Where does Cat go at noon? At brea

Where does Cat go at noon?

At breakfast, Cat sits on the deck of the pool, outside the glass doors to the kitchen. Bang, bang. She hits the door with her paw. This means “Johnny, feed me” in Cat’s special language. I get up from my chair and feed Cat.

At dinner time, Cat shadow-boxes the door, with the glimmer of lights reflected in the pool behind her. Cat is saying, “I’m hungry. Let me in.” I know this, because I know everything about Cat.

Except, I do not know where Cat goes at noon.

After breakfast, Cat curls up in the sunshine and sleeps. When I get home from school, Cat trots down the road to meet me and tries to trip me by winding her sleek black and white body around and around my legs.

“Did you see her at noon?” I ask my mom as I empty my bookbag.

“No sign of her,” says my mom, handing me a glass of milk. She frowns at the three cookies I have taken from the box. There is a strict two-cookie rule in our house. I put one back.

“I’ll find out,” I say confidently.

Tomorrow is Saturday. I will be home at noon.

At eleven-thirty Saturday morning, I lurk outside in the space under the deck. I can see Cat above me, lying on the sun-warmed boards. She is fast asleep. Time passes very slowly. While I look at my watch, Cat disappears. Where did she go?

Then I spot her trotting down the street towards town. I quickly follow.

“Hiya Johnny!” calls Mr. Gonnella from across the street.

“Sh! I’m following Cat,” I call back.

Mr. Gonnella nods seriously. He knows about our mystery. At noon, his daughter’s cat disappears too.

Cat has turned the corner, and is walking down the block towards the traffic light. It is red. Cat stops, licks a paw thoughtfully, and crosses when it is green. Cat passes the corner store. She walks behind the small strip mall, and I think I know where she is going.

The smell of fish is strong in the air. I wrinkle my nose. Mr. Johnston’s Fresh Fish Market is in a small, white building at the back of the strip mall. Cat has joined several of her cat colleagues. There is my buddy Tom’s black cat. And Emily, the cat belonging to Tracey Gonnella. There are a few other cats as well, but I do not know them.

Mr. Johnston comes out of the back door, carrying several black trash bags. He piles them into the dumpster, and then pulls out a small, clear plastic bag full of fish heads. He scatters these on the ground and watches the cats pounce on them. He spies me lurking by the corner of the strip mall.

“Hi Johnny,” he calls in his thick Brooklyn accent.

“So this is where Cat comes at noon,” I say, walking towards him.

Mr. Johnston laughs.

“Yep. All the cats come to visit me at noon. They used to tear up my garbage, so now I just put the fish heads on the ground for them. Is that your cat?”

Cat ignores me. The fish head is more interesting at the moment.

“That’s my Cat,” I say.

“She’s here every day,” says Mr. Johnston.

He goes back inside his store.

I wait until Cat finishes her fish head, and we walk home together.

“You know Cat,” I say in my sternest voice. “There is a two-fish-head rule in this house.”

Cat blinks up at me and purrs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Where does Cat go at noon? At breakfast, Cat sits on the deck of the pool, outside the glass doors to the kitchen. Bang, bang. She hits the door with her paw. This means “Johnny, feed me” in Cat’s special language. I get up from my chair and feed Cat. At dinner time, Cat shadow-boxes the door, with the glimmer of lights reflected in the pool behind her. Cat is saying, “I’m hungry. Let me in.” I know this, because I know everything about Cat. Except, I do not know where Cat goes at noon. After breakfast, Cat curls up in the sunshine and sleeps. When I get home from school, Cat trots down the road to meet me and tries to trip me by winding her sleek black and white body around and around my legs. “Did you see her at noon?” I ask my mom as I empty my bookbag. “No sign of her,” says my mom, handing me a glass of milk. She frowns at the three cookies I have taken from the box. There is a strict two-cookie rule in our house. I put one back. “I’ll find out,” I say confidently. Tomorrow is Saturday. I will be home at noon. At eleven-thirty Saturday morning, I lurk outside in the space under the deck. I can see Cat above me, lying on the sun-warmed boards. She is fast asleep. Time passes very slowly. While I look at my watch, Cat disappears. Where did she go? Then I spot her trotting down the street towards town. I quickly follow. “Hiya Johnny!” calls Mr. Gonnella from across the street. "Sh ผมกำลังต่อแมว ฉันโทรกลับ นาย Gonnella nods อย่างจริงจัง เขารู้เรื่องลึกลับของเรา เที่ยง แมวลูกสาวของเขาหายเกินไป แมวได้เปิดมุม และเดินลงบล็อคต่อไฟ เป็นสีแดง แมวหยุด licks ตีนห้าง แล้วตัดเป็นสีเขียว แมวผ่านไปเก็บมุม เธอเดินอยู่หลังเดอะมอลล์เล็ก และฉันคิดว่า ฉันรู้ว่าเธอจะไปไหน กลิ่นหอมของปลาแข็งแรงในอากาศได้ ผมย่นจมูก ตลาดปลาสดของนายจอห์นสตันเป็นอาคารขนาดเล็ก สีขาวด้านหลังของห้างแถบ แมวเข้าร่วมหลายเพื่อนแมวของเธอ มีเพื่อนสนิทของฉันต้มของแมวดำ และ เอมิลี่ แมวของ Gonnella แทรคเซย์ มีไม่กี่อื่น ๆ แมวเช่นกัน แต่ฉันรู้ นายจอห์นสตันที่มาจากประตูหลัง แบกหลายถุงขยะดำ เขา piles เข้าใน dumpster ใสแล้ว ดึงออกขนาดเล็ก ถุงพลาสติกเต็มหัวปลา เขา scatters เหล่านี้บนพื้นดินและนาฬิกาแมวโฉบได้ เขา spies ฉันซุ่มซ่อนตามมุมของห้างแถบ "สวัสดี จอห์น, " เขาเรียกในสำเนียงของเขา Brooklyn หนา "เพื่อเป็นที่แมวมาเที่ยง ฉันพูด เดินไปทางเขา นายจอห์นสตันหัวเราะที "ฮ่ะ แมวทั้งหมดมาเยี่ยมฉันเที่ยง พวกเขาใช้ฉีกขึ้นขยะของฉัน ดังนั้น ตอนนี้ฉันเพียงใส่หัวปลาบนพื้นดินสำหรับพวกเขา ว่าแมวของคุณ" แมวละเว้นฉัน หัวปลาเป็นที่น่าสนใจมากในขณะนี้ "เป็นแมวของฉัน ที่ฉันพูด "เธออยู่ที่นี่ทุกวัน กล่าวว่า นายจอห์นสตัน เขาเข้าไปภายในร้านค้าของเขา ผมรอจนเธอหัวปลาเสร็จแมว และเราเดินกลับด้วยกัน "คุณรู้ว่าแมว ฉันพูดในเสียงของฉัน sternest "มีสองหัวปลากฎในบ้านนี้" แมวกะพริบขึ้นที่ผมและ purrs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่แมวไม่ไปตอนเที่ยง? อาหารเช้า, แมวนั่งอยู่บนดาดฟ้าของสระว่ายน้ำนอกประตูกระจกไปที่ห้องครัว บางปัง เธอฮิตประตูด้วยเท้าของเธอ ซึ่งหมายความว่า "จอห์นนี่กินฉัน" ในภาษาพิเศษของแมว ฉันจะได้รับเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้และแมวฟีดของฉัน. ในช่วงเวลาอาหารเย็นแมวเงากล่องประตูที่มีริบหรี่ของไฟสะท้อนอยู่ในสระว่ายน้ำที่อยู่เบื้องหลังของเธอ แมวจะพูดว่า "ฉันหิว ให้ฉันใน. "ฉันรู้ว่านี้เพราะผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแมว. ได้รับการยกเว้นผมไม่ทราบว่าแมวไปที่น. หลังอาหารเช้าแมวหยิกขึ้นในแสงแดดและนอน เมื่อฉันได้รับจากโรงเรียนบ้านแมว trots ลงที่ถนนเพื่อให้ตรงกับฉันและพยายามที่จะเดินทางฉันโดยคดเคี้ยวร่างกายสีดำและสีขาวของเธอเงารอบและรอบขาของฉัน. "คุณเห็นเธอตอนเที่ยง?" ฉันถามแม่ของฉันเป็นฉันว่างเปล่า กระเป๋าหนังสือของฉัน. "สัญลักษณ์ของเธอไม่มี" แม่ของฉันบอกว่าฉันยื่นแก้วนม เธอ frowns ที่สามคุกกี้ผมได้นำมาจากกล่อง มีกฎสองคุกกี้ที่เข้มงวดในบ้านของเราคือ ฉันใส่กลับ. "ฉันจะหา" ฉันพูดอย่างมั่นใจ. วันพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ฉันจะเป็นบ้านที่น. ที่ 1130 เช้าวันเสาร์ผมแฝงตัวอยู่ข้างนอกในพื้นที่ภายใต้ดาดฟ้า ฉันสามารถดูแมวเหนือเรานอนอยู่บนกระดานแสงแดดอบอุ่น เธอเป็นคนที่หลับไปอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปช้ามาก ในขณะที่ฉันมองไปที่นาฬิกาของฉันแมวหายไป ที่เธอไม่ไป? จากนั้นฉันก็เห็นเธอวิ่งเหยาะลงบนถนนที่มีต่อเมือง ผมรีบทำตาม. "จอห์นนี่สวัสดี!" เรียกนาย Gonnella จากฝั่งตรงข้ามถนน. "Sh! ฉันต่อไปนี้แมว "ฉันโทรกลับ. นาย Gonnella พยักหน้าอย่างจริงจัง เขารู้เกี่ยวกับความลึกลับของเรา ตอนเที่ยงแมวลูกสาวของเขาหายไป. เกินไปแมวได้เปิดมุมและกำลังเดินลงบล็อกต่อสัญญาณไฟจราจร มันเป็นสีแดง แมวหยุดเลียตีนคิดและข้ามเมื่อมันเป็นสีเขียว แมวผ่านร้านมุม เธอเดินอยู่ด้านหลังห้างสรรพสินค้าแถบเล็ก ๆ และฉันคิดว่าฉันรู้ว่าที่เธอจะไป. กลิ่นของปลามีความแข็งแกร่งในอากาศ ผมริ้วรอยจมูกของฉัน นายตลาดปลาสดจอห์นสตันอยู่ในอาคารขนาดเล็กสีขาวที่ด้านหลังของห้างสรรพสินค้าแถบ แมวได้เข้าร่วมหลายของเพื่อนร่วมงานแมวของเธอ มีเพื่อนของฉันแมวดำทอมเป็น และเอมิลี่, แมวที่อยู่ในประเภท Tracey Gonnella มีแมวตัวอื่น ๆ ไม่กี่เช่นกัน แต่ผมไม่ทราบว่าพวกเขาเป็น. นาย จอห์นสันออกมาจากประตูหลังแบกถุงขยะสีดำหลาย เขากองพวกเขาเข้าไปในถังขยะแล้วดึงออกขนาดเล็กถุงพลาสติกใสเต็มรูปแบบของหัวปลา เขาโปรยเหล่านี้บนพื้นดินและนาฬิกาแมวโผเข้าหาพวกเขา เขาสายลับฉันที่ซุ่มซ่อนโดยมุมของห้างสรรพสินค้าแถบ. "สวัสดีจอห์นนี่" ที่เขาเรียกในบรูคลิสำเนียงของเขาหนา. "ดังนั้นนี่คือที่แมวมาตอนเที่ยง" ฉันพูดเดินไปหาเขา. นาย จอห์นสตันหัวเราะ. "อ๋อ แมวทั้งหมดมาเยี่ยมชมเราในเวลาเที่ยง พวกเขาใช้ในการฉีกขาดขึ้นขยะของฉันดังนั้นตอนนี้ผมเพียงแค่ใส่หัวปลาบนพื้นดินสำหรับพวกเขา คือว่าแมวของคุณ? " แมวไม่สนใจฉัน หัวปลาเป็นที่น่าสนใจมากขึ้นในขณะนี้. "นั่นคือแมวของฉัน" ฉันพูด. "เธอที่นี่ทุกวัน" นายจอห์นสตัน. กล่าวว่าเขาก็กลับเข้าไปในร้านของเขา. ฉันรอจนกว่าจะเสร็จสิ้นแมวหัวปลาของเธอและเราเดิน บ้านร่วมกัน. "คุณรู้ว่าแมว" ฉันพูดในเสียง sternest ของฉัน "มีกฎสองหัวปลาในบ้านหลังนี้คือ." แมวกะพริบขึ้นที่ฉันและ purrs

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วแมวไปตอนเที่ยงล่ะ

อาหาร แมวนั่งอยู่บนดาดฟ้าของสระว่ายน้ำนอกประตูกระจกเข้ามาในครัว ปัง ปัง เธอตีประตูด้วยเท้าของเธอ ซึ่งหมายความว่า " จอห์นนี่ ให้อาหารแมวพิเศษ " ในภาษา ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ และ แมว อาหาร

เวลาอาหารค่ำ , แมวเงากล่องประตู กับแสงสลัวของไฟสะท้อนในสระน้ำหลังเธอ แมวบอกว่า " ฉันหิวแล้วให้ฉันเข้าไปเถอะ ผมรู้ เพราะผมรู้ว่าทุกอย่างเกี่ยวกับแมว

แต่ไม่รู้ว่าแมวไปตอนเที่ยง

หลังจากอาหารเช้า แมว หยิกขึ้นในแสงแดดและนอนหลับ เมื่อผมกลับมาจากโรงเรียน แมวท้องเสียลงถนนจะพบฉันและพยายามให้ฉันเดินทางโดยการม้วนร่างกายสีดำและสีขาวเงารอบ ๆขา

" เห็นเธอตอนเที่ยงล่ะ " ฉันถามแม่ของฉันเป็นฉันว่างเปล่า

กระเป๋าไว้ของฉัน" ไม่มีวี่แววของเธอว่า " แม่ของฉันส่งฉันนมหนึ่งแก้ว เธอขมวดคิ้วที่สามคุกกี้ ผมได้จากกล่อง มีกฎเข้มงวดสองคุกกี้ในบ้านของเรา ฉันใส่กลับ

" ผมจะหา " ฉันพูดอย่างมั่นใจ

พรุ่งนี้ก็วันเสาร์ ผมจะกลับบ้านตอนเที่ยง

ที่ 11 30 เช้าวันเสาร์ ผมแฝงตัวอยู่ในพื้นที่ใต้เตียง ผมเห็นแมวข้างบนผมโกหกบนดวงอาทิตย์ วอร์มบอร์ด เธอกำลังหลับอยู่ เวลาผ่านไปช้ามาก ในขณะที่ฉันมองไปที่นาฬิกา แมวของฉันจะหายไป เธอไปที่ไหน ?

แล้วฉันมองเห็นเธอ trotting ลงถนนเข้าเมือง ผมรีบตาม

" เฮ้ย จอห์นนี่ " เรียกคุณ gonnella จากข้ามถนน

" ชิ ! ผมตามแมว " ผมโทรกลับ

คุณ gonnella พยักหน้าอย่างจริงจัง เขารู้เกี่ยวกับความลึกลับของเรา ตอนเที่ยงแมวของลูกสาวของเขาหายไปด้วย

แมวได้เปิดมุมและเดินลงบล็อกที่มีไฟจราจร มันเป็นสีแดง หยุดแมวเลียอุ้งเท้าอย่างครุ่นคิด และตัดเมื่อมันเป็นสีเขียว แมวเดินผ่าน ร้านตรงหัวมุม เธอเดินอยู่ด้านหลังแถบห้างสรรพสินค้าขนาดเล็กและฉันคิดว่าฉันรู้ว่าเธอกำลังจะไปไหน

กลิ่นปลาแข็งแรงในอากาศ ฉันย่นจมูก คุณจอห์นสตันเป็นตลาดสดปลาในขนาดเล็ก อาคารสีขาวที่ด้านหลังของห้างสรรพสินค้า แมวได้เข้าร่วมหลายเพื่อนร่วมงานแมวของเธอ มีเพื่อนเป็นทอม แมวดำ และเอมิลี่ แมวของ Tracey gonnella . มีเพียงไม่กี่อื่น ๆแมวเช่นกัน แต่ผมไม่ทราบ

นายจอห์นสตัน ออกมาจากหลังประตู แบกถุงขยะสีดำหลาย เขาตอกไว้ในกองขยะแล้วดึงออกเล็กน้อย พลาสติกใสถุงเต็มรูปแบบของหัวปลา เขาสหภาพแรงงานเหล่านี้บนพื้นดินและนาฬิกาแมวตะปบพวกเขา ท่านสายลับผมซุ่มอยู่ที่มุมของห้าง

" สวัสดีจอห์นนี่ " เขาเรียกของเขาหนา Brooklyn สำเนียง

" นี่คือที่ที่แมวมาตอนเที่ยงนะ " ผมพูด เดินมาหาเขา

นายจอห์นสตันหัวเราะ

" ครับ แมวทั้งหมดมาหาฉันตอนเที่ยงพวกเขาเคยฉีกขยะของฉัน ตอนนี้ฉันใส่แค่หัวปลา บนพื้นดินของพวกเขา คือว่า แมวของคุณ ? "

แมวไม่สนใจหนู หัวปลา เป็นที่น่าสนใจมากขึ้นในขณะนี้ . . .

" เป็นแมวของฉัน " ผมพูด

" เธอมาที่นี่ทุกๆ วัน กล่าวว่า นายจอห์นสตัน

เขากลับไปในร้านของเขา

ผมรอจนกว่าแมวจะหัวปลาของเธอ และเราก็เดินกลับบ้านด้วยกัน

" คุณรู้จักแมว" ฉันพูดในเสียง sternest ของฉัน " มีปลาสองหัวกฎในบ้านหลังนี้ "

แมวกระพริบตาที่ฉันและ purrs .