1. Introduction
Little attention has been given to human resource management (HRM) in developing
countries (Arthur, Woehr, Akande, & Strong, 1995), and Indonesia, with the fourth largest
population in the world (Manning, 1998), is one such case. Until about 1997, Indonesia was
one of the least known countries (Bresnan, 1993), but since this time, the country has become
known for almost continuous political and economic crisis. Prior to the crisis, Indonesia had
grown at around 7% per annum (Liong, 1999). Reduced poverty and improvements in social
indicators such as literacy levels and life expectancy had seen Indonesia become one of Asia’s
1. บทนำสนใจเพียงเล็กน้อยได้รับการจัดการทรัพยากรมนุษย์ (HRM) ในการพัฒนาประเทศ (Arthur, Woehr, Akande และ แข็ง 1995), และอินโดนีเซีย กับสี่ประชากรในโลก (เป็น 1998), เป็นหนึ่งในกรณีดังกล่าว จนกระทั่งประมาณปี 1997 อินโดนีเซียได้หนึ่ง ของประเทศรู้จักกันน้อยที่สุด (Bresnan, 1993), แต่เนื่อง จาก เวลานี้ ประเทศได้กลายเป็นเป็นที่รู้จักสำหรับวิกฤตทางการเมือง และเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องเกือบ ก่อนวิกฤต อินโดนีเซียได้เติบโตประมาณ 7% ต่อปี (Liong, 1999) ความยากจนลดลงและการปรับปรุงในสังคมตัวบ่งชี้เช่นการวัดระดับและอายุขัยเห็นอินโดนีเซียกลายเป็นหนึ่งของเอเชีย
การแปล กรุณารอสักครู่..

1 . เบื้องต้นได้รับความสนใจน้อย
เพื่อการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ( HRM ) ในการพัฒนาประเทศ
( อาเธอร์ woehr akande & , , แข็งแรง , 1995 ) และอินโดนีเซีย กับที่ใหญ่ที่สุดสี่
ประชากรในโลก ( Manning , 1998 ) เป็นกรณีหนึ่งเช่น จนกระทั่งประมาณปี 1997 , อินโดนีเซียเป็นหนึ่งในประเทศที่รู้จักกันน้อย
( bresnan , 1993 ) แต่เนื่องจากเวลานี้ประเทศกลายเป็น
ที่รู้จักกันสำหรับวิกฤตทางการเมืองและเศรษฐกิจเกือบต่อเนื่อง ก่อนวิกฤติ อินโดนีเซียมี
โตประมาณ 7 % ต่อปี ( เลียง , 1999 ) การลดความยากจนและปรับปรุงตัวชี้วัดทางสังคม
เช่นระดับการรู้หนังสืออายุขัยและได้เห็นอินโดนีเซียกลายเป็นหนึ่งของเอเชีย
การแปล กรุณารอสักครู่..
