AbstractIn this study, 108 fish sam

Abstract
In this study, 108 fish samples of smoke cured fish Sardinella aurita (sardines/herrings) collected from 12 major fishing communities along the coastal belt of Ghana were extracted with Soxhlet apparatus using dichloromethane (DCM), and analyzed for sixteen polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) using the GC/MS (Varian 3800 GC system with 8400 auto-sampler) to determine levels, distribution and the characterization of their sources. The mean total PAHs in the smoked sardines from the various communities ranged from 510.59 μg/kg to 1461.79 μg/kg for all seasons with a mean value of 716.84 μg/kg. The benzo[a]pyrene (BaP) had a maximum mean level of 73.78 μg/kg. The unit risk of carcinogenic PAHs for benzo[a]pyrene, chrysene, dibenz[a,h]anthracene, benzo[a]anthracene, benzo[k]fluoranthene, benzo[b]fluoranthene, and indenol[1,2,3-cd]pyrene associated with oral ingestion of smoked sardine was calculated to be 6.1 × 10−7 for adults and 1.6 × 10−7 for children. There is a significant correlation between the fish lipid content and the total PAH levels. The average lipid content of the smoked sardine samples collected varied among the various fishing seasons (3 seasons) in Ghana. A significantly high accumulation of PAHs was found in the smoke-cured fish as compared to the non-smoke-cured fish control samples, which showed PAH levels that were below detection (0.10–2.0 μg/kg). This study highlights the increased danger of consuming smoke-cured fish in Ghana as some of the PAHs are known to be carcinogenic. These results indicate that there is a need to find alternative ways of curing fish other than the traditional smoking process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
ในการศึกษานี้ ปลา 108 ตัวอย่างปลาแดดเดียวควัน Sardinella aurita (ปลา/herrings) รวบรวมจากชุมชนประมงที่สำคัญ 12 ตามในแถบชายฝั่งของประเทศกานาถูกสกัด ด้วยเครื่อง Soxhlet ใช้ dichloromethane (DCM), และวิเคราะห์สำหรับสิบหก polycyclic หอมไฮโดรคาร์บอน (PAHs) ใช้การ GC/MS (แล้วแต่กำหนด 3800 GC ระบบอัตโนมัติแซมเพลอร์ 8400) เพื่อกำหนดระดับ กระจายและสมบัติของแหล่งที่มา PAHs รวมเฉลี่ยในปลารมควันจากชุมชนต่าง ๆ ที่อยู่ในช่วงตั้งแต่ μg 510.59 kg ถึง μg กิโลกรัม 1461.79 สำหรับฤดูทั้งหมดมีค่าเฉลี่ยกิโลกรัมละ 716.84 μg ระดับเฉลี่ยสูงสุด μg กิโลกรัม 73.78 benzo [a] ไพรีน (BaP) ได้ ความเสี่ยงหน่วยของ PAHs carcinogenic benzo [a] ไพรีน chrysene, dibenz [a, h] แอนทราซีน แอนทรา ซีน benzo [a] benzo [k] fluoranthene, fluoranthene benzo [b] และไพรีน indenol [1,2,3 cd] เกี่ยวข้องกับปากกินปลาซาร์ดีนรมควันถูกคำนวณ 6.1 × 10−7 สำหรับผู้ใหญ่และ 1.6 × 10−7 สำหรับเด็ก มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างเนื้อหาไขมันปลาและระดับละรวม เนื้อหาระดับไขมันในเลือดโดยเฉลี่ยของตัวอย่างปลาซาร์ดีนที่รมควันเก็บแตกต่างกันระหว่างฤดูตกปลาต่าง ๆ (3 ฤดู) ในประเทศกานา สะสมสูงมากของ PAHs พบในปลาควันหายเมื่อเทียบกับปลาไม่ใช่ควันรักษาตัวอย่างควบคุม ซึ่งแสดงให้เห็นละระดับที่ต่ำกว่าการตรวจสอบ (0.10 – 2.0 กิโลกรัม μg) การศึกษานี้เน้นอันตรายเพิ่มขึ้นของการบริโภคปลาหายควันในกานาเป็นของ PAHs เป็นที่รู้จักเป็น carcinogenic ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า มีความจำเป็นต้องหาวิธีอื่นปลาบ่มผิวนอกเหนือจากการสูบบุหรี่แบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ในการศึกษานี้ 108 ตัวอย่างปลาของควันหาย Sardinella ปลาตะ (ปลาซาร์ดีน / ปลาเฮอริ่ง) จาก 12 ชุมชนประมงที่สำคัญพร้อมเข็มขัดชายฝั่งของประเทศกานาถูกสกัดด้วยวิธีหมักโดยใช้เครื่องไดคลอโรมีเทน (DCM) และการวิเคราะห์สำหรับสิบหกไฮโดรคาร์บอน ( PAHs) โดยใช้ GC / MS (Varian 3800 ระบบ GC 8400 กับอัตโนมัติตัวอย่าง) เพื่อตรวจสอบระดับการกระจายและลักษณะของแหล่งที่มาของพวกเขา PAHs รวมเฉลี่ยในปลาซาร์ดีนรมควันจากชุมชนต่างๆตั้งแต่ 510.59 ไมโครกรัม / กิโลกรัม 1,461.79 ไมโครกรัม / กิโลกรัมสำหรับทุกฤดูกาลที่มีค่าเฉลี่ยของ 716.84 ไมโครกรัม / กิโลกรัม สารเบนโซ [] ไพรีน (นาโน) มีระดับค่าเฉลี่ยสูงสุด 73.78 ไมโครกรัม / กิโลกรัม หน่วยความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งพีเอเอชสำหรับสารเบนโซ [] ไพรี, chrysene, dibenz [, h] แอนทรา, สารเบนโซ [] แอนทรา, สารเบนโซ [k] fluoranthene, สารเบนโซ [b] fluoranthene และ indenol [1,2,3 cd] ไพรีนที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคในช่องปากของปลาซาร์ดีนรมควันได้รับการคำนวณให้เป็น 6.1 × 10-7 สำหรับผู้ใหญ่และ 1.6 × 10-7 สำหรับเด็ก มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างไขมันปลาและระดับ PAH รวม ไขมันเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างปลาซาร์ดีนรมควันเก็บที่แตกต่างกันในหมู่ฤดูกาลตกปลาต่างๆ (3 ฤดูกาล) ในประเทศกานา สะสมสูงอย่างมีนัยสำคัญของพีเอเอชที่พบในปลาควันหายเมื่อเทียบกับการไม่สูบบุหรี่หายตัวอย่างการควบคุมปลาซึ่งแสดงให้เห็นระดับ PAH ที่มีการตรวจสอบด้านล่าง (0.10-2.0 ไมโครกรัม / กิโลกรัม) การศึกษาครั้งนี้ไฮไลท์อันตรายที่เพิ่มขึ้นของการบริโภคปลาควันหายในประเทศกานาเป็นบางส่วนของพีเอเอชเป็นที่รู้จักกันเป็นสารก่อมะเร็ง ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่ามีความจำเป็นที่จะหาทางเลือกในการรักษาปลาอื่น ๆ กว่าการสูบบุหรี่แบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ในการศึกษานี้ , 108 ตัวอย่างของปลาควันหาย Sardinella aurita ( ปลาซาร์ดีน ปลา / ปลา ) จำนวน 12 สาขาประมงชุมชนตามแถบชายฝั่งของกานาถูกสกัดด้วยเครื่องมือเหมาะสมโดยใช้ไดคลอโรมีเทน ( DCM ) และวิเคราะห์กลุ่มโพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน ( พีเอเอช ) โดยใช้ GC / MS ( Varian GC , ระบบ 8400 อัตโนมัติตัวอย่าง ) เพื่อกำหนดระดับการกระจายและคุณสมบัติของแหล่งที่มาของพวกเขา จำนวนรวมสารรมควัน ปลาซาร์ดีน จากชุมชนต่าง ๆ ระหว่าง 510.59 μกรัม / กิโลกรัม 1461.79 μ g / kg สำหรับทุกฤดูกาลกับค่าเฉลี่ยของ 716.84 μกรัม / กิโลกรัม ส่วนเบนโซ [ ] ไพรีน ( BAP ) สูงสุดหมายถึงระดับของ 73.78 μกรัม / กิโลกรัม ความเสี่ยงของมะเร็ง สำหรับหน่วยสารเบนโซไพรีน chrysene [ ] , , dibenz [ H ] แอนทราซีน , เบนโซ [ ] anthracene เป็นเวลานานเบนโซ [ K ] อะโครโพลิสเบนโซ [ b ] , อะโครโพลิส และ indenol [ 1,2,3-cd ] ไพรีนที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคในช่องปากของปลารมควันมีค่าเป็น 6.1 × 10 − 7 × 10 − 7 1.6 และผู้ใหญ่สำหรับเด็ก มีความสัมพันธ์ระหว่างปลาไขมันและระดับดังกล่าวทั้งหมดค่าเฉลี่ยของปริมาณไขมันของปลารมควันตัวอย่างเก็บแตกต่างกันระหว่างฤดูตกปลาต่างๆ ( 3 ฤดูกาล ) ในกานา การสะสมอย่างสูงของ PAHs ที่พบในควันรักษาปลาโดยเปรียบเทียบกับตัวอย่างควบคุมที่ไม่สูบบุหรี่หายปลาที่พบป่าระดับที่ต่ำกว่าการตรวจหา ( 0.10 ) 2.0 μกรัม / กก. )การศึกษานี้เน้นเพิ่มอันตรายของควันใช้รักษาปลาในกานาเป็นบางส่วนของ PAHs เป็นที่รู้จักกันเป็นสารก่อมะเร็ง . ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่ามีความต้องการที่จะค้นหาทางเลือกวิธีการรักษาปลานอกจากกระบวนการการสูบบุหรี่แบบดั้งเดิม