In 1798, at the age of 17 (some say

In 1798, at the age of 17 (some say 1799 at age of 16), Carême obtained another apprenticeship with Sylvain Bailly a famous pastry chef whose shop was in rue Vivienne near the Palais-Royal. Bailly's head pastry maker, Avice, took Carême under his wing, taught him to make pastry, and encouraged him to learn how to read and write. Bailly allowed him time to study in the "Cabinet des Gravures" (Department of Prints/Engravings) at the Bibliothéque Nationale, where Carême deepened his drawing as well as his reading skills. As his study of design grew, particularly from his admiration of the works of works of Palladio and Tertio, he was able to reproduce in sugar and pastry the famous architectural works that he had seen in the books. Bailly displayed these elaborate architectural pastry pieces in his shop window, which helped increase his business.
Carême stayed with Bailly for two years. During this time, he also did freelance work for Charles Maurice de Talleyrand-Périgord, Prince of Bénévent (1754 -- 1838) [2], and while doing freelance work in Talleyrand's and other people's kitchens, he learned to cook things other than pastry. Talleyrand took his food seriously, and liked to spend an hour each morning going over the menu for the day. Boucher (full name Boucheseiche) was Talleyrand's head chef / controller. Carême worked for Boucher for 12 years, and learned a great deal from him. [3]
Many sources say that in 1804, Talleyrand took Carême on full-time when Talleyrand purchased (with money supplied by Napoléon) a large estate outside Paris called Château Valençay. Napoleon intended the estate to be a useful tool in diplomacy.
However, a Spanish writer, Manu Ruiz de Luzuriaga, challenges the traditional view that Carême actually worked exclusively for Talleyrand. De Luzuriaga says that, instead, in 1801, at the age of 18, Carême left Bailly, and headed up another pastry shop, run by the descendants of a pastry maker named Gendron, which agreed to allow him even greater freelancing freedom. According to de Luzuriaga, in 1802, Carême left that pastry shop as well, and went full-time "freelance", opening his own pastry shop in Rue du Paix in 1804, which he ran until 1814. Carême's position with Talleyrand was on an "on demand" basis, in position of "chef de bouche" (though de Luzuriaga allows that the demand was frequent.) The whole misunderstanding, de Luzuriaga says, comes from Carême himself, in dedicating his 1815 book Le Pâtissier Royal Parisien to Monsieur Boucher, "contrôleur de la Maison de Talleyrand." In the dedication, Carême gives his own position as "chef de bouche" du prince de Talleyrand. While de Luzuriaga agrees that Carême was indeed "Chef de bouche", he maintains Carême was a freelance, consultant one.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1798 รายการ อายุ 17 (บางพูด 1799 ที่อายุ 16), Carême ได้ฝึกงานอื่นกับ Sylvain Bailly เชฟขนมที่มีชื่อเสียงเป็นร้านที่มีใน rue Vivienne ใกล้เดอะรอยัลพาเลส เครื่องทำขนมหัวของ Bailly, Avice เอา Carême ภายใต้ปีกของเขา สอนเขาทำขนมอบ และสนับสนุนให้เขาเรียนรู้วิธีการอ่าน และเขียน Bailly อนุญาตให้เขาเวลาไปเรียน "ตู้ des Gravures" (แผนกการพิมพ์/แกะสลัก) ที่ Bibliothéque Nationale ที่ Carême สานรูปวาดของเขารวมทั้งทักษะการอ่านของเขา เมื่อศึกษาการออกแบบมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเขาชื่นชมผลงานของผลงานของภัตตาคารและ Tertio เขาจึงสามารถสร้างน้ำตาลและแป้งงานสถาปัตยกรรมมีชื่อเสียงที่เขาได้เห็นในหนังสือ Bailly แสดงเหล่านี้ซับซ้อนชิ้นขนมสถาปัตยกรรมในหน้าต่างของร้าน ซึ่งช่วยเพิ่มธุรกิจของเขาCarême อยู่กับ Bailly สองปี ในช่วงเวลานี้ เขายังไม่อิสระทำงานสำหรับชาร์ลสเดอมอริอ่าน-Périgord, Prince Bénévent (1754 - 1838 รายการ) [2], และใน ขณะที่ทำงานอิสระในของอ่านและของคนอื่น ๆ ห้องครัว ที่เขาเรียนรู้เพื่อทำสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ขนม อ่านเอาอาหารอย่างจริงจัง และการใช้จ่ายชั่วโมงเช้าไปกว่าเมนูของวัน Boucher (ชื่อเต็ม Boucheseiche) เป็นหัวหน้าพ่อครัวของอ่าน / ควบคุมการ Carême Boucher ทำงาน 12 ปี และเรียนรู้อย่างมากจากเขา [3]หลายแหล่งบอกว่า ใน 1804 อ่านเอา Carême บนเต็มเวลาเมื่ออ่านซื้อที่ดินขนาดใหญ่นอกปารีส (ด้วยเงินโดย Napoléon) เรียก Château Valençay นโปเลียนตั้งใจอสังหาริมทรัพย์จะ มีประโยชน์ในการเจรจาต่อรอง อย่างไรก็ตาม ความท้าทายนักเขียนสเปน มนู Ruiz de Luzuriaga ความดู Carême ที่ทำงานจริง สำหรับอ่านโดยเฉพาะ De Luzuriaga กล่าวว่า ว่า แทน ใน 1801 อายุ 18, Carême ซ้าย Bailly และหัวร้านขนมอื่น โดยลูกหลานของเครื่องขนมที่ชื่อว่า Gendron ซึ่งยอมรับทำให้เขายิ่ง freelancing อิสระ ตาม de Luzuriaga ใน 1802, Carême ซ้ายร้านขนมที่ดี และก็เต็มเวลา "อิสระ" เปิดร้านขนมของตัวเองใน Rue du เปใน 1804 ซึ่งวิ่งจนถึง 1814 ตำแหน่งของ Carême อ่านได้ใน "ตาม" ในตำแหน่งของ "เชฟเดอ bouche" (แม้ว่าเด Luzuriaga ได้ว่า ต้องเป็นบ่อย) เข้าใจผิดทั้งหมด de Luzuriaga กล่าวว่า มาจาก Carême เอง ใน dedicating หนังสือ 1815 เลอ Pâtissier ปาริเซียนรอยัล Monsieur Boucher, "contrôleur de la Maison de อ่าน" ในการอุทิศตน Carême ให้เจ้าดู "เชฟเดอ bouche" ฐานะของตัวเองอ่านเด ในขณะที่เด Luzuriaga ตกลงว่า Carême ถูกจริง "เชฟเดอ bouche" เขารักษา Carême เป็นปรึกษาอิสระ หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 1798 ตอนอายุ 17 (บางคนบอกว่า 1799 ตอนอายุ 16) Careme ได้รับการฝึกงานอื่นที่มี Sylvain Bailly พ่อครัวขนมที่มีชื่อเสียงที่มีร้านอยู่ใน Rue Vivienne ใกล้ Palais-Royal ชงหัวขนม Bailly ของ Avice เอา Careme ใต้ปีกของเขาสอนให้เขาทำขนมและสนับสนุนให้เขาเรียนรู้วิธีการอ่านและเขียน Bailly อนุญาตให้เขาเวลาในการศึกษาใน "คณะรัฐมนตรี des Gravures" (ภาควิชาภาพพิมพ์ / แม่พิมพ์) ที่ Bibliotheque Nationale ที่ Careme ลึกการวาดภาพของเขาเช่นเดียวกับทักษะการอ่านของเขา ขณะที่การศึกษาของเขาในการออกแบบขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากความชื่นชมในผลงานของงาน Palladio และ tertio เขาก็สามารถที่จะทำซ้ำในน้ำตาลและขนมงานสถาปัตยกรรมที่มีชื่อเสียงที่เขาเคยเห็นในหนังสือ Bailly แสดงประณีตชิ้นขนมเหล่านี้สถาปัตยกรรมในหน้าต่างร้านของเขาซึ่งจะช่วยเพิ่มธุรกิจของเขา.
Careme อยู่กับ Bailly เป็นเวลาสองปี ในช่วงเวลานี้เขายังได้ทำงานอิสระให้กับชาร์ลส์มัวริซเด Talleyrand-Périgordเจ้าชายแห่ง Benevent (1754 - 1838) [2] และในขณะที่ทำงานอิสระใน Talleyrand และห้องครัวของคนอื่น ๆ เขาได้เรียนรู้ในการปรุงอาหารสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ขนม . Talleyrand เอาอาหารของเขาอย่างจริงจังและชอบที่จะใช้จ่ายชั่วโมงทุกวันไปกว่าเมนูสำหรับวันที่ Boucher (ชื่อเต็ม Boucheseiche) เป็น Talleyrand ของหัวหน้าพ่อครัว / ควบคุม Careme ทำงานให้ Boucher เป็นเวลา 12 ปีและเรียนรู้การจัดการที่ดีจากเขา [3]
แหล่งข่าวหลายคนกล่าวว่าในปี 1804 Talleyrand เอา Careme บนเต็มเวลาเมื่อ Talleyrand ซื้อ (ด้วยเงินที่จัดทำโดยนโปเลียน) ที่ดินขนาดใหญ่นอกกรุงปารีสเรียกChâteauValençay นโปเลียนตั้งใจทรัพย์ที่จะเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการเจรจาต่อรอง.
อย่างไรก็ตามนักเขียนสเปน, มนู Ruiz de Luzuriaga ท้าทายมุมมองแบบดั้งเดิมที่ Careme ทำงานจริงเฉพาะสำหรับ Talleyrand De Luzuriaga บอกว่าแทนใน 1801 ตอนอายุ 18 Careme ซ้าย Bailly และมุ่งหน้าไปร้านขนมอื่นวิ่งตามลูกหลานของผู้ผลิตขนมชื่อเกนดรอนซึ่งตกลงที่จะช่วยให้เขามีอิสระ freelancing ยิ่งใหญ่กว่า อ้างอิงถึง Luzuriaga ใน 1802 Careme ซ้ายที่ร้านขนมเป็นอย่างดีและไปเต็มเวลา "อิสระ" เปิดร้านขนมของตัวเองใน Rue du Paix ในปี 1804 ซึ่งเขาวิ่งไปจนถึงตำแหน่ง 1814 Careme กับ Talleyrand อยู่บน "ในความต้องการพื้นฐาน" ในตำแหน่งของ "chef de Bouche" (แม้ว่าเด Luzuriaga ช่วยให้ว่ามีความต้องการเป็นบ่อย.) เข้าใจผิดทั้งเด Luzuriaga กล่าวว่ามาจาก Careme ตัวเองในการทุ่มเท 1815 หนังสือของเขาที่ Le Patissier รอยัล Parisien เพื่อนาย Boucher "Controleur de la Maison de Talleyrand." ในการอุทิศตน, Careme ให้ตำแหน่งของตัวเองว่า "Chef de Bouche" du Prince de Talleyrand ในขณะที่เดอ Luzuriaga ตกลงว่า Careme เป็นจริง "Chef de Bouche" เขายืนยัน Careme เป็นอิสระที่ปรึกษาด้านหนึ่ง