Language used of upper-secondary le

Language used of upper-secondary level is more complex than primary and lower-secondary level, for example grammar in unit 4 of this book teaches relative pronouns (who, that, and which) that learners can use it to create complex sentence. In addition, both written and spoken language are used that we can see written language in writing activity of every unit and can see spoken language in speaking activity or conversation activity too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาที่ใช้รองบนระดับเป็นซับซ้อนกว่าระดับประถม และ มัธยมต่ำกว่า เช่นไวยากรณ์ในหน่วยที่ 4 ของหนังสือเล่มนี้สอนประพันธสรรพนาม (ผู้ ที่ และที่) ที่ผู้เรียนสามารถใช้สร้างประโยคที่ซับซ้อนได้ นอกจากนี้ ทั้งเขียน และพูดภาษาที่ใช้ที่เราสามารถดูภาษาเขียนในการเขียนกิจกรรมของทุกหน่วย และสามารถดูภาษาพูดในการพูดสนทนาหรือกิจกรรมกิจกรรมมากเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาที่ใช้ระดับมัธยมศึกษาตอนบนมีความซับซ้อนกว่าระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาที่ต่ำกว่าเช่นไวยากรณ์ในหน่วยที่ 4 ของหนังสือเล่มนี้สอนสรรพนาม (ที่ว่าและที่) ที่ผู้เรียนสามารถใช้ในการสร้างประโยคที่ซับซ้อน นอกจากนี้ทั้งการเขียนและภาษาพูดที่ใช้ในการที่เราจะได้เห็นการเขียนภาษาในการเขียนการทำงานของทุกหน่วยสามารถดูภาษาพูดในการพูดหรือกิจกรรมกิจกรรมสนทนาเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ภาษาในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าระดับประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ตัวอย่างเช่นไวยากรณ์ในหน่วยที่ 4 ของหนังสือเล่มนี้สอนประพันธ์สรรพนาม ( ใคร , ที่ , ซึ่ง ) ที่ผู้เรียนสามารถใช้มันเพื่อสร้างประโยคที่ซับซ้อน นอกจากนี้ทั้งเขียนและพูดภาษา มีการใช้ที่เราเห็นเขียนภาษาในการเขียนกิจกรรมของทุกหน่วย และสามารถเห็นพูดภาษาในการพูดหรือกิจกรรมกิจกรรมการสนทนาด้วย