Individual differences in sensitivi

Individual differences in sensitivity to features of food accessibility
may be an important factor for understanding overeating and
obesity. One such influence may be impulsivity. Impulsive individuals
tend to make decisions quickly and without fully
considering the consequences of their actions and have difficulties
delaying gratification (Ainslie,1975). A substantive literature makes
a clear connection between patterns of impulsivity and obesity
(e.g., Chalmers, Bowyer, & Olenick, 1990; Dezwaan et al., 1994;
Jonsson, Bjorvell, Levander, & Rossner, 1986; Nasser, Gluck, &
Geliebter, 2004; Williamson, Kelley, Davis, Ruggiero, & Blouin,
1985). However, impulsivity is a complex construct (Caswell,
Bond, Duka, & Morgan, 2015; Evenden, 1999) associated with
several different decision-making processes that may be
differentially associated with obesity. A clear picture of the
behavioral mechanisms associated with obesity-related outcomes
is fundamental to obesity treatment and prevention efforts.
One important aspect of impulsivity is an insensitivity to
delayed outcomes, which is exhibited in difficulties with delaying
gratification. Indeed, the development and maintenance of obesity
may result from a preference for smaller, immediate outcomes and/
or an insensitivity to larger, delayed consequences. One procedure
designed to quantify insensitivity to delayed consequences is the
delay-discounting task (e.g., Rachlin, Raineri, & Cross, 1991). Delay
discounting describes the decrease in preference for a reward as a
function of the delay to receiving it. In the laboratory, delay discounting
is measured by presenting participants with choices between
a hypothetical smaller-sooner reward (e.g., $100 now) and a
hypothetical larger-later reward (e.g., $1000 in 1 year). The amount
of the smaller-sooner reward is adjusted in subsequent questions
until an indifference point that represents the current subjective
value of the delayed outcome is established. When indifference
points are gathered across several delays, they can be described
using a hyperbolic decay function (Mazur, 1987): V ¼ A/(1 þ bX). Inthis model, V is the indifference point, which is a function of the
amount of the delayed reward (A) and the delay to its receipt (X).
The rate of decay (b) is the primary dependent variable and captures
how quickly the subjective value of the reward decreases as a
function of time, and higher b values represent an increased rate at
which the larger-delayed outcome loses value. Indeed, studies that
have employed the hyperbolic decay function have found that
obese participants devalue hypothetical food (Hendrickson &
Rasmussen, 2013; Rasmussen, Lawyer, & Reilly, 2010) and money
(Appelhans et al., 2011; Best et al., 2012; Bickel et al., 2014; Fields,
Sabet, Peal, & Reynolds, 2011; Jarmolowicz et al., 2014; Weller,
Cook, Avsar, & Cox, 2008) at steeper rates than do healthy-weight
controls. In other words, obese individuals tend to have difficulty
delaying gratification when the outcomes are food and money.
Though these studies cannot establish directionality alone, they do
suggest a common behavioral mechanism (i.e., delay discounting)
is associated with overeating and obesity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แตกต่างของแต่ละความไวถึงคุณลักษณะของการเข้าถึงอาหารอาจจะเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการเข้าใจ overeating และโรคอ้วน หนึ่งในอิทธิพลดังกล่าวอาจ impulsivity บุคคล impulsiveมีแนวโน้มที่จะ ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว และไม่ครบพิจารณาผลการกระทำของพวกเขา และมีความยากลำบากล่าช้าพึงพอใจ (Ainslie, 1975) วรรณคดีที่เราทำการเชื่อมต่อที่ชัดเจนระหว่างรูปแบบของ impulsivity และโรคอ้วน(เช่น Chalmers, Bowyer, & Olenick, 1990 Dezwaan et al., 1994Jonsson, Bjorvell, Levander, & Rossner, 1986 Nasser, Gluck, &Geliebter, 2004 Williamson, Kelley, Davis, Ruggiero, & Blouinปี 1985) อย่างไร impulsivity เป็นโครงสร้างที่ซับซ้อน (Caswellพันธบัตร Duka และ มอร์แกน 2015 Evenden, 1999) ที่เกี่ยวข้องกับหลายตัดสินใจกระบวนการต่าง ๆ ที่อาจdifferentially เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน ภาพที่ชัดเจนของการกลไกพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับผลที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วนเป็นรากฐานของความพยายามรักษาและป้องกันโรคอ้วนหนึ่งสำคัญของ impulsivity คือ insensitivity เป็นการผลล่าช้า การจัดแสดงในความยากลำบากกับการล่าช้าพึงพอใจ แน่นอน การพัฒนาและบำรุงรักษาของโรคอ้วนอาจเกิดจากกำหนดลักษณะผลเล็ก ทันที และ /หรือการ insensitivity ให้ผลใหญ่ ล่าช้า ขั้นตอนที่หนึ่งมาวัดปริมาณ insensitivity ให้เกิดล่าช้าเป็นการให้เลื่อนงาน (เช่น Rachlin, Raineri และ ข้าม 1991) ความล่าช้าให้อธิบายการลดลงของการกำหนดลักษณะสำหรับรางวัลเป็นการฟังก์ชันของความล่าช้าจะได้รับมัน ในห้องปฏิบัติการ ความล่าช้าให้วัด โดยผู้เข้าร่วมการนำเสนอด้วยตัวเลือกระหว่างรางวัลเล็กเร็วสมมุติ (เช่น $100 ทันที) และสมมุติใหญ่หลังรางวัล (เช่น $1000 ใน 1 ปี) ยอดเงินของรางวัลเร็วขนาดเล็กมีการปรับปรุงในคำถามที่ตามมาจนถึงจุดท่านที่ปัจจุบันตามอัตวิสัยสร้างมูลค่าของผลล่าช้า เมื่อท่านคะแนนรวมทั้งความล่าช้าต่าง ๆ สามารถอธิบายการใช้ฟังก์ชันไฮเพอร์โบลิผุ (Mazur, 1987): V ¼ A /(1 þ bX) รุ่น inthis, V เป็นท่าน ซึ่งเป็นฟังก์ชันของการจำนวนรางวัลล่าช้า (A) และการหน่วงเวลาการรับของ (X)อัตราการผุ (b) ขึ้นอยู่กับตัวแปรหลัก และจับค่าตามอัตวิสัยของรางวัลลดลงเป็นความเร็วฟังก์ชันของเวลา และค่า b ที่สูงกว่าหมายถึงอัตราการเพิ่มขึ้นที่ซึ่งผลใหญ่ล่าช้าสูญเสียค่า ศึกษาที่แน่นอนได้รับการว่าจ้างผุไฮเพอร์โบลิฟังก์ชันได้พบว่าคนอ้วน devalue อาหารสมมุติ (Hendrickson &Rasmussen, 2013 Rasmussen ทนายความ และ Reilly, 2010) และเงิน(Appelhans et al., 2011 ส่วนร้อยเอ็ด al., 2012 Bickel et al., 2014 ฟิลด์Sabet, Peal, & เรย์ โนลด์ส 2011 Jarmolowicz et al., 2014 เวลเลอร์อาหาร Avsar, & ค็อกซ์ 2008) ที่ราคาสูงชันกว่าทำน้ำหนักสุขภาพควบคุม ในคำอื่น ๆ คนที่อ้วนมักจะ มีปัญหาล่าช้าพึงพอใจเมื่อผลเป็นอาหารและเงินแม้ว่าการศึกษานี้ไม่สามารถสร้างทิศเพียงอย่างเดียว พวกเขาทำแนะนำกลไกพฤติกรรมทั่วไป (เช่น หน่วงเวลาให้)เกี่ยวข้องกับ overeating และโรคอ้วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างของแต่ละบุคคลในความไวถึงคุณสมบัติของการเข้าถึงอาหารที่อาจจะเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการทำความเข้าใจการกินมากเกินไปและโรคอ้วน หนึ่งอิทธิพลดังกล่าวอาจจะหุนหันพลันแล่น บุคคลห่ามมีแนวโน้มที่จะตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วและไม่เต็มที่พิจารณาผลของการกระทำของพวกเขาและมีปัญหาล่าช้าในความพึงพอใจ(Ainslie, 1975) วรรณกรรมที่สำคัญที่ทำให้การเชื่อมต่อที่ชัดเจนระหว่างรูปแบบของการ impulsivity และโรคอ้วน (เช่นบิลธนูและ Olenick, 1990; Dezwaan et al, 1994;. จอนส์สัน, Bjorvell, Levander และ Rossner 1986; นัสกลุคและGeliebter, 2004; วิลเลียมสัน, เคลลี่เดวิส Ruggiero และ Blouin, 1985) อย่างไรก็ตาม impulsivity เป็นโครงสร้างที่ซับซ้อน (แคสเวล, บอนด์ Duka, และมอร์แกน, 2015; Evenden, 1999) ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการตัดสินใจที่แตกต่างกันหลายอย่างที่อาจจะเกี่ยวข้องกับโรคอ้วนแตกต่างกัน ภาพที่ชัดเจนของกลไกพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับผลที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วนเป็นพื้นฐานในการรักษาโรคอ้วนและความพยายามในการป้องกัน. หนึ่งในแง่มุมที่สำคัญของ impulsivity เป็นไม่รู้สึกเพื่อผลลัพธ์ที่ล่าช้าซึ่งเป็นที่จัดแสดงในปัญหากับการชะลอการความพึงพอใจ อันที่จริงการพัฒนาและการบำรุงรักษาของโรคอ้วนอาจเกิดจากการตั้งค่าสำหรับขนาดเล็กผลทันทีและ / หรือไม่รู้สึกที่จะมีขนาดใหญ่ล่าช้าผลกระทบ หนึ่งในขั้นตอนการออกแบบมาเพื่อวัดปริมาณไม่รู้สึกไปสู่ผลที่ล่าช้าเป็นงานล่าช้าลด(เช่น Rachlin, Raineri และครอส 1991) ความล่าช้าในการลดอธิบายการลดลงของการตั้งค่าสำหรับรางวัลเป็นฟังก์ชั่นของความล่าช้าที่จะได้รับมัน ในห้องปฏิบัติการลดความล่าช้าเป็นวัดโดยนำเสนอผู้เข้าร่วมมีทางเลือกระหว่างสมมุติรางวัลเล็กเร็ว(เช่น $ 100 ในขณะนี้) และสมมุติรางวัลใหญ่ในภายหลัง(เช่น $ 1,000 ใน 1 ปี) จำนวนของรางวัลที่มีขนาดเล็กไม่ช้าก็เร็วจะมีการปรับในคำถามที่ตามมาจนถึงจุดไม่แยแสที่แสดงให้เห็นถึงทัศนะในปัจจุบันมูลค่าของผลล่าช้าที่จะจัดตั้งขึ้น เมื่อไม่แยแสจุดที่จะรวมตัวกันข้ามความล่าช้าหลายพวกเขาสามารถอธิบายได้โดยใช้ฟังก์ชั่นการสลายการผ่อนชำระ(มาซู, 1987): V ¼ A / (1 ​​þ bX) inthis รุ่น V เป็นจุดไม่แยแสซึ่งเป็นฟังก์ชั่นของการที่ปริมาณของรางวัลล่าช้า(A) และความล่าช้าในการรับของ (X). อัตราการสลายตัว (B) เป็นตัวแปรหลักและจับวิธีการอย่างรวดเร็วค่าทัศนะของรางวัลลดลงเป็นฟังก์ชั่นของเวลาและสูงกว่าค่าขเป็นตัวแทนของอัตราการเพิ่มขึ้นที่ซึ่งผลที่มีขนาดใหญ่ล่าช้าเสียค่า อันที่จริงการศึกษาที่มีการจ้างงานฟังก์ชั่นการสลายการผ่อนชำระได้พบว่าผู้เข้าร่วมอ้วนลดค่าอาหารสมมุติ(เฮ็นดและรัสมุสเซน, 2013; รัสมุส, ทนายความ, และลี 2010) และเงิน (Appelhans et al, 2011;. Best et al, 2012. ; บิซเคล et al, 2014;. ทุ่งSabet, Peal และนาดส์ 2011; Jarmolowicz et al, 2014;. เวลเลอร์คุกAvsar และ Cox, 2008) ในอัตราที่สูงชันกว่าทำน้ำหนักเพื่อสุขภาพการควบคุม ในคำอื่น ๆ คนอ้วนมีแนวโน้มที่จะมีปัญหาในการชะลอการความพึงพอใจเมื่อผลเป็นอาหารและเงิน. แม้ว่าการศึกษาเหล่านี้ไม่สามารถสร้างทิศทางเพียงอย่างเดียวที่พวกเขาทำแนะนำกลไกพฤติกรรมที่พบบ่อย (เช่นความล่าช้าลด) มีความเกี่ยวข้องกับการกินมากเกินไปและโรคอ้วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างระหว่างบุคคล ความไวต่อคุณลักษณะของการเข้าถึงอาหาร
อาจเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับความเข้าใจ
มากเกินไปและโรคอ้วน อิทธิพลดังกล่าวอาจจะหุนหันพลันแล่น . บุคคล
หุนหันพลันแล่นมักจะตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วและโดยไม่เต็มที่
พิจารณาผลของการกระทำของตน และมีปัญหา
ชะลอความพึงพอใจ ( Ainslie , 1975 ) วรรณกรรมที่สำคัญทำให้
การเชื่อมต่อที่ชัดเจนระหว่างรูปแบบหุนหันพลันแล่นและโรคอ้วน
( เช่น Chalmers , โบว์เยอร์& olenick , 1990 ; dezwaan et al . , 1994 ;
สนับ bjorvell เลเวินเดอร์ , & rossner , 1986 ; นัสเซอร์ , กลัค &
geliebter , 2004 ; Williamson , เคลลี่ , เดวิส , Ruggiero & Blouin
1985 , , ) อย่างไรก็ตาม แรงกระตุ้นของคุณมีความซับซ้อนสร้าง ( แคสเวล
, พันธบัตร , ร้าน& , มอร์แกน , 2015 ; evenden , 1999 ) ที่เกี่ยวข้องกับ
หลายที่แตกต่างกัน การตัดสินใจอาจจะ
ต่างกัน ที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน ภาพที่ชัดเจนของกลไกที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วน

) เป็นพื้นฐานในการรักษาโรคอ้วน และความพยายามป้องกัน .
ข้อสำคัญหนึ่งหุนหันพลันแล่นเป็นเฉื่อยชา

ผลล่าช้า ซึ่งจะจัดแสดงในความล่าช้า
กับความพึงพอใจ แน่นอนการพัฒนาและการบำรุงรักษาของโรคอ้วน
อาจเป็นผลมาจากความต้องการที่จะมีขนาดเล็กลง ทันที และผล /
หรือชื่อสกุลขึ้น เลื่อนขึ้น หนึ่งขั้นตอนที่ออกแบบมาเพื่อวัดการล่าช้าเฉื่อยชา

ลดผลกระทบคือ หน่วงงาน ( เช่น แร็กลิน raineri & , , ข้าม , 1991 ) ลดความล่าช้าในการอธิบายการลดลง

รางวัลเป็นฟังก์ชันของเวลาที่จะได้รับมัน ในห้องปฏิบัติการ , การลด
เป็นวัดโดยการเสนอเข้าร่วมกับทางเลือกระหว่าง
สมมุติเล็กเร็วรางวัล ( เช่น $ 100 ) และรางวัลในภายหลัง
สมมุติขนาดใหญ่ ( เช่น $ 1 , 000 ใน 1 ปี ) เงินที่เล็กเร็ว เป็นรางวัล

จนมีคำถามตามมาปรับในจุดที่แสดงถึงความ
หัวข้อเรื่องปัจจุบันค่าของล่าช้าเป็นผลตั้งขึ้น เมื่อจุดเฉยเมย
กันข้ามหลายความล่าช้าที่พวกเขาสามารถอธิบายได้โดยใช้ฟังก์ชันไฮเพอร์โบลิก
ผุ ( Mazur , 1987 ) : V ¼ / ( 1 þ BX ) ในรุ่น V เป็นจุดเฉยเมยซึ่งเป็นฟังก์ชันของ
จํานวนของล่าช้ารางวัล ( ) และความล่าช้าที่จะได้รับของ ( X )
อัตราการสลายตัว ( B ) คือตัวแปรหลักและจับ
วิธีการได้อย่างรวดเร็วค่าอัตนัยของตอบแทนลดลงเป็น
ฟังก์ชั่นของเวลา และสูงกว่าอัตราการเพิ่มขึ้นในค่าของ b
ซึ่งใหญ่กว่าผลล่าช้าเสียค่า แน่นอน การศึกษาที่ใช้ฟังก์ชันไฮเพอร์โบลิก
มีการพบว่าผู้เข้าร่วมลดค่าอาหารสมมุติ ( อ้วน

ราสมุสเซ่น เฮนดริกสัน& 2013 ; ด้าน ทนาย & Reilly , 2010 ) และเงิน
( appelhans et al .2554 ; ที่ดีที่สุด et al . , 2012 ; บิกเกิล et al . , 2014 ; เขตข้อมูล
Sabet กังวาน& Reynolds 2011 ; jarmolowicz et al . , 2014 ; เวลเลอร์
ทำอาหาร avsar & Cox , 2008 ) ในอัตราที่ชันกว่าการควบคุมน้ำหนัก
สุขภาพ ในคำอื่น ๆที่คนอ้วนมักจะมีปัญหาล่าช้าในการทำงาน
เมื่ออาหารและเงิน .
แต่การศึกษาเหล่านี้ไม่สามารถสร้างทิศทางเพียงอย่างเดียว พวกเขาทำ
แนะนำทั่วไปพฤติกรรมกลไก ( เช่น หน่วงเวลาให้ส่วนลด )
เกี่ยวข้องกับการกินมากเกินไปและโรคอ้วน