Popular music and film stars had a

Popular music and film stars had a major influence on 50s hairstyles and fashion. Elvis Presley and James Dean had a great influence on the high quiff/pompadour greased-up style or slicked back style for men with heavy use of Brylcreem or gel. The pompadour was a fashion trend in the 1950s, especially among male rockabilly artists and actors. A variation of this was the Duck's Ass (or in the UK "Duck's Arse"), also called the "Duck's Tail", the "Ducktail", or simply the D.A.[1] This hairstyle was originally developed by Joe Cerello in 1940. Cerello's clients later included film celebrities like Elvis Presley and James Dean.[2] Even Frank Sinatra posed in a modified D.A. style of hair. This style required that the hair be combed back around the sides of the head. The tooth edge of a comb was then used to define a central part running from the crown to the nape at the back of the head, resembling, to many, the rear end of a duck. The hair on the top front of the head was either deliberately disarrayed so that untidy strands hung down over the forehead, or combed up and then curled down into an "Elephant's trunk" which might hang down as far as the top of the nose. The sides were styled to resemble the folded wings of the duck, often with heavy sideburns.[3] A variant of the Duck's Tail style, known as "the Detroit", consisted of the long back and sides combined with a flattop. In California, the top hair was allowed to grow longer and combed into a wavelike pompadour shape known as a "breaker". The Duck's tail became an emblematic coiffure of disaffected young males across the English-speaking world during the 1950s, a sign of rebellious youth and of a "bad boy" image.[1][4][5] The style was frowned upon by high school authorities, who often imposed limitations on male hair length as part of their dress code.[6] Nevertheless, the style was widely copied by men of all ages.[2]

The regular haircut, side-parted with tapered back and sides, was considered a clean cut fashion and preferred by parents and school authorities in the United States. The crew cut, flattop and ivy league were also popular, particularly among high school and college students.[7] The crew cut style was derived from the military haircuts given to millions of draftees,[8] and was favored by men who wished to appear "establishment" or mainstream.[9] Daily applications of "butch wax" were used to make the short hair stand straight up from the head.[10] Celebrities favoring this style included Steve McQueen, Mickey Mantle and John Glenn. Crew cuts gradually declined in popularity by the end of the decade; by the mid-1960s, long hair for men had become fashionable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงและภาพยนตร์ดาวมีอิทธิพลสำคัญในการผสมทรงผมและแฟชั่น เอลวิสและ James Dean มีอิทธิพลมากในลักษณะขึ้น greased quiff pompadour สูง หรือ slicked ลักษณะที่หลังสำหรับผู้ชายด้วยหนักใช้ Brylcreem หรือเจ Pompadour มีแนวโน้มแฟชั่นในช่วงทศวรรษ 1950 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักแสดงและศิลปินชายร็อกอะบิลลี เปลี่ยนแปลงนี้เป็นตูดเป็ดของ (หรือ "เป็ดตูดของอาจารย์" สหราชอาณาจักร), ยัง เรียกว่า "หางเป็ด" "Ducktail" หรือเพียงแค่ D.A.[1] ทรงผมนี้เดิมได้ถูกพัฒนา โดย Joe Cerello ใน ๒๔๘๓ ลูกค้าของ Cerello รวมดาราฟิล์มเช่นเอลวิสและ James Dean ในภายหลัง[2] แม้แฟรงก์ซินาตราอึ้งแบบ D.A. แก้ไขของผม ลักษณะนี้จำเป็นที่ผมได้ผึ้งที่เป็นไส้กลับรอบด้านข้างของหัว ขอบฟันหวีแล้วใช้ในการกำหนดส่วนกลางใช้จากมงกุฎไป nape ทางหัว คล้าย หลาย ท้ายของเป็ด ผมด้านหน้าด้านบนของหัวมีทั้ง disarrayed โดยเจตนาเพื่อให้ untidy strands แขวนลงบนหน้าผาก หรือผึ้งที่เป็นไส้ขึ้น และโค้งลงไปเป็น "หัตถ์" ซึ่งอาจก้มเท่าที่ด้านบนของจมูก ด้านข้างมีลักษณะคล้ายปีกพับเป็ด มักจะมีจอนหนัก[3] ตัวแปรของลักษณะหางของเป็ด เรียกว่า "ดี" ประกอบด้วยด้านหลังยาวและด้านรวมกับ flattop เป็น ในแคลิฟอร์เนีย ผมด้านบนที่สามารถเติบโตอีกต่อไป และผึ้งที่เป็นไส้ในรูป wavelike pompadour ที่เรียกว่า "ตัด" หางของเป็ดกลายเป็น วางการแต่งผมการ emblematic ของชายหนุ่ม disaffected ทั่วอังกฤษโลกในช่วงทศวรรษ 1950 เครื่อง rebellious เยาวชน และรูป "เด็กเลว"[1][4][5] ลักษณะเป็น frowned เมื่อ โดยหน่วยงานโรงเรียน ที่มักจะกำหนดข้อจำกัดของความยาวชายผมเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งกาย[6] อย่างไรก็ตาม แบบถูกมากคัดลอก โดยคนทุกเพศทุกวัย[2]ผมปกติ ศึกษาธิการด้านหลังเรียวและด้าน ถูกถือว่าสะอาดตัดแฟชั่น และต้องการผู้ปกครองและเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนในสหรัฐอเมริกา ตัดลูกเรือ flattop และไอวีลีกก็ยังนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่โรงเรียนมัธยมและนักศึกษา[7] ลักษณะตัดลูกเรือที่มาจาก haircuts ทหารให้ล้าน draftees, [8] และถูกปลอดคนที่ต้องการ "จัดตั้ง" หรือกับงานรายวัน [9] "butch ขี้ผึ้ง" ถูกใช้ในการทำผมสั้นยืนตรงขึ้นจากหัว[10] ดารานความลักษณะนี้รวม ควีน Steve หิ้งมิกกี้ และจอห์นเกล็น ตัดลูกเรือค่อย ๆ ปฏิเสธในความสิ้นสุดของทศวรรษ โดยกลาง 1960 ผมยาวสำหรับผู้ชายได้กลายเป็นแฟชั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลงที่เป็นที่นิยมและดาราภาพยนตร์มีอิทธิพลสำคัญในทรงผม 50s และแฟชั่น Elvis Presley และเจมส์ดีนมีอิทธิพลอย่างมากต่อ quiff สูง / ปอมปาดัว greased ขึ้นรูปแบบหรือเสยกลับสไตล์สำหรับผู้ชายที่มีการใช้งานหนักของ Brylcreem หรือเจล ปอมปาดัวเป็นเทรนด์แฟชั่นในปี 1950 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ศิลปินอะบิลลีชายและนักแสดง การเปลี่ยนแปลงนี้เป็น Ass เป็ด (หรือในสหราชอาณาจักร "เป็ด Arse") หรือที่เรียกว่า "หางเป็ด", "Ducktail" หรือเพียงแค่ DA [1] ทรงผมนี้ถูกพัฒนามาโดยโจ Cerello ในปี 1940 ลูกค้า Cerello ภายหลังรวมถึงภาพยนตร์ดังเช่นเอลวิสเพรสลีย์และเจมส์ดีน. [2] แม้ Frank Sinatra ถูกวางในรูปแบบ DA แก้ไขของผม สไตล์นี้ต้องว่าผมจะกลับหวีรอบด้านข้างของศีรษะ ขอบฟันหวีที่ถูกนำมาใช้เพื่อกำหนดภาคกลางวิ่งออกมาจากพระมหากษัตริย์เพื่อที่ต้นคอด้านหลังของศีรษะคล้ายจะหลายปลายด้านหลังของเป็ด ผมที่ด้านหน้าด้านบนของหัวเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งจงใจ disarrayed เพื่อให้เส้นไม่เรียบร้อยแขวนลงมาที่หน้าผากหรือหวีขึ้นแล้วขดลงไป "ลำต้นช้าง" ซึ่งอาจจะห้อยลงมาเท่าที่ด้านบนของจมูก ด้านข้างได้รับการขนานนามให้คล้ายปีกพับเป็ดมักจะมีจอนหนัก. [3] แตกต่างจากรูปแบบหางเป็ดเรียกว่า "ดีทรอยต์" ประกอบด้วยยาวหลังและด้านข้างรวมกับเรือบรรทุกเครื่องบินรบ ในแคลิฟอร์เนียผมด้านบนได้รับอนุญาตที่จะเติบโตอีกต่อไปและหวีเป็นรูปปอมปาดัว wavelike รู้จักกันในนาม "เบรก" หางเป็ดกลายเป็น Coiffure สัญลักษณ์ของเพศชายหนุ่มไม่พอใจทั่วโลกที่พูดภาษาอังกฤษในช่วงปี 1950 เป็นสัญญาณของเยาวชนกบฏและ "เด็กดี" ภาพ. [1] [4] [5] รูปแบบที่ได้รับการขมวดคิ้วโดย เจ้าหน้าที่โรงเรียนมัธยมที่มักจะมีข้อ จำกัด ที่กำหนดระยะเวลาที่ชายผมเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งกายของพวกเขา. [6] แต่อย่างไรก็ตามรูปแบบที่ถูกคัดลอกอย่างแพร่หลายโดยคนทุกเพศทุกวัย. [2] ตัดผมปกติด้านหลังแยกทางกับเรียวและด้านข้าง ถือเป็นแฟชั่นตัดสะอาดและต้องการโดยผู้ปกครองและเจ้าหน้าที่โรงเรียนในประเทศสหรัฐอเมริกา ตัดลูกเรือเรือบรรทุกเครื่องบินรบและ Ivy League ก็ยังเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่โรงเรียนมัธยมและนักศึกษา. [7] สไตล์ตัดลูกเรือได้มาจากทรงผมของทหารที่ได้รับไปนับล้านของนาวิก [8] และได้รับการสนับสนุนจากคนที่อยากจะ ปรากฏว่า "สถานประกอบ" หรือกระแสหลัก. [9] การใช้งานประจำวันของ "บุทช์ขี้ผึ้ง" ถูกนำมาใช้เพื่อให้ผมสั้นยืนตรงขึ้นมาจากหัว. [10] คนดังนิยมรูปแบบนี้รวมถึงสตีฟแมคควีน, ฉี่ปกคลุมและจอห์นเกล็น ตัดลูกเรือค่อย ๆ ลดลงในความนิยมในตอนท้ายของทศวรรษ; โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960, ผมยาวสำหรับผู้ชายที่ได้กลายเป็นแฟชั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลงยอดนิยมและภาพยนตร์ดาวที่มีอิทธิพลหลักใน 50s ทรงผม และแฟชั่น เอลวิส เพรสลี่ และ เจมส์ ดีน ได้มีอิทธิพลอย่างมากต่อสูงปอยผมที่ยื่นออกมาข้างหน้า / Pompadour greased ลักษณะหรือ slicked กลับสไตล์สำหรับผู้ชายที่มีการใช้งานหนักของไบรล์ครีม หรือเจล มีปอมปาดัวร์เป็นแนวโน้มแฟชั่นในทศวรรษ 1950 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ศิลปิน rockabilly ชายและนักแสดงการเปลี่ยนแปลงนี้คือก้นของเป็ด ( หรือใน UK ที่ " ก้น " เป็ด ) เรียกว่า " เป็ดหาง " , " ดักเทล " หรือเพียงอัยการ [ 1 ] ทรงนี้ถูกพัฒนาโดย Joe cerello ใน 1940 . ลูกค้า cerello ต่อมารวมภาพยนตร์ ดาราที่ชอบ เอลวิส เพรสลี่ กับ เจมส์ ดีน [ 2 ] แม้ Frank Sinatra ถูกวางในการอัยการ สไตล์ผมลักษณะนี้ต้องว่าผมจะหนีกลับไปที่ด้านข้างของศีรษะ ฟันที่ขอบของหวีแล้วใช้เพื่อกำหนดส่วนกลาง วิ่งจากมงกุฎที่ต้นคอด้านหลังของศีรษะคล้าย , หลาย , ด้านหลังของเป็ด ผมด้านหน้า ด้านบนของหัวมีทั้งจงใจ disarrayed ให้รกรุงรังเส้นแขวนลงบนหน้าผากหรือหวีขึ้นแล้วโค้งลงเป็น " ช้างต้น " ซึ่งอาจจะห้อยลงมาเป็นที่ด้านบนของจมูก ด้านข้างมีลักษณะคล้ายพับปีกของเป็ด มักจะ มีเคราหนา [ 3 ] ตัวแปรของหางเป็ดสไตล์ที่รู้จักกันเป็น " ดีทรอยต์ " ประกอบด้วย นาน หลังและด้านข้างรวมกับเรือบรรทุกเครื่องบิน . ในแคลิฟอร์เนียที่ผมได้รับอนุญาตที่จะเติบโตอีกต่อไปและ combed เป็นปอมปาดัวร์มีลักษณะหรือคุณสมบัติเหมือนคลื่นรูปร่างที่เรียกว่า " สะพาน " หางเป็ดกลาย เป็นสัญลักษณ์ของการแต่งผมชายหนุ่มเหินห่างในการพูดภาษาอังกฤษ ช่วงปี 1950 , เครื่องหมายของเยาวชนและดื้อรั้นของภาพ " เด็กไม่ดี " . [ 1 ] [ 2 ] [ 5 ] ลักษณะเป็น frowned เมื่อม.ปลายเจ้าหน้าที่ที่มักจะกำหนดข้อ จำกัด ในความยาวของเส้นผมชายเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งกายของพวกเขา . [ 6 ] แต่อย่างไรก็ตาม สไตล์คัดลอกอย่างแพร่หลายโดยคนทุกเพศทุกวัย [ 2 ]

ตัดผมปกติ ข้างแยกกับเรียว หลังและด้านข้าง ถูกพิจารณาตัดสะอาด แฟชั่น และที่ต้องการโดยเจ้าหน้าที่ผู้ปกครองและโรงเรียนในสหรัฐอเมริกา สหรัฐอเมริกา ลูกเรือตัดเรือบรรทุกเครื่องบินกับไอวี่ลีกยังเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักเรียนที่โรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย [ 7 ] ลูกเรือตัดสไตล์มาจากทหารตัดผมให้ล้านของนาวิก , [ 8 ] และโปรด โดยผู้ประสงค์ที่จะปรากฏ " จัดตั้ง " หรือหลัก . [ 9 ] การใช้งานประจำวันของ " บุช ขี้ผึ้ง " ถูกนำมาใช้เพื่อให้ผมสั้น ยืนตรง ขึ้นจากหัว [ 10 ] ดารานิยม ลักษณะนี้ ได้แก่ สตีฟ แม็คควีนมิกกี้ แมนเทิล และจอห์น เกลน ลูกเรือตัดค่อยๆลดลงในความนิยม โดยส่วนท้ายของทศวรรษ โดยช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 , ผมยาวสำหรับผู้ชายได้กลายเป็นแฟชั่น