she pulled away from him.'No.No, Ha

she pulled away from him.'No.No, Harl.I want to see it now.'
He said: 'well, if that's what you really want...'
They were nearly at the end of the park.In front of them they could see the lights and hear noise of the city.
In the sky above they saw also the sudden white light of the seven o'clock space ship,which was going up from the airport on the far side of the city. In forty-eight hours' time,Harl thought , he would be in one of those ships-flying out into space and leaving the world of 2029 behind for ever. He knew it was true,but sometimes it was hard to believe it. All around ้him the world was real and unchanging: the noise of traffic,the night's cold wind,the warm,living woman beside him.
He said: 'Tomorrow there will be no time for anything'
'I know.'
she put her face up to his, and he kissed her.
'I'll leave a letter', she said, 'for my telepathic great-great-granddaughter.I'll ask her to give you a kiss,for the old days. I'm sure she'll do that for me.'
They were outside the park now. Harl took out his pencil radio and called airtaxi for Ellen. A second later the airtaxi flew down and came silently to the ground beside them.Harl opened the door and Ellen got in. Then the taxi flew away,and Harl had only the memory of a kiss to carry with him on his long journey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอดึงมันออกมาจากเขา ' ไม่ ฮาร์ล ฉันต้องการที่จะเห็นมันตอนนี้ '
เขากล่าวว่า : ' อืม ถ้านั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องการจริงๆ . . . . . . . '
พวกเขาเกือบท้ายของสวนสาธารณะ ในด้านหน้าของพวกเขาที่พวกเขาได้เห็นแสงไฟและได้ยินเสียงของ
ในเมือง ท้องฟ้าเหนือพวกเขาเห็นแสงสีขาวอย่างฉับพลันของเจ็ดโมง ยานอวกาศ ซึ่งกำลังจะขึ้นจากสนามบินบนด้านไกลของเมืองในชั่วโมง 48 เวลาฮาร์ลคิด เขาจะเป็นหนึ่งในบรรดาเรือบินออกไปในอวกาศ และปล่อยให้โลกของ 2105 อยู่เป็นนิตย์ เขารู้ว่ามันเป็นความจริง แต่บางครั้งมันก็ยากที่จะเชื่อ รอบตัวคุณเขา โลกจริง และไม่เปลี่ยนแปลง : เสียงของการจราจรของคืนลมหนาว อบอุ่น ชีวิตผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขา .
เขากล่าวว่า : ' พรุ่งนี้จะไม่มีเวลาสำหรับอะไร '
" รู้'
เธอให้เธอเผชิญหน้ากับเขา และเขาก็จูบเธอ .
" ฉันจะฝากจดหมาย ' เธอกล่าวว่า ' สำหรับหลานสาวของฉันดีกระแสจิตดี ผมจะถามเธอให้จูบ ในวันเก่า ฉันมั่นใจว่าเธอจะทำเพื่อฉัน . '
พวกเขานอกสวนแล้ว ฮาร์ลหยิบดินสอของเขาและเรียก airtaxi วิทยุสำหรับเอลเลน วินาทีต่อมา airtaxi บินลงไปมาอย่างเงียบ ๆ กับพื้นอยู่ข้างๆฮาร์ลเปิดประตูและเอลเลนได้เข้ามา แล้วแท็กซี่ก็บินหนีไป และฮาร์ลได้แต่ความทรงจำจูบจะช่วยเขาในการเดินทางไกล