Since some cyanobacteria possess th

Since some cyanobacteria possess the genetic makeup
for the production of toxins, but do not produce them under
all environmental conditions, genetic detection of these
functional genes becomes useful. Most of these techniques
have been designed employing genetic information available
from freshwater toxic cyanobacteria. For example,
microcystin biosynthesis genes (mcy genes) have been fully
sequenced from Microcystis strains (Nishizawa et al., 1999;
Tillett et al., 2000; Hisbergues et al., 2003). Several polymerase
chain reaction (PCR) primers targeting different
locations of the mcy genes have been designed (Tillett et al.,
2001; Rantala et al., 2006), and were successfully used in
the detection of potentially toxic Microcystis spp. Kaebernick
et al. (2000) demonstrated different expression of
toxin-coding genes under different conditions of light,
chemical stressors and growth conditions. Hisbergues et al.
(2003) used mcy-specific primers to distinguish between
microcystin-producing and non-producing strains of the
genera Anabaena, Microcystis and Planktothrix. Several
investigations showed that certain strains possess mcy
genes but lack detectable toxicity (Tillett et al., 2001). For
that reason, interpretation of toxicity solely based on
molecular tools might produce erroneous results and
should be further verified using targeted physiological and
biochemical tests. Molecular tools employed in detection of
mainly freshwater toxic cyanobacteria have been reviewed
by Ouellette and Wilhelm (2003), who stressed the
importance of studies of regulation of toxin-coding genes.
Another useful set of genes that have been used to assess
toxicity in cyanobacterial strains are those encoding nodularin
biosynthesis (nda genes). These genes are present in
all known strains of the species Nodularia spumigena, but
not in any of the non-toxic Nodularia harveyana and Nodularia
sphaerocarpa strains (Moffitt et al., 2001). PCR primers
specific for nda genes have been successfully used to detect
toxic Nodularia in the Baltic Sea (Koskenniemi et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ไซยาโนแบคทีเรียบางมีพันธุกรรม
สำหรับการผลิตของสารพิษ แต่ไม่ผลิตพวกเขาภายใต้
สภาพแวดล้อมที่ทุกการตรวจสอบทางพันธุกรรมของเหล่านี้
ยีนที่ทำงานกลายเป็นประโยชน์ ส่วนใหญ่ของเทคนิคเหล่านี้
ได้รับการออกแบบการใช้ข้อมูลทางพันธุกรรมที่มีอยู่
จากไซยาโนแบคทีเรียที่เป็นพิษน้ำจืด ยกตัวอย่างเช่น
การสังเคราะห์ยีนระดับ microcystin (ยีน MCY) ได้รับอย่างเต็มที่
ติดใจจากสายพันธุ์ Microcystis (Nishizawa et al, 1999;.
ทิลเล็ตและคณะ, 2000;.. Hisbergues et al, 2003) โพลิเมอร์หลาย
ปฏิกิริยาลูกโซ่ (PCR) ไพรเมอร์ที่แตกต่างกันการกำหนดเป้าหมาย
ตำแหน่งของยีน MCY ได้รับการออกแบบ (ทิลเล็ต, et al.
2001;. Rantala et al, 2006) และถูกนำมาใช้ประสบความสำเร็จใน
การตรวจหาสารพิษ Microcystis spp ที่อาจเกิดขึ้น Kaebernick
และคณะ (2000) แสดงให้เห็นถึงการแสดงออกที่แตกต่างกันของ
ยีนพิษเข้ารหัสภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของแสง
ความเครียดทางเคมีและสภาวะการเจริญเติบโต Hisbergues et al.
(2003) ที่ใช้ไพรเมอร์ MCY เฉพาะที่จะแยกแยะระหว่าง
microcystin ที่ผลิตและสายพันธุ์ที่ไม่ใช่การผลิตของ
จำพวก Anabaena, Microcystis และ Planktothrix หลาย
การตรวจสอบพบว่าบางสายพันธุ์มี MCY
ยีน แต่ขาดความเป็นพิษที่ตรวจพบ (Tillett et al., 2001) สำหรับ
เหตุผลที่การตีความของความเป็นพิษเพียงลำพังบนพื้นฐาน
เครื่องมือโมเลกุลอาจให้ผลลัพธ์ที่ผิดพลาดและ
ควรจะตรวจสอบเพิ่มเติมได้โดยใช้การกำหนดเป้าหมายทางสรีรวิทยาและ
การทดสอบทางชีวเคมี เครื่องมือโมเลกุลว่าจ้างในการตรวจหา
สารพิษในน้ำจืดส่วนใหญ่ไซยาโนแบคทีเรียได้รับการตรวจสอบ
โดยโอลเลทท์และวิลเฮล์ (2003) ที่เน้น
ความสำคัญของการศึกษาของการควบคุมของยีนพิษเข้ารหัส.
อีกชุดที่มีประโยชน์ของยีนที่มีการใช้ในการประเมิน
ความเป็นพิษในสายพันธุ์ไซยาโนแบคทีเรีย มีการเข้ารหัส nodularin ผู้
สังเคราะห์ (ยีน nda) ยีนเหล่านี้มีอยู่ใน
สายพันธุ์ที่รู้จักกันในสายพันธุ์ Nodularia spumigena แต่
ไม่ได้อยู่ในส่วนใดของ harveyana Nodularia ไม่เป็นพิษและ Nodularia
สายพันธุ์ sphaerocarpa (Moffitt et al., 2001) ไพร PCR
ที่เฉพาะเจาะจงสำหรับยีน nda ได้รับการใช้ประสบความสำเร็จในการตรวจสอบ
สารพิษ Nodularia ในทะเลบอลติก (Koskenniemi et al., 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่มีไซยาโนแบคทีเรียมีแต่งหน้าทางพันธุกรรม
สำหรับการผลิตของสารพิษ แต่ไม่ผลิตภายใต้สภาวะสิ่งแวดล้อม
ตรวจจับการทำงานของยีนทางพันธุกรรมเหล่านี้
เป็นประโยชน์ ที่สุดของเทคนิคเหล่านี้
ได้รับการออกแบบใช้ข้อมูลพันธุกรรมของ
น้ำจืดที่มีพิษ . ตัวอย่างเช่น
ที่มีชีวสังเคราะห์ยีน ( mcy ยีน ) ได้
ลำดับจากการศึกษาสายพันธุ์ ( นิชิ et al . , 1999 ;
ทิลลิต et al . , 2000 ; hisbergues et al . , 2003 ) โดย
ปฏิกิริยาหลายโซ่ ( PCR ) โดยใช้ไพรเมอร์เป้าหมายแตกต่างกัน
ของ mcy ยีนได้รับการออกแบบ ( ทิลลิต et al . ,
2001 rantala et al . , 2006 ) และถูกนำมาใช้ในการตรวจหาสารพิษไมโครซิสติส

( อาจ kaebernick et al .( 2000 ) แสดงให้เห็นถึงการแสดงออกของยีนแตกต่างกัน
รหัสภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของแสง สารพิษ สารเคมี และเงื่อนไขการเจริญเติบโต
5 . hisbergues et al .
( 2003 ) ใช้ไพรเมอร์ที่จำเพาะ mcy ที่จะแยกแยะระหว่าง
ที่มีการผลิตและไม่ผลิตสายพันธุ์ของ
สกุล Anabaena , การศึกษา และ planktothrix . การสืบสวนพบว่า มีหลายสายพันธุ์ บาง mcy

ยีนแต่ไม่มีพิษได้ ( ทิลลิต et al . , 2001 ) สำหรับ
เหตุผล การตีความของพิษ แต่เพียงผู้เดียวในเครื่องมือระดับโมเลกุลอาจให้ผลลัพธ์ที่ผิดพลาด

ควรเพิ่มเติมและยืนยันการใช้เป้าหมายทางสรีรวิทยาและ
การทดสอบทางชีวเคมี เครื่องมือที่ใช้ในการตรวจหาโมเลกุล
ส่วนใหญ่เป็นพิษที่มีน้ำจืดได้รับการตรวจทานและ ouellette
โดยวิลเฮล์ม ( 2003 ) ที่เน้น
ความสำคัญของการศึกษาของระเบียบของการเข้ารหัสยีนสารพิษ .
อีกประโยชน์ชุดของยีนที่ถูกใช้เพื่อประเมินความเป็นพิษในสายพันธุ์นั้น

ในระบบยูโนดูลารินการเข้ารหัส ( NDA ยีน ) ยีนเหล่านี้มีอยู่ในสายพันธุ์ที่รู้จักกันทั้งหมดของสายพันธุ์

spumigena โนดูลาเรีย แต่ไม่ในใด ๆของสารพิษ และโนดูลาเรีย harveyana โนดูลาเรีย
sphaerocarpa สายพันธุ์ ( มอฟฟิต et al . , 2001 )PCR ไพรเมอร์จำเพาะสำหรับยีน
nda ได้รับเรียบร้อยแล้วใช้ตรวจจับ
โนดูลาเรียที่เป็นพิษในทะเลบอลติก ( koskenniemi et al . , 2007 )