In "Llewyn Davis," Delbonnel equate

In "Llewyn Davis," Delbonnel equates sadness with lack of light. It's usually overcast, there's rarely bright sunlight and daylight comes and dies very fast in this strange musical odyssey."I try to be consistent all through the movie, so for me the rule on this one was to have the light falling off every time in the background. And then I can work with different colors or different moods."

Delbonnel shot on film, also not surprisingly, because it seemed most appropriate for the period and because of the grain structure of the Kodak stock. He used the iconic Gaslight Cafe as the chorus -- "dark, contrasty, almost colorless." In fact, the opening in which Davis beguiles with "Hang Me, Oh Hang Me" was the only time Delbonnel set a period look. "There is no credits so here we have to establish what the Gaslight was. It was in a basement and I wanted to do a Bohemian club, so I kept it really muted with the brick wall and different practicals.And the alleyway is very catchy as well where the mood and palette change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน "Llewyn Davis," Delbonnel เท่าความโศกเศร้าขาดแสง มันเป็นมักจะมืดครึ้ม แสงสว่างไม่ค่อยมี และตามฤดูกาลมา และตายอย่างรวดเร็วในโคลงนี้ดนตรีแปลก"พยายามจะให้สอดคล้องหัวใจภาพยนตร์ ดังนั้นฉัน กฎในนี้ไม่มีไฟตกทุกครั้งในพื้นหลัง แล้ว ฉันสามารถทำงานกับสีต่าง ๆ หรืออารมณ์ที่แตกต่าง"Delbonnel ถ่ายบนฟิล์ม ยังไม่น่าแปลกใจ เพราะเหมือนที่เหมาะสมที่สุด สำหรับรอบระยะเวลา และเนื่อง จากโครงสร้างของหุ้นโกดักเมล็ด เขาใช้คาเฟ่ Gaslight สัญลักษณ์เป็นคอรัส - "มืด contrasty เกือบไม่มีสี" ในความเป็นจริง เปิดใน Davis ที่ beguiles กับ "หางผม แฮ Oh ฉัน" เป็นครั้งเดียวที่ Delbonnel กำหนดลักษณะระยะเวลา "มีเครดิตไม่มีดังนั้นที่นี่เรามี Gaslight ถูกสร้าง ในชั้นใต้ดินเป็น และอยากจะทำคลับโบฮีเมีย เพื่อเก็บไว้มันปิดเสียงจริง ๆ มีกำแพงอิฐและ practicals แตกต่างกันและปราบเป็นตัวอย่างเช่นที่อารมณ์และสีเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน "Llewyn เดวิส" Delbonnel เท่ากับความโศกเศร้ากับการขาดของแสง มันมืดครึ้มมักจะมีแสงแดดสดใสและไม่ค่อยกลางวันมาและตายอย่างรวดเร็วมากในการผจญภัยดนตรีแปลก ๆ นี้. "ผมพยายามที่จะให้สอดคล้องทั้งหมดที่ผ่านภาพยนตร์ดังนั้นสำหรับผมแล้วการปกครองในนี้จะมีแสงตกจากทุกครั้งใน พื้นหลัง. แล้วผมสามารถทำงานที่มีสีแตกต่างกันหรืออารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกัน. " Delbonnel ยิงบนแผ่นฟิล์มยังไม่น่าแปลกใจเพราะมันดูเหมือนที่เหมาะสมที่สุดสําหรับงวดและเนื่องจากโครงสร้างเม็ดหุ้นโกดัก เขาใช้สัญลักษณ์ตะเกียงคาเฟ่เป็นนักร้อง - "มืด Contrasty ไม่มีสีเกือบ." ในความเป็นจริงการเปิดซึ่งในเดวิส beguiles ด้วย "แขวนฉันโอ้ฮั่ฉัน" เป็นเพียงครั้งเดียว Delbonnel ตั้งดูระยะเวลา "มีเครดิตไม่ดังนั้นที่นี่เราจะต้องสร้างสิ่งที่เป็นตะเกียง. มันอยู่ในห้องใต้ดินและฉันอยากจะทำสโมสรโบฮีเมียนเป็นดังนั้นฉันเก็บไว้จริงๆมันเงียบกับผนังอิฐและแตกต่าง practicals.And ตรอกเป็นที่จับใจมาก เช่นเดียวกับที่อารมณ์และการเปลี่ยนแปลงจาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

In "Llewyn Davis," Delbonnel equates sadness with lack of light. It's usually overcast, there's rarely bright sunlight and daylight comes and dies very fast in this strange musical odyssey."I try to be consistent all through the movie, so for me the rule on this one was to have the light falling off every time in the background. And then I can work with different colors or different moods."

Delbonnel shot on film, also not surprisingly, because it seemed most appropriate for the period and because of the grain structure of the Kodak stock. He used the iconic Gaslight Cafe as the chorus -- "dark, contrasty, almost colorless." In fact, the opening in which Davis beguiles with "Hang Me, Oh Hang Me" was the only time Delbonnel set a period look." ไม่มีเครดิต ดังนั้น เราต้องสร้างอะไร สำหรับแก๊ซอยู่ มันอยู่ในชั้นใต้ดินและชั้นอยากให้ชมรมชาวโบฮีเมีย ดังนั้นฉันจึงเก็บมันออกเสียงด้วยผนังอิฐและ practicals แตกต่างกัน และตรอกมากติดหูเช่นกันที่อารมณ์และสีเปลี่ยน