Since its founding in 1830, members

Since its founding in 1830, members of the LDS Church were often harshly treated by their neighbors, partially due to their religious beliefs, sometimes as a reaction against the actions and the words of the LDS Church and its members and leaders. Among other reasons caused the body of the Church to move from one place to another- Ohio, Missouri, and then to Illinois where church members built the city of Nauvoo. Sidney Rigdon was the First Counselor in the LDS First Presidency, and as its spokesman, Rigdon preached several controversial sermons in Missouri, including the Salt Sermon and the July 4th Oration.[1] These speeches have sometimes been seen as contributing to the conflict known as the 1838 Mormon War in Missouri. As a result of the conflict, the Mormons were expelled from the state by Governor Boggs and Rigdon and Smith were arrested and imprisoned in Liberty Jail. Rigdon was released on a writ of habeas corpus and made his way to Illinois, where he joined the main body of Mormon refugees in 1839. In 1844 Joseph Smith, and his brother Hyrum Smith were killed by a mob while in custody in the city of Carthage, Illinois. In 1846, religious tensions reached their peak, and in 1848 mobs burned the Latter-day Saint temple in Nauvoo.

According to church belief, God inspired Brigham Young, Joseph Smith's successor as President of the Church, to call for the Saints (as church members call themselves) to organize and head west, beyond the western frontier of the United States (into what was then Mexico, though the U.S. Army had already captured New Mexico and California in late 1846). During the winter of 1846-47, Latter-day Saint leaders in Winter Quarters and Iowa laid plans for the migration of the large number of Saints, their equipment and livestock. It was here that Brigham Young first met Thomas L. Kane, a non-Mormon from Philadelphia with deep personal connections to the Polk administration. Kane obtained permission for the Mormons to winter on Indian territory, and the site was originally called Kanesville. Brigham Young continued to trust Kane throughout his own lifetime, particularly as an intermediary with the often hostile Federal government. This major undertaking was a significant test of leadership capability and the existing administrative network of the recently restructured Church. For his role in the migration, Brigham Young is sometimes referred to as the "American Moses."

Brigham Young personally reviewed all available information on the Salt Lake Valley and the Great Basin, consulting with mountain men and trappers who traveled through Winter Quarters, and meeting with Father Pierre-Jean De Smet, a Jesuit missionary familiar with the Great Basin. The wary Young insisted the Mormons should settle in a location no one else wanted, and felt the Salt Lake Valley met that requirement but would provide the Saints with many advantages as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นับตั้งแต่การนำพาใน 1830 สมาชิกของคริสตจักรแอลดีเอสได้อย่างหนักมักจะเป็นตามบ้านของพวกเขา เป็นบางส่วนเนื่องจากความเชื่อในศาสนาของพวกเขา บางครั้งปฏิกิริยาการกระทำและคำพูดของแอลดีเอสคริสตจักร และสมาชิก และผู้นำ นอกจากเหตุผลอื่น ๆ ทำให้ร่างกายของคริสตจักรเพื่อย้ายจากที่หนึ่ง ไปอีก โอไฮโอ มิสซูรี และ เพื่อที่สมาชิกโบสถ์แห่งเมือง Nauvoo รัฐอิลลินอยส์ Rigdon ห้องกว้างปรึกษา แรกในแอลดีเอสแรกประธานาธิบดี และเป็นโฆษก Rigdon ประกาศธรรมหลายแย้งในมิสซูรี โอวาทเกลือและ 4 กรกฎาคม Oration [1] สุนทรพจน์เหล่านี้บางครั้งเห็นเป็นให้เกิดความขัดแย้งเป็นสงครามมอรมอน 1838 ในมิสซูรี จากความขัดแย้ง มอรมอนถูกขับไล่ออกจากรัฐ โดยผู้ว่าราชการ Boggs และ Rigdon และ Smith ถูกจับ และจำคุกเป็นเวลาในคุกเสรีภาพ Rigdon ออกใน writ ของ habeas คอร์พัสคริ และทำทางไป illinois ประเทศที่ร่วมงานกับบอดี้ของมอรมอนผู้ลี้ภัยใน 1839 ใน 1844 โจเซฟสมิธ และน้องสมิธ Hyrum ถูกฆ่าตาย โดยม็อบขณะอยู่ในห้องขังในตัวเมืองของคาร์เธจ รัฐอิลลินอยส์ ใน 1846 ความตึงเครียดทางศาสนาถึงจุดสูงสุดของพวกเขา และในปี 1848 แห่ง mobs เขียนวัดเซนต์ Latter-day ใน Nauvooตามความเชื่อของคริสตจักร พระเจ้าบันดาลใจ Brigham Young สืบโจเซฟสมิธเป็นประธานคริสตจักร จะเรียกนักบุญ (เป็นสมาชิกในคริสตจักรเรียกเอง) เพื่อจัดระเบียบ และมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก เหนือชายแดนตะวันตกของสหรัฐอเมริกา (เป็นอะไรถูกแล้วเม็กซิโก แม้ว่ากองทัพสหรัฐฯ แล้วจับนิวเม็กซิโกและแคลิฟอร์เนียในสาย 1846) ในช่วงฤดูหนาวของ 1846-47 ผู้นำเซนต์ Latter-day หนาวไตรมาสและรัฐไอโอวาวางแผนสำหรับการโยกย้ายของจำนวนมาก ของนักบุญ อุปกรณ์ปศุสัตว์ ที่นี่ถูกที่ Brigham Young แรกพบกับ Thomas L. เคน การไม่มอรมอนจากฟิลาเดลเฟียเชื่อมต่อลึกส่วนบุคคลการจัดการโพล์ค เคนได้รับสิทธิ์สำหรับมอรมอนจะหนาวในดินแดนอินเดีย และเว็บไซต์เดิมเรียกว่า Kanesville Brigham Young ยังคงเชื่อเคนตลอดชีวิตของเขาเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นตัวกลางกับรัฐบาลมักจะเป็นศัตรู กิจการหลักนี้ถูกทดสอบอย่างมีนัยสำคัญของความสามารถในการเป็นผู้นำและเครือข่ายผู้ดูแลที่มีอยู่ของคริสตจักร restructured เพิ่ง สำหรับบทบาทของเขาในการโยกย้าย Brigham Young ในบางครั้งเรียกว่าการ "อเมริกัน Moses"Brigham Young ตัวตรวจทานข้อมูลว่างทั้งหมดในหุบเขาทะเลสาบเกลือและอ่างดี ให้คำปรึกษากับคนภูเขา trappers ที่เดินทางผ่านหนาวไตรมาส และประชุมกับพ่อ Pierre Jean De Smet มิชชันนารีคณะเยสุอิตที่คุ้นเคยกับพื้นดี หนุ่มสาวระมัดระวังยืนยันมอรมอนควรจ่ายในตำแหน่งที่ไม่มีใครต้องการ และรู้สึกว่า หุบเขาทะเลสาบเกลือตรงตามความต้องการ แต่จะให้นักบุญ มีข้อดีมากมายเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นับตั้งแต่ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1830 สมาชิกของโบสถ์โบถส์มักจะถูกได้รับการปฏิบัติอย่างรุนแรงจากเพื่อนบ้านของพวกเขาบางส่วนเนื่องจากความเชื่อทางศาสนาของพวกเขาบางครั้งก็เป็นปฏิกิริยาต่อต้านการกระทำและคำพูดของคริสตจักรเอสและสมาชิกและผู้นำของตน เหตุผลอื่น ๆ ที่เกิดร่างของคริสตจักรที่จะย้ายจากที่หนึ่งไปยัง another- โอไฮโอมิสซูรีและอิลลินอยส์แล้วที่สมาชิกคริสตจักรสร้างเมืองของนาวู ซิดนีย์ริกดอนเป็นที่ปรึกษาที่หนึ่งในโบถส์ประธานาธิบดีคนแรกและเป็นโฆษกของริกดอนเทศน์เทศน์ขัดแย้งหลายแห่งในรัฐมิสซูรี่รวมทั้งเทศนาเกลือและ 4 กรกฎาคมปราศรัย. [1] สุนทรพจน์เหล่านี้ได้รับบางครั้งมองว่าเป็นที่เอื้อต่อความขัดแย้งที่รู้จักกัน เป็น 1838 มอร์มอนสงครามในรัฐมิสซูรี่ อันเป็นผลมาจากความขัดแย้งที่มอร์มอนถูกขับออกจากรัฐโดยผู้ว่าราชการบ็อกส์และริกดอนสมิ ธ และถูกจับและถูกขังอยู่ในคุกลิเบอร์ตี้ ริกดอนได้รับการปล่อยตัวในคำสั่งของศาลเรียกตัวและทำทางของเขาไปอิลลินอยส์ซึ่งเขาเข้าร่วมกับตัวหลักของผู้ลี้ภัยชาวมอร์มอนใน 1839 ใน 1844 โจเซฟสมิ ธ และพี่ชายของไฮรัมสมิ ธ ถูกฆ่าโดยฝูงชนในขณะที่อยู่ในความดูแลในเมือง คาร์เธจอิลลินอยส์ ใน 1846 ความตึงเครียดทางศาสนาถึงจุดสูงสุดของพวกเขาและในปี 1848 mobs เผาวัดนักบุญวันในนอ. ตามความเชื่อคริสตจักรของพระเจ้าแรงบันดาลใจ Brigham Young สืบโจเซฟสมิ ธ เป็นประธานของคริสตจักรที่จะเรียกร้องให้เซนต์ส (คริสตจักร สมาชิกที่เรียกตัวเอง) เพื่อจัดระเบียบและมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเกินชายแดนตะวันตกของสหรัฐอเมริกา (เป็นสิ่งที่ถูกแล้วเม็กซิโก แต่กองทัพสหรัฐถูกจับแล้วนิวเม็กซิโกและแคลิฟอร์เนียในช่วงปลายปี 1846) ในช่วงฤดูหนาว 1846-1847 ที่ยุคสุดท้ายแซงผู้นำในสี่ฤดูหนาวและไอโอวาวางแผนสำหรับการย้ายถิ่นของจำนวนมากของนักบุญอุปกรณ์และปศุสัตว์ ที่นี่เป็นที่บริกแฮมพบกันครั้งแรกโทมัสแอลเคนที่ไม่ใช่มอร์มอนจากฟิลาเดลกับการเชื่อมต่อส่วนบุคคลลึกเพื่อการบริหาร Polk เคนได้รับอนุญาตสำหรับมอร์มอนฤดูหนาวในดินแดนของอินเดียและเว็บไซต์ที่ แต่เดิมเรียกว่า Kanesville บริกแฮมยังคงให้ความไว้วางใจเคนตลอดอายุการใช้งานของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นตัวกลางที่มีรัฐบาลเป็นศัตรูมักจะเป็น ซึ่งการดำเนินการที่สำคัญคือการทดสอบที่สำคัญของความสามารถในการเป็นผู้นำและการบริหารจัดการเครือข่ายที่มีอยู่ของคริสตจักรที่ปรับโครงสร้างหนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้ สำหรับบทบาทของเขาในการย้ายถิ่นที่บริกแฮมยังเป็นบางครั้งเรียกว่า "อเมริกันโมเสส." บริกแฮมยังการตรวจสอบข้อมูลส่วนบุคคลที่มีอยู่ทั้งหมดในหุบเขาทะเลสาบน้ำเค็มและอ่างใหญ่ให้คำปรึกษากับคนภูเขาและดักที่เดินทางผ่านสี่ฤดูหนาวและ การประชุมกับพ่อ Pierre-Jean De Smet, มิชชันนารีนิกายเยซูอิตคุ้นเคยกับอ่างใหญ่ ระวังหนุ่มยืนยันมอร์มอนควรตั้งอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีใครต้องการและรู้สึกหุบเขาทะเลสาบน้ำเค็มพบ แต่ความต้องการที่จะให้เซนต์สมีข้อได้เปรียบจำนวนมากเช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นับตั้งแต่การก่อตั้งใน ค.ศ. 1830 , สมาชิกของโบสถ์โบถส์มักจะรุนแรงการรักษาโดยเพื่อนบ้านของพวกเขา , บางส่วนเนื่องจากความเชื่อทางศาสนา บางครั้งเป็นปฏิกิริยาต่อการกระทำและคำพูดของโบสถ์โบถส์และผู้นำและสมาชิกของ หนึ่งในเหตุผลอื่น ๆทำให้ร่างกายของคริสตจักรที่จะย้ายจากสถานที่หนึ่งไปยังอีก - มิสซูรี , โอไฮโอแล้ว Illinois ที่สมาชิกคริสตจักรสร้างเมือง nauvoo . ซิดนีย์ rigdon คือที่ปรึกษาก่อนในโบถส์ก่อน ประธานาธิบดี และเป็นโฆษก rigdon ประกาศแย้งหลายพระธรรมเทศนาในมิสซูรี รวมทั้งเกลือเทศน์ และนักพูด วันที่ 4 [ 1 ] คำพูดเหล่านี้บางครั้งถูกมองว่าเกิดความขัดแย้งที่เรียกว่า 1838 มอร์มอนสงครามในมิสซูรีผลของความขัดแย้ง , มอร์มอนถูกไล่ออกจากรัฐโดยรัฐและบ็อกส์และถูกจับกุมและคุมขัง rigdon สมิธ ใน ลิเบอร์ตี้ คุก ได้รับการปล่อยตัวใน rigdon คำสั่งของหมายศาล และทำให้ทางของเขาไปยังมลรัฐอิลลินอยส์ ร่วมร่างหลักของผู้ลี้ภัยมอร์มอนใน 1839 . ในแคนาดา โจเซฟ สมิธและน้องชายของเขา hyrum สมิธถูกฆ่าโดยฝูงชนในขณะที่อยู่ในเมืองคาร์เธจ อิลลินอยส์ ใน 1846 , ความตึงเครียดทางศาสนาถึงจุดสูงสุดของพวกเขาและในค.ศ. 1848 ก่อการจลาจลเผาวันนักบุญหลังวัดใน nauvoo

ตามความเชื่อของคริสตจักร พระเจ้าดลใจบริกแฮมหนุ่ม โจเซฟ สมิธ ผู้สืบทอดเป็นประธานของโบสถ์เรียกนักบุญ ( เป็นสมาชิกคริสตจักรเรียกตัวเอง ) เพื่อจัดระเบียบและมุ่งหน้าไปทางตะวันตกจากชายแดนตะวันตกของสหรัฐอเมริกา ( เข้าไปแล้ว เม็กซิโก แม้ว่ากองทัพสหรัฐได้จับกุมเม็กซิโกและแคลิฟอร์เนียในปลายปีค.ศ. ) ในช่วงฤดูหนาวของ 1846-47 วันฉลองนักบุญ , ผู้นำในตำหนักฤดูหนาว และไอโอวาวางแผนสำหรับการย้ายถิ่นของตัวเลขขนาดใหญ่ของนักบุญอุปกรณ์ และปศุสัตว์ของพวกเขา มันคือที่นี่ที่แรกเจอโทมัสลิตรเคนบริกแฮม ไม่มอร์มอนจากฟิลาเดลเฟียกับลึกส่วนบุคคลเชื่อมต่อกับการบริหาร Polk . เคนได้รับอนุญาตสำหรับมอร์มอนฤดูหนาวในดินแดนอินเดียและเว็บไซต์ เดิมเรียกว่า kanesville . บริกแฮมหนุ่มยังคงเชื่อใจเคนตลอดช่วงชีวิตของเขาเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นสื่อกลางกับรัฐบาลมักจะเป็นศัตรู เรียนสาขานี้เป็นการทดสอบที่สำคัญของความสามารถในการเป็นผู้นำและการบริหารเครือข่ายที่มีอยู่ของการปรับโครงสร้างหนี้ เมื่อเร็วๆ นี้ ที่โบสถ์ สำหรับบทบาทของเขาในการ Brigham Young บางครั้งเรียกว่า อเมริกัน " โมเสส "

บริกแฮมเอง ดูทั้งหมดของข้อมูลในทะเลสาบน้ำเค็มหุบเขาลุ่มน้ำ การปรึกษาและผู้ที่เดินทางผ่านภูเขาผู้ชาย trappers ตำหนักฤดูหนาว และประชุมกับพ่อของปิแอร์ฌองเดอ สเม็ด เป็นมิชชันนารีเยซูอิตคุ้นเคยกับอ่างใหญ่ การสังวร ยังยืนยันให้มอร์มอนควรจัดการในสถานที่ที่ไม่มีใครต้องการและรู้สึกว่า ความต้องการในหุบเขาทะเลสาบเกลือได้ แต่จะให้นักบุญที่มีข้อดีหลายประการเช่นกัน