บริหารองค์กรของ บริษัท จดทะเบียนต่อสาธารณชน .ในระยะสั้นการปฐมนิเทศ หรือมักจะเรียกว่าสั้น termism -- หมายถึงโฟกัสมากเกินไปของผู้บริหาร นักลงทุนของ บริษัท และนักวิเคราะห์ในระยะสั้นไตรมาสที่ค่าใช้จ่ายของกลยุทธ์ขององค์กรประสิทธิภาพในระยะยาวและยั่งยืน ( Porter 1992 ; sappideen 2011 ; Stein
1988 )แต่แม้จะมีการริเริ่มเหล่านี้และผลกระทบที่เห็นได้ชัดของการเป็นอันตรายต่อผลการดำเนินงานในระยะยาวระยะสั้นและการอยู่รอดมากกว่า 75% ของเจ้าหน้าที่การเงินหัวหน้า ( CFOs ) รับทราบการเลือกลงทุนกับลดมูลค่าปัจจุบันสุทธิ ( NPV ) เนื่องจากผลตอบแทนที่ขอบฟ้าสั้นกว่า ( เกรแฮม et al . 2005 ) วันนี้