We find that only one component of

We find that only one component of consumption expenditure is positively related to happiness—leisure consumption. Moreover the association between leisure spending and happiness is sizable: our estimates suggest that a $20,000 increase in leisure spending is roughly equal to the happiness boost one gets from being married. By contrast, all other components of consumption (which are primarily about meeting one’s material needs) appear to be unrelated to happiness. The finding that increased material well-being is unrelated to happiness lends support to the hypothesis (posed by Gilbert and Wilson 2007) that individuals quickly adapt in terms of their happiness to increases or to decreases in the level of their material well-being. Since our estimates are based on cross-sectional, not panel data, we are likely observing people at their steady-state level of happiness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบว่ารายจ่ายการบริโภคเพียงองค์ประกอบเดียวเท่านั้นที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสุข นั่นก็คือการบริโภคเพื่อการพักผ่อน ยิ่งไปกว่านั้น ความเชื่อมโยงระหว่างการใช้จ่ายเพื่อการพักผ่อนและความสุขนั้นมีอยู่มาก การประมาณการของเราแนะนำว่าการใช้จ่ายเพื่อการพักผ่อนที่เพิ่มขึ้น 20,000 ดอลลาร์นั้นโดยประมาณเท่ากับความสุขที่เพิ่มขึ้นจากการแต่งงาน ในทางตรงกันข้าม องค์ประกอบอื่นๆ ทั้งหมดของการบริโภค (ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับการตอบสนองความต้องการทางวัตถุ) ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับความสุข การค้นพบว่าความเป็นอยู่ที่ดีทางวัตถุที่เพิ่มขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับความสุข ให้การสนับสนุนสมมติฐาน (ตั้งโดย Gilbert และ Wilson 2007) ที่บุคคลต้องปรับตัวอย่างรวดเร็วในแง่ของความสุขเพื่อเพิ่มหรือลดระดับความอยู่ดีมีสุขทางวัตถุของตน เนื่องจากการประมาณการของเราอิงจากข้อมูลแบบภาคตัดขวาง ไม่ใช่ข้อมูลแบบแผง เราจึงมีแนวโน้มที่จะสังเกตผู้คนในระดับความสุขที่มั่นคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบว่ามีเพียงองค์ประกอบหนึ่งของการใช้จ่ายของผู้บริโภคที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสุข - การบริโภคเพื่อการพักผ่อน นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างค่าใช้จ่ายเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจและความสุขนั้นค่อนข้างใหญ่: การประมาณการของเราแสดงให้เห็นว่าค่าใช้จ่ายเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจที่เพิ่มขึ้น 20,000 ดอลลาร์นั้นเทียบเท่ากับการเพิ่มขึ้นของความสุขที่บุคคลได้รับจากการแต่งงาน ในทางตรงกันข้ามส่วนประกอบอื่น ๆ ทั้งหมดของการบริโภค (ส่วนใหญ่เพื่อตอบสนองความต้องการด้านวัตถุของบุคคล) ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับความสุข การเพิ่มขึ้นของความสุขทางวัตถุไม่เกี่ยวข้องกับความสุขการค้นพบนี้สนับสนุนสมมติฐานที่กิลเบิร์ตและวิลสันเสนอในปี 2550 ว่าปัจเจกบุคคลปรับตัวให้เข้ากับระดับความสุขทางวัตถุที่เพิ่มขึ้นหรือลดลงอย่างรวดเร็วในแง่ของความสุข และเนื่องจากการประมาณการของเรา อยู่บนพื้นฐานของข้อมูลตัดขวาง ไม่ใช่ข้อมูลจากแผง เราจึงน่าจะสังเกตได้ว่า ผู้คนอยู่ในระดับความสุขที่มั่นคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบว่ามีเพียงองค์ประกอบเดียวของค่าใช้จ่ายของผู้บริโภคที่เกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ที่ดี-การบริโภคเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างค่าใช้จ่ายในการพักผ่อนหย่อนใจและความเป็นอยู่ที่ดีมาก:ประมาณการของเราแสดงให้เห็นว่าการใช้จ่ายในการพักผ่อนหย่อนใจเพิ่มขึ้น20,000เหรียญสหรัฐฯซึ่งประมาณเท่ากับความสุขที่คนหนึ่งได้รับจากการแต่งงาน ในทางตรงกันข้ามองค์ประกอบอื่นๆของการบริโภค(ส่วนใหญ่เพื่อตอบสนองความต้องการวัสดุของบุคคล)ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับความสุข การค้นพบว่าการเพิ่มขึ้นของความเป็นอยู่ที่ดีของวัสดุไม่เกี่ยวข้องกับความสุขสนับสนุนสมมติฐาน(เสนอโดยGilbertและWilsonในปี2550 )ว่าบุคคลจะปรับตัวให้เข้ากับความสุขอย่างรวดเร็วในการเพิ่มหรือลดระดับความเป็นอยู่ที่ดีของวัสดุ เนื่องจากประมาณการของเราขึ้นอยู่กับข้อมูลตัดขวางแทนข้อมูลแผงเราอาจกําลังเฝ้าดูผู้คนในระดับความสุขที่มั่นคง