spite of this, I think it’s safe to

spite of this, I think it’s safe to assume that most of us have humble-bragged, however indirectly, about how “stressed” or “busy” we are.

I fully admit to being guilty of this. I work full-time, write part-time, and am still chipping away at two bachelors degrees. (See? Humble-bragging.) Stress is my middle name. Stress is my best friend. Stress and I go way back and meet up regularly for cocktails.

I know I’m not alone, either.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้ง ๆ นี้ ผมคิดว่า ปลอดภัยที่จะสมมติว่า มีส่วนใหญ่ของเราอ่อนน้อมถ่อมตน-bragged อย่างไรก็ตามอ้อม เกี่ยวกับวิธี "เครียด" หรือ "ไม่ว่าง" เราจะ อย่างข้าพเจ้ายอมรับความผิดนี้ ผมทำงานแบบเต็มเวลา เขียนพาร์ทไทม์ และฉันยังแกะออกไปที่ปริญญาตรีสององศา (ดูอย่างไร Humble-bragging.) ความเครียดเป็นชื่อกลาง ความเครียดเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ความเครียดและวิธีกลับไป และพบเป็นประจำสำหรับค็อกเทล ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้คนเดียว อย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้นี้ฉันคิดว่ามันปลอดภัยที่จะคิดว่าส่วนใหญ่ของเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตน-โอ้อวด แต่ทางอ้อมเกี่ยวกับวิธี "เน้น" หรือ "ไม่ว่าง" เรามี. ฉันอย่างยอมรับว่าเป็นความผิดของนี้ ผมทำงานเต็มเวลาเขียน part-time และฉันยังคงแกะออกไปที่สององศาตรี (ดู? ฮัมเบิล-เป้อเย้อ.) ความเครียดเป็นชื่อกลางของฉัน ความเครียดเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ความเครียดและฉันไปทางด้านหลังและตอบสนองอย่างสม่ำเสมอสำหรับเครื่องดื่มค็อกเทล. ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้คนเดียวอย่างใดอย่างหนึ่ง