Time flowed on, and in the blink of

Time flowed on, and in the blink of an eye, it was now the end of May.

During the past two months, every day, Linley spent part of his free time in the meditative state, and the rest either practicing stonecarving or reading. The Ernst Institute’s library held an enormous amount of books within it, and through reading these books, Linley was able to increase the breadth of his knowledge.

May 29th. Morning.

Linley, Yale, George, and Reynolds stood in the square in front of the Proulx Gallery. A nearby carriage contained within it three wooden crates. During these past two months, Linley had actually managed to produce nine new sculptures, but since this was his first time delivering art to the gallery, Linley just wanted to get a taste of how it all worked and thus only brought three.

“Carry those three boxes,” Yale directed.

Some servants from Yale’s clan began to lift and move the crates.

“Third bro, come with me.” Yale clearly was quite familiar with this road, and he headed directly towards the side of the Proulx Gallery. The Proulx Gallery took up a very large amount of space, and off to the side of the main entrance, a few hundred meters away, there was an unremarkable door, with a middle-aged man dressed in warrior attire standing in front of it.

When the middle-aged man saw Yale stride towards him, his eyes lit up and he immediately hurried over. Smiling, he paid his respects and said, “Young master Yale, welcome!”

Yale smiled and nodded. “I imagine you already know why I am here. This is my good friend, Linley. These three sculptures are his. Where are your servants? Have them carry the sculptures inside.”

“Please wait.” The middle aged man smiled and nodded.

Very soon, several movers emerged from the corridor, and the middle aged man smiled towards Linley. “Young master Linley, per the rules of our Proulx Gallery, you need to leave behind your proof of identification. All you need to do is let us take down the details of your Ernst Institute student identification.”

The student identification of the Ernst Institute was more than enough proof.

Linley withdrew his student identification.

Accepting the identification papers from Linley, the middle aged man glanced through them, and his eyes immediately lit up. Shocked, he raised his gaze back to Linley. “Fifth grade?” Linley’s grade was very visible on the identification papers. For someone so young to reach the rank of a magus of the fifth rank was quite surprising indeed.

Yale couldn’t help but say proudly, “This brother of mine is one of the two ultimate geniuses of the Ernst Institute. Last year, when he was only fourteen years old, at the end-of-year exams, he reached the title of magus of the fifth rank.”

One of the two ultimate geniuses of the Ernst Institute?

In his heart, the middle-aged man knew quite clearly that the future prospects for this young man standing in front of him, Linley, were boundless. His attitude immediately became much more obsequious. After recording down Linley’s biographical details, he made a mark on each of the three crates.

“Young master Linley, everything is handled. All you have to do, young master, is to come back in a month and collect your renumeration.” The middle aged man smiled.

“In a month? I don’t have any time next month. Can we delay it to three months hence?” Linley asked. Linley was planning to head to the Mountain Range of Magical Beasts in a week or two, and on this trip, he was planning on spending two months or so there.

“No rush. As long as your sculptures find buyers, you can come back at any time to collect your fee.” The middle aged man nodded.

Yale frowned. “Hrm? What’s going on. I remember that in the past, before accepting sculptures, you would first inspect the contents of the crate. Why aren’t you doing an inspection this time?”

The middle aged man said, “The reason we inspect the insides of the crates is to prevent unscrupulous people from sending us some already-damaged sculptures. If we are unable to detect the damage, they might claim that the damage was caused by the gallery and try to extort us. But since these three particular sculptures have been delivered by young master Linley and you, young master Yale, I have no concerns. I am confident that someone like you, young master Yale, would not stoop to such actions.”

The middle aged man knew exactly what he was doing.

What sort of person was Yale?

Extort the Proulx Gallery? The amount of money that he might be able to extort probably wouldn’t even be enough to count as pocket change for him. And the creator of these sculptures, Linley, was known as one of the two ultimate geniuses of the Ernst Institute. How could people like them lower themselves to such base actions?

…..

Day turned to night. On East Fenlai City’s main road, the Fragrant Pavilion Avenue. The third floor of the Jade Water Paradise. Linley and the other three had a room of their own.

The nights at Fenlai City were always quite busy.

But the nights within the Jade Water Paradise were even more bustling, having reached a peak of busy-ness. The coquettish laughs of women could be heard nonstop, while the roaring, heroic laughter of men also constantly sounded out. Within the private room, the four bros drank while making idle conversation, and by each of their sides was a delicate and pretty girl.

“Second bro, third bro, I’m going to go to bed, and fourth bro is as well. The two of you…” His arm draped around a girl with long, green hair, Yale’s breath smelled strongly of liquor.

“That’s enough, boss Yale. Stop talking, alright?” Linley interrupted Yale’s words.

Yale and Reynolds exchanged glances, then looked at Linley and George with contemptuous gazes. And then Yale and Reynolds, each of them with an arm around the waist of their respective companions, left the private room. For two years now, Linley and the gang had often come here.

Generally, Yale and Reynolds would go off to have fun, while Linley and George would at most drink a little and chat with the girls.

“Young master Linley, we’ve known each other for two years now, but you….” The green-haired girl seated next to Linley said in an unhappy voice.

Linley couldn’t help but feel a headache coming.

“Ira [Ai’la], if you are tired, you can go back and get some rest. I guarantee that when the time comes, you won’t receive a single copper coin less than you deserve.” Linley had no choice but to say coldly, causing the girl named Ira to no longer dare speak. It really was quite rare to see someone come to the Jade Water Paradise but only drink.

A white light shone forth from the Coiling Dragon Ring, and transformed itself into Doehring Cowart.

Doehring Cowart, face wreathed in smiles, looked at Linley. Jestingly, he said, ‘Hey, Linley. Why do you have such a foul look on your face with such a girl in front of you? Alas, I, a venerable Saint-level Grand Magus, am now just a bodiless spirit. I can’t touch a woman, even if I want to. And you, you punk, act in such a way?”

“Grandpa Doehring.” Linley frowned unhappily as he said mentally to Doehring Cowart.

Doehring Cowart pursed his lips. “You’ve never gotten a taste of a woman. If you had, you wouldn’t be acting in such a way.”

Linley raised his head and stared outside the window, no longer paying any attention to that lecherous old Doehring Cowart. The cold outside air blew on his face, helping Linley to calm down.

“The Mountain Range of Magical Beasts. What is it like, inside it?”

In one or two weeks, Linley was going to head off on his journey. Within the Ernst Institute, Linley had heard many legends regarding the Mountain Range of Magical Beasts, and had also heard much from Doehring Cowart. However, Linley had never gone himself. Thus, Linley had only his own imagination to rely on when trying to picture the Mountain Range of Magical Beasts.

“In a week, let’s go.”

Staring outside the window, seeing the boundless night sky, Linley made up his mind

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาไหลไปและในพริบตาก็คือตอนนี้ปลายเดือนพฤษภาคม. ช่วงที่ผ่านมาสองเดือนทุกวัน Linley ใช้เวลาส่วนหนึ่งของเวลาว่างของเขาในรัฐชอบคิดและส่วนที่เหลือทั้งการฝึก stonecarving หรือการอ่าน ห้องสมุดสถาบันเอิร์นส์จัดขึ้นจำนวนมหาศาลของหนังสือภายในและผ่านการอ่านหนังสือเล่มนี้, Linley ก็สามารถที่จะเพิ่มความกว้างของความรู้ของเขา. 29 พฤษภาคม เช้า. Linley เยลจอร์จและนาดส์ยืนอยู่ในตารางในด้านหน้าของ Proulx แกลลอรี่ สายการบินที่ใกล้เคียงที่มีอยู่ภายในสามลังไม้ ในช่วงที่ผ่านมาสองเดือน Linley มีการจัดการในการผลิตจริงเก้าประติมากรรมใหม่ แต่ตั้งแต่นี้เป็นครั้งแรกที่การส่งมอบงานศิลปะของเขาในแกลเลอรี่, Linley แค่อยากจะได้รับรสชาติของวิธีการทำงานทั้งหมดจึงนำมาเพียงสาม. "ผู้ดำเนินการ สามกล่อง "เยลกำกับ. คนรับใช้บางส่วนจากตระกูลของเยลเริ่มที่จะยกและย้ายลัง. "สามครับมาพร้อมกับฉัน." เยลอย่างชัดเจนก็ค่อนข้างคุ้นเคยกับถนนสายนี้และเขามุ่งตรงไปทางด้านข้างของ Proulx แกลลอรี่ Proulx แกลลอรี่เอาขึ้นจำนวนมากของพื้นที่และออกไปด้านข้างของประตูทางเข้าหลักออกไปไม่กี่ร้อยเมตรมีประตูธรรมดามีชายวัยกลางคนที่แต่งตัวในชุดนักรบยืนอยู่ด้านหน้าของมันเมื่อชายวัยกลางคนเห็นกางเกงเยลต่อเขาดวงตาของเขาสว่างขึ้นและเขารีบทันทีมากกว่า ยิ้มเขาจ่ายประการของเขาและกล่าวว่า "หนุ่มโทเยลยินดีต้อนรับ!" เยลยิ้มและพยักหน้า "ผมคิดว่าคุณรู้อยู่แล้วว่าทำไมฉันอยู่ที่นี่ นี้เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน Linley ทั้งสามรูปปั้นเป็นของพระองค์ ในกรณีที่เป็นผู้รับใช้ของคุณ? มีพวกเขาดำเนินการรูปปั้นที่อยู่ภายใน. " "กรุณารอสักครู่." ชายวัยกลางคนยิ้มและพยักหน้า. เร็ว ๆ นี้การเคลื่อนไหวหลายโผล่ออกมาจากทางเดินและคนวัยกลางคนยิ้มต่อ Linley "หนุ่มโท Linley ต่อกฎของแกลลอรี่ของเรา Proulx คุณจะต้องทิ้งหลักฐานของประชาชน ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือให้เราจะลงรายละเอียดของเอิร์นส์บัตรประจำตัวนักศึกษาสถาบันของคุณ. " บัตรประจำตัวนักเรียนของสถาบันเอิร์นส์เป็นมากกว่าหลักฐานเพียงพอ. Linley ถอนตัวออกบัตรประจำตัวนักเรียนของเขา. รับเอกสารบัตรประจำตัวจาก Linley ชายวัยกลางคน มองผ่านพวกเขาและดวงตาของเขาสว่างขึ้นทันที ตกใจเขายกสายตาของเขากลับไป Linley "ชั้นประถมศึกษาปีที่ห้า" เกรด Linley เป็นมองเห็นได้มากในเอกสารประจำตัวประชาชน ดังนั้นสำหรับคนหนุ่มที่จะไปถึงตำแหน่งของหมอผีของการจัดอันดับที่ห้าก็ค่อนข้างน่าแปลกใจจริง. เยลไม่สามารถช่วย แต่พูดอย่างภาคภูมิใจ "น้องชายของฉันนี้เป็นหนึ่งในสองอัจฉริยะที่ดีที่สุดของเอิร์นส์สถาบัน ปีที่ผ่านมาเมื่อเขาได้เพียงสิบสี่ปีที่สอบปลายของปีเขาไปถึงชื่อของหมอผีของการจัดอันดับที่ห้า. " หนึ่งในสองคนอัจฉริยะที่ดีที่สุดของเอิร์นส์สถาบัน? ในหัวใจของเขากลาง ชายอายุรู้ว่าค่อนข้างชัดเจนว่าแนวโน้มในอนาคตสำหรับชายหนุ่มคนนี้ยืนอยู่ในด้านหน้าของเขา Linley ได้ไม่มีที่สิ้นสุด ทัศนคติของเขาทันทีกลายเป็นมากขึ้นประจบสอพลอ หลังจากบันทึกลง Linley รายละเอียดเกี่ยวกับชีวประวัติเขาทำเครื่องหมายในแต่ละสามลัง. "หนุ่มโท Linley ทุกอย่างจะถูกจัดการ ทั้งหมดที่คุณต้องทำต้นแบบหนุ่มสาวที่จะกลับมาในเดือนและเก็บค่าตอบแทนของคุณ. "ชายวัยกลางคนยิ้ม. "ในเดือน? ผมไม่ได้มีเวลาใด ๆ ในเดือนหน้า เราสามารถชะลอมันถึงสามเดือนด้วยเหตุนี้ "Linley ถาม Linley กำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังเทือกเขาของสัตว์วิเศษในหนึ่งหรือสองสัปดาห์และในการเดินทางครั้งนี้เขาได้รับการวางแผนในการใช้เวลาสองเดือนหรือดังนั้นมี. "วิ่งไม่มี ตราบใดที่คุณประติมากรรมหาผู้ซื้อ, คุณสามารถกลับมาได้ตลอดเวลาในการเก็บรวบรวมค่าของคุณ. "ชายวัยกลางคนพยักหน้า. เยลขมวดคิ้ว "Hrm? สิ่งที่เกิดขึ้น ผมจำได้ว่าในอดีตที่ผ่านมาก่อนที่จะยอมรับประติมากรรมแรกคุณจะตรวจสอบเนื้อหาของลัง ทำไมไม่ทำการตรวจสอบครั้งนี้หรือไม่ " ชายวัยกลางคนกล่าวว่า "เหตุผลที่เราตรวจสอบอวัยวะภายในของลังเพื่อป้องกันไม่ให้คนไร้ยางอายส่งเรามีรูปปั้นอยู่แล้วเกิดความเสียหาย หากเราไม่สามารถที่จะตรวจสอบความเสียหายที่พวกเขาอาจจะอ้างว่าความเสียหายที่เกิดจากแกลเลอรี่และพยายามที่จะรีดไถเรา แต่เนื่องจากทั้งสามประติมากรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับการจัดส่งโดยหนุ่มโท Linley และคุณหนุ่มโทเยลฉันมีความกังวลไม่ ผมมั่นใจว่าคนที่ชอบคุณหนุ่มโทเยลจะไม่ก้มกับการกระทำดังกล่าว. " ชายวัยกลางคนรู้ว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่. สิ่งที่จัดเรียงของสมาชิกผู้ถูกเยล? กรรโชกแกลลอรี่ Proulx? จำนวนเงินที่ว่าเขาอาจจะสามารถที่จะรีดไถอาจจะไม่ได้มากพอที่จะนับเป็นเปลี่ยนกระเป๋าสำหรับเขา และผู้สร้างประติมากรรมเหล่านี้ Linley เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นหนึ่งในสองอัจฉริยะที่ดีที่สุดของเอิร์นส์สถาบัน วิธีการที่คนชอบพวกเขาสามารถลดตัวเองกับการกระทำฐานดังกล่าวหรือไม่... .. วันหันไปคืน ตะวันออก Fenlai ถนนสายหลักของเมืองที่มีกลิ่นหอมอเวนิวพาวิลเลี่ยน ชั้นสามของพาราไดซ์น้ำหยก Linley และอื่น ๆ ที่สามมีห้องของตัวเอง. คืนที่ Fenlai เมืองได้เสมอค่อนข้างยุ่ง. แต่คืนภายในพาราไดซ์น้ำหยกยิ่งคึกคักมากขึ้นเมื่อมาถึงยอดยุ่งจัง หัวเราะตุ้งติ้งของผู้หญิงอาจจะได้ยินดุ๊กดิ๊กในขณะที่คำรามเสียงหัวเราะของผู้ชายที่กล้าหาญอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้ยังมีฟังออก ภายในห้องส่วนตัวทั้งสี่พี่น้องดื่มในขณะที่การสนทนาไม่ได้ใช้งานและแต่ละด้านของพวกเขาถูกหญิงสาวที่ละเอียดอ่อนและสวย. "ประการที่สองครับที่สามครับผมจะไปนอนและครับที่สี่คือการได้เป็นอย่างดี คุณสองคน ... "แขนของเขาพาดรอบหญิงสาวที่มีผมยาวสีเขียวเยลลมหายใจกลิ่นอย่างยิ่งของสุรา. "นั่นคือพอเจ้านายเยล หยุดพูดไม่เป็นไร "Linley ขัดจังหวะคำเยล. นาดส์เยลและแลกเปลี่ยนสายตาแล้วมองไปที่ Linley และจอร์จกับ gazes ดูถูก และจากนั้นนาดส์เยลและแต่ละของพวกเขาด้วยแขนรอบเอวของสหายของพวกเขาออกจากห้องส่วนตัว เป็นเวลาสองปีในขณะนี้ Linley และแก๊งได้มักจะมาที่นี่. โดยทั่วไปเยลและนาดส์จะออกไปจะมีความสนุกสนานในขณะที่ Linley และจอร์จที่มากที่สุดจะดื่มน้อยและแชทกับสาว ๆ . "หนุ่มโท Linley เราได้ รู้จักกันมาสองปีแล้ว แต่คุณ ... . "หญิงสาวที่มีผมสีเขียวนั่งติดกับ Linley กล่าวในการให้เสียงที่ไม่มีความสุข. Linley ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกปวดหัวมา. "ไอรา [Ai'la] ถ้าคุณเป็น เหนื่อยคุณสามารถกลับไปและได้รับบางส่วนที่เหลือ รับรองได้เลยว่าเมื่อเวลามาถึงคุณจะไม่ได้รับเหรียญทองแดงเดียวน้อยกว่าที่คุณสมควรได้รับ. "Linley มีทางเลือก แต่ที่จะพูดอย่างเย็นชาไม่ทำให้หญิงสาวชื่อไอราที่จะไม่กล้าพูด จริงๆมันก็ค่อนข้างยากที่จะเห็นคนที่มาพาราไดซ์น้ำหยก แต่ดื่ม. แสงสีขาวส่องออกมาจากขดลวดแหวนมังกรและเปลี่ยนแปลงตัวเองลงไปใน Doehring Cowart. Doehring Cowart ใบหน้า wreathed ในรอยยิ้มมองที่ Linley อย่างสนุกสนานเขากล่าวว่า 'สวัสดี, Linley ทำไมคุณมีโอกาสได้ดูเหม็นบนใบหน้าของคุณด้วยเช่นหญิงสาวในหน้าของคุณหรือไม่? อนิจจาผมเคารพ Saint-ระดับแกรนด์หมอผี am ขณะนี้เป็นเพียงจิตวิญญาณไม่มีตัว ฉันไม่สามารถสัมผัสผู้หญิงแม้ว่าฉันต้องการ และคุณคุณพังก์กระทำในลักษณะดังกล่าวหรือไม่ " "คุณปู่ Doehring." Linley ขมวดคิ้วมีความสุขที่เขากล่าวว่าจิตใจจะ Doehring Cowart. Doehring Cowart เม้มริมฝีปากของเขา "คุณไม่เคยอากาศรสชาติของผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าท่านมีแล้วคุณจะไม่แสดงในลักษณะ. " Linley ยกศีรษะของเขาและจ้องมองนอกหน้าต่างไม่การให้ความสำคัญใด ๆ นั้นกิเลสเก่า Doehring Cowart อากาศภายนอกเย็นพัดบนใบหน้าของเขาช่วยให้ Linley ที่จะสงบลง. "เทือกเขาของสัตว์วิเศษ สิ่งที่ต้องการภายในหรือไม่ " ในหนึ่งหรือสองสัปดาห์ Linley กำลังจะมุ่งหน้าไปในการเดินทางของเขา ภายในเอิร์นส์สถาบัน Linley เคยได้ยินตำนานมากมายเกี่ยวกับเทือกเขาของสัตว์ที่มีมนต์ขลังและยังเคยได้ยินมากจาก Doehring Cowart อย่างไรก็ตาม Linley ไม่เคยหายไปของตัวเอง ดังนั้น Linley มีเพียงจินตนาการของเขาเองที่จะพึ่งพาเมื่อพยายามที่จะถ่ายภาพเทือกเขาของสัตว์วิเศษ. "ในสัปดาห์นี้ขอไป." จ้องมองนอกหน้าต่างเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนไม่มีที่สิ้นสุด, Linley ขึ้นใจของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาไหล และในพริบตา ตอนนี้ สิ้นเดือนพฤษภาคม

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ทุก ๆวัน ลินลีย์ใช้เวลาส่วนหนึ่งของเวลาของเขาในรัฐซึ่งเข้าฌาน และส่วนที่เหลือให้ฝึก stonecarving หรือการอ่าน ห้องสมุดสถาบันฯ จ่ายยอดเงินใหญ่หลวงของหนังสือภายในและผ่านการอ่านหนังสือเหล่านี้ ลินลีย์สามารถเพิ่มความกว้างของความรู้ของเขา .

อาจ 29 อรุณสวัสดิ์

Linley , เยล , จอร์จ และ เรโนลด์ ยืนตารางในด้านหน้าของหอศิลป์ พรูลซ์ . รถใกล้เคียงที่มีอยู่ภายในสามไม้ลัง ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ลินลีย์มีจริงการจัดการผลิตเก้าประติมากรรมใหม่ แต่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาส่งศิลปะแกลลอรี่ลินลีย์ต้องการที่จะได้รับรสชาติของวิธีการทำงานทั้งหมดและดังนั้นจึงเอาสาม

" ถือ 3 กล่อง " เยลา .

คนรับใช้จากตระกูลของเยลเริ่มยกและย้ายลัง

" สามพี่ มากับผม " เยลชัดเจนค่อนข้างคุ้นเคยกับถนน นี้ และ เขามุ่งหน้าตรงไปยังด้านข้างของหอศิลป์ พรูลซ์ . แกลลอรี่ พรูลซ์เอาขึ้นเป็นจํานวนมากของพื้นที่และออกไปทางด้านข้างของประตูทางเข้าหลัก ไม่กี่ร้อยเมตร มีประตูไม่ มีอะไรแปลกเลย กับชายวัยกลางคนที่แต่งกายในชุดนักรบยืนหน้ามัน

เมื่อชายวัยกลางคนเห็นเยลก้าวต่อเขา ตาของเขาสว่างขึ้น และทันทีที่เขารีบมา . ยิ้ม เขาจ่ายเคารพของเขาและกล่าวว่า " คุณชายเยล , ยินดีต้อนรับ "

เยลยิ้มและพยักหน้า" ฉันคิดว่าคุณรู้แล้วว่าฉันมาที่นี่ทำไม นี่เพื่อนรัก ลินเลย์ เหล่านี้สามงามของเขา ที่เป็นทาสของคุณ ได้อุ้มรูปปั้นภายใน "

" รอ " ชายวัยกลางคนยิ้มและพยักหน้า

อีกไม่นานหลายตัวโผล่ออกมาจากทางเดิน และชายวัยกลางคนยิ้มต่อ ลินเลย์ " นายน้อย Linley ตามกฎของหอ พรูลซ์ของเราคุณต้องทิ้งบัตรประชาชนของคุณ . ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือให้เราจดรายละเอียดของรหัสนักศึกษาร์นของคุณ . "

นักศึกษารหัสของเอิร์นส์สถาบันมากกว่าหลักฐานเพียงพอ

Linley ถอนตัวของเขานักเรียนประชาชน .

รับเอกสารยืนยันจาก Linley , ชายวัยกลางคนมองผ่านพวกเขาและตาของเขาทันทีจ้า . ตกใจ เขาเลี้ยงของเขามองกลับไป ลินเลย์ " เกรด 5 ? " ลินลี่ย์เป็นเกรดปรากฏให้เห็นมากในการจำแนกเอกสาร สำหรับใครที่ยังไปถึงระดับของหมอผีในอันดับที่ห้าคือค่อนข้างน่าแปลกใจจริงๆ

เยลไม่สามารถช่วย แต่พูดอย่างภาคภูมิใจ " นี่พี่ชายของฉันเป็นหนึ่งใน สองผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดของสถาบันพร . เมื่อปีที่แล้วเมื่อเขาอายุเพียง 14 ปี ที่สอบปลายปี เขาถึงชื่อของหมอผีของอันดับห้า "

อีกสองอัจฉริยะที่สุดของสถาบันหนึ่ง ?

ในใจของเขา ชายวัยกลางคนก็ค่อนข้างชัดเจนว่า อนาคตมีชายหนุ่มคนนี้ต่อหน้าเขา ลินลีย์ , ไม่มีที่สิ้นสุด ทัศนคติของเขาทันที กลายเป็นนักประจบสอพลอ เพิ่มเติมหลังจากบันทึกลง Linley ประวัติบุคคลรายละเอียดเขาได้ทำเครื่องหมายในแต่ละสามลัง

" คุณชาย Linley ทุกอย่างถูกจัดการ ทั้งหมดที่คุณต้องทำ คุณชายจะกลับในเดือนและเก็บ renumeration ของคุณ . " ชายวัยกลางคนยิ้ม

" ในเดือน ? ฉันไม่ได้มีเวลาใด ๆในเดือนถัดไป เราเลื่อนไป 3 เดือนแล้ว " ลินลีย์ถามลินลีย์กำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังเทือกเขาสัตว์วิเศษในสัปดาห์หรือสอง และในทริปนี้ เขาวางแผนในการใช้จ่ายสองเดือนหรือดังนั้นมัน

" ไม่ต้องรีบ ตราบใดที่คุณพบประติมากรรมผู้ซื้อ , คุณสามารถกลับมาได้ตลอดเวลาเพื่อเก็บค่าของคุณ . " ชายวัยกลางคนพยักหน้า

เยลขมวดคิ้ว . " หืม ? เกิดอะไรขึ้น ผมจำได้ว่าเมื่อก่อน ก่อนที่จะยอมรับประติมากรรมก่อนอื่นคุณจะตรวจสอบเนื้อหาของกล่อง ทำไมคุณไม่ทำการตรวจสอบครั้งนี้ "

ชายวัยกลางคนกล่าวว่า " เหตุผลที่เราตรวจสอบ insides ของลังไม้เพื่อป้องกันไม่ให้หลอกคน จากการส่งบางส่วนเสียหาย แล้วประติมากรรม ถ้าเราไม่สามารถตรวจพบความเสียหายที่พวกเขาอาจจะเรียกร้องว่า ความเสียหายเกิดจาก แกลเลอรี่ และพยายามจะขู่เราแต่เนื่องจากทั้งสามโดยเฉพาะประติมากรรมได้ถูกส่งโดยนายน้อย ลินเลย์ และคุณ คุณชายเยล , ไม่มีข้อสงสัย ผมมั่นใจว่าคนที่คุณชอบ คุณชายเยล จะไม่ทำ การกระทำเช่น "

ชายวัยกลางคนรู้ดีว่าทำอะไรอยู่ .

เป็นคนแบบไหน เยล

เก็บแกลลอรี่ พรูลซ์ ?จํานวนเงินที่เขาอาจจะข่มขู่อาจจะไม่เพียงพอที่จะนับเศษเงินเขา และผู้สร้างประติมากรรมเหล่านี้ Linley เป็นที่รู้จักกันเป็นหนึ่งใน สองผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดของสถาบันพร . ทำไมคนชอบมันลดเองการกระทำฐานเช่น

. . . . .

วันกลายเป็นคืน ในเมืองทางตะวันออก fenlai หลักถนนถนน พาวิลเลี่ยน หอมชั้นสามของหยกน้ำสวรรค์ ลินลีย์และสามอื่น ๆมีห้องของตัวเอง

คืนที่ fenlai เมืองก็ค่อนข้างยุ่ง

แต่คืนภายในน้ำหยกสวรรค์จะคึกคักมากขึ้น เมื่อถึงจุดสูงสุดของยุ่ง เนส เสียงหัวเราะที่ยั่วยวนผู้ชายของผู้หญิงอาจจะได้ยินตลอด ขณะที่เสียงคำราม เสียงหัวเราะของวีรบุรุษคนตลอดเวลายังเป่าออกมาภายในห้องส่วนตัว , สี่ Bros ดื่มในขณะที่การสนทนาไม่ได้ใช้งานแล้ว โดยแต่ละด้านของพวกเขาเป็นเรื่องละเอียดอ่อน และสาวสวย

" พี่รอง สามพี่ ผมกำลังจะเข้านอน และพี่สี่เป็นอย่างดี คุณสองคน . . . . . . . " แขนของเขา draped รอบตัวเด็กสาวผมสีเขียวยาวของเยลลมหายใจกลิ่นขอเหล้า

" พอเจ้านายเยล หยุดพูดนะ" Linley ขัดจังหวะของเยลคำ

เยล และ เรโนลด์ สบตากัน แล้วมองไปที่ลินลีย์และจอร์จกับดูถูกสายการบิน . และจากนั้น เยล และ เรโนลด์ แต่ละของพวกเขาด้วยแขนรอบเอวของตนหายออกจากห้องพักส่วนตัว สำหรับสองปีตอนนี้ ลินลีย์และแก๊งค์ก็มาที่นี่บ่อยๆ

โดยทั่วไป เยล และ เรโนลด์ จะได้ไปสนุกในขณะที่ลินลีย์และจอร์จก็ส่วนใหญ่ดื่มนิดหน่อยและแชทกับสาว

" คุณชาย Linley เรารู้จักกันมา 2 ปีแล้ว แต่คุณ . . . . . . . " เด็กสาวผมเขียวนั่งอยู่ข้างๆลินลีย์กล่าวเสียงเศร้า

Linley ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกปวดหัวมา

" ไอรา [ ai'la ] ถ้าคุณเหนื่อย คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ ผมรับประกันได้เลยว่าเมื่อถึงเวลาคุณจะไม่รับเดียวทองแดงเหรียญน้อยกว่าที่คุณสมควรได้รับ . " Linley ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะพูดอย่างเย็นชา ทำให้ผู้หญิงที่ชื่อ ไอร่า ไม่กล้าพูด มันค่อนข้างยากที่จะเห็นใครมาน้ำหยกสวรรค์แต่ดื่ม

แสงสีขาวส่องออกมาจากม้วนแหวนมังกร และแปลงตัวเองเป็น เดอริง cowart

cowart เดอริง ใบหน้าคลุมด้วยรอยยิ้มมอง ลินเลย์ jestingly เขาพูดว่า ' เฮ้ ลินเลย์ ทำไมคุณถึงได้ดูสกปรกบนใบหน้าของคุณกับผู้หญิงแบบนั้นต่อหน้าคุณ อนิจจา ผม ท่านนักบุญระดับแกรนด์หมอผีตอนนี้แค่ไม่มีตัววิญญาณ ฉันไม่สามารถถูกเนื้อต้องตัวผู้หญิงได้ ถ้าฉันต้องการ และนาย ไอ้บ้า ทำอย่างนี้ ? "

" คุณปู่ เดอริง . Linley ขมวดคิ้วอย่างไม่มีความสุขเพราะเขาบอกว่าใจไป เดอริง cowart .

cowart เดอริง pursed ริมฝีปากของเขา " คุณไม่เคยได้ลองชิมรสชาติของผู้หญิง ถ้าคุณทำ คุณไม่ควรทำอย่างนั้น . "

Linley ยกศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจ cowart เดอริงแก่บ้ากาม อากาศข้างนอกหนาวพัดบนใบหน้าของเขาช่วย Linley ใจเย็น

" ภูเขาช่วงของสัตว์วิเศษ อะไรคือมันเหมือนข้างใน "

ในหนึ่งหรือสองสัปดาห์ ลินลีย์จะปิดการเดินทางของเขา ภายในสถาบันเออร์เนส Linley ได้ยินหลายตำนานเกี่ยวกับเทือกเขาสัตว์วิเศษแล้ว เคยได้ยินมากจาก เดอริง cowart . อย่างไรก็ตาม ลินลีย์ ไม่เคยไปเอง ดังนั้น ลินลีย์มีเพียงของตัวเองจินตนาการที่จะพึ่งพาเมื่อพยายามนึกภาพภูเขาช่วงของสัตว์วิเศษ

" ในอาทิตย์หน้า ไปกันเถอะ "

มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุด ลินลีย์ทำให้จิตใจของเขา