For other uses, see Classics (disam

For other uses, see Classics (disambiguation).
"Classical literature" redirects here. For literature in classical languages outside the Graeco-Roman sphere, see Ancient literature. For exemplary or noteworthy books, see Classic book.
"Classicist" redirects here. For the art movement, see Classicist style.

Bust of Homer, the ancient Greek epic poet
Classics (also Classical Studies) is the study of the languages, literature, laws, philosophy, history, art, archaeology and other material culture of Ancient Greece and Ancient Rome; especially during Classical Antiquity (ca. BCE 600 – AD 600). Traditionally, the study of Classical literature (Greek and Roman) was the principal study of the humanities.


The first “Classic” writer was Aulus Gellius, a 2nd-century Roman writer who, in the miscellany Noctes Atticae (19, 8, 15), refers to a writer as a Classicus scriptor, non proletarius (“A distinguished, not a commonplace writer”). Such classification began with the Greeks’ ranking their cultural works, with the word canon (“carpenter’s rule”). Moreover, early Christian Church Fathers used canon to rank the authoritative texts of the New Testament, preserving them, given the expense of vellum and papyrus and mechanical book reproduction, thus, being comprehended in a canon ensured a book’s preservation as the best way to retain information about a civilization. Contemporarily, the Western canon defines the best of Western culture. In the ancient world, at the Alexandrian Library, scholars coined the Greek term Hoi enkrithentes (“the admitted”, “the included”) to identify the writers in the canon.

According to Werner Jaeger, the method of study in the Classical World was “Philo’s Rule”: (lit.: "strike the divine coin anew")—the law of strict continuity in preserving words and ideas.[1] Although the definitions of words and ideas might broaden, continuity (preservation) requires retention of their original arete (excellence, virtue, goodness). “Philo’s Rule” imparts intellectual and aesthetic appreciation of “the best, which has been thought and said in the world”. Oxford classicist Edward Copleston said that classical education “communicates to the mind...a high sense of honour, a disdain of death in a good cause, [and] a passionate devotion to the welfare of one’s country”,[2] thus concurring with Cicero that: “All literature, all philosophical treatises, all the voices of antiquity are full of examples for imitation, which would all lie unseen in darkness without the light of literature”.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูคลาสสิก (แก้ความกำกวม)"วรรณกรรมคลาสสิก" เปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับวรรณกรรมภาษาคลาสสิกภายนอกทรงกลม Graeco-โรมัน ดูวรรณคดีโบราณ สำหรับหนังสือเยี่ยง หรือน่าสนใจ ดูคลาสสิกหนังสือ"Classicist" เปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการเคลื่อนไหวศิลปะ ดู Classicist สไตล์หน้าอกของโฮเมอร์ กวีมหากาพย์กรีกโบราณคลาสสิก (ยังศึกษาคลาสสิก) เป็นการศึกษาภาษา วรรณคดี กฎหมาย ปรัชญา ประวัติศาสตร์ ศิลปะ โบราณคดี และวัฒนธรรมอื่น ๆ วัสดุของกรีซโบราณและโรมโบราณ โดยเฉพาะในช่วงสมัยคลาสสิก (ca. ปีก่อนคริสต์ศักราช 600 – AD 600) ประเพณี การศึกษาวรรณคดีคลาสสิก (กรีกและโรมัน) ได้ศึกษาหลักของมนุษยศาสตร์ที่ผู้เขียน "คลาสสิก" แรกถูก Aulus Gellius นักเขียนโรมันศตวรรษที่ 2 ที่ ใน miscellany Noctes Atticae (19, 8, 15), การอ้างอิงถึงผู้เขียนเป็นที่ Classicus scriptor, proletarius ไม่ใช่ ("A แตกต่าง ไม่เขียนเป็นธรรมดา") การจัดประเภทดังกล่าวเริ่ม มีการจัดอันดับของกรีกของวัฒนธรรมการทำงาน แคนนอนคำ ("ของช่างไม้กฎ") นอกจากนี้ ต้นบรรพบุรุษโบสถ์คริสเตียนใช้แคนนอนการจัดอันดับข้อความเชื่อถือในพันธสัญญาใหม่ รักษาไว้ กำหนดค่าใช้จ่าย vellum กระดาษพาไพรัส และจองเครื่องสืบ พันธุ์ ดัง ถูก comprehended ในแคนนอนที่มั่นใจอนุรักษ์ของหนังสือเป็นวิธีดีที่สุดเพื่อเก็บข้อมูลเกี่ยวกับอารย Contemporarily แคนนอนตะวันตกกำหนดส่วนของวัฒนธรรมตะวันตก ในสมัยโบราณ รี Alexandrian นักวิชาการเป็นคำกรีก enkrithentes ฮอยอัน ("การ admitted" "ที่รวม") เพื่อระบุตัวเขียนในสารบบตาม Werner Jaeger วิธีการศึกษาในโลกคลาสสิกเป็น "กฎของมือสอง": (ปัญญา: "ตีพระเหรียญนั้นใหม่") — กฎหมายเข้มงวดความต่อเนื่องในการรักษาคำและความคิด [1] ถึงแม้ว่าอาจขยายคำนิยามของคำและความคิด ความต่อเนื่อง (อนุรักษ์) ต้องรักษา arete ของเดิม (ความเป็นเลิศ คุณธรรม ความดี) "กฎของมือสอง" พื้นมีกลิ่นซาบซึ้งทางปัญญา และความงามของ "ดีสุด ซึ่งมีความคิด และพูดในโลก" Classicist ออกซ์ฟอร์ด Copleston เอ็ดเวิร์ดกล่าวว่า การศึกษาคลาสสิก "สื่อสารจิตใจ...ความรู้สึกที่สูงเกียรติ disdain ตายสาเหตุดี, [และ] ที่หลงใหลความจงรักภักดีเพื่อสวัสดิภาพของประเทศ", [2] ดังนั้น concurring กับคิเคโรที่: "วรรณกรรมทั้งหมด ทั้งหมด treatises ปรัชญา เสียงทั้งหมดของมีตัวอย่างสำหรับเทียม ซึ่งจะมองไม่เห็นโกหกทั้งหมดในความมืดไม่มีแสงของวรรณกรรม " [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับความหมายอื่นดูคลาสสิก (disambiguation).
"วรรณกรรมคลาสสิก" นี่นำไปสู่ วรรณกรรมในภาษาคลาสสิกที่อยู่นอกวงเกรโคโรมันเห็นวรรณคดีโบราณ สำหรับหนังสือที่เป็นแบบอย่างหรือสังเกตดูที่หนังสือคลาสสิก.
"ข้" นี่นำไปสู่ สำหรับศิลปะการเคลื่อนไหวให้ดูรูปแบบข้. ปั้นครึ่งตัวของโฮเมอร์โบราณกวีมหากาพย์กรีกคลาสสิก (ยังศึกษาคลาสสิก) คือการศึกษาภาษาวรรณกรรมกฎหมายปรัชญาประวัติศาสตร์ศิลปะโบราณคดีและวัฒนธรรมทางวัตถุอื่น ๆ ของกรีกโบราณและ โรมโบราณ; โดยเฉพาะในช่วงสมัยโบราณคลาสสิก (แคลิฟอร์เนียคริสตศักราช 600 - 600 AD) ตามเนื้อผ้าศึกษาวรรณกรรมคลาสสิก (กรีกและโรมัน) คือการศึกษาหลักของมนุษยศาสตร์. ครั้งแรกที่ "คลาสสิก" นักเขียนเป็น Aulus Gellius เป็น 2 ศตวรรษที่โรมันเขียนที่ในจิปาถะ Noctes Atticae (19, 8, 15) หมายถึงการเป็นนักเขียนที่เป็น Scriptor classicus ไม่ proletarius ("เป็นที่โดดเด่นไม่ได้เขียนเรื่องธรรมดา") การจัดหมวดหมู่ดังกล่าวเริ่มต้นด้วยการจัดอันดับกรีก 'ผลงานทางวัฒนธรรมของพวกเขาด้วยคำว่าศีล ("กฎของช่างไม้") นอกจากนี้พ่อในช่วงต้นคริสตจักรคริสเตียนใช้หลักการในการจัดอันดับตำราเผด็จการของพันธสัญญาใหม่รักษาพวกเขาได้รับค่าใช้จ่ายของหนังและต้นกกและการทำสำเนาหนังสือกลจึงถูกเข้าใจในหลักการมั่นใจการเก็บรักษาของหนังสือเล่มนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะรักษา ข้อมูลเกี่ยวกับอารยธรรม ร่วมสมัย, ศีลตะวันตกกำหนดที่ดีที่สุดของวัฒนธรรมตะวันตก ในโลกยุคโบราณที่ห้องสมุดกระทิงนักวิชาการบัญญัติศัพท์ภาษากรีกฮอยอัน enkrithentes ("ยอมรับ", "รวม") เพื่อระบุนักเขียนในหลักการที่. ตามที่เวอร์เนอร์ Jaeger วิธีการศึกษาในโลกคลาสสิกเป็น "กฎของ Philo":. (ไฟ .: "หยุดเหรียญพระเจ้าใหม่") - กฎหมายของความต่อเนื่องที่เข้มงวดในการรักษาคำพูดและความคิด [1] ถึงแม้ว่าคำจำกัดความของคำและความคิดอาจจะขยายความต่อเนื่อง (การเก็บรักษา) ต้องเก็บข้อมูลของพวกเขา เดิม Arete (เลิศคุณธรรมความดี) "กฎของ Philo" ภูมิต้านทานทางปัญญาและความชื่นชมความงามของ "สิ่งที่ดีที่สุดที่ได้รับการคิดและบอกว่าในโลก" ฟอร์ดข้ Copleston เอ็ดเวิร์ดกล่าวว่าการศึกษาคลาสสิก "สื่อสารกับใจ ... ความรู้สึกที่สูงเกียรติดูถูกของการตายในสาเหตุที่ดี [และ] จงรักภักดีหลงใหลสวัสดิการของประเทศใดประเทศหนึ่งของ" [2] จึงประจวบ กับซิเซโรว่า "วรรณกรรมทั้งหมดทุกบทความปรัชญาเสียงทั้งหมดของสมัยโบราณที่เต็มไปด้วยตัวอย่างสำหรับการเลียนแบบซึ่งทั้งหมดจะอยู่ในความมืดที่มองไม่เห็นโดยไม่ต้องแสงของวรรณกรรม" [3].

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูคลาสสิก ( disambiguation )
" คลาสสิกวรรณคดี " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับวรรณกรรมคลาสสิกภาษานอก graeco โรมันทรงกลม เห็นวรรณคดีโบราณ เพื่อจดจำเป็นแบบอย่างหรือหนังสือเห็นหนังสือคลาสสิก .
" ผู้ที่ศึกษาวัฒนธรรมกรีกและโรมันโบราณ " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการเคลื่อนไหวของศิลปะ ดูลักษณะผู้ที่ศึกษาวัฒนธรรมกรีกและโรมันโบราณ

หน้าอกของโฮเมอร์ , มหากาพย์กรีกโบราณกวี
คลาสสิก ( คลาสสิกยังศึกษา ) คือ การศึกษา ภาษา วรรณคดี กฎหมาย ปรัชญา ประวัติศาสตร์ ศิลปะ โบราณคดี และวัสดุอื่น ๆวัฒนธรรมโบราณของกรีซและโรมโบราณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยคลาสสิก ( ประมาณปี 600 –ค.ศ. 600 ) นอกจากนี้ การศึกษาวรรณคดีคลาสสิก ( กรีกและโรมัน ) คือการศึกษาหลักของมนุษยศาสตร์

.ครั้งแรกที่ " คลาสสิก " นักเขียนคือเอาลุส gellius , ศตวรรษที่โรมัน นักเขียน ซึ่งในเรื่องเบ็ดเตล็ด noctes atticae ( 19 , 8 , 15 ) หมายถึงนักเขียนเป็น scriptor classicus ไม่ proletarius ( " ที่แตกต่าง ไม่ใช่ธรรมดา นักเขียน " ) หมวดหมู่เช่นกรีกกับการเริ่มงานวัฒนธรรมของพวกเขา กับคำว่า Canon ( " กฎ " ของช่างไม้ ) นอกจากนี้บรรพบุรุษของคริสตจักรคริสเตียนใช้ Canon อันดับข้อความเผด็จการของพันธสัญญาใหม่ , รักษาพวกเขาได้รับค่าใช้จ่ายของหนังมาและการสืบพันธุ์ , หนังสือกลจึงมีความเข้าใจใน Canon มั่นใจรักษาของหนังสือเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะรักษาข้อมูลเกี่ยวกับอารยธรรม ร่วมสมัย , Canon ตะวันตกกำหนดที่ดีที่สุดของวัฒนธรรมตะวันตกในยุคโบราณที่ห้องสมุดกระทิง นักวิชาการ coined กรีกเทอมหอย enkrithentes ( " ยอมรับ " " รวม " ) เพื่อระบุผู้เขียนใน canon

ตามที่เวอร์เนอร์ Jaeger , วิธีการของการศึกษาในโลกคลาสสิกเป็น " กฎ " จาก : ( TPS : " ตี เทพ เหรียญใหม่ " ) - กฎหมายเข้มงวด ความต่อเนื่องในการรักษา คำพูดและความคิด[ 1 ] ถึงแม้ว่าคำนิยามของคำและความคิดจะขยายต่อเนื่อง ( รักษา ) ต้องเก็บรักษาของเดิมที่กุ๋ย ( เลิศ คุณธรรม ความดีงาม ) " กฎ " จากทรัพย์สินทางปัญญาและคุณค่าของสุนทรียะ imparts " ดีที่สุด ซึ่งได้รับการคิดและพูดในโลก " ฟอร์ด ผู้ที่ศึกษาวัฒนธรรมกรีกและโรมันโบราณเอ็ดเวิร์ด Copleston บอกว่าคลาสสิกการศึกษา " สื่อสารกับจิต . . . . . . .ความรู้สึกที่มีเกียรติ เป็นใบบุญของความตายในสิ่งที่ดีๆ และความจงรักภักดีที่หลงใหลกับสวัสดิการของประเทศ " [ 2 ] โดย concurring กับ Cicero : " ปรัชญา วรรณกรรม บทความ ทั้งหมด เสียงทั้งหมดของสมัยโบราณเป็นเต็มรูปแบบของตัวอย่างสำหรับการเลียนแบบ ซึ่งทั้งหมดจะโกหกอันซีน ในที่มืดไม่มีแสงของวรรณกรรม " [ 2 ]