“Whoa, son,” said Atticus. “Nobody’

“Whoa, son,” said Atticus. “Nobody’s about to make you go anywhere but to bed
pretty soon. I’m just going over to tell Miss Rachel you’re here and ask her if you
could spend the night with us—you’d like that, wouldn’t you? And for goodness’
sake put some of the county back where it belongs, the soil erosion’s bad enough
as it is.”
Dill stared at my father’s retreating figure.
“He’s tryin‘ to be funny,” I said. “He means take a bath. See there, I told you he
wouldn’t bother you.”
Jem was standing in a corner of the room, looking like the traitor he was. “Dill, I
had to tell him,” he said. “You can’t run three hundred miles off without your
mother knowin‘.”
We left him without a word.
Dill ate, and ate, and ate. He hadn’t eaten since last night. He used all his money
for a ticket, boarded the train as he had done many times, coolly chatted with the
conductor, to whom Dill was a familiar sight, but he had not the nerve to invoke
the rule on small children traveling a distance alone if you’ve lost your money the
conductor will lend you enough for dinner and your father will pay him back at
the end of the line.
Dill made his way through the leftovers and was reaching for a can of pork and
beans in the pantry when Miss Rachel’s Do-oo Je-sus went off in the hall. He
shivered like a rabbit.
He bore with fortitude her Wait Till I Get You Home, Your Folks Are Out of
Their Minds Worryin‘, was quite calm during That’s All the Harris in You
Coming Out, smiled at her Reckon You Can Stay One Night, and returned the
hug at long last bestowed upon him.
Atticus pushed up his glasses and rubbed his face.
“Your father’s tired,” said Aunt Alexandra, her first words in hours, it seemed.
She had been there, but I suppose struck dumb most of the time. “You children
get to bed now.”
We left them in the diningroom, Atticus still mopping his face. “From rape to riot
to runaways,” we heard him chuckle. “I wonder what the next two hours will
bring.”
Since things appeared to have worked out pretty well, Dill and I decided to be
civil to Jem. Besides, Dill had to sleep with him so we might as well speak to him.
I put on my pajamas, read for a while and found myself suddenly unable to keep
my eyes open. Dill and Jem were quiet; when I turned off my reading lamp there
was no strip of light under the door to Jem’s room.
I must have slept a long time, for when I was punched awake the room was dim
with the light of the setting moon.
“Move over, Scout.”
“He thought he had to,” I mumbled. “Don’t stay mad with him.”
Dill got in bed beside me. “I ain’t,” he said. “I just wanted to sleep with you. Are
you waked up?”
By this time I was, but lazily so. “Why’d you do it?”
No answer. “I said why’d you run off? Was he really hateful like you said?”
“Naw…”
“Didn’t you all build that boat like you wrote you were gonna?”
“He just said we would. We never did.”
I raised up on my elbow, facing Dill’s outline. “It’s no reason to run off. They

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"โอ้โฮ บุตร, " กล่าวว่า Atticus "ไม่มีใครของทำคุณไปที่ใดก็ได้ แต่นอนสวยเร็ว ๆ นี้ ฉันแค่จะไปบอกนาง Rachel คุณอยู่ที่นี่ และถามเธอว่าคุณสามารถใช้จ่ายกับเรา — คุณต้องที่ ไม่คุณ และ สำหรับของดีสาเกใส่บางส่วนของเขตหลังที่มันอยู่ การกร่อนดินไม่ดีพอมันเป็น"ผักชีลาวจ้องไปที่พ่อไปรูป"เขาเป็นกันเถอะจะตลก กล่าว "เขาหมายถึง อาบน้ำ ดูที่นั่น ผมบอกคุณเขาจะไม่รบกวนคุณ"Jem กำลังยืนอยู่ในห้องพัก มุมมองเหมือนเขาเป็นคนทรยศ "ผักชีลาว ฉันมีเขา เขากล่าวว่า "คุณไม่สามารถใช้สามร้อยไมล์ปิดโดยไม่มีการแม่ knowin'"เราทิ้งเขาโดยไม่ต้องมีผักชีลาว กิน กิน และกิน เขาไม่ได้กินตั้งแต่เมื่อคืน เขาใช้เงินของเขาสำหรับบัตร ขึ้นรถไฟเป็นเขาทำหลายครั้ง เฉย chatted กับการตัวนำ ที่ผักชีก็เจนตา แต่เขาไม่หน้าเรียกกฎในเด็กเล็กที่เดินทางเป็นระยะทางเพียงอย่างเดียวถ้าคุณไม่มีเงินตัวนำจะยืมคุณเพียงพอสำหรับอาหารค่ำและคุณพ่อจะจ่ายให้เขากลับมาสิ้นสุดของบรรทัดผักชีทำทางของเขาผ่านเหลือ และถูกมุ่งหาสามารถของหมู และถั่วในครัวเมื่อนางสาว Rachel oo ทำเจสแตนเลสออกไปในห้องโถง เขาshivered เช่นกระต่ายเขากระบอกสูบกับฟอติตูดเธอรอจนฉันรับคุณบ้าน ของคุณคนมีของWorryin' จิตใจของพวกเขา ถูกค่อนข้างสงบในระหว่างที่อพาร์ตเมนต์ทั้งหมดในตัวคุณมาออก ยิ้มที่เธอคิดว่าคุณสามารถเข้าพักหนึ่งคืน และคืนกอดที่ยาวสุด ยศของเขาAtticus ผลักดันขึ้นเขาแก้ว และลูบใบหน้าของเขา"เหนื่อยของพ่อ กล่าวว่า ป้าอเล็กซานดร้า คำแรกของเธอในเวลา ดูเหมือนเธอก็ได้ แต่ผมคิดว่า หลงโง่ส่วนใหญ่ "คุณเด็กรับเตียงเดี๋ยวนี้"เราทิ้งไว้ใน diningroom, Atticus ยังคง mopping ใบหน้าของเขา "จากการข่มขืนการจลาจลการจรจัด เราได้ยินเขา chuckle "ผมสงสัยว่า สองชั่วโมงถัดไปจะอะไรนำ"ตั้งแต่สิ่งที่ปรากฏจะ มีทำออกมาสวยดี ผักชีและฉันตัดสินใจที่จะแพ่งการ Jem ผักชีได้นอนกับเขาดังนั้นเราอาจพูดกับเขาด้วยฉันใส่ชุดนอนของฉัน อ่านสำหรับครู่ และพบตนเองก็สามารถเก็บเปิดตาของฉัน ผักชีและ Jem เงียบ เมื่อฉันปิดโคมไฟอ่านหนังสือของฉันที่มีคือไม่มีแถบไฟใต้ประตูห้องของ Jemผมต้องได้นอนนาน สำหรับเมื่อฉันถูกเจาะทำงาน ห้องมืดแสงของดวงจันทร์ตั้ง"เลื่อนไป สอดแนม""เขาคิดว่า เขาต้อง mumbled "อย่าเข้าบ้ากับเขา"ผักชีมีเตียงข้าง ๆ ผม "ผมหอม เขากล่าวว่า "ฉันแค่อยากจะนอนกับคุณ มีคุณ waked ขึ้น"เวลานี้ ผมเป็น แต่มูมเพื่อ "คุณทำทำไมมัน"ไม่มีคำตอบ "ผมบอกว่า ทำไมคุณต้องใช้ปิด คือเขาจริง ๆ แสดงความเกลียดชังคุณกล่าวว่า ""Naw...""ไม่ทุกสร้างเรือที่เหมือนคุณเขียนคุณจะ""เขาเพียงกล่าวว่า เราจะ เราไม่เคยทำ"ผมยกข้อศอกของฉัน เค้าร่างของผักชีหัน "มันเป็นเหตุผลที่จะใช้ปิด พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"โอ้โฮลูกชาย" แอทติคักล่าวว่า "ไม่มีใครเป็นเรื่องของการที่จะทำให้คุณไปได้ทุกที่ แต่ไปนอน
สวยเร็ว ๆ นี้ ฉันแค่จะไปบอกนางสาวราเชลคุณอยู่ที่นี่และขอให้เธอถ้าคุณ
สามารถจ่ายคืนกับเรา-you'd เช่นนั้นคุณจะไม่? และความดี '
เห็นแก่นำบางส่วนของเขตหลังที่มันอยู่ที่พังทลายของดินไม่ดีพอ
มันเป็น. "
ดิลล์จ้องที่ร่างถอยพ่อของฉัน.
" เขาตั้งใจจะตลก "ผมพูด "เขาหมายถึงการใช้เวลาอาบน้ำ เห็นมีผมบอกคุณว่าเขา
จะไม่รบกวนคุณ. "
เจ็มก็กำลังยืนอยู่ในมุมของห้องพักมองเช่นคนทรยศที่เขาเป็น "ดิลล์ผม
ต้องบอกเขา" เขากล่าว "คุณไม่สามารถเรียกใช้สามร้อยไมล์นอกโดยไม่ต้องของคุณ
knowin แม่ '."
เราทิ้งเขาโดยไม่ต้องคำ.
ดิลล์กินและกินและกิน เขาไม่ได้กินตั้งแต่คืนที่ผ่านมา เขาใช้เงินทั้งหมดของเขา
สำหรับตั๋วขึ้นรถไฟในขณะที่เขาเคยทำมาหลายครั้งเฉยพูดคุยกับ
ตัวนำซึ่งดิลล์เป็นภาพที่คุ้นตา แต่เขาก็ไม่ได้เป็นเส้นประสาทที่จะก่อให้เกิด
การปกครองในเด็กเล็กที่เดินทางระยะไกลเพียงอย่างเดียว ถ้าคุณเคยสูญเสียเงินของคุณ
ตัวนำจะให้ยืมคุณพอสำหรับอาหารค่ำและคุณพ่อของคุณจะจ่ายเงินให้เขากลับมาที่
จุดสิ้นสุดของบรรทัด.
ดิลล์ทำทางของเขาผ่านทางเหลือและเอื้อมมือไปหยิบกระป๋องของเนื้อหมูและ
ถั่วในตู้กับข้าวเมื่อ นางสาวราเชล Do-OO Je-SUS ออกไปในห้องโถง เขา
สั่นเหมือนกระต่าย.
เขาเบื่อกับความอดทนของเธอรอจนกระทั่งผมจะรับคุณกลับบ้านคนของคุณจะออกจาก
จิตใจของพวกเขา Worryin 'ค่อนข้างสงบในช่วงที่ทุกอย่างแฮร์ริสในตัวคุณ
ออกมายิ้มที่คิดว่าเธอคุณสามารถเข้าพักในคืนหนึ่ง และกลับมา
กอดมอบที่นานแก่เขา.
แอทติคัผลักดันขึ้นแว่นตาของเขาและลูบใบหน้าของเขา.
"ของคุณพ่อเหนื่อย" กล่าวว่าป้าอเล็กซานดคำแรกของเธอในชั่วโมงก็ลำบาก.
เธอได้รับมี แต่ฉันคิดว่าหลง ใบ้มากที่สุดของเวลา "เด็ก ๆ คุณ
จะได้รับเตียงขณะนี้."
เราทิ้งไว้ในห้องรับประทานอาหารที่แอทติคัยังคงถูใบหน้าของเขา "จากการข่มขืนการจลาจล
ที่จะจรจัด" เราได้ยินเขาหัวเราะหึๆ "ผมสงสัยว่าสองชั่วโมงถัดไปจะ
นำ."
เนื่องจากสิ่งที่ดูเหมือนจะทำงานออกมาสวยดีดิลล์และฉันตัดสินใจที่จะเป็น
พลเรือน Jem นอกจากนี้ดิลล์ต้องนอนกับเขาเพื่อให้เราเช่นกันอาจจะพูดกับเขา.
ฉันใส่ชุดนอนของฉันอ่านในขณะที่และพบว่าตัวเองอยู่ ๆ ก็ไม่สามารถที่จะทำให้
ตาของฉันเปิด ผักชีฝรั่งและ Jem เงียบ; เมื่อผมปิดโคมไฟอ่านหนังสือของฉันมี
เป็นแถบไม่มีแสงภายใต้ประตูห้อง Jem ของ.
ฉันต้องได้นอนหลับเป็นเวลานานเมื่อฉันถูกเจาะตื่นตัวห้องถูกสลัว
ด้วยแสงของดวงจันทร์ตั้งค่าได้.
"ย้ายไป ลูกเสือ. "
" เขาคิดว่าเขาจะต้อง "ฉันพึมพำ "อย่าบ้าอยู่กับเขา."
ดิลล์ได้นอนอยู่บนเตียงข้างๆ "ฉันไม่ได้" เขากล่าว "ฉันแค่อยากจะนอนกับคุณ จะ
ให้คุณตื่นขึ้นมา? "
โดยในครั้งนี้ผมได้ แต่อย่างเฉื่อยชาเพื่อให้ "ทำไมคุณทำมันได้หรือไม่"
ไม่มีคำตอบ "ผมบอกว่าทำไมคุณเรียกใช้ปิด? เขาแสดงความเกลียดชังจริงๆเช่นคุณกล่าวว่า? "
" อ่ะ ... "
" คุณไม่ได้ทั้งหมดที่สร้างเรือเหมือนที่คุณเขียนคุณจะ? "
" เขาก็บอกว่าเราจะ เราไม่เคยได้. "
ผมยกขึ้นไปบนข้อศอกของฉันหันหน้าไปทางร่างของดิลล์ "มันเป็นเหตุผลที่จะวิ่งออกไปไม่มี พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เฮ้ย ไอ้ลูกชาย " แอทติคั " ไม่มีใครทำให้คุณไปที่ใดก็ได้แต่นอนเร็วๆนี้ ฉันแค่จะไปบอกคุณเรเชล เธอมาที่นี่ และถามเธอว่าคุณจะนอนกับเรา คุณก็ชอบไม่ใช่เหรอ และความดี’เพื่อเอาเมืองคืนอย่างเดิม การพังทลายของดินก็แย่พอแล้วมันเป็น "ดิลจ้องพ่อถอยรูป" เขาพยายามที่จะตลก " " เขาหมายถึงอาบน้ำ นี่ ฉันบอกนายแล้วว่าคงไม่รบกวนคุณ”เจม ยืนอยู่ในมุมของห้องที่ดูเหมือนทรยศเขา " ผม ดิลต้องบอกกับเขา " เขากล่าว " คุณไม่สามารถใช้สามร้อยไมล์ โดยไม่ต้องของคุณแม่ " ที่ไหน "เราทิ้งเขาไปโดยไม่พูดอะไรสักคำผักชี กิน และ กิน และกิน เขาไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน เขาใช้เงินของเขาทั้งหมดสำหรับบัตรโดยสารรถไฟ เขาทำหลายครั้ง พยายามพูดคุยกับคอนดักเตอร์ที่ดิลเป็นสายตาที่คุ้นเคย แต่เขาไม่กล้าที่จะเรียกใช้กฎในเด็กเล็กเดินทางทางไกลคนเดียว ถ้าคุณได้สูญเสียเงินของคุณคุณจะให้ยืม พอเย็นพ่อจะให้เขากลับไปที่จุดสิ้นสุดของบรรทัดดิล ทำให้ทางของเขาผ่านเหลือและเอื้อมไปสามารถของหมูถั่วในครัวเมื่อมิสราเชลทำ OO เจ SUS ออกไปที่ห้องโถง เขาสั่นเหมือนกระต่ายเขาเบื่อกับความอดทน เธอรอให้ฉันพาเธอกลับบ้าน พ่อกับแม่เธอออกไปจิตใจของพวกเขากังวลคือค่อนข้างสงบระหว่างที่แฮร์ริสในตัวคุณออกมายิ้มให้เธอคิดว่าคุณสามารถพักได้หนึ่งคืน และส่งคืนกอดที่ยาวสุดท้ายที่มอบให้เขาแอตติคัสผลักขึ้นแว่นตาของเขาและลูบใบหน้าของเขา" พ่อเหนื่อย " ป้าอเล็กซานดรา คำพูดแรกของเธอในชั่วโมง มันดูเหมือน .เธอเคยมี แต่ผมว่าตกตะลึงมากที่สุดของเวลา " เจ้าเด็กจะนอนแล้ว "เราทิ้งเขาไว้ในน , Atticus ยังคงถูใบหน้าของเขา " จากการจลาจลการหนีออกจากบ้าน เราได้ยินเขาหัวเราะเบาๆ " ฉันสงสัยว่าอีกสองชั่วโมงเอา "ในเมื่อทุกอย่างดูเหมือนจะทำงานได้ดี ผักชีฝรั่งและฉันตัดสินใจที่จะเป็นแพ่งกับเจม นอกจากนี้ ผักชีลาว ต้องนอนกับเขา ดังนั้น เราอาจจะพูดกับเขาหนูใส่ชุดนอนมาแล้ว อ่านสักพัก แล้วพบว่าตัวเองก็ไม่สามารถที่จะเก็บตาของฉันเปิด ผักชีฝรั่งกับเจมเงียบ เมื่อฉันปิดโคมไฟอ่านหนังสือของฉันมีไม่มีแถบไฟอยู่ใต้ประตูห้องของเจม .ผมคงหลับไปนาน เพราะเมื่อผมถูกปลุกห้องสลัวๆกับแสงของดวงจันทร์ การตั้งค่า" หลีกไป ลูกเสือ”" เขาคิดว่าเขาต้อง " ผมพึมพำ . " ไม่ได้โกรธกับเขา . "ดิลได้นอนอยู่บนเตียงข้างๆผม " ฉันจะไม่ " เขากล่าว " ผมแค่อยากนอนกับคุณ คือคุณตื่นแล้วเหรอ ? "โดยเวลาที่ฉันอยู่ แต่ขี้เกียจมาก " ทำไมคุณถึงทำมัน ? "ไม่ตอบ " ฉันบอกว่า ทำไมคุณถึงวิ่งหนี ? เขาน่าเกลียดจริงๆอย่างที่คุณว่า ? "" ก็ . . . . . . . "" เธอไม่ได้สร้างเรือเหมือนที่คุณเขียนคุณจะ ? "" เขาก็บอกว่าเราทำได้ เราไม่เคยทำ "ฉันขึ้นมาบนข้อศอก หันร่างอื่นได้ " มันไม่มีเหตุผลที่จะวิ่งหนีไป พวกเขา