Fig. 2. Schematic depiction of the

Fig. 2. Schematic depiction of the number of memories in the corpus that survive over each hypothetical unit of time (T1–T5) in distributions characterized by the power function (dark bars) and the exponential function (dappled bars).
place to go but up (to get older: from 32.0 to 39.6 months). With some early memories no longer accessible, the likelihood of sampling the same memory repeatedly over time decreases.
New perspective on characteristic distribution
Consideration of the central role of forgetting in shaping the corpus of early childhood memories results in a new perspective on the characteristic distribution of autobiographical memories across the life span. As depicted in Fig. 3, Panel a, tradition views on changes in the corpus suggest a gradually increasing number of autobiographical memories across the first decade of life. From the first 3 to 4 years, there are few (if any) memories in the corpus. Between the ages of 3 or 4 to 5 or 7, the number of memories increases, but is smaller than the number that would be expected by forgetting alone. The adult distribution is achieved in the latter part of the first decade, after age 7 years. As noted earlier, this distribution had been tested empirically (Wetzler & Sweeney, 1986). It is the perspective on the distribution of autobiographical memories that informs traditional theories of childhood amnesia (e.g., Nelson & Fivush, 2004; Pillemer & White, 1989).
Recognition that autobiographical memories are formed beginning early in life, and of the powerful forces of forgetting to which those early memories are subjected, results in a dramatic change in perspective. As illustrated in Fig. 3, Panel b, the suggestion advanced here and developed in Bauer (2015) is that, rather than gradually increasing over time, the corpus of early autobiographical memories actually shrinks over time. That is, events that once were remembered fail to fully consolidate, and thus remain vulnerable to decay and interference, until eventually, many are forgotten. From this perspective, the resulting distribution does not depict a gradual increase, but rather, the residual number of memories left in the corpus, after forgetting. In other words, from this perspective, the tail of the distribution apparent on the right of the figure is not the start of remembering, but the number of memories left in the corpus after forgetting. Moreover, because the rate of forgetting does not slow down, the pool of memories is ever-shrinking, contributing to the appearance of a “childhood amnesia component” (Pillemer & White, 1989) – a smaller number of memories than expected by normal forgetting (i.e., with “normal” forgetting equated with an adult rate, characterized by the power function). We may think of the process as one that reduces “pools” of memories to isolated “puddles” of memories. The result is a sparser representation. An additional consequence is that the representational structures become more difficult to retrieve, because they are more isolated from one another.
As evidenced in Bauer and Larkina (2014a; see also Bauer et al., 2007), accelerated forgetting is the norm throughout the first decade of life. Yet even during this period, there is a gradual approximation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fig. 2 การแสดงให้เห็นแผนผังวงจรของความทรงจำในคอร์พัสคริที่อยู่รอดไปแต่ละหน่วยเวลา (T1-T5) สมมุติในการกระจายโดยการยกกำลัง (แถบดำ) และฟังก์ชันเอ็กซ์โพเนนเชีย (พื้นแท่ง) เกิดขึ้น (จะเก่า: จาก 32.0 39.6 เดือน) มีบางช่วงความทรงจำที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ โอกาสของการสุ่มตัวอย่างหน่วยความจำเดียวกันซ้ำ ๆ เวลาลด มุมมองใหม่ในลักษณะกระจาย พิจารณาบทบาทในการกำหนดทิศคอร์พัสคริทรงปฐมวัยของกลางผลในมุมมองใหม่ในการกระจายลักษณะความทรงจำอัตชีวประวัติในช่วงชีวิต เป็น depicted Fig. 3 แผงละ ประเพณีใน มุมมองการเปลี่ยนแปลงในคอร์พัสคริแนะนำค่อย ๆ เพิ่มจำนวนอัตชีวประวัติความทรงจำข้ามทศวรรษแรกของชีวิต จากแรก 3-4 ปี มีความทรงจำเพียงเล็กน้อย (ถ้ามี) ในคอร์พัสคริ ระหว่างอายุ 3 หรือ 4-5 หรือ 7 หมายเลขทรงเพิ่ม แต่น้อยกว่าเลขที่จะคาดหวัง โดยลืมคนเดียว แจกผู้ใหญ่สามารถทำได้ในส่วนหลังของทศวรรษแรก หลังจากอายุ 7 ปี ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ การกระจายนี้ได้ทดสอบ empirically (Wetzler & Sweeney, 1986) เป็นมุมมองในการกระจายของความทรงจำอัตชีวประวัติที่จะแจ้งให้ทราบทฤษฎีดั้งเดิมของ amnesia วัยเด็ก (เช่น เนลสัน & Fivush, 2004 Pillemer แอนด์ไวท์ 1989) ความทรงจำอัตชีวประวัติเป็นรูปแบบเริ่มต้น ในชีวิต และกองกำลังที่มีประสิทธิภาพของที่ความทรงจำเหล่านั้นเริ่มต้นที่ต้องการ การรับรู้ผลการเปลี่ยนแปลงในมุมมอง ดังที่แสดงใน Fig. 3 แผง b คำแนะนำที่นี่ขั้นสูง และพัฒนาใน Bauer (2015) คือ แทนที่ค่อย ๆ เพิ่มเวลา คอร์พัสคริทรงต้นอัตชีวประวัติจริงลดขนาดช่วงเวลา เหตุการณ์ที่เคยได้จดจำล้มเหลวรวมทั้งหมด และดังนั้น ยังคงมีความเสี่ยงต่อการผุและสัญญาณรบกวน คือ จนในที่สุด มากจะลืม จากมุมมองนี้ การกระจายผลลัพธ์แสดงการเพิ่มขึ้น แต่ค่อนข้าง ทิ้งหมายเลขเหลือความทรงจำในคอร์พัสคริ หลังจากลืม ในคำอื่น ๆ จากมุมมองนี้ หางของการแจกแจงชัดเจนทางด้านขวาของตัวเลขไม่ได้เริ่มต้นจดจำ แต่หมายความทรงจำในคอร์พัสคริที่เหลือหลังจากลืม นอกจากนี้ เนื่องจากอัตราของไม่ช้าลง สระว่ายน้ำทรงเป็นเคยหดตัว ให้เกิดลักษณะของ "เด็ก amnesia ส่วนประกอบ" (Pillemer & ไวท์ 1989) – จำนวนน้อยกว่าที่คาดไว้ โดยปกติลืมความทรงจำ (เช่น โดย "ปกติ" ลืม equated กับผู้ใหญ่ โดยการยกกำลัง) เราอาจคิดว่า การเป็นหนึ่งที่ลด "กลุ่ม" ของความทรงจำเพื่อแยก "ปลิง" ความทรงจำ ผลลัพธ์คือ แสดง sparser ส่งผลต่อการเพิ่มเติมได้ที่โครงสร้าง representational กลายเป็นยากต่อการดึง เนื่องจากเพิ่มเติมแยกต่างหากจากกัน เป็นหลักฐานใน Bauer และ Larkina (2014a ดู Bauer et al., 2007), เร่งลืมเป็นปกติตลอดทศวรรษแรกของชีวิต ได้ แม้ในช่วงเวลานี้ มีประมาณสมดุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 2 ภาพแผนผังของจํานวนของความทรงจำในคลังข้อมูลที่เอาตัวรอดไปแต่ละหน่วยสมมุติของเวลา ( T1 - T5 ) ในการแจกแจงลักษณะฟังก์ชันอำนาจ ( มืดบาร์ ) และฟังก์ชันเอกซ์โพเนนเชียล ( ม้าบาร์ )
ไปแต่ขึ้น ( จะแก่ขึ้น : จาก 32.0 ใน 65 เดือน ) มีบางต้น ความทรงจำที่ไม่สามารถเข้าถึงได้โอกาสสุ่มหน่วยความจำเดียวกันซ้ำ ๆตลอดเวลา ลดลง มุมมองใหม่ในการพิจารณาการกระจาย

ลักษณะของบทบาทของการลืมในการสร้างคลังข้อมูลของต้นความทรงจำวัยเด็กผลลัพธ์ในมุมมองใหม่ในการกระจายลักษณะอัตชีวประวัติความทรงจำในช่วงชีวิต . ตามที่ปรากฎในรูปที่ 3 , แผง ,ประเพณีในมุมมองของการเปลี่ยนแปลงในคลังข้อมูลแนะนำให้ค่อยๆเพิ่มจำนวนของความทรงจำอัตชีวประวัติในทศวรรษแรกของชีวิต ตั้งแต่ 3 ถึง 4 ปี มีไม่กี่ ( ถ้ามี ) ความทรงจำในคลังข้อมูล อายุระหว่าง 3 หรือ 5 หรือ 7 จํานวนเพิ่มความทรงจำ แต่มีขนาดเล็กกว่าที่ควรจะเป็น โดยลืมอยู่คนเดียวผู้ใหญ่กระจายได้ในช่วงหลังของทศวรรษแรก หลังจาก อายุ 7 ปี ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้การกระจายนี้ได้รับการทดสอบเชิงประจักษ์ ( wetzler &สวีนีย์ , 1986 ) มันเป็นมุมมองในการกระจายของอัตชีวประวัติความทรงจำที่แจ้งทฤษฎีดั้งเดิมของความจำเสื่อม วัยเด็ก ( เช่น เนลสัน & fivush , 2004 ; pillemer &สีขาว , 1989 )
และความทรงจำอัตชีวประวัติเกิดขึ้นเริ่มต้นในช่วงต้นชีวิต และกองกำลังที่มีประสิทธิภาพของการลืมความทรงจำแรกนั้น ซึ่งอาจมีผลในการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในมุมมอง ตามที่แสดงในรูปที่ 3 , แผง B , คำแนะนำขั้นสูงที่นี่และพัฒนาใน บาวเออร์ ( 2015 ) นั่นคือ แทนที่จะค่อยๆเพิ่มขึ้นตลอดเวลาคลังข้อมูลแห่งความทรงจำอัตชีวประวัติเร็วจริงหดตัวตลอดเวลา นั่นคือเหตุการณ์ที่เคยจำได้ไม่เต็มรวมและดังนั้นจึงยังคงมีความเสี่ยงต่อฟันผุและแทรกแซง จนในที่สุด หลายคนลืม จากมุมมองนี้ , ซึ่งไม่ได้แสดงถึงการเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่จำนวนคงเหลือของความทรงจำในคลังข้อมูลซ้าย ,หลังจากที่ลืม ในคำอื่น ๆ จากมุมมองนี้ , หางกระจายปรากฏบนด้านขวาของรูปที่ยังไม่เริ่มเรื่อง แต่จำนวนของความทรงจำไว้ในคลังข้อมูล หลังจากลืม นอกจากนี้ เนื่องจากอัตราการลืมไม่ชะลอตัวลงสระน้ำของความทรงจำที่เคยมีการหดตัวการปรากฎตัวของ " ส่วนประกอบความจำเสื่อมในวัยเด็ก " ( pillemer &สีขาว , 1989 ) ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าที่คาดไว้ โดยจำนวนของความทรงจำปกติลืม ( เช่น " ปกติ " ลืม equated กับผู้ใหญ่ ซึ่งโดดเด่นด้วยฟังก์ชันพลังงาน ) เราอาจจะคิดว่า กระบวนการที่เป็นหนึ่งที่ช่วยลด " ประเภท " ของความทรงจำที่จะแยก " แอ่ง " ของความทรงจำผลที่ได้คือ sparser เป็นตัวแทน ผลที่เพิ่มเติมคือ โครงสร้างที่ดำเนินการ ทำให้ยากที่จะดึง เพราะจะยิ่งแยกจากคนอื่น
เป็นหลักฐานใน บาวเออร์ และ larkina ( 2014a ; ดูยัง บาวเออร์ et al . , 2007 ) , เร่งการลืมเป็นบรรทัดฐานตลอดทศวรรษแรกของชีวิต แต่แม้ในช่วงเวลานี้ มีการประมาณทีละน้อย