6. Effects of accumulated sediment

6. Effects of accumulated sediment on shrimp production
Pond bottom conditions are more critical for shrimp than for other aquaculture species
because shrimp spend most of their time on the bottom, burrow into the soil and ingest
pond-bottom soil (Boyd, 1989; Chien, 1989). The distribution of penaeid shrimp in thenatural environment can be influenced by sediment characteristics (Williams, 1958;
Hughes, 1968; Rulifson, 1981; Somers, 1987). Penaeid shrimp commonly burrow into
the substrate to hide from predators (Fuss and Ogren, 1966; Boddeke, 1983). Burrowing
behavior differs among species (Fuss, 1964; Moctezuma and Blake, 1981; Boddeke,
1983). Furthermore, substrate preference also differs among species (Williams, 1958;
Ruello, 1973; Moller and Jones, 1975; Aziz and Greenwood, 1982).
A typical feature of sludge accumulating in shrimp ponds is the black color and a smell
of hydrogen sulfide. Unlike fresh water systems with low sulfate concentrations, saline
water used for shrimp culture contains a high concentration of sulfate and thus a high
potential for sulfide production. Litopenaeus indicus avoid regions in the pond with
sediments containing sulfide although sulfide was undetected in the water column
(Gopakumar and Kuttyamma, 1997). In the same study, feed acceptance by shrimp was
significantly lower in pond areas with sulfide containing sediment.
Zur (1980) studied the effect of reduced sediments on the survival of Chironomidae
larvae in earthen ponds. Impoundments were made within ponds to prevent fish feeding on
Chironomidae larvae on the sediments. Chironomidae larvae are common in pond bottom
and are adapted to life under oxygen limited conditions. Nevertheless, Chironomidae
larvae disappeared completely once the pond bottom was reduced, possibly due to the
presence of toxic materials rather than due to lack of oxygen. The development of
reducing conditions in the pond bottom was found also to retard fish growth. The
development of anaerobic conditions in the pond bottom clearly coincided with the
growth retardation of carps (Avnimelech and Zohar, 1986).
The distribution of the accumulated material in the pond is not uniform and is affected
by physical and biological factors such as resuspension. Ritvo et al. (1997b) observed that
turbidity generated by shrimp reared in aquaria with sediments from shrimp ponds was
highly correlated with shrimp size. Resuspension of bottom material was observed and
evaluated in fish ponds (Blackburn et al., 1988; Avnimelech et al., 1999; Meijer and
Avnimelech, 1999). The hypothesis that resuspension might have a significant influence
on the redistribution of sediments in shrimp ponds is supported by others. Martin et al.
(1998) compared sediment accumulation in shrimp ponds with different animal densities
concluding that erosion induced by the swimming activity of the shrimp was an important
factor on sediment distribution.
Organic rich sediment particles have a density that is only slightly greater than water.
The sediment is loosely consolidated and readily relocated by water movement. Aerators
placed in ponds have a very clear effect on the location of sediment at the pond bottom
(Boyd, 1995; Delgado et al., in press; Peterson, 2000). The sediment accumulates in the
deeper portions of the pond, such as the internal drainage depressions or harvesting pits.
Most intensive and semi-intensive shrimp ponds are equipped with mechanical aerators
placed around the pond, generating a radial or elliptical water flow. Typically, this radial
flow is limited to an outer ring in the pond, while the central region is stagnant. Boyd
(1998) described the sediment accumulation in shrimp ponds equipped with paddlewheel
aerators creating a circular flow: mounds of clay 30 – 45 cm in depth accumulate and cover
30 –50% around the center of the pond. A very detailed study of sediment accumulation in
a radially aerated shrimp pond was given by Delgado et al. (in press). The radial
movement of water in the pond leads to the development of an external ring with acircular water movement and an inner ring with nearly stagnant water. Water velocity was
on the average 11.7 cm/s in the outer ring of a 0.25-ha pond and 1.4 cm/s in the central
region of the pond (Delgado et al., in press). Similar findings were reported by Peterson
(2000) for flow in the outer region (11 cm/s) and center ( < 1 cm/s) of a 1-ha pond.
Sediment accumulated where water velocity was below 1 –3 cm s
1 (Avnimelech, 1995;
Peterson, 1999; Delgado et al., in press). A large fraction of shrimp ponds area is covered
by the reduced sediment. Avnimelech (1995) estimated that the area covered by sediments
in typical shrimp ponds in Thailand comprises nearly 50% of the pond bottom and
suggested that shrimp growth, activity and health may be negatively affected in this
region. Burford and Longmore (2001) found that the sludge zone represented 15– 35%
located at the center of a 10-ha shrimp. The pore water NH4 concentration in this zone was
4220– 8950 AM, as compared to 560 –1010 in peripherial zone.
Some shrimp growers do not feed in that part of the pond where the bottom is covered
by a reduced sediment. Thus, the minimal effect of the reduced sludge is the fact that
shrimp access only about 50% of the pond area. This practice was substantiated in a study
where shrimp capture rates were four to five times higher in the periphery region than in
the central sediment enriched zone, during daylight, and two to three times higher at night
(Delgado et al., in press). In traps located in the central region of the pond, dead shrimp
were occasionally collected during the night, indicating that a long exposure to the reduced
sediment was lethal.
Allen et al. (1995) found that shrimp feed preferentially from trays that are placed to
monitor feed consumption and suggested that shrimp were using the trays as a refuge from
reduced sediments. The effect of accumulated sediments on shrimp feeding was studied in
dense culture (60 postlarvae m
1
) grown in concrete tanks and fed using trays. The
average (seven replicates) feed consumption for 3 days prior to sludge removal was
301 F 23 g/pond, rising to 409 F 40 g/pond during 3 days following sludge removal, i.e.,
36 F 11% rise (Avnimelech, unpublished results). Similar conclusions related to fish
culture were reported by Avnimelech et al. (1981) as related to retardation of fish growth
in intensive earthen ponds. Old sediments and fresh soil were placed in tanks and labeled
with a phosphorus radioisotope (P32). The scavenging for food by the carp in the
sediments was evaluated by determining the enrichment of their digestive tract with
P32. Carp, mechanically separated from the sediments by a net, were used as control.
Labeled P32 accumulation by carps in the fresh soil was 3.7 times higher than that in old
and reduced sediments, indicating that feed utilization by fish is lowered when the
sediments are reduced. In addition, the symptoms of low intake of sediment particles may
indicate that fish are disturbed by reduced compounds in the sediments and, thus, do not
harvest in such sediments.
Hopkins et al. (1994) reported an experiment conducted in plastic lined ponds with
no water exchange. Practically all shrimp died when the accumulated sludge was left
and not treated, while those in pond where the bottom sediment was resuspended (i.e.,
anaerobic conditions prevented) or in a pond where the sludge was continually removed
grew normally. These results were obtained in a nonreplicated experiment, yet, they
demonstrate the potential effect anoxic sludge can have on shrimp survival. Removal of
accumulated sediments increased shrimp yield from 1 to 6.2 ton/ha/year and the survival
from 10% to 60% in a semi-intensive shrimp farm in New Caledonia (Lemonnier andBrizard, 2001b). Some field observations relate incidents of disease outbreaks to the
excessive accumulation of reduced sediment (Avnimelech, 1995). It is possible that toxic
anaerobic products originating in the sediment may induce stress in shrimp, reducing
shrimp vitality and disease resistance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6. ผลของการสะสมตะกอนในการผลิตกุ้งเงื่อนไขด้านล่างบ่อน้ำที่มีความสำคัญมากสำหรับกุ้งกว่าสัตว์น้ำชนิดอื่น ๆเนื่องจากกุ้งใช้เวลาส่วนใหญ่บนล่าง มุดดิน และ ingestดินบ่อล่าง (Boyd, 1989 เจียน 1989) การกระจายของกุ้ง penaeid thenatural สภาพแวดล้อมสามารถมีผลมาจากลักษณะของตะกอน (วิลเลียมส์ 1958ฮิวจ์ส 1968 Rulifson, 1981 Somers, 1987) Penaeid กุ้งทั่วไปมุดพื้นผิวการซ่อนจากล่า (ยุ่งยากและ Ogren, 1966 Boddeke, 1983) Burrowingลักษณะการทำงานที่แตกต่างระหว่างพันธุ์ (ยุ่งยาก 1964 Moctezuma และเบลก 1981 Boddeke1983) นอกจากนี้ กำหนดลักษณะพื้นผิวยังแตกพันธุ์ (วิลเลียมส์ 1958Ruello, 1973 มอลเลอร์และโจนส์ 1975 อะซีซบินแล้ว Greenwood, 1982)คุณลักษณะทั่วไปของตะกอนที่สะสมอยู่ในบ่อกุ้งมีสีดำและกลิ่นของไฮโดรเจนซัลไฟด์ ซึ่งแตกต่างจากระบบน้ำจืดน้อยซัลเฟตความเข้มข้น salineใช้ในวัฒนธรรมกุ้งน้ำประกอบด้วยความเข้มข้นสูงของซัลเฟตสูงศักยภาพการผลิตซัลไฟด์ หม้อ Litopenaeus หลีกเลี่ยงพื้นที่ในบ่อด้วยตะกอนที่ประกอบด้วยซัลไฟด์แม้ซัลไฟด์ถูกตรวจไม่พบในคอลัมน์น้ำ(Gopakumar และ Kuttyamma, 1997) ในการศึกษาเดียวกัน ไม่ยอมรับอาหาร โดยกุ้งอย่างมีนัยสำคัญต่ำในพื้นที่บ่อ มีซัลไฟด์ที่ประกอบด้วยตะกอนZur (1980) ศึกษาผลของตะกอนลดความอยู่รอดของแรกฟักตัวอ่อนในบ่อเป็น Impoundments ทำภายในบ่อเพื่อป้องกันปลาอาหารบนตัวอ่อนแรกฟักในตะกอน ตัวแรกฟักอ่อนอยู่ทั่วไปในบ่อด้านล่างและสามารถปรับตัวเพื่อชีวิตภายใต้เงื่อนไขที่จำกัดออกซิเจน อย่างไรก็ตาม แรกฟักหายตัวอ่อนสมบูรณ์เมื่อด้านล่างบ่อถูกลดลง อาจครบกำหนดสถานะ ของวัสดุที่เป็นพิษ มากกว่าเนื่อง จากขาดออกซิเจน การพัฒนาของลดเงื่อนไขด้านล่างบ่อพบยังถ่วงการเติบโตของปลา ที่พัฒนาเงื่อนไขไม่ใช้ออกซิเจนในบ่อด้านล่างอย่างชัดเจนร่วมกับการชะลอการเจริญเติบโตของแหล่ง (Avnimelech และ Zohar, 1986)การกระจายของวัสดุที่สะสมในบ่อไม่สม่ำเสมอ และได้รับผลกระทบจากปัจจัยต่าง ๆ ทางกายภาพ และชีวภาพเช่น resuspension ตะกอน Ritvo et al. (1997b) สังเกตที่ความขุ่นที่สร้างขึ้น โดยผลิตภัณฑ์ในอควาเรียด้วยตะกอนจากบ่อกุ้งกุ้งเป็นสูง correlated กับขนาดกุ้ง Resuspension ตะกอนของวัสดุด้านล่างถูกตรวจสอบ และประเมินในบ่อปลา (แบล็กเบิร์น et al., 1988 Avnimelech et al., 1999 Meijer และAvnimelech, 1999) สมมติฐานการ resuspension ตะกอนที่อาจมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญในวงเงินของตะกอนในบ่อกุ้งจะได้รับการสนับสนุนผู้อื่น มาร์ติน et alสะสมของตะกอน (1998) เมื่อเทียบในบ่อกุ้งมีความหนาแน่นสัตว์แตกต่างกันสรุปพังทลายที่เกิดจากกิจกรรมว่ายน้ำของกุ้งมีความสำคัญfactor on sediment distribution.Organic rich sediment particles have a density that is only slightly greater than water.The sediment is loosely consolidated and readily relocated by water movement. Aeratorsplaced in ponds have a very clear effect on the location of sediment at the pond bottom(Boyd, 1995; Delgado et al., in press; Peterson, 2000). The sediment accumulates in thedeeper portions of the pond, such as the internal drainage depressions or harvesting pits.Most intensive and semi-intensive shrimp ponds are equipped with mechanical aeratorsplaced around the pond, generating a radial or elliptical water flow. Typically, this radialflow is limited to an outer ring in the pond, while the central region is stagnant. Boyd(1998) described the sediment accumulation in shrimp ponds equipped with paddlewheelaerators creating a circular flow: mounds of clay 30 – 45 cm in depth accumulate and cover30 –50% around the center of the pond. A very detailed study of sediment accumulation ina radially aerated shrimp pond was given by Delgado et al. (in press). The radialmovement of water in the pond leads to the development of an external ring with acircular water movement and an inner ring with nearly stagnant water. Water velocity wason the average 11.7 cm/s in the outer ring of a 0.25-ha pond and 1.4 cm/s in the centralregion of the pond (Delgado et al., in press). Similar findings were reported by Peterson(2000) สำหรับกระแสภายนอกภูมิภาค (11 cm/s) และศูนย์ (< 1 cm/s) 1 ตัว-ฮา บ่อตะกอนที่สะสมซึ่งความเร็วของน้ำต่ำกว่า 1 ซม. –3 s 1 (Avnimelech, 1995Peterson, 1999 Delgado et al. ในข่าว) ครอบคลุมส่วนใหญ่ของพื้นที่บ่อกุ้งโดยตะกอนลดลง Avnimelech (1995) ประเมินว่า พื้นที่ปกคลุม ด้วยตะกอนในบ่อกุ้งโดยทั่วไปในประเทศไทยประกอบด้วยด้านล่างบ่อเกือบ 50% และแนะนำที่ เจริญเติบโตของกุ้ง กิจกรรม และสุขภาพอาจจะส่งผลกระทบในภูมิภาคที่ Burford และ Longmore (2001) พบว่า โซนตะกอนแสดง 15 – 35%ตั้งอยู่ที่สิบ-กุ้งฮา น้ำรูขุมขนเข้มข้นของ NH4 ในโซนนี้4220-8950 น. เมื่อเทียบกับ –1010 ในเขต peripherial 560ไม่ควรให้อาหารกุ้งเกษตรกรบางในส่วนบ่อที่ครอบคลุมด้านล่างโดยตะกอนลดลง ดังนั้น ผลของตะกอนลดลงน้อยที่สุดคือ ความจริงที่กุ้งเข้าเพียงประมาณ 50% ของพื้นที่บ่อ แบบฝึกหัดนี้เป็น substantiated ในการศึกษาจับกุ้ง ราคาก็สูงกว่าสี่ถึงห้าเท่าในภูมิภาคยสปริงกว่าในตะกอนกลางอุดมไปโซน ระหว่างตามฤดูกาล และสองถึงสามครั้งสูงในเวลากลางคืน(Delgado et al. ในข่าว) ในกับดักที่อยู่ในภาคกลางของบ่อ ตายกุ้งมีบางครั้งเก็บในตอนกลางคืน ระบุที่แสงยาวเพื่อลดการตะกอนเป็นยุทธภัณฑ์อัลเลนและ al. (1995) พบว่า กุ้งเลี้ยงโน้ตจากถาดที่วางไว้เพื่อตรวจสอบปริมาณอาหาร และแนะนำว่า กุ้งใช้ถาดเป็นหลบภัยจากตะกอนลดลง ได้ศึกษาผลของตะกอนอาหารกุ้งวัฒนธรรมหนาแน่น (60 postlarvae m 1) ปลูกในถังคอนกรีต และอาหารโดยใช้ถาด ที่มีค่าเฉลี่ย (เหมือนกับ 7) ดึงข้อมูลปริมาณการใช้ 3 วันก่อนกำจัดตะกอน301 F 23 g/บ่อ เพิ่มขึ้นไป 409 F g 40 บ่อระหว่างวันที่ 3 ต่อเอาตะกอน เช่น36 F 11% เพิ่มขึ้น (Avnimelech ยกเลิกประกาศผล) ข้อสรุปที่คล้ายกันที่เกี่ยวข้องกับปลาวัฒนธรรมมีรายงานโดย Avnimelech et al. (1981) ที่สัมพันธ์กับการชะลอการเจริญเติบโตของปลาในบ่อเป็นแบบเร่งรัด อายุตะกอนดินสดถูกวางไว้ในถัง และป้ายมี radioisotope กับฟอสฟอรัส (P32) Scavenging สำหรับอาหาร โดยปลาคาร์ฟในการตะกอนที่ประเมิน โดยกำหนดที่โดดเด่นของระบบทางเดินอาหารของพวกเขาด้วยP32 ปลาคาร์ฟ กลไกแยกออกจากตะกอน โดยสุทธิ ถูกใช้เป็นตัวควบคุมป้าย P32 สะสมตามแหล่งดินสดเป็น 3.7 เท่าสูงกว่าในอดีตและลดตะกอน บ่งชี้ว่า การใช้ประโยชน์อาหาร โดยปลาจะลดลงเมื่อการตะกอนจะลดลง นอกจากนี้ อาจอาการบริโภคต่ำของอนุภาคตะกอนบ่งชี้ว่า ปลารบกวน ด้วยสารลดตะกอน และ จึง ไม่เก็บเกี่ยวในตะกอนดังกล่าวฮ็อปกินส์และ al. (1994) รายงานการทดลองในบ่อพลาสติกมีเส้นบรรทัดด้วยแลกเปลี่ยนน้ำไม่ กุ้งเกือบทุกที่เสียชีวิตเมื่อตะกอนสะสมที่เหลือและ บำบัดไม่ ก็ในบ่อที่ตะกอนด้านล่างเป็น resuspended (เช่นเงื่อนไขไม่ใช้ป้องกัน) หรือ ในสระน้ำซึ่งตะกอนที่ถูกเอาออกอย่างต่อเนื่องเติบโตตามปกติ ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับมาในการทดลอง nonreplicated ยัง พวกเขาแสดงให้เห็นตะกอนการ anoxic ผลที่อาจเกิดขึ้นได้ในการอยู่รอดของกุ้ง เอาของผลผลิตกุ้งเพิ่มขึ้นตะกอน 1 6.2 ตัน/ฮา/ปีและการอยู่รอดจาก 10% เป็น 60% ในฟาร์มกุ้งกึ่งเร่งรัดในนิวแคลิโดเนีย (Lemonnier andBrizard, 2001b) ข้อสังเกตุบางฟิลด์เกี่ยวข้องเหตุการณ์โรคระบาดไปสะสมมากเกินไปของตะกอนลดลง (Avnimelech, 1995) เป็นพิษที่ผลิตภัณฑ์ที่ไม่ใช้ออกซิเจนเกิดในตะกอนอาจก่อให้เกิดความเครียดในกุ้ง ลดกุ้งโรคและพลังต้านทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6.
ผลกระทบจากตะกอนสะสมในการผลิตกุ้งบ่อเงื่อนไขด้านล่างที่มีความสำคัญมากขึ้นสำหรับกุ้งกว่าสำหรับการขยายพันธุ์สัตว์น้ำอื่นๆ
เพราะกุ้งใช้เวลาส่วนใหญ่ของพวกเขาในด้านล่างขุดลงไปในดินและกินดินบ่อล่าง (บอยด์ 1989; เชียน 1989)
การกระจายตัวของกุ้งในสภาพแวดล้อมเป็นธรรมชาติสามารถได้รับอิทธิพลจากลักษณะตะกอน (วิลเลียมส์, 1958;
ฮิวจ์ 1968; Rulifson 1981; ซอมเมอร์, 1987) กุ้งทั่วไปขุดลงไปในพื้นผิวที่จะซ่อนตัวจากผู้ล่า (เอะอะและ Ogren 1966; Boddeke, 1983)
ขุดพฤติกรรมแตกต่างกันในหมู่สายพันธุ์ (เอะอะ 1964; ม็อกเตซูและเบลค 1981; Boddeke, 1983) นอกจากนี้การตั้งค่าพื้นผิวยังแตกต่างกันในหมู่สปีชีส์ (วิลเลียมส์, 1958; Ruello 1973; มอลเลอร์และโจนส์ 1975; อาซิซและกรีนวูด, 1982). คุณลักษณะทั่วไปของตะกอนสะสมในบ่อเลี้ยงกุ้งเป็นสีดำและกลิ่นของไฮโดรเจนซัลไฟด์ แตกต่างจากระบบน้ำจืดที่มีความเข้มข้นต่ำซัลเฟตน้ำเกลือน้ำที่ใช้ในการเลี้ยงกุ้งมีความเข้มข้นสูงของซัลเฟตและทำให้สูงที่มีศักยภาพในการผลิตซัลไฟด์ แวนนา indicus หลีกเลี่ยงภูมิภาคในบ่อที่มีตะกอนที่มีซัลไฟด์แม้ว่าซัลไฟด์ได้รับการตรวจไม่พบในคอลัมน์น้ำ(Gopakumar และ Kuttyamma, 1997) ในการศึกษาเดียวกันยอมรับฟีดโดยกุ้งเป็นอย่างต่ำในพื้นที่บ่อที่มีซัลไฟด์ที่มีตะกอน. Zur (1980) การศึกษาผลกระทบของตะกอนที่ลดลงในการอยู่รอดของ Chironomidae ตัวอ่อนในบ่อดิน impoundments ถูกสร้างขึ้นภายในบ่อเพื่อป้องกันไม่ให้อาหารปลาตัวอ่อนChironomidae ในตะกอน ตัวอ่อน Chironomidae อยู่ร่วมกันในด้านล่างบ่อและมีการปรับให้เข้ากับชีวิตภายใต้เงื่อนไขออกซิเจนจำกัด อย่างไรก็ตาม Chironomidae ตัวอ่อนหายไปอย่างสมบูรณ์ในครั้งเดียวด้านล่างบ่อลดลงอาจจะเนื่องจากการปรากฏตัวของวัสดุที่เป็นพิษมากกว่าเนื่องจากการขาดออกซิเจน การพัฒนาของการลดเงื่อนไขในด้านล่างบ่อนอกจากนี้ยังพบการชะลอการเจริญเติบโตของปลา พัฒนาสภาพไร้ออกซิเจนในด้านล่างบ่อใกล้เคียงได้อย่างชัดเจนกับการชะลอการเจริญเติบโตของ carps (Avnimelech และโซฮาร์, 1986). การกระจายของวัสดุที่สะสมในบ่อไม่สม่ำเสมอและได้รับผลกระทบจากปัจจัยทางกายภาพและชีวภาพเช่น resuspension Ritvo et al, (1997b) ตั้งข้อสังเกตว่าความขุ่นที่สร้างขึ้นโดยกุ้งที่เลี้ยงในตู้ที่มีตะกอนจากบ่อเลี้ยงกุ้งได้รับความสัมพันธ์กับขนาดกุ้ง Resuspension ของวัสดุด้านล่างเป็นที่สังเกตและประเมินในบ่อปลา(แบ et al, 1988;. Avnimelech et al, 1999;. เมย์เยอร์และAvnimelech, 1999) สมมติฐานที่ resuspension อาจจะมีอิทธิพลสำคัญในการกระจายของตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้งได้รับการสนับสนุนจากคนอื่น มาร์ติน et al. (1998) การสะสมตะกอนเมื่อเทียบในบ่อเลี้ยงกุ้งที่มีความหนาแน่นของสัตว์ที่แตกต่างกันสรุปการกัดเซาะชักนำว่าโดยกิจกรรมว่ายน้ำของกุ้งเป็นสำคัญปัจจัยที่เกี่ยวกับการกระจายตะกอน. อนุภาคตะกอนอินทรีย์ที่อุดมไปด้วยมีความหนาแน่นที่เป็นเพียงเล็กน้อยที่ยิ่งใหญ่กว่าน้ำ . ตะกอนที่มีการรวมกันอย่างหลวม ๆ และย้ายได้อย่างง่ายดายโดยการเคลื่อนที่ของน้ำ เครื่องจ่ายอากาศวางไว้ในบ่อมีผลที่ชัดเจนมากสถานที่ตั้งของตะกอนดินที่อยู่ด้านล่างบ่อ(บอยด์, 1995;. เดลกาโด, et al, ในการกด; ปีเตอร์สัน, 2000) ตะกอนสะสมอยู่ในส่วนลึกของบ่อเช่นหดหู่ระบายน้ำภายในหรือหลุมเก็บเกี่ยว. เข้มข้นและกึ่งเข้มข้นส่วนใหญ่บ่อเลี้ยงกุ้งมีการติดตั้งเครื่องจักรกลเติมอากาศอยู่รอบ ๆ บ่อสร้างรัศมีการไหลของน้ำหรือรูปไข่ โดยปกติแล้วจะรัศมีการไหลจะถูก จำกัด วงแหวนรอบนอกในบ่อในขณะที่ภาคกลางนิ่ง บอยด์(1998) อธิบายการสะสมตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้งพร้อมกับขับเคลื่อนเติมอากาศสร้างกระแสวงกลม: กองดิน 30-45 ซม. ในการสะสมความลึกและครอบคลุม30% -50 รอบศูนย์กลางของบ่อ การศึกษารายละเอียดมากของการสะสมตะกอนในบ่อกุ้งเรดิมวลเบาได้รับโดยเดลกาโด, et al (ในข่าว) รัศมีการเคลื่อนที่ของน้ำในบ่อจะนำไปสู่การพัฒนาของแหวนภายนอกที่มีการเคลื่อนที่ของน้ำ acircular และวงแหวนด้านที่มีน้ำนิ่งเกือบ ความเร็วน้ำโดยเฉลี่ย 11.7 ซม. / วินาทีในวงแหวนรอบนอกของบ่อ 0.25 ไร่และ 1.4 ซม. / วินาทีในภาคกลางภาคเหนือของบ่อ(เดลกาโด et al., ในการกด) ผลการวิจัยที่คล้ายกันได้รับรายงานจากปีเตอร์สัน(2000) สำหรับการไหลในภูมิภาคด้านนอก (11 ซม. / วินาที) และศูนย์ (<1 ซม. / วินาที) ของบ่อ 1 ฮ่า. ตะกอนสะสมที่ความเร็วน้ำต่ำกว่า 1 -3 ซม. หรือไม่? 1 (Avnimelech, 1995; ปีเตอร์สัน 1999; เดลกาโด, et al, ในการกด.) เศษส่วนที่มีขนาดใหญ่ของพื้นที่บ่อกุ้งได้รับการคุ้มครองโดยตะกอนลดลง Avnimelech (1995) คาดว่าพื้นที่ปกคลุมด้วยตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้งทั่วไปในประเทศไทยมีเกือบ50% ของด้านล่างบ่อและชี้ให้เห็นว่าการเจริญเติบโตของกุ้งกิจกรรมและสุขภาพอาจได้รับผลกระทบในภูมิภาค Burford และ Longmore (2001) พบว่าโซนตะกอนตัวแทน 15- 35% ตั้งอยู่ที่ศูนย์กลางของกุ้ง 10 ฮ่า น้ำรูขุมขนเข้มข้น NH4 ในเขตนี้คือ4220- 8950 AM เมื่อเทียบกับ 560 -1010 ในเขต peripherial. เกษตรกรผู้ปลูกเลี้ยงกุ้งบางคนไม่กินอาหารในส่วนของบ่อที่ด้านล่างที่ถูกปกคลุมด้วยตะกอนดินลดลง ดังนั้นผลกระทบน้อยที่สุดของตะกอนลดลงเป็นความจริงที่การเข้าถึงกุ้งเพียงประมาณ 50% ของพื้นที่บ่อ วิธีนี้ได้รับการพิสูจน์ในการศึกษาที่มีอัตราการจับกุ้งสี่ถึงห้าครั้งที่สูงขึ้นในภูมิภาครอบนอกกว่าในตะกอนกลางอุดมโซนในช่วงกลางวันและสองถึงสามครั้งสูงในเวลากลางคืน(เดลกาโด et al., ในการกด) ในกับดักที่ตั้งอยู่ในภาคกลางของบ่อกุ้งที่ตายแล้วถูกเก็บรวบรวมเป็นครั้งคราวในช่วงเวลากลางคืนแสดงให้เห็นว่าการเปิดรับนานในการลดตะกอนเป็นตาย. อัลเลนและอัล (1995) พบว่าอาหารกุ้งพิเศษจากถาดที่วางอยู่ในการตรวจสอบการใช้อาหารสัตว์และชี้ให้เห็นว่าการเลี้ยงกุ้งได้ใช้ถาดเป็นที่หลบภัยจากตะกอนที่ลดลง ผลกระทบของตะกอนสะสมในการให้อาหารกุ้งที่ได้รับการศึกษาในวัฒนธรรมหนาแน่น (60 โพสท์ลาวา m? 1) ปลูกในถังคอนกรีตและเลี้ยงโดยใช้ถาด เฉลี่ย (เจ็ดซ้ำ) อาหารบริโภคเป็นเวลา 3 วันก่อนที่จะมีตะกอนกำจัดเป็น301 F 23 กรัม / บ่อเพิ่มขึ้นถึง 409 F 40 กรัม / บ่อในช่วง 3 วันต่อไปนี้การกำจัดกากตะกอนคือ36 F เพิ่มขึ้น 11% (Avnimelech ผลที่ไม่ได้เผยแพร่ ) ข้อสรุปที่คล้ายกันที่เกี่ยวข้องกับปลาวัฒนธรรมได้รับรายงานจาก Avnimelech et al, (1981) ที่เกี่ยวข้องกับการชะลอการเจริญเติบโตของปลาในบ่อดินอย่างเข้มข้น ตะกอนดินเก่าและสดถูกวางไว้ในถังและติดป้ายที่มีไอโซโทปฟอสฟอรัส (P32) ไล่อาหารจากปลาคาร์พในที่ตะกอนถูกประเมินโดยการกำหนดเพิ่มคุณค่าของระบบทางเดินอาหารของพวกเขาด้วยP32 ปลาคาร์พแยกโดยอัตโนมัติจากตะกอนโดยสุทธิถูกนำมาใช้เป็นตัวควบคุม. ป้ายสะสม P32 โดย carps ในดินสดเป็น 3.7 เท่าสูงกว่าเก่าตะกอนและลดลงแสดงให้เห็นว่าการใช้อาหารปลาจะลดลงเมื่อตะกอนจะลดลง. นอกจากนี้อาการของการบริโภคต่ำของอนุภาคตะกอนพฤษภาคมบ่งชี้ปลาที่ได้รับการรบกวนจากสารที่ลดลงในตะกอนและจึงไม่ได้เก็บเกี่ยวในตะกอนดินดังกล่าว. ฮอปกินส์และอัล (1994) รายงานการทดลองดำเนินการในบ่อพลาสติกที่มีเรียงรายแลกเปลี่ยนไม่มีน้ำ จวนกุ้งตายเมื่อตะกอนที่สะสมถูกทิ้งและไม่ได้รับในขณะที่ผู้ที่อยู่ในบ่อที่ตะกอนด้านล่างถูก resuspended (เช่นสภาพไร้อากาศป้องกันได้) หรือในบ่อตะกอนที่ถูกลบออกอย่างต่อเนื่องขยายตัวได้ตามปกติ ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการทดสอบใน nonreplicated แต่พวกเขาแสดงให้เห็นถึงศักยภาพผลตะกอนซิกสามารถมีต่อความอยู่รอดของกุ้ง การกำจัดตะกอนสะสมเพิ่มขึ้นผลผลิตกุ้ง 1-6.2 ตัน / ไร่ / ปีและอยู่รอดจาก10% เป็น 60% ในฟาร์มกุ้งกึ่งเข้มข้นในนูเมอา (Lemonnier andBrizard, 2001b) บางคนสังเกตเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของการระบาดของโรคที่จะสะสมมากเกินไปของตะกอนลดลง (Avnimelech, 1995) เป็นไปได้ว่าสารพิษผลิตภัณฑ์แบบไร้อากาศที่เกิดขึ้นในตะกอนอาจก่อให้เกิดความเครียดในกุ้งลดพลังกุ้งและความต้านทานโรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6 . ผลของตะกอนสะสมในบ่อกุ้ง
เงื่อนไขอีกอย่าง กุ้งกว่าชนิดอื่น ๆ การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
เพราะกุ้งใช้จ่ายส่วนใหญ่ของเวลาของพวกเขาในด้านล่าง ขุดลงไปในดินและย่อย
บ่อดิน ( บอยด์ , 1989 ; เจียน , 1989 ) การกระจายของชนิดกุ้งในสภาพแวดล้อมภายในสามารถมีอิทธิพลโดยลักษณะตะกอน ( Williams , 1958 ;
ฮิวส์ , 1968 ; rulifson , 1981 ; Somers , 1987 ) กุ้งตามปกติ ขุดลงไปในพื้นผิวที่จะซ่อนตัวจากผู้ล่า
( เอะอะ ogren 1966 ; boddeke , 1983 ) ซ่อนพฤติกรรมแตกต่างระหว่างชนิด ( เอะอะ , 1964 ; moctezuma และ Blake , 1981 ; boddeke
, 1983 ) นอกจากนี้ ยังพบการตั้งค่าแตกต่างกันระหว่างชนิด ( Williams , 1958 ;
ruello 1973 ; มอลเลอร์และโจนส์ , 1975 ; ซิซ และ กรีนวูด , 1982 ) .
คุณสมบัติโดยทั่วไปของการสะสมตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้งมีสีดำและกลิ่น
ของไฮโดรเจนซัลไฟด์ แตกต่างจากระบบน้ำที่มีความเข้มข้นซัลเฟตต่ำเกลือ
น้ำใช้สำหรับการเพาะเลี้ยงกุ้งที่มีความเข้มข้นสูงของซัลเฟตและดังนั้นจึงมีศักยภาพสูง
การผลิตซัลไฟด์ ปลักร้งหลีกเลี่ยงพื้นที่ในบ่อที่มี
ตะกอนซัลไฟด์ซัลไฟด์ที่มีแต่ตรวจไม่พบในคอลัมน์น้ำ
( gopakumar และ kuttyamma , 1997 ) ในการศึกษาเดียวกัน อาหารสัตว์ การยอมรับโดยกุ้ง
ลดลงในบ่อบริเวณที่มีตะกอนซัลไฟด์ .
ซัว ( 1980 ) ได้ศึกษาผลของการลดตะกอนในการอยู่รอดของตัวอ่อนริ้นน้ำจืด
ในบ่อดินimpoundments เกิดขึ้นภายในบ่อเพื่อป้องกันไม่ให้กิน
ริ้นน้ำจืดตัวอ่อนในตะกอนที่ปลา หิ้งน้ำแข็งรอสส์ตัวอ่อนพบในบ่อ
และดัดแปลงชีวิตภายใต้สภาวะออกซิเจนจำกัด อย่างไรก็ตาม หนอนริ้นน้ำจืด
หายไปอย่างสมบูรณ์เมื่อพื้นบ่อลดลง อาจเนื่องจาก
สถานะวัสดุที่เป็นพิษมากกว่าเนื่องจากขาดออกซิเจน การพัฒนา
การลดเงื่อนไขในก้นบ่อ พบว่าสามารถชะลอการเจริญเติบโตของปลา
การพัฒนาไร้เงื่อนไขในก้นบ่อ ชัดเจน สอดคล้องกับการเติบโตของปลาคาร์พ (
( avnimelech โศหาร์ , 1986 )
การกระจายของวัสดุที่สะสมในบ่อไม่สม่ำเสมอและได้รับผลกระทบ
โดยทางกายภาพและชีวภาพต่างๆ เช่น resuspension . ritvo et al .( 1997b ) สังเกตว่า
ความขุ่นที่สร้างขึ้นโดยกุ้งที่เลี้ยงในบ่อเลี้ยงกุ้งเป็นสัตว์น้ำที่มีตะกอน
ระดับสูงกับขนาดกุ้ง resuspension ของวัสดุและด้านล่างพบ
ประเมินในบ่อเลี้ยงปลา ( แบล็คเบิร์น et al . , 1988 ; avnimelech et al . , 1999 ; Meijer และ
avnimelech , 1999 ) สมมติฐานที่ resuspension อาจจะมีอิทธิพล
อย่างมีนัยสำคัญในการกระจายของตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้งได้รับการสนับสนุนโดยผู้อื่น มาร์ติน et al .
( 1998 ) เมื่อเทียบการสะสมตะกอนดินในบ่อเลี้ยงกุ้งที่มีความหนาแน่นของสัตว์ต่างๆ
สรุปว่าการกัดเซาะเกิดจากกิจกรรมของกุ้งว่ายน้ำเป็นปัจจัยที่สำคัญต่อการกระจายของตะกอน
.
อินทรีย์ที่อุดมไปด้วยตะกอนอนุภาคมีความหนาแน่นมากกว่าน้ำที่เป็นเพียงเล็กน้อย
.ตะกอนจะหลวมรวมและพร้อมย้ายโดยการเคลื่อนไหวของน้ำ aerators
วางไว้ในบ่อที่มีผลกระทบชัดเจนในตำแหน่งของตะกอนในบ่อ
( บอยด์ , 1995 ; เดลกาโด et al . , กด ปีเตอร์สัน , 2000 ) ตะกอนที่สะสมอยู่ในส่วนของบ่อ
ลึก เช่น ภายในการระบายน้ำ depressions หรือเก็บเกี่ยว
pitsเข้มข้นที่สุด และกึ่งบ่อกุ้งแบบพัฒนามีการติดตั้งเครื่องจักร Aerators
วางไว้รอบ ๆบ่อสร้างรัศมี หรือคลื่นน้ำไหล โดยทั่วไปแล้ว การไหลเรเดียล
นี้ถูก จำกัด ไปยัง วงแหวนรอบนอก ใน บ่อ ขณะที่ภาคกลางซบเซา บอยด์
( 1998 ) อธิบายการสะสมตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้ง พร้อมกับเกิดการหมุน
aerators สร้างวงกลม : การไหลเนินดิน 30 – 45 ซม. ลึกสะสมและปก
30 – 50% รอบศูนย์กลางของบ่อ ศึกษารายละเอียดของการสะสมตะกอนในบ่อเลี้ยงกุ้งต่อไป
เป็นมวลได้มอบหมายให้ เดลกาโด et al . ( ในข่าว ) เรเดียล
การเคลื่อนที่ของน้ำในบ่อ นำไปสู่การพัฒนาแหวนภายนอกด้วย acircular น้ำเคลื่อนไหวและวงแหวนเกือบน้ำนิ่ง .ความเร็วน้ำ
โดยเฉลี่ย 11.7 cm / s ในวงแหวนรอบนอกของบ่อ 0.25-ha และ 1.4 cm / s ในภาคกลาง
ของบ่อ ( เดลกาโด้ et al . , ในข่าว ) ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานโดยปีเตอร์สัน
( 2000 ) สำหรับการไหลในเขตรอบนอก ( 11 / s ซม. ) และศูนย์ ( < 1 cm / s ) ของ 1-ha บ่อตะกอนสะสมที่ความเร็ว
น้ำด้านล่าง 1 – 3 เซนติเมตร เป็น
1 ( avnimelech , 1995 ;
Peterson et al , 1999 ; เดลกาโด .