At this time, Huan Jiulang stroked

At this time, Huan Jiulang stroked his throat and wryly smiled at Wang Hong. “Just a stare from your woman has given me cold sweat. My throat feels so sore that I think I’m going to die.”

“Isn’t this great?!” Yu Zhi merrily interjected. “Whenever the ladies saw sickly you, they always spoke flowery words. It’s not often a lady can make you so terrified. What a pleasant turn of events.”

Wang Hong smiled at Yu Zhi’s loud exclamation. Under the sunlight, his eyes twinkled like the clearest and deepest jewels. “She’s already reined her temper, you know.” His gentle and mild voice had sounded very sure.

Chen Rong whipped around to look at Wang Hong.

Huan Jiulang cried in objection as he repeatedly asked, “Do you still want so crude a woman, Qilang?”

Wang Qilang didn’t have a chance to answer. An older scholar, who had been stroking his zither at the stern of the boat, slowly rested his hands with a sigh and said, “Just as the young lady said, her station is humble and her demeanors are inferior to everyone else’s. If she didn’t arm herself with savageness, she’d be trampled on by other people. Qilang, she’s just like us. She, too, has quite a personality. She may be feral, but that can be tempered.”

He had used a light tone to say these joking words. Once more, waves of laughter simultaneously rang forth.

The older scholar then glanced at Chen Sanlang who stood to the left of Chen Rong, frowned, flapped his long sleeves and said, “Whence hath the foul one come? Leave us. Don’t stand here and damper our mood.”

He was rather unceremonious with his words.

Chen Sanlang never thought he’d be snubbed after uttering only one line. His pale face momentarily flushed red. Not knowing what to say, he reluctantly smiled and bowed to the older scholar, explaining himself: “Lord Xie, do overlook my blunder.”

The scholar surnamed Xie did not care to give him a glance.

None of the people here had given Chen Sanlang a glance.

He stiffly turned to Chen Rong.

At this time, Chen Rong gave him a curtsy and quietly said, “Third brother, go on ahead.”

Seeing that she was willing to acknowledge him and thereby saving his face, he quickly replied, “Alright, I’ll go on ahead.”

Huan Jiulang gave a sigh the moment he left. “You may be a fascinating person, miss, but you nevertheless can’t help being common in the end!”

“How can I relieve myself from the common ways when I’m in someone else’s domain?” Chen Rong lightly replied without looking back. “As long as I’m true to myself, why must I care?”

Her response was rather cutting. Huan Jiulang paused and then instantly laughed out loud.

Chen Rong felt more at ease when she heard his laughter, for she knew she had passed the first hurdle. Everyone in front of her was a distinguished member of the literati. For them, there was only one type of person worthy of respect, and that was a genuine person. Always better a genuine knave than a dishonest gentleman.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ Jiulang หวน stroked คอของเขา และยิ้มที่ฮ่องกงวัง wryly "เพียง stare จากผู้หญิงของคุณได้ให้ฉันเย็นเหงื่อ คอรู้สึกเจ็บที่ผมคิดว่า ผมจะตาย""นี่ไม่ใช่!" จือหยู merrily interjected "เมื่อใดก็ตามเห็นผู้หญิง sickly คุณ พวกเขามักจะพูดคำดอกไม้ มันไม่ได้มักจะเป็นผู้หญิงที่สามารถทำให้คุณหวาดกลัวดังนั้น อะไรดีเปิดเหตุการณ์นี้"ฮ่องกงวังยิ้มที่ Yu จือตกใจเสียงดัง ภายใต้แสงแดด ดวงตาของเขา twinkled ดุจอัญมณีที่ชัดเจน และลึกที่สุด "แล้วเธอมี reined อารมณ์ คุณรู้" เสียงของเขาอ่อนโยน และอ่อนได้ไพเราะมากแน่เฉินรองวิปปิ้งทั่วไปดูที่ฮ่องกงวังJiulang หวนร้องไห้ในคัดค้าน ตามที่เขาถามซ้ำ ๆ "คุณยังคงต้องดิบเพื่อผู้หญิง Qilang"Qilang วังไม่มีโอกาสที่จะตอบ มีนักวิชาการรุ่นเก่า ที่ได้ถูกลูบเขา zither ที่ท้ายเรือ rested มือของเขากับการถอนหายใจอย่างช้า ๆ และกล่าว ว่า "เช่นเดียวกับหญิงสาวที่กล่าวว่า สถานีเธอคืออ่อนน้อมถ่อมตน และ demeanors เธอจะด้อยกว่าคนอื่น ถ้าเธอไม่ได้แขนตัวเอง ด้วย savageness เธอจะถูกเหยียบย่ำ โดยคนอื่น Qilang เธอเป็นเหมือนเรา เธอ เกินไป มีบุคลิกภาพค่อนข้าง เธออาจจะเร็น แต่ที่สามารถอารมณ์"เขาได้ใช้โทนสีอ่อนที่จะพูดคำเหล่านี้หยอกล้อ อีกครั้ง คลื่นของเสียงหัวเราะพร้อมกันรังไว้นักวิชาการเก่าแล้ว glanced ที่ Sanlang เฉินที่ยืนอยู่ทางด้านซ้ายของร่องเฉิน frowned, flapped แขนยาวของเขา และกล่าว ว่า "ไหนกรรณหนึ่งเหม็นมา ปล่อยให้เรา ไม่ยืนที่นี่และกันกระแทกอารมณ์ของเรา "เขาก็จะไม่มีพิธี ด้วยคำพูดของเขาเฉิน Sanlang ไม่เคยคิดว่า เขาจะ snubbed หลังกล่าวบรรทัดเพียงบรรทัดเดียว ใบหน้าของเขาซีดชั่วขณะล้างสีแดง ไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด เขาฝืนยิ้ม และโค้งคำนับให้นักวิชาการรุ่นเก่า อธิบายตัวเอง: "เจ้า Xie มองพลาดของฉัน"นักวิชาการ Xie นามสกุลไม่ได้ดูแลให้เขาทันทีคนที่นี่ไม่มีให้เฉิน Sanlang รวดเร็วเขา stiffly หันไปร้องเฉินตอนนี้ เฉินร่องเขา curtsy และเงียบ ๆ กล่าว "สามพี่ชาย ไปข้างหน้าไป"เห็นว่าเธอยินดีที่ยอมรับเขาและจึงบันทึกใบหน้าของเขา เขาตอบได้อย่างรวดเร็ว "Alright ฉันจะไปอยู่ข้างหน้า"Jiulang หวนให้ถอนหายใจในขณะที่เขาซ้าย "คุณอาจเป็นน่าสนใจคน นางสาว แต่คุณไม่สามารถช่วยแต่เป็นอยู่ทั่วไปในสุด! ""วิธีสามารถฉันบรรเทาเองจากวิธีการทั่วไปขณะที่ในโดเมนของคนอื่น" เฉินร่องเบา ๆ ตอบโดยไม่มองย้อนกลับไป "ตราบใดที่ผมจริงกับตัวเอง ทำไมฉันต้องดูแล"ค่อนข้างจะถูกตัดการตอบสนองของเธอ Jiulang หวนหยุดชั่วคราว และจากนั้น ทันทีหัวเราะดัง ๆรองเฉินรู้สึกใจมากขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงหัวเราะของเขา สำหรับเธอรู้ว่า เธอได้ผ่านรั้วกระโดดข้ามแรก ทุกคนตรงหน้าก็เป็นสมาชิก literati แตกต่าง สำหรับพวกเขา มีเพียงหนึ่งชนิดของบุคคลที่สมควรเคารพ และนั่นก็คนของแท้ Knave แท้กว่าสุภาพบุรุษไม่ซื่อสัตย์ที่ดีกว่าเสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเวลานี้ Huan Jiulang ลูบคอของเขาและถึงคราวยิ้มวังฮ่องกง "เพียงแค่จ้องมองจากผู้หญิงของคุณมีให้ฉันเหงื่อเย็น ลำคอของฉันรู้สึกเจ็บเพื่อที่ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตาย. " " นี้ไม่ได้ ?! ยิ่งใหญ่ "Yu Zhi แทรกอย่างสนุกสนาน "เมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงเห็นเผือดคุณพวกเขามักจะพูดคำดอกไม้ มันไม่บ่อยครั้งผู้หญิงสามารถทำให้คุณกลัวดังนั้น สิ่งที่น่ารื่นรมย์เหตุการณ์. " วังฮ่องกงยิ้มเสียงอุทานดัง Yu Zhi ของ ภายใต้แสงแดดที่ส่องแสงระยิบระยับตาของเขาเหมือนที่ชัดเจนและอัญมณีที่ลึกที่สุด "เธอ reined แล้วอารมณ์ของเธอคุณจะรู้ว่า." เสียงอ่อนโยนและอ่อนของเขาได้ฟังมากว่า. เฉินร่องวิปปิ้งมามองวังฮ. Huan Jiulang ร้องในการคัดค้านในขณะที่เขาถามซ้ำ ๆ ว่า "คุณยังคงต้องการน้ำมันดิบเพื่อให้ผู้หญิงคนหนึ่ง , Qilang? " วัง Qilang ไม่ได้มีโอกาสที่จะตอบ นักวิชาการรุ่นเก่าที่ได้รับการลากเส้นจะเข้ของเขาที่ท้ายเรือค่อย ๆ วางอยู่ในมือของเขากับถอนหายใจและกล่าวว่า "เช่นเดียวกับหญิงสาวกล่าวว่าสถานีของเธอคืออ่อนน้อมถ่อมตนและ demeanors ของเธอจะด้อยกว่าคนอื่น ถ้าเธอไม่ได้แขนตัวเองด้วยความป่าเถื่อนเธอต้องการจะเหยียบย่ำโดยคนอื่น ๆ Qilang เธอเช่นเดียวกับเรา เธอก็มีค่อนข้างบุคลิกภาพ เธออาจจะดุร้าย แต่ที่สามารถจะมีอารมณ์. " เขาใช้โทนสีแสงที่จะพูดคำเหล่านี้ล้อเล่น อีกครั้งคลื่นของเสียงหัวเราะพร้อมกันดังออกมา. นักวิชาการเก่าแล้วเหลือบมองไปที่เฉิน Sanlang ที่ยืนอยู่ด้านซ้ายของเฉินร่องที่ขมวดคิ้วกระพือแขนยาวของเขาและกล่าวว่า "ทรงไหนเหม็นหนึ่งมา? ปล่อยให้เรา อย่ายืนอยู่ที่นี่และบรรเทาอารมณ์ของเรา. " เขาเป็นคนที่ค่อนข้างกันเองกับคำพูดของเขา. เฉิน Sanlang ไม่เคยคิดว่าเขาต้องการจะปฏิเสธหลังจากเปล่งเพียงหนึ่งบรรทัด ใบหน้าขาวซีดของเขาชั่วขณะล้างสีแดง ไม่ทราบว่าสิ่งที่จะบอกว่าเขาไม่เต็มใจยิ้มและโค้งคำนับให้กับนักศึกษาเก่าอธิบายตัวเอง ". พระเจ้า Xie ไม่มองข้ามความผิดพลาดของฉัน" นักวิชาการนามสกุล Xie ไม่สนใจที่จะให้เขาได้อย่างรวดเร็ว. ไม่มีของคนที่นี่ได้รับเฉิน Sanlang รวดเร็ว a. เขาเคร่งครัดหันไปเฉินร่อง. ในเวลานี้เฉินร่องให้เขาถวายบังคมและเงียบ ๆ กล่าวว่า "พี่ชายที่สามไปในข้างหน้า." เห็นว่าเธอก็เต็มใจที่จะยอมรับเขาและจึงช่วยประหยัดใบหน้าของเขาเขาได้อย่างรวดเร็ว ตอบว่า "เอาล่ะฉันจะไปข้างหน้า." เฮือน Jiulang ให้ถอนหายใจขณะที่เขาทิ้ง "คุณอาจจะเป็นคนที่น่าสนใจพลาด แต่คุณยังคงไม่สามารถช่วยเป็นเรื่องธรรมดาในที่สุด!" "ฉันสามารถบรรเทาตัวเองจากวิธีการทั่วไปเมื่อผมอยู่ในโดเมนของคนอื่น?" เฉินร่องเบา ๆ ตอบโดยไม่ได้มอง กลับ. "ตราบใดที่ฉันจริงกับตัวเองว่าทำไมฉันต้องดูแล?" คำตอบของเธอค่อนข้างตัด เฮือน Jiulang หยุดชั่วคราวแล้วทันทีหัวเราะออกมาดัง ๆ . เฉินร่องรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงหัวเราะของเขาเพราะเธอรู้ว่าเธอได้ผ่านอุปสรรค์แรก ทุกคนในด้านหน้าของเธอเป็นสมาชิกคนที่แตกต่างของปัญญา สำหรับพวกเขามีเพียงหนึ่งในประเภทของบุคคลที่คุ้มค่าของการเคารพและที่เป็นคนของแท้ ที่ดีกว่าเสมอคนพาลแท้กว่าเป็นสุภาพบุรุษที่ไม่สุจริต