Cardiovascular disease is the main

Cardiovascular disease is the main cause of mortality
among people with type 2 diabetes mellitus (T2DM)
[1,2]. Accelerated atherosclerosis in these patients is
preceded by endothelial dysfunction, inflammatory
burden, and increased lipid peroxidation, all leading to
enhanced macrophage foam cell formation [2]. In
addition to the average blood glucose concentration,
acute glycemic fluctuations from peaks to nadirs (glucose
variability) may be involved in the development of
diabetic complications [3], as they contribute to the
generation of excessive protein glycation and oxidative
stress [4]. High glucose variability has been shown to be
associated with endothelial dysfunction in patients with
T2DM and optimal metabolic control [5]. Currently, the
mean amplitude of glycemic excursion (MAGE) is one
of the most used methods for detecting significant
swings in glycemia [6], but other tools may be useful to
identify disturbances in glucose variability [7].
Some current treatments for T2DM have already been
tested concerning their possible effects in reducing glucose
variability as well as reducing glycated hemoglobin
(HbA1c) [8]. Exercise, which is one of the cornerstones
of treatment for hyperglycemia in T2DM because of its
beneficial effect on HbA1c [9], was recently shown to
reduce glucose variability in addition to its acute effects
on reducing glucose levels [7]. Vildagliptin and sitagliptin
are two drugs that were recently evaluated in a study
focusing on possible differences in daily glucose fluctuations
in patients with T2DM inadequately controlled
with metformin, and it showed that vildagliptin was more effective in flattening acute glucose fluctuations
over a day [8]. Moreover, acarbose was superior to glibenclamide
in reducing MAGE. Therefore, aside from
their absolute glucose-lowering effect, it is evident that
other effects of different anti-diabetic agents might also
be different [10].
The present study will be conducted to test the hypothesis
that in combination with metformin, vildagliptin may
produce a greater improvement in glucose variability after
a submaximal exercise test, compared with glibenclamide.
Our general aim will be to evaluate glucose variability
after the submaximal exercise test in patients receiving
treatment with vildagliptin or glibenclamide. The specific
aims of this study are to evaluate the oxidative stress,
endothelial function, and metabolic and cardiovascular responses
to exercise in patients treated with vildagliptin or
glibenclamide.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคหัวใจและหลอดเลือดเป็นสาเหตุหลักของการตาย
ในหมู่ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (T2DM)
[1,2] เร่งหลอดเลือดในผู้ป่วยเหล่านี้จะ
นำหน้าด้วยความผิดปกติของเยื่อบุผนังหลอดเลือดอักเสบ
ภาระและเกิด lipid peroxidation เพิ่มขึ้นทั้งหมดที่นำไปสู่
​​การก่อตัวเพิ่มโฟมเซลล์ macrophage [2] ใน
นอกเหนือไปจากความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคสในเลือดเฉลี่ย
ความผันผวนของระดับน้ำตาลในเลือดเฉียบพลันจากยอดเขาเพื่อ nadirs (กลูโคส
แปรปรวน) อาจจะมีส่วนร่วมในการพัฒนาของ
โรคแทรกซ้อนของเบาหวาน [3] ขณะที่พวกเขามีส่วนร่วมใน
การสร้าง glycation โปรตีนมากเกินไปและ oxidative
ความเครียด [4] ความแปรปรวนน้ำตาลสูงได้รับการแสดงที่จะ
เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของเยื่อบุผนังหลอดเลือดในผู้ป่วยที่มี
T2DM และการควบคุมการเผาผลาญอาหารที่ดีที่สุด [5] ปัจจุบัน
ความกว้างเฉลี่ยของระดับน้ำตาลในเลือดเที่ยว (MAGE) เป็นหนึ่ง
ในวิธีการที่ใช้มากที่สุดในการตรวจสอบอย่างมีนัยสำคัญ
ในชิงช้า glycemia [6] แต่เครื่องมืออื่น ๆ อาจจะมีประโยชน์ในการ
ระบุการรบกวนในความแปรปรวนกลูโคส [7].
บางการรักษาในปัจจุบันสำหรับ T2DM มี รับการ
ทดสอบเกี่ยวกับผลกระทบที่เป็นไปได้ในการลดระดับน้ำตาลใน
แปรปรวนเช่นเดียวกับการลดฮีโมโกล glycated
(HbA1c) [8] การออกกำลังกายซึ่งเป็นหนึ่งในเสาหลัก
ของการรักษาน้ำตาลในเลือดสูงใน T2DM เพราะของ
ผลประโยชน์ใน HbA1c [9] กำลังแสดงให้เห็นเร็ว ๆ นี้เพื่อ
ลดความแปรปรวนของระดับน้ำตาลในนอกเหนือไปจากผลกระทบเฉียบพลันของตน
ในการลดระดับน้ำตาลใน [7] Vildagliptin และ sitagliptin
สองยาเสพติดที่ได้รับการประเมินเมื่อเร็ว ๆ นี้ในการศึกษา
โดยมุ่งเน้นที่ความแตกต่างที่เป็นไปได้ในความผันผวนของน้ำตาลกลูโคสในชีวิตประจำวัน
ในผู้ป่วยที่มี T2DM ควบคุมอย่างไม่พอเพียง
กับยา metformin และมันแสดงให้เห็นว่า vildagliptin มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการแฟบความผันผวนของกลูโคสเฉียบพลัน
ในช่วงวันที่ [8] นอกจากนี้ acarbose จะดีกว่า glibenclamide
ในการลด MAGE ดังนั้นนอกเหนือจาก
ผลกระทบลดน้ำตาลในเลือดที่แน่นอนของพวกเขาจะเห็นว่า
ผลกระทบอื่น ๆ ของตัวแทนป้องกันโรคเบาหวานที่แตกต่างกันนอกจากนี้ยังอาจ
จะแตกต่างกัน [10].
การศึกษาครั้งนี้จะได้รับการดำเนินการเพื่อทดสอบสมมติฐาน
ที่ใช้ร่วมกับยา metformin, vildagliptin อาจ
ผลิต การปรับปรุงมากขึ้นในความแปรปรวนกลูโคสหลังจาก
การทดสอบการออกกำลังกาย submaximal เมื่อเทียบกับ glibenclamide.
จุดมุ่งหมายทั่วไปของเราจะมีการประเมินความแปรปรวนกลูโคส
หลังจากการทดสอบการออกกำลังกายใน submaximal ป่วยที่ได้รับ
การรักษาด้วย vildagliptin หรือ glibenclamide เฉพาะ
จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมินความเครียดออกซิเดชัน,
ฟังก์ชั่น endothelial และการเผาผลาญและการตอบสนองของหลอดเลือดหัวใจ
ที่จะออกกำลังกายในผู้ป่วยที่รับการรักษาด้วย vildagliptin หรือ
glibenclamide

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคหัวใจและหลอดเลือดเป็นสาเหตุหลักของการตาย
ในผู้ที่มีเบาหวานชนิดที่ 2 ( t2dm )
[ 1 , 2 ] เร่งหลอดเลือดในผู้ป่วยเหล่านี้คือ
นำหน้าโดยเยื่อบุอักเสบ
ที่มีภาระและเพิ่ม lipid peroxidation ทั้งหมดที่นำไปสู่การเพิ่มโฟมเซลล์แมคโครฟาจ
[ 2 ] ใน
นอกจากค่าเฉลี่ยระดับน้ำตาลในเลือด ความเข้มข้นของ
เฉียบพลัน , ความผันผวนจากยอดการ nadirs ( ความแปรปรวนของกลูโคส
) อาจจะเกี่ยวข้องกับการพัฒนา
เบาหวานแทรกซ้อน [ 3 ] ขณะที่พวกเขามีส่วนร่วม
รุ่นของโปรตีนไกลเคชั่นที่มากเกินไปและความเครียด oxidative
[ 4 ] ความแปรปรวนของกลูโคสสูงได้รับการแสดงที่จะเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของ endothelial

t2dm ผู้ป่วยและควบคุมการเผาผลาญอาหารที่เหมาะสม [ 5 ] ขณะนี้
หมายถึงความสูงของระดับน้ำตาลไปเที่ยว ( Mage ) เป็นหนึ่งในวิธีการที่ใช้มากที่สุด

ชิงช้าในการตรวจจับความไกลซีเมีย [ 6 ] แต่เครื่องมืออื่น ๆที่อาจเป็นประโยชน์ในการระบุในกลูโคส

[ 7 ] .
รักษาบางอย่างในปัจจุบันสำหรับ t2dm ได้
ทดสอบเกี่ยวกับผลกระทบของพวกเขาในการลดความแปรปรวนของกลูโคส
รวมทั้งการลดไกลเคตเตตฮีโมโกลบิน
( ตาล ) [ 8 ] ออกกําลังกายซึ่งเป็นหนึ่งใน cornerstones
รักษา hyperglycemia ใน t2dm เพราะผลประโยชน์ของตาล
บน [ 9 ] เพิ่งแสดง

ลดความผันแปรในนอกเหนือไปจากผลเฉียบพลัน
ลดระดับกลูโคส [ 7 ] และ vildagliptin ซิตากลิบติน
สองยาเสพติดที่เพิ่งประเมินผลการศึกษา
เน้นความแตกต่างที่เป็นไปได้ในแต่ละวัน
ของกลูโคสในผู้ป่วย t2dm ไม่เพียงพอที่จะควบคุม
กับ metformin และพบว่ามีประสิทธิภาพในการ vildagliptin แฟบเฉียบพลันของกลูโคส
เหนือวัน [ 8 ] นอกจากนี้ acarbose เป็น superior ไกลเบนคลาไมด์
ลดผู้วิเศษ ดังนั้น นอกเหนือจาก
แน่นอนของพวกเขาลดผลกระทบกลูโคส พบว่าผลความแตกต่างอื่นๆ ป้องกันเบาหวาน นอกจากนี้ยังอาจจะแตกต่างกันตัวแทน

[ 10 ]ในการศึกษาครั้งนี้จะทำการทดสอบสมมติฐานที่ร่วมกับ metformin
,
vildagliptin อาจผลิตปรับปรุงมากขึ้นในการกลูโคสหลังจาก
การทดสอบการออกกำลังกาย submaximal เปรียบเทียบกับไกลเบนคลาไมด์ .
จุดมุ่งหมายทั่วไปของเราจะประเมินความแปรปรวนของกลูโคสหลังสอบ

submaximal การออกกำลังกายในผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วย vildagliptin หรือไกลเบนคลาไมด์ .เฉพาะ
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินความเครียดออกซิเดชัน
ฟังก์ชันบุและการเผาผลาญอาหารและหลอดเลือดตอบสนอง
เพื่อการออกกำลังกายในผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วย vildagliptin หรือ




ไกลเบนคลาไมด์ .